Winter

 

“Boss? Lumabas na yung trailer ng movie nila Ms. Irene ah. Yung supporting role si Karina.” Nandito kami ngayon sa loob ng classroom bago magsimula ang classes. Medyo maaga kami nakarating kaya may oras pa para dumaladal si Ryujin.

 

“Ah, oo. Kita ko nga.” Tipid na sagot ko sa kanya. Hindi ako mapakali ngayong araw at hindi ko rin alam kung bakit. Alam niyo yung parang may mali na nangyayari o mangyayari? Gut feels ganon?

 

Ah basta.

 

“Ang ganda ni Karina don ‘no? Kita mo ba? Verified na IG ni Karina oh. Trailer pa lang yan ha.” She paused before scrolling through her phone. “One million+ followers na agad siya oh! Tignan mo boss, dali!” 

 

She pressed her phone to my left cheek. “Teka naman oh, ang lapit ha!” I took her phone from her using my left hand and looked at whatever she wanted me to see.

 

Bumungad lang naman sa akin ang napakaraming replies sa recent IG post ng baby ko na may kasamang tarsier. 

 

@ireneyumyloves: Is she the sister of Irene Yu? OMG!!! She’s so beautiful.

@mamamopink: Ang ganda TT

@harthartkarina: Sana naging tarsier na lang ako.

@feishanggaoshing: She’s with Jaehyun?! Jaehyun’s in Bohol din. Are they dating? 

@yusisterslovers: kung wala akong chance sayo, pwes may chance ka sakin. 

@marcosbonak: pakiss oh.

@labyukarinayu: Forda bagay kayo ni Jaehyun.

 

Anong forda?! Simula ngayon ayoko na sa forda forda na yan. Anong pakiss?! At anong dating Jaehyun ang sinasabi ng mga ‘to? Kunot noo kong binalik kay Ryujin ang phone niya dahil sa mga nabasa.

 

Agad kong nakita ang mga picture ni Jaehyun at Karina na kumakalat ngayon sa twitter. May mga comments pa na nagsasabi na nakita nilang sweet ang dalawa at sobrang attentive pa raw ni Jaehyun kay Karina. 

 

Hindi ko naman masisisi ang mga fans dahil sobrang touchy nga ni Jaehyun kay Karina sa mga nakuhang picture. May pag hawak sa bewang at kamay si kuya mo. Huwag lang siya magpapakita sa akin. Choz!

 

Not gonna lie, nakaramdam ako ng pang of jealousy dahil sa mga nakita at nabasa ko. Malaki ang tiwala ko kay Karina at alam kong ganon din naman siya sa akin pero hindi rin naman siguro ako masisisi kung makakaramdam ako ng pagseselos ‘di ba?

 

“Wala na, boss. Sikat na bebe mo.” Pang-aasar niya sa akin. Inirapan ko lang naman siya at nagbasa na lang ng notes.

 

Hindi naman sa pagiging immature pero ganito ba talaga kapag sumisikat na ang jowa?

 

Ay jowa?!

 

Basta ‘yon! Don’t get me wrong ha. I’m very very proud of Rina’s achievements pero I hate how immediately ay may mga rumors na about her. SI JAEHYUN PA! Pwede namang ako na lang ah?! Emz.

 

1/2

 

Nakaka-asiwa tingnan ang touchiness ni Jaehyun kay Karina na para bang sinasadya niya para ma-issue sila.

 

-

 

“Okay, class dismissed.” Finally, tapos na rin ang classes namin for today. Half day lang daw kami dahil may meeting ang teachers mamayang hapon.

 

My head hurts so much dahil sa mga activities na ibinigay ng mga prof namin kaya malaking relief na natapos na ang araw na ‘to. 

 

“Boss, yellow cab daw tayo sa lacson sabi nila Yuna at Heejin.” Ryujin said habang umaakbay sa akin. 

 

“Ge.” I replied sternly. I really am not in the mood simula pa kaninang umaga. Siguro ay malaking factor ang ‘debunking Jaehyun and Karina Yu’s relationship’ na nabasa ko sa twitter pero bukod pa rito ay may masama talaga akong pakiramdam na hindi ko ma-explain.

 

I-shrug off ko na lang ang thought. Baka nga ay affected lang ako sa rumors sa babe ko. Hmp

 

“Sungit natin ah.” 

 

I sighed, “Masama lang pakiramdam ko, Ryu.”

 

“Sus! Sinong niloko mo, ssob? Nagsimula lang naman yan nung-” I interrupted her before she could complete her sentence.

 

“Sige, ituloy mo.” Pagbabanta ko.

 

She chuckled, “Hehe, sabi ko nga. Libre na lang kita ng pizza, Wintong.”

