After ng reunion na naganap ay pumasok na sila ng bahay with Karina. Formally kaming ipinakilala sa isa't isa at medyo natulala pa ako kasi kahit kanina pa kami nagkasama ni ate no more stranger eh ngayon ko lang siya natignan ng mabuti. 

T***** mukha yan! Ang ganda! 

Nag.lag ako ng mga ilang seconds bago ako nakareact. 

"Winter, ayos ka lang ba?" tanong ni Ate Linda. 

Parang nag jerk pa yung katawan ko when I got back to reality. Very wrong move kasi pati yung sprained ankle ko eh natama ko pa sa table. 

"Ah o...opo. Ayos lang naman po" 

! Muntanga ko naman! 

Natawa na lang ang magasawa and kahit split second lang ito, nakita kong nagsmile si Karina. 

Kalma lang self. 

"Ano bang nangyare sa iyo Winter?" Concerned na tanong ni Kuya Mark. 

"Nung bigla po kasing umulan, tinakbo ko po papunta sa resting area. Di ko po napansin na uneven na yung tatapakan ko so ayun po, namali ang step ko" 

Napailing na lang si Ate Linda. "Nako. Mahirap nga talagang abutan ng ulan doon. Buti na lang at nakababa ka" 

I tried to get her attention to show na din how grateful I am sa kanya. Kaso sa floor lang siya nakatingin. 

"May nahanap po akong pwedeng tungkod kaya pinilit ko pong makababa. Buti na nga lang din po may mabait na tumulong sa akin" 

"Matulungin din talaga itong si Karina" 

Remembering what they told me about her, ramdam ko yung feeling niya na ayaw na niyang bumalik dito sa bahay nila. Para kasing kating kati na siyang umalis. 

"Dito ka na mananghalian Karina, nak ha. Ngayon ka na lang kasi ulit pumunta dito" 

I saw how slight na pilit na umagree na lang ito. 

Naiwan kaming dalawa sa sala at babalikan pa daw nila ang pagluluto at paglilinis sa labas. Kaya naman I tried na kausapin na lang si Karina. 

"T...thank you pala ulit ha. Nasa bundok pa siguro ako kung hindi mo ako tinulungan" 

Tumango lang ito. 

Ang awkward naman. I usually don't have any issues na makipagusap sa ibang tao pero bakit pagdating sa kanya nahihirapan akong mag-gather ng thoughts? 

"Ilang taon ka na pala?" 

"23" tipid niyang sagot. Isang taon lang naman pala ang agwat namin. 

I wanted to ask her a lot of questions but then I don't want her to think na I'm feeling close with her na. 

I can still feel her uneasiness. I mean, kaya nga siya umalis sa bahay na ito para hindi na maalala ang mga nangyari tapos mapapabalik siya dito dahil lang sa akin. I didn't know naman na siya yung third child na naikwento sa akin ng caretakers. 

Gusto ko na sanang magfreshen up cause I feel so dirty. Ay hindi lang pala feel kasi madumi na nga talaga ako kaso how am I supposed to go up the room? 

Papatulong sana ako ulit kaso nahihiya na din ako kay Karina kaya inabot ko na ang crutches at ginawa ang best ko at tiniis ang sakit para makatayo ako. 

"Where do you think you're going?" tanong niya. Ang lamig ng boses niya pero bakit iba yung effect sa akin? 

"Im'ma take a bath?" 

Wala na ulit siyang sinabi at tinulungan na akong tumayo. I gauge kung kaya ko naman maglakad with the crutches and I think kaya naman. 

Tinukod ko ang crutch bago ako humakbang sa first step. No problem naman pala. And good thing ay ilang steps lang din ito. Mga ten lang naman. 

Sobrang focused ko na hindi ma.out of balance habang umaakyat ako na hindi ko namalayan na sa last step pa ako muntik madulas na naman. Not because mali na naman ang tapak ko but because Karina was right behind me. 

"What the ! Bakit naman kasi nanggugulat?" 

Nagkibit balikat lang siya at sinundan lang ako hanggang makarating sa room. I made my way sa closet para kumuha ng pampalit ko at pagharap ko ulit sa kanya ay naka.upo na siya sa bed. 

"This was my room" she said all of a sudden. 

"Oh" na lang ang nasabi ko. 

Nagtaka naman ako kasi bigla siyang natawa. 

"I used to love hanging out sa veranda especially at night. Ang peaceful kasi nung view" 

Naexperience ko din naman yun since two nights na din akong tumatambay doon. 

"Ah yes. I do that as well" 

Tumahimik na naman siya bigla at bumalik ang malungkot niyang expression. Para bang may time limit yung smile niya. Pero siguro din kasi, this house reminds her of what she went through. 

"Are you okay being here?" I suddenly asked. Para kasing paluha na siya. 

