“Ate magkano po yung mani mo?”

“Masarap ba yang mani mo ate?”

“Pwedeng patikhim muna ate? Free taste kung baga.” Kinonyatan ko tong tatlo kong kaibigan habang sila tumatawa lang sa mga pinag gagawa nila.

Yung si ateng nagtitinda ng mani e pulang pula na yung mukha habang yung tatlo kong kaibigan e tuloy parin sa pag tawa.

“Mga utak nyo talaga e.” Kako bago pa ako tumingin dun kay ate na nagtitinda ng mani.

“Malinis ba tong mani mo ate?” Tanong ko pa doon sa ateng nagtitinda at lalo lang syang namula.

Nakaramdam ako ng tatlong sunod sunod na batok sa ulo ko.

Napakamot nalang ako ng ulo.

“Namo ka, ikaw rin pala.”

“Mapagpanggap ka talaga Seulgi.”

“Pakitang tao amp!” Bago pa kami tumawa na parang sira.

“Pero ate seryoso nga po. Mag kano po ba?” Tanong ni Lisa dun kay ate.

Habang kaming tatlo ay nakahawak sa isa’t isa para sa support while we’re still laughing our off.

“Ten pesos po.” Narinig kong sabi ni ate habang yung mukha nya pulang pula parin. Tumingin samin si Lisa.

“Oy, Ten pesos daw yung mani. Gusto nyo?”

“Libre mo?”

“Kung gusto nyo yung mani ni ate.”

“Gusto ko. Gustong gusto ko.” Agad agad namang sagot nitong si Byul with matching taas baba pa ng kilay ni gago.

Natawa lalo kami ni Wendy sa obvious na sagot nitong si Byul, nakatikim tuloy sya ng batok kay Lisa.

“Tantanan mo na nga si ate.”

“Te pagpasensyahan mo na po to ha. Apat na mani mo nga po..ay este apat na mani po.” Sabi ni Lisa ng may pagkaseryoso yung expression pero kung kilala mo talaga to alam mong katulad lang rin namin sya na tumatawa sa kaloob looban.

Tumingin sakin si Lisa at nakita ko nga nagpipigil lang sya.

Umiling ako at dali dali ko ng kinuha yung mani at umalis na agad doon bago pa ulit ako sumabog sa kakatawa.

“Tangna nyo talaga. Kawawa si ate.” Natatawang sabi ni Lisa nung makaalis na kami dun sa nagtitinda ng mani.

“Gago kasi to si Byul e.” Sisi naman kunwari ni Wendy bago nya pa kinain yung mani ni ate ay este yung tindang mani ni ate.

“Ako nanaman nakita nyo.”

“Ikaw nauna dyan e.”

“Sumunod naman kayo.”

“Syempre. That’s what friends are for nga e.”

Tahimik akong pumasok sa unit. Cancel yung pasok dahil sa lindol. Lindol na hindi ko naramdaman, hindi ko alam kung manhid na ba ako nun? Dumiretso ako sa kwarto para mag palit ng damit. Hindi kita nakita sa sala, wala ka rin namang pasok ngayon, baka asa kusina ka lang. Well I don’t care naman kung asan ka as long na hindi mo ko guguluhin. Ngayon mga nagdaang linggo kasi hindi ko na maintindihan kung anong nangyayare, parang yung bagong lesson na tinuturo ni Sir samin ngayon, hindi ko maintindihan. Ganon parin naman tayo pero bakit feeling ko may nag bago. Hindi rin naman ako sigurado kung ano yun, o kung meron nga bang nag bago o wala. Pag tapos ko mag palit ng pambahay na damit pumunta nako ng sala at binuksan ko na yung tv para manuod kung ano man ang pwedeng mapanuod. After ng mga ilang minuto nakita kitang lumabas ng kusina, hindi nalang kita pinansin at tinuon ko nalang yung atensyon ko dun sa palabas. Tumabi ka sakin, too close compare dun sa past na distance between us. Nagpakawala ka ng isang malalim na buntong hininga at di ko namang maiwaasang mapatingin sayo. Nakatingin ka lang dun sa table sa harapan natin. Kumunot yung nuo ko bago ko ulit ibinaling yung atensyon ko dun sa palabas sa tv.

“Problema mo?” Kako habang nakatuon parin ako dun sa tv.

Di ka naman agad agad sumagot so tumahik nalang rin ako.

“Talk to me~” To say na nagulat ako is understatement.

Did I hear it right?

Nagpacute kaba or ano?

I brushed away the thought at nanuod nalang ako.

“Busy ako.”

“Come on baby now.” Kamuntik muntikan nakong mahulog sa upuan alam mo ba yun?

Lintek naman, ano bang meron sayo ngayong araw ha?

Nauga na ba yang utak mo dahil sa lindol.

Walang jo naman talaga Bae Joohyun.

Naramdaman kong nag iinit yung mukha ko so mas pinili ko nalang na hindi lumingon sayo.

Kumapit ako dun sa arm rest para incase na may sabihin ka nanaman na unexpected e may suporta na ako.

“Joohyun, wag kang makulit ngayon.” Kako nalang pero parang nag fall sa deaf ears yung mga sinabi ko since tuloy ka parin sa pangungulit mo sakin.

“Talk to me. Talk to me.”

“Busy nga—“

“Nanana nanana~~” Ay lechugas naman oh.

Napalingon ako sayo bigla at nakita kong naka earphones ka pala.

Gustong kong bugbugin yung sarili ko sa kahihiyan.

Sa sobrang inis at hiya ko walang ano ano hinila ko yung earphones mo sa tenga mo.

Tumingin ka naman agad sakin and mas lalo lang akong nainis kasi sa inosente mong expression.

I felt stupid though.

“Akala ko kinakausap mo ako.”

“Huh?” Kamo bago ka pa tumingin sakin ng buong pag tataka.

I clicked my tongue and flicks a finger to your forehead.

Agad agad mo namang hinimas yun at sinamaan mo ko ng tingin with your pouted lips.

And I must admit you look cute.

I cleared my throat bago ako nag iwas ng tingin sayo.

“Puro ka kasi talk to me dyan, akala ko kinakausap mo ako.” At walang ano ano e tumawa ka ng pag kalakas lakas.

Napakunot nalang yung nuo ko sa reaction mo.

“Sorry. Talk to me lang alam kong lyrics e.” Kamo habang natatawa tawa ka pa.

“E bakit may baby?” Hindi ko rin alam kung bakit ko natanong to sayo. Maybe out of curiosity.

“Asa kanta din yun.” Kamo at di ko rin alam kung bakit mas nakaramdam ako ng inis ngayon.

I turned away from you at humarap na ulit dun sat v.

“Tsk.”

“Uy, disappointed sya.” Tsaka mo pa tinusok tusok ng daliri mo yung tagiliran ko.

Napaiktad tuloy ako, kainis.

Malakas kiliti ko dun e.

“Ewan sayo.” Huminto ka narin sa pag tusok tusok sakin.

Bago ka pa umusod palapit sakin.

I look at you, frowning a little.

“You can be my baby naman.” Kamo bago mo pa ni wiggle wiggle yung kilay mo ng nakakaloko at ngumiti sakin ng pagkalawak lawak.

“Magtigil ka nga.”

“My baby bear. Yiee kilig na yan.” Kamo bago mo pa ulit ako kiniliti at napaiktad nanaman ako.

I bit my lower lip and close my eyes for a brief moment then