Hindi ako pwedeng hawakan at hindi rin ako pwedeng kausapin. Masama ang loob ko.

 

Eme.

 

½

 

But seriously, isang linggo na akong may tampo sa baby ko pero lowkey lang. One of the main reason kung bakit hindi ko ‘to inoopen up kay Karina ay dahil bumabawi ako sa kanya.

 

Although Ning told me na ‘wag ko raw i-isantabi ang feelings ko for the sake of pagbawi kay Karina, I feel like hindi pa rin ako pwede magtampo sa kanya.

 

Don’t get me wrong ha. Walang sinabi si Karina na bawal ako magtampo. Huwag niyo siyang aawayin or else! 

 

or else what? 

 

Wala lang.

 

Ako na lang, huwag ang prinsesa ko, charing!

 

This is something that I alone forced upon myself. Then magrereklamo ako? Ewan ko na rin sa’kin paminsan eh. 

 

Pero ayon nga, ganito kasi ‘yon.

 

A few days ago, I told her those three words. Yes, yung eight letters.

 

Winter: I love you, Rina.

 

Remember?

 

I mean, I wasn’t expecting for her to say it back or something. What disappointed me the most was how she treated me as if I hadn't said those three words to her. She completely ignored the fact that I told her I love her and went about her business.

 

Pinaulit-ulit ko na sa sarili ko na okay lang sa akin kahit hindi pa ako love ni Karina or if wala pa siya sa ganong levels pero kapag nandyan na pala sa harap mo, may kirot pala talaga. 

 

Okay lang, tolerable naman yung kirot. 

 

Parang tinapakan lang naman ako ni Kingkong nang maraming beses. 

 

Or parang tinamaan ako ng hulk smash. Mga 696969 times.

 

Sus! ‘Yun lang eh! Kayang-kaya pagpagin.

 

Huhu.

 

I’m basically gaslighting myself at this point. 

 

I tried defending Karina na rin. Ako na ang nagjustify ng ginawa niya sa utak ko at ako na rin ang nag explain para sa kanya. Kaso nga lang medyo mahirap talaga i-lusot. 

 

Now that I think about it, is it difficult to tell me if she is still not ready to go to the next level?

 

Next level, KOSMO daeul ttaekkaji

 

Chos.

 

Back to the topic na nga. Ang attention span ko kasi talaga minsan nakakapikon na eh.

 

As I was saying, it’s already been almost three days. Tatlong araw na rin niya akong hindi masyadong pinapansin. Ilang beses ko na rin siya niyaya na magdate or kahit simpleng dinner lang pero lagi niyang dinadahilan na busy siya with school work.

 

Well, maybe she is. That’s why I’m trying my hardest to understand her and not make a fuss about it. 

 

Again, hindi ako nagmumukmok dito dahil hindi ako love ni Karina. *Umiyak* Keme! She has all the time in the world naman at hindi ko siya minamadali. 

 

All I'm saying is that she didn’t even acknowledge my feelings. I was disappointed because she ignored my confession. It took me a long time and a lot of courage to freely express it to her but this is what I get in return.

 

The silent treatment.

 

Silence means yes ‘di ba? Huhu.

 

So in this case, silence means ‘no’?

 

Ano ba ‘tong iniisip ko?

 

Ang sakit mo na 2022! Matatapos ka na lang hindi mo pa ako hinayaang maging masaya.

 

Wala na akong masisi kaya sinisi ko na lang sa taon.

 

Actually, kasalanan talaga ‘to ni Marcos eh. 

 

Agh! Miss ko na baby ko. Sobrang busy niya sa buhay lately to the point na hindi na kami nagkaroon ng landian time.

 

Inignore na nga ang confession ko, hindi pa ako lalandiin. On top of that, active pa rin ang momol ban ko! Jusko, sana sinaksak na lang ako sa apdo.

