Kasalukuyang nakahiga si Wendy sa kama niya habang busy si Irene na nagliligpit ng pinagkanan nilang dalawa, sobrang naging mahirap ang mission ni Irene na pakainin ang doctor kasi yun ang bilin ng pinsan niyang si Moonbyul. "Hyunnieeeeeeeeeeee can I tayo? I want to lakad lakad." agad na lumabas si Irene ng mini kitchen para tignan si Wendy na nagtatangka tumayo mula sa hospital bed niya. Nakita niya na nakaupo na sa kama si Wendy kaya pinatay niya na ang tubig saka agad na lumapit kay Wendy. 

"They made sabi na umupo ka lang and mag rest! Don't be makulit!" pinisil ni Irene ang tagiliran ni Wendy kaya agad naman nag acting ang doctor, nataranta si Irene nung makita niyang namilipit si Wendy sa sakit. 

"That is so masakit!" pang famas na ang actingan ni Wendy at hindi naman alam ni Irene ang gagawin niya, naiiyak at nagpapanic na si Irene pero nagulat sila nung biglang bumukas ang pinto ng hospital room ni Wendy. Nagulat sila ng pumasok ang babae na nakita ni Irene sa coffee shop na kasama ni Wendy last time. 

"Eunbi? Anong ginagawa mo dito?" agad na umayos ng tayo si Wendy, si Irene naman napalunok lang saka tinulungan na bumalik sa kama si Wendy. Tahimik na umatras si Irene saka kinuha ang bag niya. "Hyun where are you going? Stay here." napahinto si Irene sa paglabas niya, nakita niya ang mata ni Wendy na nagmamakaawa. Kaya umupo nalang si Irene sa may sofa, umayos siya ng upo saka tinitigan si Eunbi. Di mapigilan ni Wendy na kiligin, sobrang hot tignan ng well compsed na Irene, para siyang tao na nababalot ng yelo. Ibang iba ito sa Joohyun na madalas niyang makita. 

"Tita asked me to take care of you, we heard na someone assaulted you." natawa si Irene saka tinitigan si Eunbi, nakadekwatro ang CEO, agad ding tumingin sa kaniya si Eunbi bago ngumiting peke. "For your information, I'm a nurse, and I'm Wendy's friend." tumaas ang kilay ni Irene saka siya nagshrug. "I don't appreciate you laughing like that." tumayo si Irene sa pagkakaupo niya saka lumapit kay Eunbi, ngumiting peke ang CEO saka tinap ang balikat niya. 

"And I don't appreciate you barging in here, thinking you are doing something. We don't need other people here. I can handle Seungwan on my own. I don't need her mom's help or any other people to help me." malamig ang boses ni Irene habang nakatingin kay Eunbi, ngumisi ang babae sa kaniya saka humakbang palapit. Hindi nagpatinag si Irene at tumingin lang din sa nurse. 

"Who are you to say that anyways, nandito ako kasi her mom asked me a favor. It's an order from her mom, who are you to stop me." tumawa si Irene saka tumingin kay Wendy, nakita niyang sobrang nagulat si Wendy sa mga nangyayari kaya naman ngumiti si Irene sa doctor. 

"And her mom doesn't give you the enough right to just barge in here, knowing that I'm already here and someone is keeping a close eye na with Wendy." napaatras si Eunbi nung makita niyang humakbang ulit palapit sa kaniya si Irene. 

"I would appreciate it if you could just leave and let me do my job." natawa naman si Irene saka tumingin kay Wendy, nakita niyang umiling ang doctor kaya naman ngumiting tagumpay ito kay Eunbi.

"Mas ma-appreciate ko na umalis ka na lang." natawa naman si Wendy kaya kinagat ni Irene ang ibabang labi niya para mapigilan ang pagtawa niya. Mataray ang tono ni Irene at nakataas ang kilay nito habang tinitignan niya ang babae sa harap niya. 

"Eunbi, I'm a doctor I know what to do. Ayaw ko rin nang masyadong maraming tao dito. I prefer having Joohyun with me here. I'll just inform my mom's secretary about that. You don't have to worry."  palihim na umirap si Irene kay Eunbi bago ito umupo ulit sa sofa, tumingin siya kay Eunbi na nagdadalawang isip, tinuro pa ni Wendy ang pinto kaya wala naman nang nagawa ang babae kung hindi lumabas nalang. Pagkalabas ni Eunbi bumuntong hininga si Irene saka kinuha ang remote for the TV. "Hyunnieeeeeeeeeeee lay down here beside me." tumingin si Irene sa kaniya bago binalik ang tingin sa TV. Natawa nalang ang doctor saka siya tumayo mula sa kama niya. 

