XXIV

Seulgi's POV

It's 1am and eto ako ngayon nasa dorm at nakatitig sa book ko na Politics by Andrew Heywood. May major exam kami tomorrow and I really want to ace it kaya naman I'm pulling an all nighter. If I'm the old Seulgi mas pipiliin ko pang matulog or maglaro ng mobile legends but since and I'm the newly improved version of Seulgi, mas gusto ko pang ilaan ang free time ko sa pag-aaral. Of course kelangan ko magsunog ng kilay if gusto ko makakuha ng mataas ng grades kaya medyo bibo kid mode muna ako.

Mag titimpla san ako ng 3in1 coffee kaso ubos na pala yung kape ko kaya bababa nalang ako sa 711 para bumili ng isang sachet dahil marami rami pa akong kelangan basahin. Nagsuot lang ako ng jacket at saka na ko bumaba. Buti nalang talaga at malapit lang ang 7/11 sa dorm kaya di nakakatakot maglakad kahit gabi at buti nalang rin dahil marami rami parin naman tao ngayon sa labas at sanay naman na ako dito dahil dati akong part timer sa 711 hehe.

Pag pasok ko palang ng 711 ay binati na agad ako ni manong guard.

"Aba mukhang nagsisipag na talaga ang paboritong kong part timer a." Natatawang biro ni kuya.

"Syempre naman kuya ako pa ba." Pabiro ko ring sabi at dumeretso na ako sa may stall ng coffee.

After ko kumuha ng dalawang sachet ng nescafe creamy white ay dumiretso na ko sa counter para mag bayad. Kinuha ko yung wallet ko sa bulsa ko at binuksan ko to para sana bumunot ng pambayad kaso wala na pala akong pera dahil di pa nakakapag padala si mama saken kaya naman napasapo nalang ako ng ulo.

"Ahhh.. ehh di ako nakapag withdraw e cancel-----" Di ko na natapos yung sasabihin ko ng biglang may naglapag ng 500 pesos sa counter.

Si Irene.

"I'll pay for it nalang tapos pasabay na rin ako neto." Sabi niya atsaka binaba yung bread and coffee niya.

Napatitig ako sa kaniya.

Still beautiful as ever. 

"T-t-thank you. B-bayaran ko nalang---" 

"No need, Austie ano ka ba." Nakangiting sabi niya.

Why is she smiling like this? Doesn't she hate me anymore?

I know I should feel happy na wala siyang galit sa akin but nasasaktan ako na parang wala lang ako sa kaniya.

Does this feeling even make sense?

After niya kunin ang sukli ay umupo na siya sa may dulong table kung saan yung dati rin niyang inuupan na place.

"Irene!" Tawag ko sa kaniya at umupo sa may tabi niya.

"Yes?" Casual na tanong ni Irene.

"Ahhh ehhh uhmmm t-thank you ulit." Utal utal na sabi ko.

"It's no big deal ano ka ba." Natatawang sabi ni Irene.

"H-how are you? Kamusta naman? I heard tatakbo kang president. I know kayang kaya mo yan. Hehe." Dirediretsong sabi ko.

Medyo nahiya ako after ko narealize na I'm bombarding her with questions.

"Uy hinga ka naman." Natatawang sabi ni Irene.

I blushed. How can I not? Hearing her laugh like this.... nakakamiss lang.

"Well, I'm fine... thank you for asking. And yes, I'm running for president and thank you for thinking that I can do it." Nakasmile na sabi ni Irene.

"T-that's good to he