XVI

"Bal?" Bulong ni Seulgi sa katabi niya.

"Hmmm?" Sagot naman ni Jisoo na kakagising lang rin.

The day that Seulgi broke Irene's heart is the same night that Seulgi and Jisoo became official.

"I love you." Sabi ni Seulgi while looking into Jisoo's eyes.

Napangiti naman si Jisoo at siniil ng halik si Seulgi.

"I love you too and thank you, bal." Sagot ni Jisoo.

"Thank you? Para saan bal?" Kunot noong tanong ni Seulgi.

"Thank you sa pag payag na maging girlfriend ko. I thought you would say no, bal. Akala ko siya na yung Mahal mo." Sabi ni Jisoo kay Seulgi.

Seulgi let out a bitter smile and alam niya na napansin yun ni Jisoo. How can she be completely happy after breaking the heart of the person she loves. Seulgi realized that she can never be fully happy knowing na may nasaktan siyang tao. Maybe this is the price that she has to pay for being selfish.

Hindi narin pumasok si Seulgi sa school. Inexplain niya kay Lisa lahat ng nangyare-- from what happened sa harap ng apartment ni Irene hanggang sa pagiging official nila ni Jisoo. Kaya naman sinabi nalang nila Lisa sa kaniya na wag munang pumasok dahil alam nila na stress na rin si Seulgi sa mga nangyayare.

Habang nagluluto ng breakfast si Jisoo ay inopen naman ni Seulgi yung phone niya. There's a few message from her friends pero mas maraming message si Irene. Di niya mapigilan na hindi maluha while reading her messages. Syempre nasasaktan siya na makitang nasasaktan si Irene... nasasaktan siya na makitang yung tao na sobrang importante sa kaniya ay nanglilimos ng oras para makausap siya. 

Pero kahit na gusto niyang yakapin si Irene, alam niyang hindi pwede. Kasi the more na ipakita niya na mahal pa niya eto, the more na masasaktan lang si Irene dahil kahit anong mangyare, si Jisoo parin ang pipiliin niya.

After reading Irene's messages, binaba na ni Seulgi yung phone niya sa table.

I'm sorry, Mal— yan ang pumasok sa isip ni Seulgi.

"Irene, we know you're in there so please open the door now." Sabi ni Joy habang kanina pa kumakatok sa pinto ng apartment ng kaibigan.

"If you have problem, andito kami ni Joy. Please buksan mo na yung pinto, Irene." Sabi naman ni Yeri.

Worried si Joy and Yeri kay Irene kasi first time lang umabsent ng kaibigan nila. Never umabsent sa klase si Irene, kahit na may sakit siya kaya laking gulat ni Yeri  at Joy ng hindi pumasok sa first period class nila si Irene. Kaya right after silang madismissed ay dumiretso agad ang dalawa sa apartment ng kaibigan dahil worried sila na baka ano ng nangyare kay Irene. Kanina pa sila nasa labas ng pinto pero until now hindi parin sila pinagbubuksan ni Irene.

"What do you think happened to her?" Tanong ni Yeri kay Joy.

"I have an idea but I'm not sure pero kung dahil talaga sa Austria na yun kung bakit nagkakaganito si Irene... I swear to god... makakatikim yun sakin!" Inis na sabi ni Joy.

Nagulat sina Joy at Yeri ng biglang may magsalita galing sa likuran nila.

"What are you guys doing here?" Kunot noong tanong ni Irene.

Nagkatinginan naman sina Joy at Yeri habang tinitignan si Irene from head to toe. We can't blame them though, it's their first time to see Irene look so... miserable.

"Where have you been?" Balik na tanong ni Joy.

"And why do you lool like...that." Yeri said as she glance at Irene again.

"Look like what?" Confused na tanong ni Irene.

"Messy hair?" 

"Over sized shirt?"

"and... track pants? Seriously?"

"And your eyes bakit mugto yan?... sis, seriously... what happened?" Sunod sunod na sabi nina Joy at Yeri kay Irene.

Hindi sila sanay na makita si Irene na malungkot. Irene is always bright and cheerful yung tipong palaging nakangiti at yung tipong sa sobrang ganda ng ngiti niya ay mapapangiti na rin yung mga tao sa paligid niya pero ngayon, parang hirap na hirap yung kaibigan nilang ngumiti.

Syempre masakit na makitang ganun si Irene sa part nila lalo na at palaging andiyan si Irene pag sila yung malungkot or broken hearted sila. Lalo na si Joy dahil si Irene yung palaging andiyan para sa kaniya nung mga panahon na niloko siya ng boyfriend niya kaya naman ayaw niyang makitang nagkakaganiyan ang kaibigan dahil alam niyang hindi deserve ni Irene yung pain na nararamdaman niya ngayon.

"I'm fine. I overslept kaya di ako nakapasok sa first subject." Sabi ni Irene habang binubuksan yung pinto ng apartment niya.

Totoo naman, hindi talaga siya nagising ng maaga maybe because umaga na rin siya natulog at mga ilang oras lang din yun dahil pagkagising niya ay naglakad agad siya sa malapit na coffee shop sa apartment niya dahil gusto niyang magpahangin at makapag isip ng maayos. Hindi na nga sana siya papasok for the rest of the day kung hindi lang pumunta yung mga kaibigan niya to check on her.

"Irene, you never oversleep!"

"Tell us what's really going on? Diba magkasama kayo ni Austria kahapon? Anong nangyare?" Kunot noong tanong ni Joy kay Irene.

"I'm fine, okay? Bumalik na kayo sa school. Mag aayos lang ako then papasok na ako. See you there." Sasagot palang sana si Joy kaso sinarado na ni Irene yung pintuan ng apartment niya.

Wala naman nagawa sina Joy at Yeri kung hindi intindihin ang kaibigan nila. Nararamdaman naman nila na magsasabi rin si Irene sa kanila ng problem kapag ready na siya. Kaya naman, bumalik nalang sila ng school at doon nalang nila hihintayin si Irene.

Pag alis nila Joy at Yeri ay napaupo nalang si Irene sa sofa. Thinking what happened last night. Di niya inexpect na ganoon ang epekto sa kaniya ni Seulgi. Sure, she knows that she's developing feelings for her pero di niya inexpect na magiging ganoon kasakit yung pagiwan sa kaniya ni Seulgi.

She was crying non-stop simula nung umalis si Seulgi. She was crying hanggang sa maubos yung luha na kayang ilabas ng mga mata niya. She was hurt and she felt betrayed by the person she least expected to. Binalikan niya lahat ng mga memories nila ni Seulgi from the moment they met in that room in Arts Building until the moment before Seulgi broke her heart— was it my fault? she asked herself for the nth time.

Throughout the night walang siyang ibang sinisisi kung hindi ang sarili niya. She blames herself kung bakit hindi siya yung pinili ni Seulgi. Naisip niya na baka kailangan niya lang patunayan yung sarili niya kay Seulgi. Naisip niya na baka kailangan niyang lang ipakita yung halaga niya para piliin siya ni Seulgi.

Hindi naman masama diba? Hindi naman masama na umasa ako... umasa na baka may pag-asa na ako naman ang piliin mo.

Nasa labas ng classroom nila Seulgi si Irene ngayon. Hawak hawak niya yung mga notes na ginawa niya before nung time na tinututor niya pa si Seulgi. Pag tunog ng bel