“Rina, remember what you told me last time?”

               “Minju, I always told you a lot of things. I even told you last week about sa hair dryer namin na sumabog nung ginamit ni Kuya Jaehyun.”

               “Yeah, oh God that was so funny… but the one with the… uhm paano ba?”

               “What is it? About saan ba?”

               “You know… how you always told me na I should stop the flings and be serious when it comes to girls. You remember it na?”

               “Oh… yeah, what about it?”

               “I think I’m gonna end it na with Somi sa first day ng pasukan. She just wants to ano, you know call me when she gets bored sa apartment niya. I’m getting tired of it.”

               “Wait, so ano? Magseseryoso ka na sa girls? Like as in ready ka ng pumasok sa relationships? Like super serious relationships?”

               “Uhm… siguro? I mean, college na tayo sa pasukan. I think oras na para magbago, you know be serious sa mga ganyan. I want to experience kung paano yung mga relationships na ‘yan. Parehas lang ba ‘yon sa flings but with label?”

               “Oh, siguro? Wala akong experience sa ganyan but I think, yes? With label pero same lang halos sa flings? But sa relationship, I think ready ka dapat mag-commit. Hindi ka pwedeng basta-basta umayaw unlike sa ginagawa mo sa flings. You get what I mean naman, right?”

               “Yep, I get it. How about you? Umamin ka nga sa akin Rina, are you gay? Napapansin ko kasi yung mga tingin mo dati sa mga nakakalaban natin na pretty.”

               “What? No, I don’t think I am. I mean, sa mga laban natin sa ibang schools super daming pretty na girls and you know cuties pero I just appreciate their physical appearance. I don’t think of it as ano, possibility na gay ako. You know, girl crush things. But minsan, napapaisip ako kung biual ba ako since I’m both attracted sa boy and sa girl. Pero, hindi ko rin naman na-iimagine yung sarili ko na ma-iinvolve sa ganon in a romantic way. But it might change, people change.”

               “That makes sense. Pero if ever na may ma-discover kang bago sa sarili mo, just tell me about it. I’m here lang naman. And also, andyan din si Yeji.”

               “Yeah, thanks a lot. Oh, although I have a kwento. Naalala mo yung huling punta natin sa Intramuros?”

               “Oh, the one na sinabi mong cute but may jowa?”

               “Yeah, nakita ko ulit siya nung laban natin sa Rizal last November.”

               “Really? What? May jowa pa rin?”

               “I think oo.”

               “Sobrang funny na kapag nagkita pa ulit kayo for the third time.”

               “Yeah, I think it would be funny na talaga. Like what are the odds na magkikita pa ulit kami, ’di ba? I even made a sign na kapag nagkita pa kami ulit, I’m gonna make my move na on her. Sinulat ko pa ‘yon kagabi sa sticky notes bago lumuwas. I'm just joking sa sinulat ko na 'yon pero malay natin.”

               “You still doing that pa pala but tama ‘yan, pairalin ang kabadingan. Gayness overload dapat palagi.”

               “Amen.”

               “But you know what? If ever na ma-develop yung pagiging attracted mo sa girls like aabot sa point na magkakagusto ka sa kanila, ang funny siguro kapag parehas tayo ng nagustuhan na girl. Like gusto ko si Person A, then gusto mo rin si Person A. I wonder kung anong gagawin natin kapag ganon.”

               “Depende sa kung sinong unang nagkagusto?”

               “Pero how could we know if nauna ka or nauna ako? We can’t really rely on that one, sa kung sinong unang nagkagusto. Magiging unfair ‘yon sa isa sa atin.”

               “Edi may the best woman win siguro?”

               “Oh, so you’re simply telling me na no one should back out if happens na parehas tayo ng nagugustuhan? Like we should treat it as a competition?”

               “I think it would be fun though, we can have Yeji as the judge.”

               “You’re evil. Pero siguro para maiwasan natin yung ganyan, let’s be honest and more open sa isa’t isa. Iwas chance of agawan in the future. Pero friendship overload pa rin dapat tayo.”

               “Yeah, we shouldn’t ruin our friendship over something like that like as petty as liking the same person.”

               “I think we can handle it naman without the awkwardness, right?”

               “We’re grownups after all.”

              

 

              

 

 

               And she’s not even breaking our eye contact right now.

               Oh, Minju.

               Come on.

               “Ingat kayo, Winwin.” She smiled at me. “Ingat kayo, Rina.”

               I smiled at her. “Ingat din, Minj.”

               Nauna nang pumasok sila Winter sa sasakyan. Nag-vibrate naman yung phone ko sa bulsa ng hoodie ko. Baka si Ate Irene ‘to, akala ata nakaalis na kami.

