Naglalakad na kami ni Karina ngayon along P. Noval. We decided to walk papuntang condo since may pagka malapit lang naman. Also, 5 pm pa lang kaya marami pang tao. Iwas gripo yata kami dahil delikado ngayon ang panahon.

 

Sobrang delikado ngayon dito sa u-belt pero wala pa rin talagang ginagawang paraan ang mga nasa taas. Ano ba?! Nag-aaral na nga nang mabuti yung tao, nangingidnap naman kayo. 

 

Seriously speaking, need nating mag doble ingat. 

 

Hindi ko alam kung bakit pero kahit ano yatang gawin ni Karina ay napapansin ko. May mental note na nga agad sa utak ko tuwing may bago siyang ginagawa. Ang daldal niya rin pala talaga kapag comfortable na siya sayo.

 

Nakwento niya na nga sakin na hindi niya talaga gustong pumasok sa showbiz pero pinilit siya ni Ms. Irene na magtry lang kahit isang movie. Modeling contract pala talaga ang offer sa kanya ng company. Magsstart daw siya after ng shooting sa movie nila ni Ms. Irene at Haerin. 

 

Bagay sa kanya! For sure sisikat ‘tong si Karina.

 

Ngayon pa nga lang, tuwing magkasama kami, grabe na makatitig sa kanya ang mga tao. Parang wala lang naman yon kay Karina. Baka sanay na siya.

 

Nakapagtataka rin na hindi ko siya napapansin sa campus nitong huling dalawang taon. Cinareer ko yata masyado ang pagiging introvert.

 

Na-share niya na rin na naghiwalay ang parents niya last year lang. His dad is a lawyer and may sariling law firm. Dad niya raw ang reason kung bakit siya nag legal management pero ever since naghiwalay ang parents niya, nawalan na siya ng gana.

 

Bukod pa rito, marami rin akong napansin na maliliit na bagay sa bawat kilos niya.

 

Ayaw niya sa maanghang.

 

Ayaw niya sa sibuyas.

 

She scrunches her nose often.

 

Her eyes turn into crescents whenever she smiles.

 

Lastly, she eats really well. Naka-tatlong shawarma na yata siya.

 

Naputol ang thoughts ko nang bigla siyang magsalita.

 

“Win. Hey.”

 

Kanina niya pa ba ako kinakausap?

 

“Bakit? Ano yon?” 

 

“I was asking if you play the piano?” 

 

Agad ko namang naalala yung accidental (?) niyang paglike sa photo ko habang tumutugtog.

 

“Yep. Why’d you ask?” 

 

“Oh. I saw your pic sa IG kasi. I liked it kaya. Didn’t you notice?”

 

Ha? So sinasadya niya talaga akong i-stalk that time? At parang wala lang sa kanya kaya tama talaga na hindi ko binigyan ng meaning.

 

“Ikaw ha. Stalker ka pala.”

 

She laughed. 

 

“What if I am? Is that weird?”

 

Huminto kami sa paglalakad dahil nasa tapat na pala kami ng building namin. Para namang nag-aabang ng sagot si Karina na nakatingin lang sakin. 

 

“A-ahm. Hindi naman. Friends naman tayo.” Lumingon ako sa harap ko at nagkamot ng batok. “I mean, friends naman na tayo ‘di ba?” 

 

Karina gave me a genuine smile. 

 

“Of course, Win.”

 

Sumakay na kami sa elevator. Una nga pala akong bababa sa kanya. Nag-insist ako na ihahatid ko na siya sa floor niya pero wag na raw. Hindi naman na ako nagpumilit kasi baka isipin niya crush ko siya.

 

Hindi kaya.

 

Malapit na ako sa floor ko kaya nagpaalam na ako sa kanya.

 

“Uhm. Bye, Karina.” 

 

Ngumiti lang siya bago ulit nagsalita.

 

“Next time ulit?”

 

Ayan na naman siya sa next time na yan. Lowkey nakakakilig kaya! Konti na lang kapag tinanong ako kung anong love language ko, sasabihin ko “next time”

 

Tumango ako at ngumiti. “Next time.”

 

Bumaba ako sa elevator na ngiting ngiti. 

 

Cute kasi ni Karina.

 

My new friend.

 

In denial na bading lang siguro ako kanina pero parang papunta na sa happy crush si Karina? 

 

Hindi ko na lang masyadong iisipin kasi hindi naman tumutuloy sa pagiging happy crush ang mga naging potential happy crush ko. Sabi naman ni Ning, dumadapo na raw sakin ang thomasian curse. 

 

Syempre tinanong ko siya kung ano yon. Sabi niya ang thomasian curse daw ay yung (1) Takot sa commitment and (2) Ghoster.

 

Syempre hindi ako sumang-ayon sa kanya. Wag po sana nating i-generalize ang mga tomasino. Opo. 

 

Nakakainis lang din yung mga thomasian na ginawang personality ang pagiging ghoster. Flex ba yon? Akala mo kinaganda or kinapogi nila yung pagiging ghost.

 

Kaya tinatawag tayong Ghouste eh! Nandadamay kayo dyan.

 

Anyway, ayon nga. 

