Dream.

     A very scary dream.

     But at the same time, it’s cute.    

     Lemon square cheesecake.

     I just had a dream about lemon square cheesecake.

     Hinahabol daw ako ng sobrang laking lemon square cheesecake. It’s the first time actually na managinip ako about this kind of well yeah, dream. A super weird one.

     What a nice way to start my first day of school.

     Nagising ako dahil sa sigaw ng nagmamaganda kong ate.

    “Bumangon ka na dyan at may bisita ka!” Sigaw pa ulit ni ate. It’s only 7:18 in the morning, and bisita? More like bwisita siguro kasi sobrang aga pa talaga, 9 am pa class namin later eh. I actually set my alarm ng 8:20 am last night before ako matulog. Mabilis lang naman ako kumilos. Kahit late man ako magising or bumangon, I still manage to be on time. Sobrang antok na antok pa ako at pinipilit ko pang matulog ulit. Maya-maya pa ay may kumatok na sa kwarto ko. “Rina?”

     “Leave me alone, Jeno.” Napatalukbong ako ng kumot at narinig ang pagbukas ng pinto.

     Jeno is my bestfriend. Actually, madami akong bestfriend.

     Ningning, bestfriend ko since senior high school. Minju, my childhood bestfriend. Jeno, also my childhood bestfriend. Actually, magkababata kami nila Jeno at Minju. Siguro dahil na rin sa magkapit-bahay kami dati, nasa iisang subdivision lang kasi kami sa Cavite. Dati pa lang, gustong-gusto na naming mag-aral sa Manila. Kaya after ng moving up ceremony namin, we talked to our parents if pwede ba kaming sa Manila magpatuloy ng studies. Pumayag naman agad sila mommy knowing na ate Irene lives there and kaunting pagpipilit pa ang ginawa namin sa parents nila Jeno at Lia para lang payagan sila na mag-dorm na lang sa Manila. Si Minju naman walang problema kasi may bahay sila sa Quezon City at pinayagan naman siya agad nila tita.

     I slightly opened my eyes and I saw Jeno sitting sa chair ng study table ko. “What are you doing here?” I’m feeling sleepy pa rin.

     “Bumangon ka na dyan, let’s have breakfast.” Jeno pulled me out of my precious bed. Hinatak niya ang dalawa kong bisig at tuluyan na akong napabangon sa kama ko. Nakakairita talaga siya sometimes. Minsan sobrang bait niya, minsan sobrang nakakairita talaga siya. “I’ll treat you something nice for breakfast so ikaw ay mag-ayos na.”

     Sabi ni Jeno sa Pancake House niya raw gustong kumain so sabi ko go lang. I don’t mind naman kahit saan pa kami kumain since sabi niya treat niya ang breakfast namin for today.

     “Si Lia? Magwawala na naman ‘yon mamaya kasi hindi mo siya sinabay.” Tanong ko sa kanya habang nag-aantay kami ng order namin. Lia is Jeno’s sister, twin sister.

     “Ginigising ko siya kanina, then she told me na she just can’t go raw.”

     “So you just left her?”

     “Yeah, I don’t want to stress myself sa kapatid ko.”

     “You’re evil.” Then dumating na yung food.

     And after eating, you know what Jeno did? He said that he didn’t bring his wallet right now. Sobrang nabadtrip ako sa kanya. He’s always doing these kinds of things, annoying things. And yeah, what I said earlier about him being evil? I mean it. Sobrang badtrip ako kay Jeno. Imagine, maaga niya akong binulabog sa apartment telling me na he’ll treat me something nice and then- ugh I hate him.

     Kasalukuyan kaming naglalaro ng sepak takraw. I don’t know kung anong pumasok sa isip ni Yuna at naisipan niyang maglaro nito. Maya’t maya akong nagrarant sa kanila about sa ginawa ni Jeno kanina at pabiro ko pang sinisisi si Lia telling her na dapat iniwan niya na lang si Jeno sa uterus ni tita.

     I saw the ball coming on Minju’s way pero distracted siya that very moment so agad akong tumakbo to kick it but suddenly, hindi bola yung nakita kong tumalsik sa ere. And I suddenly remembered something, yung panaginip ko kanina. Paano ba naman kasi? I saw a lemon square cheesecake na lumipad sa ere. Agad naman akong bumalik sa talagang pwesto ko sa laro.

     Minju looks at me and parang nagulat siya. And again, wala ako sa mood kaya nawala rin sa loob ko na mag-sorry doon sa bata na may hawak ng cheesecake.

     “Why would I? Alam na ngang naglalaro tayo tapos dito sila dadaan.”

     Actually, cute yung bata lalo na nung ang sama ng tingin niya kay Minju.

     Minju narrowed her eyes at umiling-iling sa akin. “Rina, daanan ng students ‘tong kinatatayuan natin. Napagkamalan pa atang ako yung nakasipa sa kanya kasi ako yung lumapit.”