               But no because it’s from my bestfriend-in-law.

               [Gitot]: Whats with the staring contest??? Really?? In front of our macaroni salad?

               [Me]: Idkkkkk, wait naiwan ko yung susi ng apartment sa kwarto

               [Gitot]: You don’t know know know know know?

               [Me]: Pasabi kay winter and ningning saglit lang kamo and yes, I don’t know know know know know hahahahahaha

               [Gitot]: Okay dokay karkar <333

               [Me]: Ohmygod stop with the karkar agenda you horrible woman

 

 

               Nahirapan pa akong mag-isip ng name ni Giselle na pwede kong ilagay sa contacts ko. Madami akong pagpipilian but I won’t say it na kasi it was so delulu material.

               Yeah, delulu kay Winter at delulu kapag may kinalaman kay Winter.

               I named her Gitot na lang kasi naririnig ko palagi na tinatawag niya si Winter na Wintot. Never kong narinig na tinawag siya ni Winter na Gitot.

               Siguro kasi ang pangit pakinggan?

               Gitot gitot gitot.

               Pero it’s fine, pambawi sa Karkar and Marikar agenda niya sa akin.

               I was confused pa nga nung una kung bakit Karkar yung tawag niya sa akin after nung acquaintance party. Dahil pala ‘yon sa nabasa niyang sinabi ni Winter sa akin nung nasa tapsilogan kami, yung ‘Minmin’ na sinabi niya sa text.

               Minmin at Winwin yung tawagan nila ni Minju.

               Sumasakit ata ulo ko.

               Then Giselle started teasing me by calling me Karkar. It's better daw kaysa sa Kaka. I should be thankful na sa Karkar, right? 

               When I got my keys na, nagpaalam ulit ako kay Ate Irene bago tuluyang lumabas ng unit.

               Nagulat ako nung nakita ko si Pojo na nakatayo sa tapat ng gate. The way na nakatayo siya doon, para siyang estudyante na pina-guidance tapos nag-aantay ng slip.

               “What are you doing here? Akala ko pumasok ka na sa sasakyan.” Halatang nagulat pa siya nung nagsalita ako.

               Jusko Winter, alas singko pa lang ng umaga nanggigigil na ako sa’yo.

               “Ah, baka kasi maiwanan ka.”

               “Winter, you know naman na ako yung magd-drive kaya malabong ako yung maiwan right?” Nakatingin lang siya sa akin. Anong iniisip mo Pojo?

               “Drop the palusot na, just admit na inantay mo talaga ako.” Sabi ko sa kanya. Should I wink?

               Okay Rina, kindat.

               And then I did. I smiled at her pa.

               “Bahala ka dyan.” Narinig kong bulong niya. Umiwas na siya ng tingin sa akin at nagsimula nang maglakad papunta sa sasakyan.  

               “Wait mo ako.” Nagmamadali kong sinara yung gate. “Winter, wait for me.”

               Hindi ko na muna inisip yung kay Minju.

               Pojo time muna.

 

 

 

I want to see you

Dressed all in white

You're the queen of my living room

Sit by the window and smoke like you're saving a life

 

               Mali ba na mag-assume ako na gusto rin ni Minju si Winter?

               I mean, who wouldn’t like Winter?

               Cute si Winter.

               Maganda si Winter.

               Si Winter na lang lagi laman ng isip ko.

               Si Winter, si Winter, si Winter. Emz. Meme ‘yan ni bhie, huwag kayong ano.

               De pero seryoso, tingin ko talaga may gusto rin si Minju kay Winter. Naalala ko yung pinag-usapan namin before magpasukan about sa kung paano yung gagawin namin kapag parehas kami ng nagustuhan. Dati, I think na ang funny lang talaga kapag ganon yung nangyari.

               Pero ngayon, naiisip ko pa lang na parehas kami ng gusto ni Minju naiistress na ako. What if umiyak ako habang nagd-drive sa SLEX?

 

And I want to dance

With your hands on mine

I'm the queen of this crowded room

Want to be next to you

Tell me one drink at a time

 

               “Anong gusto mong kanta?” Tanong ko kay Winter na nakatingin lang sa bintana. Tahimik lang kasi siya simula nung nakaalis kami sa apartment kaya naisip kong magsimula ng convo. Tulog din kasi sila Giselle, Ningning and Renjun sa likod. Si Renjun yung sinama ni Ning, kaibigan siya nila Jeno. Ka-talking stage niya raw ngayon.

