Ako si Kimberly Sue Yap Chiu, 22 years old. I’m  half-Chinese half-Filipino. Pero simula ng pinanganak ako hindi pa ako nakapunta ng China, dito na ako lumaki sa Pinas. Pero marunong naman akong magsalit ng Chinese. 4^th year college na ako ngayon, taking up Business Adminstration sa isa sa pinaka-premiyadong paaralan dito sa Pilipinas. Oo, medyo sikat ako sa school namin dahil isa daw ako sa may pinaka-magandang mukha at matalino pa daw ako. Yun ang sabi nila. Pero kung ang tanong mo ay kung may BF ba ako? Hmm. Ngayon wala na kasi... ganito yun.

Flashback!

Kim: Oh, Xian why are you crying? Anniversary pa naman natin. Diba dapat masaya lang tayo?

Xian: Kim, I’m sorry. I didn’t mean to. You know na I love you so much diba?

Kim: Oo naman. Kaya wag ka nga umiyak… sige ka, iiyak din ako dito.

Xian: Kim, I’m breaking up with you. I’m sorry Kim. I don’t want to, but I have to. Wala akong magagawa.

Simula ng marinig ko ang ang salitang “I’m breaking up with you” galing kay Xian, parang nag blanko ang isip ko. Hindi ko alam kung ano mararamdaman ko. Hindi ko namalayan na umiiyak na pala ako.

Xian: Kim, pls. Don’t cry.

Kim: What do you expect from me. Magtatalon sa tuwa dahil nakikipag break ka sa’kin? Xian, hindi mo man lang ba ako ipaglalaban sa daddy mo?

Xian: I did. Kim, I did. Kung alam mo lang. Pero wala akong magagawa, kapag hindi ko sinunod ang gusto ng daddy na pakasalan ko si Ashley. Malulugi ang business namin Kim, alam mong sa pamilya na lang ni Ashley ngayon nakasalalay ang business namin.

Kim: go now Xian. Tapos na sa’tin ang lahat. Baka kung ano pa ang masabi ko sa’yo. But please… wag sana dumating ang araw na magmakaawa kang makipagbalikan sa’kin. Goodbye Xian.

Pagkatapos umalis ni Xian ay nahanap ko na lang sa isang sulok ng aking kwarto ang aking sarili na umiiyak. Humagolgol sa iyak. Hindi ko mapigilan ang luha ko dahil sa sakit na naramdaman ko sa hiwalayan namin ni Xian.

2^nd year high school ng simula akong ligawan ni Xian. Magpinsan kasi sila ng bf ng bff kong si Maja. Mag 1 year ng nanliligaw si Xian pero hindi ko pa rin siya sinagot, pero dumating din ang araw na yun dahil consistent naman si Xian sa pinapakita niya sa’kin at ngayon nagtapos na nga yun.

Hindi ko namalayan ang mga araw na nakalipas, hindi ako masyadong nakakatulog, at hindi rin ako kumakain. Siguro nga matagal mag move pero kalian ko, dahil hindi naman habang buhay ay magiging ganito ako, habang ang lalaking nagbigay ng rason sa nararamdaman ko ngayon ay masaya na.