“Nice to meet you.” I started. 

“Nice to meet you too, Minjeong.” 

Silence.

Saglit pa kaming nagngitian after we sealed both our hands together. Natigil lang kami nang basagin ni Ms. Jessica ang katahimikan. 

“Ok. I’ll leave you guys na ha? Call me if may kailangan kayo.” 

“Yes po. Thank you.” Karina answered. 

Tumango lang ako at nagpaalam na kay Ms. Jessica. Nakakamiss din ‘tong si Ate. Parang dati lang lagi niya ako binibilhan ng gummies.

After a while, niyaya ko na si Karina na umupo dahil siya na ang susunod na memake up-an after  ni Haerin. 

Awkward lang habang magkatabi kami ni Karina dito sa tent. Hindi ko rin kasi alam kung paano siya sisimulan kausapin. 

Sakit ko na yata ‘to. 

Hirap talaga ako makipag-usap sa mga tao simula bata pa lang ako. Sabi nga ni Ryujin, pa-mysterious daw ako. Sorry naman! Pwede mag sorry? 

Bahala na. Mauuna na ako para mawala na ang awkwardness between us. 

“Si Ms. Ire–”

“I didn’t kn–”

Nagkasabay pa nga. Maybe kanina pa rin siya bumebwelo magsalita.

“You go first.” I insisted.

She smiled at me and continued what she was about to say.

“I didn’t know that you’re the daughter of CEO Kim.” She uttered. “I mean, I’ve never seen you sa building so…” 

Well. For starters, hindi ko rin talaga gustong makilala sa pagiging burgis na anak at palamunin ng parents ko. Ni-hindi nga rin ako umaapak sa loob ng company building namin. Unless may urgent na kailangan ang pamilya ko mula sakin, which btw never happens.

“Only a few people lang naman ang may alam.” I answered. Tumango lang naman siya then smiled.

“So you were about to say?” She asked. 

Ah oo nga pala. Naputol din ang dapat na question ko kanina.

“So, Ms. Irene is your sister? You look like her.” I asked. 

Alam ko naman na ang sagot pero gusto ko lang naman kasi mag start ng conversation kanina. Pasensya. Buti nga hindi favorite color niya ang tinanong ko eh.

Talking stage yan?

“Oh. Yep. She was also the one who pushed me to accept the agency’s offer.”

Grabe? Ilang agency kaya ang nag try kumuha  sa kanya? Hindi ko naman sila masisisi kasi maganda talaga si Karina.

Ang kinis. 

Body proportion niya pang model.

Matangkad.

Mukha rin siyang anak ng diyos. 

Kaya naman pala gumawa ni Lord ng ganito, bakit hindi pa dinamihan.

Saglit na napatitig ako sa mukha niya.

Ang ganda pala talaga ni Karina ‘no? 

Medyo napatagal yata ang pag-appreciate ko sa mukha niya because she suddenly cleared .

“Hey. Are you okay, Winter?” She asked as if she’s concerned dahil sa biglang paghang ng sistema ko sa harap niya.

NAKAKAHIYA KA WINTER! Anong palusot sasabihin ko?

“A-Ay uhm. May muta ka kasi.”

Facepalm.

Talaga ba, Minjeong??? Wala ka na bang ibang maisip? Muta talaga? MUTA?!

“Oh sorry.” Agad namang tinignan ni Karina ang reflection niya using her phone. “There’s nothing naman.” She added.

“A-ahm. Baka hinangin na? Wala na nga. Wag mo na isipin hehe.” 

… Lord. 

Kung totoo ka. Please paki-alis ako dito.

Hinangin? Eh wala ngang kahangin hangin dito sa loob ng tent. 

“Oh… Okay.” She replied with a smile. 

Para namang narinig ng diyos ang panalangin ko dahil maya-maya pa ay tinawag na si Karina ng make-up artist. 

Totoo ang diyos! Char. Agnostic pala ako. 

“I have to go na, Win. Let’s catch up soon?” Pasabi ni Karina.

Win daw?

Catch up soon? May next time?

I cleared my thoughts dahil mukhang nag-aabang ng sagot si Karina.

“S-sige. Ingat ka.” I answered. Kanina pa ako nagsstutter ha. Hindi na ako natutuwa.

Agad namang tumayo si Karina para pumunta na sa loob ng make-up room. 

Pagkapasok ni Karina ay sakto namang paglabas ng kapatid ko mula sa make-up room. 

Lumapit si Haerin sa akin na katatapos lang magpaganda. Pretty talaga ng abunjing na yan.

Walang pa-ano ano ay nagsalita agad siya.

“Hinangin na muta? Really, ate?” Pang-aasar niya sakin habang tumatawa.

Narinig niya? Rinig kami sa loob? 

Sa kinarami-rami ng pwede marinig ng kapatid ko, yung katangahan ko pa talaga.

“Shhh, Haerin. Stop. Grabe naman narinig mo pa yon?” 

She laughed before sitting down beside me. Umakbay pa sa akin. Sutil talaga ‘tong bunsong kapatid ko.

“Your game is so weak, Ate.”

Napabalikwas naman ako at pinanlakihan siya ng mata. 

“It’s not like that, no!” I replied frustratingly. 

Tinakpan ko naman agad ang bibig ko dahil napalakas pala ang sigaw ko. 

“You know, I can help you with Ate Karina. We’re sisters dito sa movie so maybe pwede natin gawan ng paraan in real life.” Sagot ni Haerin with a wink.

Oh ‘di ba? Hindi ako tatantanan nito. Ganyan yan sila ni Ate Taeyeon. Ako lagi ang kawawa. Best sister wbk. 

“We’re barely friends kaya! Also, I don’t see her in that way.” Sagot ko. Sana naman tigilan na ako nitong kapatid ko.

Hindi ko naman talaga planong magflirt kay Karina ‘no! I was just you know… Being friendly. 

Itong kapatid ko naman tuwang-tuwa pang nang-aasar habang naka-akbay sa akin.

“If dyan ka makakatulog at night, Ate.” 

-

Tapos n