Napahinto si Wendy sa paglakad saka niya pinigilan si Irene, hinawakan niya ang balikat ng kaibigan saka tinitigan sa mga mata niya. "Irene... hindi ko gusto na makita mo kung gaano ka messed up ang pamilya ko. I don't want to drag you into this mess please?"  umiling si Irene saka tinapik ang kamay ni Wendy, napabuntong hininga ang businesswoman habang pinagmamasdan ang mga mata ni Wendy. 

"It's my choice Wendy... I don't want you to be uncomfortable with your mom setting you up on dates." napahinto si Wendy, hindi niya lubos maisip na maririnig niya yun kay Irene. Napalunok si Wendy saka bumuntong hininga. "Don't worry about me. I'm good with people especially those kind of people." wala naman nang ibang nagawa si Wendy kung hindi tumango at sumunod kay Irene na naglalakad na papunta sa sasakyan niya. 

"Can we at least like use my car to go sa bahay namen? I don't like mom thinking na pinagdridrive kita." napangiti naman si Irene saka tumango. Bumuntong hininga ang doctor saka niya kinuha ang phone niya. 

Seungwan: I'll be there in a bit. 

Nakatingin si Wendy sa bintana nang biglang mag vibrate ang phone niya. Napairap siya saka binasa ang text ng nanay niya. 

Mom: Pick up Hyesung, she lives near your area. 

Tumingin si Wendy kay Irene bago binalik ang tingin sa cellphone niya. Hindi niya alam kung ano ang dapat niyang ireply sa nanay niya. 

Seungwan: I can't, I'm not at my home right now. 

"What's wrong?" nagulat si Wendy saka niya binulsa ang phone niyang pinatay niya narin. Ngumiting tipid lang siya kay Irene saka umayos ng upo. 

"Ah.. gusto lang ng mom ko na sunduin ko anak nung friend niya." tumawa si Irene saka umiling, umirap pa ito saka tumingin kay Wendy. Hindi alam ni Irene kung saan nangagaling ang inis at galit niya hindi lang sa mama ni Wendy pati narin kay Hyesung. 

"Funny, no di pwede." napangiti si Wendy habang pinagmamasdan ang nanlilisik na mata ni Irene, hindi niya mapigilan na kiligin sa sinabi ni Irene. Ayaw niya mag assume pero feeling talaga ni Wendy na nagseselos si Irene sa mga nangyayari ngayon. "If she asked bakit, tell her someone said hindi pwede." tumango tango nalang si Wendy bilang kasagutan, pinagmamasdan niya parin si Irene at iniisip kung bakit ganoon mag react ang businesswoman. 

"Eh paano pag my mama make tanong and make utos to meet her." sinamaan ni Irene ng tingin si Wendy na agad na nagpatawa sa doctor. Ang cute ng nakasalubong na kilay ni Irene habang hawak niya ang manibela ng sasakyan niya. "Why so aggresive? Are you nagagalit na po?" umirap si Irene saka humalikhip, hindi padin maintindihan ni Wendy kung bakit ganito magreact si Irene. 

"If I made sabi na nga na hindi pwede, it means hindi pwede." ngumiti si Wendy saka nilapit ang mukha niya kay Irene, tumingin naman ang businesswoman saka niya inapakan ang brake ng sasakyan niya. Sakto namang red light kaya nabigyan siya ng pagkakataon na tumingin rin kay Wendy. 

"Okay po boss." ngumisi si Wendy saka tinapik ang ulo ni Irene, agad namang napalunok si Irene na nagpatawa kay Wendy. "The stoplight is green na pala by the way."  napaiwas nalang si Irene saka patuloy na nagdrive. Parang gusto nalang ni Irene magpalamon ulit sa lupa. 

-

"Why are we using this one?" ngumiti si Wendy habang hawak ang pinto ng Lamborghini niya, hinihintay niya rin na pumasok na rin si Irene sa loob. "A purple car really?" tumawa si Irene bago pumasok sa loob ng sasakyan ng doctor. Agad niyang ginala ang tingin niya sa interior ng sasakyan ni Wendy, napakalinis ng loob nito at halos walang kalat sa loob. 

"I'm sure kasi na itatanong ni Dad kung bakit ito ginamit ko, so I'll tell him favorite color mo purple which is true naman diba?" inayos ni Wendy ang seatbelt niya saka ngumiti kay Irene, nakasandal lang ang business woman at nakatingin sa harap. Agad namang inabot ni Wendy ang seatbelt ni Irene. "Your seatbelt Joohyun." napangiti naman ang business woman bago niya inayos ang seatbelt niya. 

"Can you make tawag me nalang Joohyun instead of Irene?" tumingin naman ang doctor sa kaniya saka agad na tumango. Feeling ni Wendy ay mas napapalapit siya lalo kay Joohyun. "And I can call you Seungwan naman diba?"  tumawa si Wendy saka nag thumbs up, ngumiti naman si Joohyun saka pinagmasdan ang doctor na focus na focus sa pag dridrive. "Seungwanie? Wannie? Seungwan-ah? Wan? Ano kaya magandang ilagay na contact name mo sa phone ko." saglit na inalis ni Wendy ang tingin niya sa kalsada para tumingin kay Irene, talagang nagiisip ang katabi niya ngayon habang nakangiti. 