"Who gave you the permission to make galaw galaw ha?" mataray ang boses ni Irene habang nakatingin kay Wendy, nakataas ang kilay ng babae habang nakasandal sa sofa. Napahinto naman si Wendy habang naka pout. 

"Bakit naman ang taray ng baby ko nayan?"  umirap si Irene habang nakatingin kay Wendy, damang dama ni Wendy ang coldness at parang alam niya na si Irene ang nasa harap niya at hindi ito si Joohyun. "Grabe namang baby nayan, tingen ng irap baby." pumalatak si Irene saka tumayo nagulat si Wendy nung umirap ito saka icrinoss ang arms niya. Gustong humagikgik ni Wendy pero damang dama niya ang galit ni Irene ngayon. 

"Anong nakakatawa? Share mo naman?" napangiwi si Wendy saka umatras, tinaas pa nito ang kamay niya kasama ang kamay niya na may cast. Sumuko si Wendy sa mga matataray na mata at stance ni Irene. Si Irene naman gusto niyang mainis sa sarili niya sa bigla nalang pag throw ng attitude sa doctor. 

"Wala po boss." nagpout si Wendy saka hinawakan ang kamay niyang may cast. Nag huff pa ito bago bumalik sa pagkakahiga sa kama. Gustong gusto ni Irene na sampalin ang sarili niya sa biglang pag throw nalang ng random attitude sa doctor. Tahimik na nakatingin si Wendy sa may screen ng tv, at tanging ang tunog lang mula sa tv ang naririnig sa kwarto. 

Magsasalita na sana si Irene nung biglang bumukas ang pinto, dumating si Moonbyul na may hawak na papers. "Ang lamig ata dito?" tumatawa si Moonbyul saka binigay kay Wendy ang files na hawak niya. Tumingin ito kay Irene na nakataas ang kilay habang nakatingin sa kaniya. Nakafold pa ang arms ng CEO kaya naman napaubo nalang si Moonbyul."Gago Wan hinaan mo aircon mo, sobra na lamig ng jowa mo eh." pinaglakihan ni Wendy ng mata si Moonbyul na dali dali ring lumabas ng kwarto ni Wendy. 

Pagkasara ng pinto bumuntong hininga si Irene saka tumayo mula sa sofa. Tinitigan niya si Wendy na nagbabasa ng papers. "Naiirita ako." umirap pa ang CEO bago siya tumayo sa harap ni Wendy. Agad na nilapag ng doctor ang papers saka tumingin kay Irene. 

"What do you want?" pumalatak si Irene saka tinaasan ng kilay si Wendy, hindi naman alam ni Wendy kung ano ang gagawin niya. Napakamot pa sa may likod ng ulo niya ang doctor habang nakatingin kay Irene. Parang gusto niya nalang magpalamon sa lupa ngayon. 

"You go tulog na nga!" natawa si Wendy saka ngumiti at humiga ng maayos sa kama niya. Tinitigan ni Irene ang doctor na nakatingin lang rin sa kaniya. Hindi din naman alam ni Irene kung bakit niya tinatarayan si Wendy ngayon. 

"Nagseselos ka." umirap si Irene na mas lalo pang nagpatawa kay Wendy, namumula ang mukha ni Irene saka niya iniwas ang tingin niya kay Wendy. Dinampot ni Irene ang phone niya sa may side table bago siya bumalik sa pagkakaup sa sofa.

"Bakit ako magseselos? Sino ba siya?" napangiti si Wendy dahil sa tono ng boses ng CEO, nakita niyang umirap ito ulit bago inayos ang unan sa may sofa. "Stop saying nonsense and go make tulog na!" pumalatak si Irene bago tuluyan na humiga sa sofa, pinikit niya ang mata niya bago bumuntong hininga. 

Nabalot ng katahimikan ang hospital room ni Wendy, napabuntong hininga ang CEO at nanatiling nakapikit. Ilang minuto pang nabalot ng katahimikan ang kwarto bago narinig ni Irene ang mga salitang magpapanatiling gising sa kaniya buong gabi. "Di mo naman kailangan magselos, ikaw lang naman ang gusto ko Joohyun. I love you sleep well." kasabay ng pagbilis ng tibok ng puso ni Irene ay ang realization