               Ganon din ba kami ni Winter? Nasa talking stage rin? Eh paano yung sa kanila ni Minju? Talking stage rin kung nag-uusap sila? Paano ba kasi yung concept ng talking stage na ‘yan? Pwede ba sa pangmaramihan 'yon?

               “Okay lang ako sa kantang tumutugtog, ganda nga eh.”

               “Ayaw mong matulog?”

               “Ayaw ko, wala kang kausap habang nagd-drive. Baka makatulog ka.”

               “Hindi ka naman nagsasalita dyan?”

               “Eh hindi mo naman ako kinakausap.”

               “Baka kasi gusto mong matulog.”

               “Hindi nga…” Tumingin na ulit siya sa bintana. “Mga ilang oras pa yung byahe?”

               “Uhm… I think nasa two hours mahigit pa. Matulog ka muna, gigisingin na lang kita kapag malapit na. Mukha ka ring inaantok eh.”

               “Hindi nga ako matutulog…” Nakita ko sa peripheral vision ko na tumingin siya sa akin. “Ang weird lang, nag-text sa akin bigla si Minju kahapon pagtapos niyang hindi magparamdam sa akin ng ilang linggo.”

               Napahigpit yung hawak ko sa manibela. Bakit napasok si Minju sa usapan namin? Kaya ko nga siya kinausap para hindi ko na isipin yung kay Minju eh. “Bakit daw?”

               Kinuha niya yung cellphone niya sa bulsa niya at binasa sa akin yung text ni Minju sa kanya kahapon. “Ang weird lang…”

               “Bothered ka ba na hindi nagparamdam si Minju sa’yo ng ilang linggo?” Narinig kong umubo si Giselle sa likod. Gising ba siya? Nakikinig ba siya sa pinag-uusapan namin? Tinignan ko yung front view mirror ng sasakyan and I can see Giselle grinning with her eyes closed.

               Literal na grinning like a devil.

               “Hindi naman, hindi ko lang gets kung bakit hindi niya ako kinausap nitong mga nakaraan. Naisip ko rin kasi kung may mali ba akong sinabi sa kanya nung huli kaming nagkita… pero parang wala naman.”

               Natahimik lang ako.

               Hindi ko alam kung anong isasagot ko kay Winter.

               Minju, bakit mo pinag-iisip si Winter?

               Actually, nagtaka rin ako nung una kung bakit biglaang lumipat ng upuan si Minju sa row namin. Nakipagpalit siya doon kay Maria na nakaupo sa tabi ni Yeji. It turned out, si Yeji pala ang nagsabi na makipagpalit muna siya kay Maria ng upuan at miss niya na raw si Minju. Other than that, wala naman na akong ibang alam na reason kung bakit hindi kinausap ni Minju si Winter ng ilang linggo.

               “Baka busy lang din sa clubs and trainings. Ang dami rin kasi ng deadlines na need habulin.”

               “Pwede ko naman siyang tulungan… pwede ko rin siyang bigyan ng reviewer.”

               Ouch.

 

And it's all my fault, I know

I want to be yours, for sure

I'm trying my best, for you

For you

 

               I mean I get it, close talaga sila ni Minju. Grade conscious din ‘tong si Winter kaya siguro concern din siya doon sa isa.

               In conclusion, matulunging tao si Winter.

               Si Winter ay tularan nang umunlad ang kabaklaan.

               Slogan ‘yan?

               Palitan ko na ba bio ko sa private account?

               Mamaya siguro hehe.

 

 

 

 

               “Hindi nga ako matutulog…”

               Pero tulog na siya ngayon. I can see na she’s trying her best kanina na magkwento ng kung ano-ano pero ang ending, nakatulog pa rin siya.

               Gising na rin si Giselle. She leaned forward sa seat niya.

               “Hi Karkar.” Mahina niyang sabi. “Kanina pa tulog si Winter?”

               “Giselle, stop na with your Karkar agenda.”

               “What? You don’t like Karkar na? What do you want? Rinrin? Oh, yeah Rinrin. Hi Rinrin.”

               Para kaming ewan na nagpipigil ng tawa dito. “Giselle stop it, baka magising si Winter.”

               “Wow ah, may dalawa ring tulog dito sa tabi ko Rina.” Sabi niya habang may hinahalungkat sa bag. “Pwede akong mag-connect sa sasakyan? Ako magpapatugtog.”

               “Sure.”

 

Fourteen and I'm thinking 'bout God again

In the back of our car

Everyone is so far from me

Seventeen and I'm feeling so out of place

I've been moving too much and lately I've been running round in circles every day

 

 

               “Let’s take a picture na, Rina. Dali na.”