"Ano ba contact name ko sa phone mo ngayon?" natawa si Irene saka kinuha ang phone niya, agad niyang pinindot ang conversation nila ni Wendy para ipakita ito sa kaniya. "Miss Roleplayer? Alam mo ba ano name mo sa contacts ko? Miss Conyong Masungit." umirap naman si Irene saka hinampas ang braso ni Wendy, agad namang umilag ang doctor saka tumawa ulit. "I'll make palit nalang to it, I'll put Bunny Hyunnie." napahinto si Irene sa pagtatype niya saka tumingin sa doctor na nakangiti ngayon, parang feeling ni Irene ay accomplished niya ang mission niya na pasayahin si Wendy ngayong araw na ito. "You look like a bunny kasi Joohyun." napailing nalang si Irene saka nagpatuloy na nagtype sa phone niya. Pinapalitan niya ang pangalan ni Wendy sa contacts list niya. 

Doctor Wannie

Nakangiti si Irene nung nasave niya ang bagong name ni Wendy sa contact list niya, tinignan niya ulit ang doctor bago pinoke ang pisngi nito. "Doctor Wannieeeeeeeeee"  hindi mapigilan ni Wendy ang ngiti na sumibol sa labi niya, kasabay ng mga ngiti niya ay ang pagbilis ng tibok ng puso niya. "Doctor Wannieeeeee are you masaya ba?" napapailing nalang si Wendy habang nakangiti, sobrang cute ni Irene at hindi niya mapigilan na mas lalo pang kiligin. Nakikita niya rin kasi kung gaano ka bright ang mga ngiti ni Irene ngayon. 

"I am masaya po boss Hyunnie." hinampas naman ni Irene ulit ang braso nito, masaya naman talaga si Wendy lalo na ngayon, hindi niya maipaliwanag ang nararamdaman niyang emotion ngayon. "How about you Joohyun, are you happy?" napahinto si Irene ng ilang segundo, masaya nga ba siya? Nakahinto na ngayon ang sasakyan sa tapat ng isang gate. Napalunok si Irene habang nakatingin sa kaniya si Wendy. 

"I am happy Seungwan, so much happier." ngumiti naman si Wendy saka pinatay ang makina ng sasakyan niya. Kinuha ni Wendy ang coat niya sa likod at agad ring kinuha ang kay Irene. Napatingin naman si Wendy sa may bintana, nakita niyang nakatingin ang mama niya mula sa balcony ng bahay nila. Binuksan niya ang pintuan saka inalalayan si Irene palabas ng sasakyan niya. 

"Medyo mahaba pa lalakarin baka lamigin ka..." inabot ni Wendy ang coat ni Irene sa kaniya, nakita ni Irene ang tension sa mga mata ni Wendy kaya agad siyang tumingala. Nagtama ang mata nila ng babae sa balcony. 

"Mama mo yun?" tumango ang doctor bilang sagot habang inaayos niya ang coat ni Irene na ang uneven ng collar. Agad namang umirap si Irene na nagpatawa kay Wendy. "Just by looking at her, alam ko nang annoying siya."  parehas nalang natawa si Irene at si Wendy habang inaantay na bumukas ang gate ng bahay nila Wendy. Nagulat naman si Wendy nung biglang hawakan ni Irene ang kamay niya saka pinulupot sa may bewang niya. "Atleast make it look more convincing naman." napalunok si Wendy saka siya bumuntong hininga. Hindi naman mapigilan ni Irene na matawa nung makita niya ang namumulang mukha ni Wendy. 

"Young miss, Madam is already waiting for you." tumango naman si Wendy saka sila nagsimulang maglakad ni Irene. Sa bawat pagkakataon na umuuwi si Wendy sa bahay na ito pakiramdam niya ay parang sinasakal siya at unti unti siyang nalulunod sa kalungkutan. Mahaba ang lakarin bago makapasok sa mismong bahay ng mga Sons at sa bawat hakbang ay pakiramdan ni Wendy ay kinakapos siya ng hangin. 

Hindi ito tahanan para kay Wendy, ang bahay na ito ay impyerno para sa kaniya. Humingang malalim ang doctor kaya naman agad na tumingin si Irene sa kaniya. Huminto rin silang dalawa sa paglakad para mas matignan ni Irene si Wendy. "Okay ka lang ba Wannie?" mabilis na tumango si Wendy, nakita niyang nakatayo si Irene sa harap niya at ang mga mata niya'y nakafocus lang sa kaniya. "We can leave naman na if you are not really okay with this." umiling si Wendy, hindi pwede, hindi siya pwedeng umalis, alam niya ang magiging consequence oras na lumabas siya sa bahay na ito ngayong gabi nang hindi hinaharap ang nanay niya pati narin ang kaibigan niya. "Can I hold your hand?" hindi alam ni Wendy ang dapat niyang isagot, sa mga oras na ganito k