 

“Ge, walang bawian ha.” 

 

“Syempre! Tara na, naghihintay na raw sila sa labas ng building natin.” Mabilis na hinila naman ako ni Ryujin matapos kong ayusin ang mga gamit ko.

 

Hindi pa pala ako ulit nakakapag message kay Karina. Sobrang busy rin naman kasi namin ngayong araw at ni-hindi nga ako nakapag check ng phone. Mamaya na lang siguro pag-uwi ko sa condo.

 

-

 

“Huy, ter!” Napabalikwas ako sa malakas na sigaw ni Yuna. “Kanina ka pa nakatulala dyan, teh. Yung pizza mo frozen delights na.”

 

Maka-frozen delights naman ‘to?

 

“Anong iniisip mo ba, Winter?” Pagsingit ni Heejin na busy makipag-agawan ng pizza kay Ryujin. “Oh iyo na! Gutom na gutom ka yata eh.” Dagdag niya at ibinigay na lang kay Ryu ang pizza na kapit niya.

 

“A-Ah, wala.” Iniwas ko rin ang tingin mula sa kanila. Lalo lang yata akong nagpahalata. 

 

“Nakita niya yung pictures ni Karina at Jaehyun.” Biglang gatong ni Ryujin kaya’t hinila ko ang buhok niya. “Ouch! Bayolente ka na boss ha! This is not you!” Inirapan ko lang siya. Deserve mo yan Ryujin! Kumukulit ka na kasi. 

 

“Ah kaya naman pala.” Mapang-asar na sagot ni Yuna. “Selos ka pala kay bebe boy number two.” She even wiggled her eyebrows. Ugh, annoying!

 

“Bakit bebe boy number two?” Nagtatakang tanong ni Ryu habang nilalantakan ang pizza ni Heejin. Ang kapal lang ng mukha.

 

“Nilalagyan kasi namin ng numbering yung mga umaaligid na pogi kay Karina.” Sagot ni Heejin.

 

“Eh sinong number one?” 

 

“Si Jeno.” 

 

“Ah yung taekwondo player na weird.” Natatawang sabi ni Ryu. “Ilan na ba mga umaaligid kay Karina? Chix talaga yan si madam eh.” Pahabol na tanong niya. Nakikinig lang naman ako sa usapan nila. Syempre interesado ako dahil baby ko ang pinaguusapan ‘no! Pero dapat mukhang cool lang. 

 

“Hmm, simula noong high school kami marami na kasing lumapit na pogi dyan kay Rina.”

 

“So ilan?”

 

“34.”

 

Lumabas yata sa ilong ko ang iniinom kong coke dahil sa narinig. So 34 na pogi?? Grabe naman ‘yon. 

 

Tawang tawa lang naman sila dahil sa naging reaction ko. “Ano, ssob? Marami ka palang karibal eh.” Pang-aasar ni Ryu habang humahagalpak. 

 

“Siraulo.” Wala namang laban sa akin “yang mga yan. Psh! Basic, no sweat. 

 

“Eme lang.”

 

After a few minutes of catching up, we decided to go home na. They asked me questions about Karina and I’s relationship and kung kamusta raw ang free trial ng mag-asawa life namin.

 

Sobrang invested lang nila sa lovelife ko. Bakit kaya hindi sila lumandi ‘di ba?

 

Akmang tatayo na ako nang masanggi ko ang isang plato at nabasag ito. “Ter, ano ba yan. Ingat uy baka mabubog ka.” Pagpapaalala ni Yuna.

 

Mabilis naman akong humingi ng tawad sa mga waiter at nagbayad na lang to compensate for the plate na nabasag ko.

 

Ano bang nangyayari sa akin?

 

-

 

I had just finished my skincare routine and my bath when I decided to lay down. I’ll reply to my baby na kasi tapos na ako magtampo-tampuhan. 34 bebe boys ba naman? Hmf.

 

I was ready to contact Karina when ate Taeyeon unexpectedly called my phone which I immediately answered.

 

*Phone ringing*

 

“Hello, ate? Napatawag ka yata?”

 

“Minjeong.”

 

“Ano, ate?”

 

*Sobs*

 

“Ate?? Umiiyak ka ba?”

 

“A-Ah, Minjeong. Please don’t panic pero you need to go here sa hospital.” I quickly straightened up.

 

“H-Ha? Bakit? What happened sayo?”

 

“H-Hindi ako. It’s mom and dad. They got into an accident. Their car collided with a sixteen-wheeler truck.” Naramdaman ko ang mabilis na pagtibok ng puso ko dahil sa narinig. Para bang mabilisang gumunaw ang mundo ko. Kaya ba hindi ako mapakali simula kanina pang umaga?