     Actually, may class kami ng 9 am pero sabi ni Yeji huwag na raw kami pumasok kasi first day pa lang naman. So, guess what? Tatambay kami sa apartment. Kaya medyo malakas din loob namin na hindi pumasok kasi dito kami nag senior high school and naisip namin na puro house rules at kung ano-ano lang naman sasabihin nila.

     Nag-stay muna kami saglit sa campus at nung nagkakayayaan na, nagpaalam akong gagamit lang ako ng cr. Nasa loob na ako ng cubicle nang may marinig akong pumasok na estudyante, dalawa ata sila and they were talking about twerking. Nag-flush na ako and when I opened the cubicle door, I saw a girl twerking in front of me. Twerking continuously with all her might. Ang hirap magpigil ng tawa and suddenly, nawala yung pagkabadtrip ko dahil sa twerk show na nagaganap sa kasalukuyan. And nung tumingin na sa akin yung girl, parang gulat na gulat siya.

     Oh, siya yung bata kanina.

     I suddenly felt guilty dahil sa nagawa ko kanina pero mukhang okay naman yung kamay niya kasi nakakapagtwerk na siya. Bigla silang parang may hinahanap na singsing and hindi naman ako kinder para hindi ma-gets yung ginagawa nila. They did it for the segue, para mabawasan yung kahihiyan na nangyayari. Hinubad ko yung ring ko and I asked her kung ito ba yung hinahanap nila. I want to save her so bad from the embarrassment that she’s having kasi mukhang hiyang-hiya talaga siya sa twerk show dito sa cr. Saka ko na lang iisipin kung paano ko makukuha yung ring ko sa kanya.

     We’re here na sa apartment and nagpaalam si Minju na may bibilhin lang daw siya. Pagbalik ni gaga, may kasama na siyang girlaloo. Who’s that pokemon na naman, Minju?

     Tinawagan din ako ni ate at sinabi niya na may interested na sa unit sa taas. Natawa pa ako sa pagkakakwento niya na sinulat lang niya yung number niya sa tissue at saka binigay sa barista ng café na pinuntahan niya kanina.

     “Buti hindi ka napagkamalang scammer.”

     “Sa ganda kong ’to, Karina.”

     “Yuck.”

     Pinapaupahan kasi yung second floor and dito kami sa first floor ni ate. If you’re wondering kung bakit nandito si ate Irene sa Manila? She’s in her residency na sa PGH and this apartment? Pinangalan sa kanya ni lola since siya ang panganay na apo sa side ni mommy. Yung mga flowers sa labas ng apartment, lahat ‘yon kay lola.

     Nagpaalam na yung iba naming kaibigan na umuwi. Si Minju well ayon nagpaalam na magrorooftop daw sila ng girlaloo niya. Hindi ko talaga kaya yung ginagawa niya like ang dami niyang kausap tapos wala naman siyang nagiging girlfriend.

     “I’m just enjoying life, Rina.”

     Ayan lagi niyang sagot sa akin. Wala pa akong nagiging jowa, masyado akong focused sa Taekwondo. Yes, black belter kaya I felt bad din doon sa bata kasi alam kong masakit yung pagkakasipa ko kanina. Sabay kaming nag-training ni Minju and nag-start kami nung Grade 3 pa lang kami. Jeno were such a scaredy cat when we were still kids’ kaya hindi namin siya napilit sa Taekwondo and her twin sister Lia, puro barbie naman ang kausap.

     Narinig ko naman na parang may mga tao na sa labas at pagkasilip ko sa bintana ng unit namin, sila na ata yung mga potential tenants namin. Pagkahakbang ko ng isang step sa pinto namin, napatalikod ako agad.

     Yung kasama nilang isa, yung bata na may hawak ng cheesecake kanina na nasipa ko.

     And siya rin yung may sudden twerk show kanina sa cr.

     Wait, sila ba yung mga potential tenants?

     Inutusan ako ni ate na magdala ng merienda sa kanila and so I did. Naalala ko yung nasipa kong cheesecake ng bata kanina kaya ayon yung kinuha ko sa pwesto ng mga groceries namin, I felt guilty talaga sa nangyari kanina. Pagkaakyat ko, nakita ko yung bata na nakasilip sa may daan na papuntang rooftop. Agad akong naglakad papunta sa kanya at saktong humarap naman siya dahilan para magkabanggaan kami. Yumuko siya para pulutin yung mga nahulog na cheesecake at kitang-kita kong natigilan siya sa pagkakadampot nito. Parang balak niya ata na slow-mo damputin yung mga nahulog. Cute, favorite niya talaga yung lemon square cheesecake?

     Natuwa naman ako sa reaction niya nang sabihin ko na she gave me quite a twerking show kanina. Hindi niya ata inexpect na makikita niya ako. Ano kayang nararamdaman niya ngayon? Nahihiya pa rin ba siya? Nung pinakilala ako ni ate sa kanila, that’s when I knew her name.

     Winter.

     The following day, tutulungan ko lang sila na mag-ayos ng apartment. Unfortunately, yung isa niyang friend ay may kailangang puntahan. I don’t have c