 

Anyway, it’s a wednesday today and nakatambay kami ni Ryu sa Starbucks dito sa Dapitan St. Tapos na rin ang classes namin kaya nag decide kami na mag advanced study dito para sa finals exam namin next week. Medyo nag-away pa nga kami kasi gusto niya raw ng milktea sa Black Scoop, dyan lang sa may Navarra.

 

Uso pa ba milktea? Hindi kaya masarap. 

 

Respect my opinion na lang sana.

 

Sabi ko na lang sa kanya, malungkot ako at nagcecrave ako sa Penne Pesto dito kaya wala na siyang nagawa at pumayag na. 

 

I checked my phone if may reply na si Karina. Niyaya ko kasi siya na mag dinner later sa unit. Miss na rin kasi siya ni Ning kasama mag dinner.

 

Winter [3:08 pm]: Baby, dinner tayo later sa unit. Carps?

 

Karina [3:36 pm]: Stop with the lasallian vocab, babe. I’ll check if I can join you later.

Karina [3:51 pm]: I can’t pala baby 🥲 I have a lot of school requirements to pass eh. 

 

I sighed in frustration. Hindi na naman pwede. 

 

“Ano ba? Akala ko ba bati na kayo ni Karina?” Tanong ni Ryu bago humigop sa iced americano niya. “Hindi na natapos mga drama niyo sa buhay tapos wala pa rin kayong label. Baka hindi talaga nagwowork kapag parehong from uste?” 

 

Pinanliitan ko siya ng mata dahil sa sinabi niya, “Kapag talaga nabati ang relasyon namin ng baby ko, ikaw ang sisisihin ko.” 

 

Ibinalik ko na lang ang atensyon sa binabasa dahil mukhang pipikunin lang ako nitong si Ryu.

 

Ilang minuto ang lumipas na tahimik lang kaming nag-aaral nang biglang may pamilyar na boses ng lalaki ang pumukaw sa atensyon ko.

 

“Minjeong?” 

 

Mabilis na nilingon ko ang lalaking tumawag sa’kin. Sino ba ‘to? Pamilyar talaga ang boses.

 

Agad akong nasamid sa iniinom kong kape dahil 

mahinang napasinghap ako sa taong sumalubong sa akin. 

 

“Kuya Minho?!” I immediately got up and gave him a hug which he returned with the same excitement. 

 

(Minho - Shinee)

 

Ang pogi talaga ni kuya! 

 

When we were kids, Kuya Minho always acted as Ning and I's big brother because ate lang ang meron kami. Mahal namin kayo ate Jennie and ate Taeyeon pero kailangan namin ng kuya. Chos! He is over nine years older than us kaya sobrang kuya material niya talaga. 

 

Nalayo lang siya a few years ago when their family needed to settle sa Korea.

 

“Ang laki mo na ah! You’re prettier than ever.” He gently patted my shoulders as soon as we parted ways. "Where is Ning?" I heard about what happened to her."

 

“She’s getting better na po. Maharot pa rin as usual.” We both chuckled at the thought of my best friend. Si Ning kasi ang pinaka bata sa amin bago si Haerin kaya bunsong-bunso pa rin ang turing sa kanya.

 

“I messaged Taeyeon na rin regarding what happened to tito and tita.” Kuya said with obviously concerned eyes. “I hope they can recover sooner.” 

 

I could only nod in response, “I hope so too, Kuya.” 

 

“Anyway, kuya, this is Ryujin pala. Our college best friend.” Pagpapakilala ko kay Ryujin. “Ryu, si Kuya Minho. Kuya namin ni Ning from other parents.”

 

“Hello po.” 

 

“Hi, Ryujin.”

 

They shook hands before we continued to converse and catch up for a while. Matagal ko rin hindi nakita ‘to si kuya ‘no. I made a mental note to remind myself to ask him to treat me to an ice cream date like we used to do when I was in high school.