               “Yeji, just take it with Minju. I’m on my period right now, I am not in the mood for pictures. I should be lying on my bed sa apartment pero here I am sa Intramuros. I miss my bed…”

               “You horrible woman, it’s been a while na rin kaya since huling gala natin.”

               “What? We went to Antipolo last week. Ikaw pa nga yung nag-drive.”

               “Oh, really? Nakalimutan ko. Anyway, where’s Minju and Ning?”

               “Bumili sila ng drinks sa La Cathedral. Hindi na ako sumama kasi panigurado maraming tao doon ngayon.”

               “Puntahan ko sila, sama ka ba?”

               “Antayin ko na lang kayo dito.”

               “You sure?”

               “Yeah, go na. Balikan niyo ako ah.”

               “Hindi mo sure.”

               Inirapan ko lang si Yeji bago siya naglakad papalayo para puntahan sila Minju. Ang wrong timing naman kasi ng pags-set nila ng gala. Sobrang sakit pa ng puson ko, pinilit nila akong pumunta kanina with matching sundo pa sa apartment.

               Sumandal ako sa isang gilid waiting for my friends na balikan ako dito. Hindi na ako sumama kasi sobrang dami talaga ng tao doon, baka mas lalo pa akong mawala sa mood.

               Ang dami talagang tao dito tuwing Friday. Ang daming mag-jowa, ang daming nagl-

               “Uhm, excuse me ate?” Napatingin ako sa babaeng nagsalita. She has a long blonde hair tapos mas maliit siya sa akin. “If you don’t me asking, pwedeng magpapicture kami ng girlfriend ko? If okay lang naman.”

               Great, now I suddenly became a photographer sa dalawang babae na nakatingin sa akin ngayon hopeful na pumayag akong picturan sila.

               Ito ata yung karma ko since ayaw kong magpapicture kanina with Yeji.

               Ayaw ko namang masabihan ng masasamang words kaya pumayag na lang ako. Binigay na sa akin ni ateng blonde yung phone at pumwesto sila sa tapat ng entrance ng Casa Manila.

               Inakbayan si ateng blonde nung girlfriend niya. I saw her smiling at napayuko.

               I cleared my throat at agad naman siyang napaayos ng tayo.

               “Uhm okay… one two three.”

               Click.

 

 

               And that ateng blonde with jowa ay si Winter.

               Yep. That’s my Pojo.

               I smiled at my own thoughts.

 

And I've turned off a part of me that I can't find anymore

I'm sick of always questioning myself and what I'm doing wrong

And I wish I was somebody else

Just to feel like I'm enough for myself

And I've been fighting with who I am inside my head

And I don't know me anymore

 

 

 

 

               I just took the exit and I am now in a voice call sa gc naming magkakaibigan. Naghahanap si Jeno ng makakainan since siya yung mas nauuna sa aming tatlo.

               It was only 6:45 in the morning, sana hindi kami ma-traffic mamaya. Nakapagpa-reserve naman na kami ng rooms sa pupuntahan naming resort. Ayaw nila Ningning ng swimming pool lang, gusto talaga nila na beach ang puntahan.

               “Is Jollibee okay?” Tanong ni Jeno sa kabilang linya.

               “Hala bakit? Anong nangyari kay Jollibee? Okay lang ba siya?” Sabat ni Ningning na kagigising lang. Natawa naman si Renjun sa sinabi ng kaibigan ko.

               “Okay Ning, you’re funny na. Message received, pero seryoso ako. Okay lang ba sa inyo yung Jollibee? Kasi may madadaanan tayo in two kilometers.” Tanong ulit ni Jeno. Saglit akong napatingin kay Winter, tulog pa rin siya. Gusto ko man siyang tanungin kung okay lang sa kanya na sa Jollibee kumain pero ayaw kong istorbohin yung dreamland niya.

               “Okay lang daw kila Yeji na sa Jollibee kumain.” Singit ni Minju.

               “Alright, magdahan-dahan na kayo ah. Basta unang Jollibee na madadaanan niyo, ayon ‘yon. Andito na ako.”

               “Hindi pa ba natin gigisingin si Winter?” Tanong ni Ningning habang inaayos yung mga gamit niya sa bag. “Haba ng tulog ni baks.”

               “Tulog si Winwin?” Narinig kong tanong ni Minju sa kabilang linya.

               “Yeah.” Tipid kong sagot. “Ito na malapit na kami, end ko na yung call ah.” Pinindot ko na agad yung end button sa messenger call. Narinig kong parang may sasabihin pa si Jeno pero hindi ko na pinansin.

               “Rina, baba mo na lang kami sa entrance. Maghahanap ka pa naman ng parking ‘di ba?” The struggle talaga of being a driver is yung paghah