Di naman lahat ng memories ko tungkol kay Karina ay puro nalang mga pagtataray niya. Siguro nabibilang lang sa daliri ang mga araw na maayos ang pakikitungo niya sa akin. 

Sabado noon—supposedly, magmi-meet kaming lima at pipili ng bahay na mapagtatambayan. 

Kanina pa nag riring ang cellphone ko pero I paid no attention to it. Tanghali na siguro if I'm not mistaken pero nakahilata pa rin ako sa kama. Nararamdaman ko ang pagbigat ng katawan ko. Kahit sa pagdilat nahihirapan ako. I can literally feel my whole body burning up. 

Paulit-ulit pa rin sa pagtunog ang telepono ko. Ilang saglit ay tumigil rin ito pero di nagtagal ay nag-ring ulit. Sa sobrang rindi ko nagkaroon ako ng lakas para abutin ito at sagutin. Nahirapan pa akong kapain ito sa bedside table. 

I breathed heavily. I was waiting for the other line to talk pero wala namang nagsasalita. Di ko kilala kung sino ang tumawag dahil nanatili pa rin akong pikit. Sinilip ko lang kanina ang green button at pinindot.

Kunot ang noo ko at nakasimangot. 

I my dry lips. 

Naubo pa ako bago magsalita. 

" Hello" garalgal ang boses at sobrang hina. Napabuntong-hininga ako. Wala pa ring nagsasalita sa kabilang linya. Ilang sandali pa akong naghintay ng sasagot hanggang sa unti-unti nang bumibigat ang mga talukap ng mata ko. I yawned. 

" What do we do now? She's clearly sick."

"Edi dito nalang tayo mag party party atsaka alagaan na rin natin si Winter, kawawa naman." 

"Shh lower your voice baka magising siya."

Am I hallucinating or what? I'm hearing voices inside my room. I'm also feeling that someone's caressing my hand and my hair. 

Ambigat pa rin ng pakiramdam ko. My eyes feel so heavy but I forced them to open nonetheless. I blink a few times as I'm gradually adjusting to the light. I immediately saw a pair of worried eyes as soon as I got my vision clear. 

Nakaupo si Karina sa kama. Brows raised in concern, eyes filled with worry, lips a little pouty. 

Guni guni ko lang ba ito? Parang imposible naman yata na makita ko itong babaeng ito dito sa kwarto ko. At lalo pang imposible na ganito ang ekspresyon ng mukha niya ngayon. 

I want to pinch myself para magising pero nanghihina ako. Tinitigan ko nalang si Karina. Ang ganda-ganda niya talaga. Ayaw ko nalang pala magising, I wanna be stuck in this dream forever.

I gazed at the top of her hair, slowing down to her forehead, to her beautiful eyes that are showing emotions new to me, to her nose, to her plump lips-- napalunok ako. I suddenly felt something weird happening in my stomach. Napakagat ako ng labi. Then my sight proceeded to her attractive mole, down her jaw and..

" Winter! You're awake, anong masakit sa'yo Win?" 

Sumilip si Ryujin sa paningin ko, sumunod ang mukha ni Ningning tapos ay si Giselle. Parehong mga nag-aalala ang mga mukha. Teka lang... ba't parang ang realistic naman ata.

Maya-maya pa ay naramdaman ko nalang ang isang palad sa noo ko. I traced the skin of who it belonged to and it led me to... Karina. So this isn't dream at all? Totoong nandito siya? My mouth is starting to open at the realization. 

She retracted her hand from my forehead.

"You're too hot." I watched say every word. Napaubo si Ryujin sa gilid . 

 I sensed worry in her voice. Hindi ko maiwasang mapangiti. She's actually worried. She's worried na nagkakasakit ako. Ang saya sa pakiramdam na nag- aalala pa pala siya sa akin.

"Huy, happy ka na may sakit ka teh? Kung makangiti ka dyan.." may binubulong pa si Ning pero di ko masyadong narinig.

"Why are you all here?" Kahit nanghihina pinilit ko pa rin itanong yun sa kanila. Sinuyod ko ang mga mata ko sa kanilang lahat. They're supposed to have fun, bakit andito sila?

"Duh! We all learned that you're sick alangan namang magsaya kami nang wala ka so natural na pupuntahan ka namin and... " Giselle's voice changed. "...we all brought food and drinks, I hope you don't mind? Kami lang naman maglilinis ng kalat. Plus, naisip naming dito nalang tumambay sa inyo. Wala kang kasama so kami ang magbabantay sa'yo."

Tumango nalang ako. Nagsimula na silang magkagulo habang nanatili lang si Karina sa pwesto niya. Nakatingin sa akin.

My eyes gradually went down— to her hand that's caressing mine. I'm suddenly feeling things. Somehow, it gave me comfort.

It wasn't long when she got up at nakisali sa tatlo. 

" Dali na Winter isubo mo na 'tong saging. Grabe nag-effort pa akong maghanap ng fresh ha."

Hinawakan pa ni Ningning yung baba ko pero nanatili lang akong tikom. She then gripped my cheeks, forcing me to open my mouth. Ayaw ko ng saging! 

" Eto Winter, lemon oh papakin mo, nag research pa ako sa internet kung anong prutas dapat kainin ng may lagnat. " Nakisali rin si Ryujin sa gilid ko. They're forcing me to eat every damn fruit na dala nila. I swear makakatikim sila sa akin kapag magaling na ako! 

" Mmm" patuloy lang ako sa pagpupumiglas, shini-shake ko pa ang ulo ko. Halos mahilo na ako sa ginagawa pero wala na akong pakialam. Di naman nila ata ako inaalagaan eh, mas pinapalala lang nila ang kalagayan ko! 

Nakita ko naman sa sulok si Karina na nakatingin lang sa akin. Di ko mabasa ang expression niya ngayon. 

May balak ka rin bang subuan ako ng prutas, girl? 

At parang nababasa naman ni Ning ang iniisip ko at tinawag niya si Karina. 

"Nurse Karina, ikaw na kaya magpakain dito sa pasyente natin? Di niya ata gustong gumaling eh." 

Parang kidlat na napatingin ako kay Ning at sa saging na hawak niya. Agad akong sumubo dito at kumagat.

"Tss. Chicken." Narinig kong bumulong si Giselle sa gilid. 

Napatingin si Ning sa kinagatan kong saging.  Napahawak siya sa dibdib niya. She feigned a shocked expression. 

"Ikaw ah si Karina lang pala weakness mo." Nag-smirk pa si Ryujin. 

Gustuhin ko mang si Karina yung mag-alaga sa akin, natatakot naman ako. Knowing na obvious yung inis niya baka mamaya mas harsh pa siya kay Ning at ibalibag ako. 

Okay that's already too much but still, we don't know what's going on with Katarina Yu's mind. She's a dragon in disguise, I tell you. 

Sumulyap ako sa pwesto niya. Nakataas na ang isang kilay sa akin at naka cross-arms. Ayan, tinatarayan na naman ako.

Gabi na nang maramdaman kong medyo okay na yung pakiramdam ko. Nasa living room kaming lima at kumakain ng hinanda nilang nachos. Umorder din sila ng pizza at may alcoholic drinks. Nagpapatugtog lang s