" Jongin, kamu betul-betul tak ingat pasal Kyungsoo ?" Soal mak Kai selepas Kyungsoo mengatur langkah keluar daripada wadnya. Kai menggelengkan kepalanya perlahan. Mukanya kelihatan kosong. Dia benar-benar tidak mempunyai ingatan tentang lelaki bertubuh kecil itu. " Pelik. Doktor kata walaupun kamu cedera parah tapi tiada kesan kepada otak kamu tapi kamu tak ingat Kyungsoo ? " soal emaknya lagi, curiga. " Tak ma. Jongin betul-betul tak ingat. " " Takpelah Kai. Kalau kau tak ingat, jangan paksa diri kau. Doktor suruh kau rehat lagi. Banyak-banyak," kata Sehun pula, cuba mengurangkan tekanan kepada abangnya. " Kim Seul Gi? Jongin kenal ?" Soal ayahnya pula. Kening Kai terangkat. 'Siapa pula tu?' Anggapan Kai. 

"Kyungsoo. Ak-aku minta maaf. Ak-aku tak tahu yang dia akan bagi reaksi macam tu. " Kyungsoo yang duduk berehat di atas kerusi itu hanya mengukirkan senyuman nipis. " Takpe Sehun. Bu-bukan salah kau. " bicara Kyungsoo, ingin menenangkan Sehun. " Kyungsoo-ah. Sorry." Bicara Sehun perlahan. Kyungsoo segera menutup telinganya. Sorry. Maaf. Minta maaf. Kyungsoo benci dengar perkataan itu. Maaf. Sebelum Baekhyun tidak sedarkan diri pada hari kemalangan itu, sebelum Kai tidak sedarkan diri sehingga hari ini, sebelum ibunya pergi buat selama-lama, perkataan maaf itulah yang dia dengar. " Kyungsoo, kau okay ke? Ada pape tak kena ke ?" Sehun pelik melihat Kyungsoo menutup telinganya. Kyungsoo sekadar menggelengkan kepala dan berkata, " Takpe. Aku okay je. Hmmm. Sehun, sebelum aku balik, boleh aku jumpa Kai?" Sehun menggangguk dan membantu Kyungsoo untuk bangun. Mereka bergerak ke arah wad Kai.

"Hey, kau okay ke ? " soal Suho ketika mereka masuk ke dalam kereta. "Hmm," angguk Kyungsoo. " Lebih baik dia tak ingat. Saya taknak susahkan dia." Perjalanan mereka menuju ke rumah Suho hanya ditemani dengan lagu yang diputarkan di radio. Kyungsoo tidak bercakap walaupun sepatah perkataan. Suho pula tidak mahu mengganggu Kyungsoo yang masih melayan perasaan. " Kita berhenti sekejap eh. Nak beli barang makanan dulu." Ujar Suho selepas mereka berdiam diri sebentar tadi. " Nak ikut ke nak tinggal ?" Soal Suho kepada Kyungsoo. " Hyung nak beli banyak barang ke ?" " Ermm. Takdelah banyak. Tapi kalau kau nak tengok-tengokkan makanan yang dah takde kat dapur tu pun boleh jugak. " " Hmm. Okay." "Jap hyung bawak keluar kau punya tongkat." Mereka mencari barangan yang sudah habis di rumah untuk dijadikan bekalan. Kyungsoo yang bertugas sebagai chef di rumah Suho sejak dia berpindah masuk ke rumah itu, segera memilih bahan yang sudah tiada di rumah. " Hyung nak makan apa malam ni? " soal Kyungsoo sambil memandang mukanya. " Huh ? Eh. Kaki kau belum sembuh lagilah." "Hmmm. Kita boleh call noona kan ?" Suho tersenyum. " Sure. Nanti hyung call dia. " 

" Jom makannn!" Kata Seohyun kepada dua orang jejaka itu. Kyungsoo yang sememang berada di meja makan itu segera mengemas kerja sekolahnya. Seohyun turut membantu Kyungsoo mengemas meja itu. " Awak masak apa harini ? " " Hurmm. Spagetti.? Suka tak ?" " Awak masak apa pun saya suka." * Suho gedik * " Ehem ehem." Kyungsoo membetulkan anak tekaknya untuk mengingatkan mereka berdua bahawa dia masih dimeja makan itu. Kedua-dua pasangan itu tersenyum lebar. " Sorry susahkan awak. Kyungsoo ni hah. Tetiba ke dia suruh call awak. Mimpi apa entah. " Bicara Suho semasa mereka sedang menikmati makan malam. " hermmm. Hmm. Saja. Rasa macam rindu pula dekat ibu. " Suho dan Seohyun terpana apabila Kyungsoo menyebut pasal ibunya. " Ohh. So noona macam orang yang boleh buat kamu teringatkan dekat ibu ? " soal Seohyun kepada Kyungsoo. " Rather than mengingatkan, lebih kepada comforting. Tengok noona buat saya rasa selesa. Tapi hyung, jangan risau. Saya takkan ambil noona daripada hyung. " Mereka tergelak besar. " Hahahaha. Kalau kau amik, siap lah kau! " gurau Suho. " Kyung, kalau kamu nak cerita apa-apa, bagitahu je noona. Suho hyung ni. Bukan reti sangat nak jadi pendengar yang baik. " Seohyun menggosok kepala Kyungsoo. " Yah ! Apa pulak ? Saya selalu je dengar masalah awak dengan Kyungsoo okay. " protes Suho. " Yelah yelah ~~" Seohyun memicit hidung Suho. " Oii. Sakitlah~~~" * tengok, Suho gedik lagi * " Kyungsoo-ah. " panggil Seohyun kepada Kyungsoo. " Ya ? " " Hot chocolate ?" " Hmm !" Kyungsoo menggangguk gembira. " Saya ? " " Coffee or choc ? " " Susu ! " " Amboiii. Demand. " Suho tersenyum.

Mereka duduk diruang tamu untuk menonton tv. Suho yang duduk disisi Seohyun asyik menukar siaran televisyen. " Hey, tengok satu siaran je tak boleh ke? Ni asyik tukar-tukar je." Marah Seohyun kepada Suho. " Nah, buat sendiri. Nak tengok cerita apa. " Suho menghulurkan alat kawalan kepada Seohyun. Serta merta dia menukur siaran kepada siaran yang menayangkan berita. " For my study. " " Ahhhhhhhh~" Suho merengek. Kyungsoo hanya memerhatikan pasangan bahagia itu. Tidak lama kemudian, Suho terlentok dibahu Seohyun. Seohyun perlahan-lahan mengejutkan Suho untuk mengubah kedudukannya. Suho kini baring di atas paha Seohyun. Hanya Kyungsoo dan Seohyun masih belum tidur. 

"Kyung, macam mana mak kamu boleh meninggal ? " Sudah lama Seohyun menyimpan persoalan itu. Baru hari ini dia berpeluang untuk tanya walaupun dia berasa agak ragu-ragu. Kyungsoo mungkin masih belum bersedia. " Hmm. Haritu, cikgu dekat sekolah ada buat kaunseling dengan ayah.