 

“Kuya, why are you here pala?” I questioned. “I mean, I thought for good na kayo sa Korea.” 

 

This is true. Akala ko naman ay hindi na sila uuwi dito sa Pilipinas. Hindi rin kasi maganda ang naging way ng pag-alis nila noon. You know naman, papasok ako ng freshie year in college that time kaya may kurot ng immature pa sa katawan ko.

 

Pag sinabi niyong immature pa rin naman ako ngayon, mananakit ako. Emi! 

 

"Oh, Dad let me handle our company branch here in the Philippines. It took a while to persuade him, but it was well worth it." Kuya Minho smiled warmly. "because I get to see you and Ning again. Syempre sila Taeyeon, Wonyoung, and Haerin din. Jennie is currently in the US ‘di ba? So I doubt we'll be able to meet anytime soon. ”

 

I nodded in agreement. Medyo matagal na rin kasi si Kuya nagwowork since nine years older nga siya sa amin. Despite being the CEO's oldest child, I know na he literally started from the bottom and worked extremely hard to earn his position in the top management of their company.

 

Ended nepotism in one go. King behavior, wbk!

 

I really aspire to be like kuya.

 

Even if in-ooffer na sa’kin ni lolo ang CFO position after graduating, I am aware that I still have a lot to learn in the field. I would probably start out in a lower position para may experience ako sa operations from bottom to top management. 

 

“And…” Patuloy na pagsasalita ni Kuya. “My younger sister has been pleading with me for years to enroll her sa UST because of a certain someone who you know naman na already kung sino.” Itinaas baba pa ni Kuya ang kilay niya.

 

Ito na nga ba ang sinasabi ko.

 

Sa mga hindi pa nakakahula, ang bagal niyo naman! Exercise-exercise rin ng brain, ganon.

 

Kuya Minho is our other childhood friend's older brother. The third member of our trio as kids, along with Ning and I.

 

Who happens to be my ex.

 

Gets niyo na? 

 

Yes, Kuya Minho is Minju’s older brother. 

 

Minju, who happens to be my childhood to high school sweetheart.

 

and my first love.

 

Pak.

 

“A-Ah, ganon ba Kuya.” Maikling sagot ko. Anong sasabihin ko ‘di ba? Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o ano eh.

 

Naka-move on naman na ako kay Minju, huwag kayo dyan! Patay na patay kaya ako kay Karina mah baby.

 

Nakaisip na pala ako ng callsign namin na unique para hindi na naiinggit ang baby ko sa ‘Ai’ na tawagan ni Heejin at Ning. 

 

Maby, short for my baby. 

 

Ang cute lang ng naisip ko. Ang galing ko talaga.

 

Pero since may tampo pa ako kay Karina, hindi ko pa muna shineshare sa kanya yan. Tyaka na kapag hindi niya na iniignore ang i love you’s ko. 

 

“Yup, she’ll start next semester. Same kayo ng course ni Minju ‘di ba?” Tanong ni Kuya Minho. “I’ll contact somebody na lang para same section kayo.” Tiningnan ako nang maigi ni kuya Minho, “I mean, if you’re comfy with being blockmates with your ex.” 

 

Hindi ko alam ang sasabihin ko. Hindi rin kasi ako sigurado if comfortable na ako if ever mag meet na kami ulit ni Minju. Sino ba naman ang magiging comfortable na makita ulit ang ex na matagal nang hindi nakita? 

 

Pero syempre, nakakahiya naman na sabihin pa ‘to kay kuya Minho. Naging close friends din naman kami ni Minju kahit papaano before naging kami. 

 

“It’s okay, kuya. If Minju is comfortable, then so am I.” Kalmado kong sagot. 

 

Hindi rin naman ibig sabihin na magkaklase kami, palagi na kaming magkakasama. I know rin naman na Minju is not the type of person na ginagawang awkward ang mga bagay-bagay.

 

She’s very respectful and may pagka mahiyain din