 

Yung nag-iisang ex ko lang naman talaga ang masasabi kong legit na nagustuhan ko. Medyo matagal din kasi kami noong SHS. Naghiwalay lang kami kasi umalis na sila papuntang Korea. Hindi niya kaya i-handle ang LDR kaya bye na lang daw. 

 

Naiintindihan ko naman siya.

 

Anyway, buong first year ng college life ko, nagmomove on lang ako sa kanya. Inaamin ko na malaki ang epekto niya sa akin dati pero agad naman akong nakalimot. 

 

Mga twelve months. ‘Di ba ang bilis?

 

On a serious note, I genuinely hope she’s doing fine. Close family friend din kasi namin siya ni Ning before magkaroon ng something sa amin kaya kahit papaano, I still care for her as a friend. 

 

Ngiting-ngiti pa rin ako pagpasok ko sa unit namin ni Ning. 

 

Unang hakbang ko pa lang ay lumipad na sa mukha ko ang pillow sa couch.

 

“Mag-explain ka ngayon din!” 

 

Sino pa nga ba ang sumisigaw na yan? Syempre si Ning.

 

Si Ryujin naman ay tumatawa lang habang nagpapalaman ng peanut butter sa tinapay doon sa kitchen.

 

“Pwedeng umupo muna?” 

 

Tinignan lang ako ni Ning nang masama at umusog para maka-upo ako sa tabi niya.

 

“Dito ka. May jowa ka na pala.” She offered the seat beside her.

 

“Ano ssob? Kwento.” Pagsisimula ni Ryu habang naglalakad palapit sa amin.

 

After I told them about what really happened, naintindihan naman nila agad pero syempre, may konting pang-aasar. May paghawak pa raw kasi ako sa kamay ni Karina eh ayaw ko nga na may dumidikit sa akin.

 

“Bestie akala ko talaga nagsisikreto ka na sakin! Muntik ko na itapon ang mga damit mo sa labas.”

 

“Baliw. As if naman papatulan talaga ako ni Karina.” Sagot ko kay Ning.

 

“Bakit hindi? Ang dami kayang may crush sayo noong high school bago ka bakuran ni Minju.” 

 

Pinanlakihan ko agad si Ning ng mata. Bakit may ungkatan ng past? Tyaka nandito si Ryujin.

 

“Alam ko na yan. Daldal kaya ni Ning.” 

 

Napa-buntong hininga na lang ako sa kadaldalan ni Ning. It’s fine naman. Sobrang close naman namin ni Ryujin at parang kapatid na ang turing ko sa kanya.

 

“Tigilan niyo ako ha. Friend lang talaga tingin ko kay Karina.”

 

Ayan na naman ang nakakalokong tingin ng dalawang ‘to.

 

“Sabagay, bestie vibes nga kayo.” Ryu answered.

 

Bestie vibes?

 

Talaga ba?

 

Tawang tawa naman si Ning. “Bestie vibes only amp!” 

 

Inirapan ko lang sila. Ano naman kung bestie vibes? Hindi ako affected.

 

“Ay ssob, close ko yung isang laging kasama ni Karina. Ayain natin sila pag lunch minsan.” Dagdag ni Ryujin.

 

“Sino don? Ang gaganda ng mga laging kasama ni Karina ah.” Pagtatanong ni Ning.

 

Nakikinig lang naman ako sa kanila.

 

“Si Yuna. Malayong pinsan ko kasi yon.” 

 

“Ah yung matangkad. Haba ng biyas niya, kainggit.” Sagot ni Ning.

 

“Oo. Ayain natin para bestie vibes na talaga si ssob Minjeong at Karina.” Pang-aasar ni Ryu. 

 

Nakatanggap tuloy siya ng humahagupit na hampas sa braso.

 

Humiga na ako sa kama after I showered. 

 

Mag-isa lang ako dito sa unit ngayon kaya payapa ang buhay. Umalis kasi si ning, magkikita raw sila ni Felix. Baka napag-isipan niya na itanong kay felix ang napag-usapan namin kanina sa library. Si Ryu naman kanina pa umuwi. Ayaw niya raw mastuck sa heavy traffic.

 

Sakto naman may sunod-sunod na notification sa phone ko. 

 

GC - New friends.

 

Ryujin added you and Ning Yizhuo to the group.

 

Ryujin: Add mo yung iba @Yuna 

 

Yuna: Ok. Wag ka magalit.

 

Yuna added Karina Yu and Heejin Jeon to the group

 

Yuna: Welcome! From now on sabay-sabay na tayo maglulunch.

 

Heejin: Desisyon ka?

 

Ryujin: Hello sa lahat!

 

Ning: Hi mga magaganda!

 

Ryujin: Hindi nagrereply si Karina at Minjeong.  Ano yan ha?

 

Nagawa pa talagang mang-asar nitong si Ryujin.

 

Karina: Hello, everyone! 

 

Me: Hi. 

 

Tipid lang ang reply ko kasi nakakahiya pala. Hindi ko pa naman kasi sila kaclose. Ano ba kasi ‘tong trip ni Ryu?

 

Natulog na lang ako at hindi na pinansin ang ingay sa GC.

 

-

 

Magk