Suminghot lang siya tapos nagshake ng ulo. "Yep. I'm good. D'you need help sa cr ba?" 

I didn't think differently sa tanong niya. Injured naman kasi ako. Pero nakakahiya naman kasi na pati pagshower ko tutulungan niya pa ako. 

"I think I can manage naman" 

And nagawa ko naman maglakad papunta sa bathroom. Nakaya ko din magbalance habang naliligo. It helped na nalagyan ng ice pack ung ankle ko. 

When I got out of the shower, nakita kong nasa may veranda si Karina. May cover naman kaya hindi siya nabibilad sa araw. Sayang ang puti niya. 

I went out na din to join her. 

Paglapit ko, siya naman ang nagulat at bigla niyang tinapon ang hawak niyang yosi. 

"Still have some?" 

Secret lang natin na nagssmoke din ako. Huwag niyo akong isumbong kina mommy. 

Naglabas naman din siya ng pack niya kaya kumuha na ako at pinagsindi pa nga ako. 

"Ikaw ba gusto mo din magshower?" 

"Later na lang when I get home" 

So hindi na nga talaga niya kinoconsider na home ito. 

Tahimik lang kaming nakatingin sa view habang nagpapausok. Pinoy nga naman, mainit na nga, nagpapainit pa lalo. Asan na ba ang kape? 

Nakuntento kaming nakatingin sa bundok hanggang tawagin na nga kami ni Ate Linda para kumaen. She still helped me down the stairs and even held out a chair bago siya umupo sa tabi ko. 

Gentlewoman naman pala talaga. 

Right after namin maglunch, nagpaalam na siya kina Ate Linda at Kuya Mark. Sinabihan din siya na huwag mahihiyang bumalik and she said yes naman. Nagpaalam din siya sa akin and reminded me na huwag na munang bigyan masyado ng pressure yung paa ko. 

Nang makaalis na siya, bumalik na sa loob ng bahay ang mga caretakers at inalok na naman ako ni Kuya Mark ng beer. Nagsimula na din magligpit ng mga pinagkainan namin si Ate Linda. 

"Namiss ko yung batang iyon" panimula ni Kuya Mark. "Tumutulong din siyang magluto dito kay Linda kahit pa nung umuuwi siya galing Maynila" 

Hinayaan ko lang magkwento sila at tamang tagapakinig lang ako. 

"Hilig din niya dating magsayaw kaya inuusog namin ang mga upuan sa sala para mas malaki ang sasayawan niya. Tinuturuan din niya kami minsan kahit pa yung mga simpleng galaw lang pero matigas talaga ang mga katawan namin" 

"Kapalit naman nung pagtuturo niya eh ako naman ay tinuruan ko siyang mag gitara at gabi gabi nga ay nagkakantahan kami" 

Sa pakikinig ko, I also imagined in my head how Karina was growing up, well based sa mga kwento nila. She seem to be an active kid din kasi palagi daw itong sumasali sa mga school competitions. Inilabas pa nga ni Kuya Mark ang isang malaking box kung saan itinago ang mga awards at medals niya. Balak pa daw talaga itapon iyon nung step mom niya pero hindi daw nila magawa kaya tinago na lang nila. 

In a way, may similarities akong nakita sa amin ni Karina. It's just sad cause according sa kwento nila, never talagang inacknowledge ng step mom niya na anak siya nito at hindi rin pinaramdam na proud ito sa mga achievements niya. I had it easy kasi kahit overprotective sina mommy sa akin, overflowing ang praises na natatanggap ko. 

Speaking of my parents, kumukuha pa pala ako ng lakas ng loob na iupdate sila. Baka kasi bigla na lang sila dumating ng walang pasabi. 

I excused myself na when we finished our beers and inalalayan naman nila ako to go back to my room. 

Nakailang type and delete din ako sa message na ipapadala ko. I didn't want to sound kasi na grabe yung nangyari sa akin. 

In the end, I had to lie na I'm doing good and even boasted sa achievement kong ma-reach ang end ng trail. I also included some pictures. Mabilis lang din nagreply si mommy saying na basta magiingat daw ako palagi. 

Nagiingat naman talaga ako. Minalas lang. 

After posting a few more photos and videos, lumabas na ulit ako ng veranda. I decided not to drink na kasi I had a few na rin kanina. 

I noticed na naiwan ni Karina yung pack niya so I lit one while resting sa armchair. My thoughts went back to my recital. Wala pa din akong final plan. I mean, I still have a few more days pa naman pero I need to have something before I leave otherwise, wala din sense yung main reason why I traveled alone. 

While I was doing an outline sa notes ko, bumalik naman yung thoughts ko kay Karina. I wonder what she's doing now. Did going back brought back her memories here? Will she be okay? 

Will I see her again?