 

“What?! Are they okay?! Kamusta sila? Malala ba ang nangyari kila mom and dad?! Ate?!” Nagpapanic kong tanong kay ate. As I thought of my parents, tears silently streamed down my cheeks. 

 

“I don’t know. They just got here and.. and they’re both nasa ER.”

 

“May others involved ba?”

 

“The driver and Wonyoung’s dad didn’t make it.” Oh, God. I can't fathom how devastated Wonyoung would be when she hears about the news. If two people died, gaano kaya kalala ang nangyari sa mga magulang namin? Ayoko isipin pero hindi ko mapigilan.

 

“A-Alam na ba ni Wony?” 

 

“About that, try to contact Wonyoung. She can’t be reached by her manager kasi. I’ll inform Joy na rin para malaman na ni Haerin and makauwi na sila as soon as possible.” 

 

“W-Wait, ate. I’ll go there ngayon din.”

 

“Mag-ingat ka Minjeong, please.”  I can hear the concern in ate's voice. 

 

“Oo, ate. Hintayin mo ako dyan. For now, you need to calm down ha? We need to be strong for mom and dad.”

 

“Y-Yes yes. Dahan-dahan sa pagdadrive, Minjeong.”

 

“Oo, ate.”

 

I then hung up the phone. I rushed to my room, packed personal hygiene items and some extra clothing for myself, and ate. I'm aware that we'll be spending a lot of time in the hospital over the next few days.

 

Nandito na ako ngayon sa sasakyan kaya’t agad kong tinawagan si Wonyoung para i-inform siya sa nangyari sa dad niya. 

 

She was really anxious, so I made sure to comfort her and remind her that she needed to be strong for her mom. I know it's easier said than done, but I need her to calm down since something bad may happen given that she was having trouble breathing. 

 

She told me na she’ll be riding the next flight back here in Manila together with Ms. Joy and Haerin. 

 

Hindi pa ganon gumagaling ang right hand at foot ko pero kailangan ko na talagang mag drive. 

 

Wait for me, mom and dad. 

As soon as I arrived at the hospital, I noticed ate seating on the chairs just next to the emergency room. I hurried over to her and gave her a tight embrace. 

 

Ate hugged me back, I could hear tiny whimpers from her, so I chose not to cry and instead console her. From the three of us sisters, Ate has always been the gentlest. That's why, when things become tough, I always try to be the stronger one.

 

I caressed Ate's back and simply let her cry all over my shoulder. 

 

Kailangan kong maging matatag. 

 

Anong choice ba ang meron ako?

 

Three hours passed pero hindi pa rin tapos ang operation sa mga magulang namin. Minabuti ko rin na umorder ng pagkain para sa amin ni ate pero walang kahit isa sa amin ang may ganang kumain dahil sa kaba na nararamdaman. 

 

“A-Ate?!” I immediately looked at the direction of the voice. Si Haerin.

 

Halata ang kapansin-pansin na pamumugto ng mga mata niya. Siguro ay buong flight siyang umiiyak. 

 

I sprang to my feet, rushed towards her, and hugged her. She held me even harder and burst into tears, which I allowed her like I did the same thing with ate earlier.

 

As soon as she let go of me, she proceeded to ate Taeyeon and swiftly hugged her. Parang nilalason ako at nahihirapan akong huminga dahil sa mga nangyayari ngayon. Ang dalawang kapatid ko na umiiyak habang ang mga magulang naman namin ay nag-aagaw buhay sa kabilang pader lamang.

 

I opted to go to the comfort room because I can't handle the emotions I'm feeling, but I don't want them to see that I, too, am vulnerable at the moment.

 

Binasa ko ng tubig ang mukha ko at itinukod ang dalawang kamay sa lababo. Nanatili akong nakayuko at hinayaan na umagos ang luha na kanina ko pa kinikimkim. 

 

The prospect of losing my parents had to be the most agonizing thought I'd ever had. Unfortunately, I can't seem to get the picture out of my head right now.

 

Ayokong maging negative pero paano na kami pag nawala agad sila mom and dad? Hindi ko alam kung kakayanin ko lalo na ng mga kapatid ko kapag agad nila kaming iniwan. 

 

Agad kong pinunasan ang mukha ko at kinalma ang sarili. Hindi ako dapat magmukhang mahina. 

 

Suddenly, I felt a hand tap me on my shoulder.

 

“Win?” 

 

That voice. 

 

When I recognized who the voice was coming from, I turned around instantly.

 

“Karina.” 

 

She must have sensed how sad and fragile I appeared, because she hurriedly grabbed and embraced me. Her warmth comforted me as she drew me closer to her and rubbed my