Pagkatapos akong ihatid ni Gerald sa bahay umuwi na siya kaagad kailangan pa kasi niyang mag impake para sa alis niya. Ako naman dumiretso na sa room ko, hindi ako nakapahinga sa plane kasi itong bez ko ang daldal. Pagkadating ko sa room ko, humiga na kaagad ako sa kama ko. alam niyo yung feeling na aalis yung tao nangungulit sa’yo everyday, yung taong tampuhin, yung taong nakakainis kasi kung minsan parang NR (no reaction( sa mga nangyayari, yung taong sobrang magselos, ung ganung ugali pero hinahanaphanap mo pa rin. Tapos yung taong agas ang ka sweetan, wagas magpakilig, wagas sa mga surprises, at wagas magbigay sa’yo ng happiness. Yung feeling na ang taong mahal mo, yung taong lagging pinaparamdamam sa’yo na mahal na mahal ka hindi lang sa salita pati sa gawa (ay parang nanunumpa naman ako nito) at ang taong nakasanayan mo, sabi nga ni Mae Chua “mahirap talaga baguhin ang nakasanayan na” sa movie yan Paano na Kaya ang title, napanuod niyo ba yun? (malamang buang sa KIMERALD lahat ng nagbabasa nito hahaha) Sobrang ganda ng movie na yun, blockbuster pa. pero tapos nay un eh, sayang nga sana magkaroon ulit ng movie ang real life sweethearts. Last movie nila yata ‘Till My Heartaches End, ay grabe din yung movie na yun. Sasaki tang dibdib mo kasi makakarealte ka talaga. Ay nag promote na ako dito, sana kasi bigyan na sila ng new movie at teleserye. Hihihi. Anyways, back to my story… Zzzz Zzzz Zzzz…

This is it… this is the day na aalis si Gerald papuntang states. :( Sinamahan ako ni Maja para ihatid naming si Gerald sa airport.

Ge: babe, mag-ingat ka dito ha. 1 week lang naman akong mawawala eh. Madz, ikaw na muna bahala sa babe ko ha. paki-ingatan lang kasi minsa alam mo na.

Maja: yes boss…

Ge: I’ll call you ha, and tawagan mo ako pag may kailangan ka. Ok?

Tumangao-tango lang ako. Then tumalikod ako sa kanya.

Ge: Kimberly Sue Yap Chiu…

Ayan na naman, enjoy na enjoy talaga siya na tinatawag ako sa full name ko. dadating din ang araw mapapagod ka ng sabihin ang full name ko kasi mas mahaba na pag may Anderson. Hahaha. Ako na ang assuming.

Humarap ako sa kanya…

Kim: why?

Ge: ba’t ka ganyan? Kanina mo pa ako hindi pinapansin. Are you even listening sa mga sinasabi ko? do you want me leave na ganyan ka?

Ampf! I can’t take this…

Kim: kasi naman Gerald Randolph Opsima Anderson Ay, mas mahaba yung sa kanya. Di ko na uulitin yun I HATE GOODBYES…

Ge: did I say goodbye to you? Madz, may narinig ka bang salitang goodbye?

Maja: as far as my hearing is ok, wala akong narinig.

Ge: see? Kasi babalik ako. 1 week lang naman eh. smile na please, hindi ako makakaalis if ganyan ka.

And then nag smile na ako, pero totoong smile yun ah. ^_______^

Ge: yan…

And then he kissed me on my forehead and he hugged me so tight.

Ge: I will miss this…

Kim: alin ang panananching mo sa’kin?

Ge: look who’s talking. Sige, got to go na, dito na lang kayo wag na kayong pumasok baka kung mag wala ka pa dun eh.

Kim: sino ba may sabi sa’yo na ihahatid kita hanggang doon sa loob no? spell A-S-A?

Ge: Asus! Sige na. love you babe.

Then he kissed me on the lips… mga 5 secs lang dami kasi tao eh. hahaha.

Kim: love you too, babe.

Nagstart na siyang mag lakad at parang nag start na din akong mag teary eyed. Seeing him walking away ngayon pa lang parang namimiss ko na si Gerald.

And then nung tuluyan ng makapasok si Gerald sa loob ng departure area umalis na rin kami ni Maja. Niyaya niya akong mag malling para malibang daw ako, kaya pumayag na rin ako.

Kinabukasan…

Monday na, that means may pasok na ulit. Pagkabangon ko kinuha ko kaagad ang cellphone ko. hmpf! Wala man lang text. Naligo na ako then nag-ayos na ng sarili. Pagkatapos kong mag breakfast nagpahatid na ako kay Manong Fredo sa school.

Ang boring habang naglalakad ako sa school wala kasing nangungulit sa’kin.

G1: look, diba siya yung gf ni Gerald? bakit siya nag-iisa?

G2: break na siguro? Kawawa, loner.

G3: buti nga sa kanya. Nauntog siguro si Papa Gerald…

aBa, ang mga echoserang frog wala na naman magawa sa buhay. Bahala na sila, I don’t wanna waste my precious time sa kanila at baka ma stress lang ang beauty ko.

then lakad lang ako ng lakad hanggang marating ko ang classroom naming. pagkapasok ko, nakita ko agad ang bff ko.

Kim: hello…

Maja: an gaga mo yata. di ka makatulog no.

Kim: sinabi mo pa… bez…

Maja: ano?

Kim: miss na miss ko na si Gerald.

Maja: wag kang OA, Kimberly. Kahapon lang umalis si Gerald.

Kim: ito naman, pagbigyan mo na ako. Inlove eh.

Maja: sige na nga…

After few minutes, dumating na din ang iba pa naming friends.

Jake: guys, I heard na itutuloy nila Xian and Ash ang pag-aaral nila di ko lang alam kung saang school.

Mel: may pa I heard – heard ka pa. sabihin mo tsismoso ka lang talaga.

Jake: ganun tsismoso ah…

Ayun, nagkulitan na silang dalawa. Takbo dito, takbo doon. Yung iba kong friends nakikitukso pa. kainis, na miss ko tuloy ang babe ko. teka, nagba-vibrate ang phone ko, baka si Ge na ito. Then lumabas ako sa room.

Kim: who’s this? Wala kasing name.

???: it’s me kimmy anak.

Ampfness, si daddy lang pala.

Kim: hello pa, how are you?

Dad W: I’m fine. You? Si Jp? Miss ko na kayo mga anak.

Kim: miss you too dad. Why did you call?

Dad W: I just missed you and Jp. And I have a surprise for you.

Kim: only for me? How about Jp?

Dad W: I’m sorry, ofcourse for the both of you anak.

Kim: what is it dad?

Mom: surprise my princess…

Kim: dad naman…

Mom: Hehehe. Ok kimmy princess, I have to go. I’ll call you again later. I love you sweetie. Pakisabi na rin kay Jp ok?

End of call…

Hay si dad talaga kung kailangan maisipang tumawag. Hindi akmi gaanong close ng dad ko, but sometimes we’re acting that way.

Pagpasok ko ulit sa room..

Maja: si Papa Ge ba ang tumawag?

Kim: daddy…

Maja: ano daw?

Kim: nangangamusta lang, tsaka may surprise daw siya para sa’min ni Jp.

Ayan dumating na ang prof naming, mag start na naman ang boring class namin.