“Hoy! Seulgi!” Sa sobrang busy ko kakaisip kung tama pa ba tong tinatahak kong daan papunta sa future ko diko na napansin na kanina pa pala nila ako kinakausap.

Paano ba naman kasi may napanuod ako sa facebook pero edited sya pero promise natawa ako na napaisip.

Yung commercial nila Nash Aguas about sa drugs e ginawa ba naman yung tanong e yung

“Naisipan mo bang mag-engineering?”

Then yung compilation nilang sagot na “wag.” Ang sagot.

Diko alam pero natawa talaga ako e, maybe dahil nakakarelate ako.

Anyways back tayo dito sa mga mokong kong kaibigan.

“Ano?!”

“Kanina pa kami dada ng dada dito di ka naman pala nakikinig.” Syempre Byul nanaman yan, sino pa ba?

“E ano ba yun?” Kako nalang at napakamot nalang ako sa ulo ko.

“Kung may assignment ka na?” Napakunot nuo ko. May assignment ba?

“Saan?”

“Sa Integ.” Simpleng sagot naman ni Wendy habang busy na busy sa kakalaro sa cellphone nya.

“Wala pa. Ikaw ba Lisa?”

“Asa ka naman dyan kung meron.” Singit singit naman na sagot ni Byul habang tumatawa.

“Asa mo to.”

“Ulol.”

“Ulol mo to.”

“Wag ka kokopya ha.” Singit naman ni Wendy dun sa dalawang parehas nag hahanap ng magagayahang sagot.

Agad agad namang nilapit ni Lisa yung upuan nya palapit kay Wendy.

Natatawa nalang ako, kahit paulit ulit yung gantong nangyayare saming magkakaibigan hindi nakakasawa.

Well we have our own share of knowledge naman sa isa’t isa e, so walang luge samin.

“Joke lang, to naman si Wen di mabiro.”

“Joke mo to.” Sagot naman nitong si Wendy habangb focus parin sya dun sa laro nya sa phone.

Pero you can see a playful smile playing on her lips.

“Ajinomoto.” Gagong Byul to , basta may moto lang na masabi, amp! Singit singit talaga to.

“Isang mo to pa kokonyatan ko na kayong tatlo.”

“Konyatan mo to.”

“Cactus mo to.”

“Ay wow hard nya oh.”

“Hard hard mo naman po pala.”

“Pero seryoso wala kayong gawa?”

“Meron ako.” Sagot ni wwendy with proud smile pa.

“Weh?”

“Oo nga.”

“Seryoso?”

“Parang ikaw sakanya?” Walang hiya ka Lisa nasingit mo pa yun.

Natameme ako ng mga ilang segundo habang nakangiti sya sakin ng nakakaloko.

“Yun oh.” Kantsaw naman nung dalawa at nag high five pa kay Lisa.

Yan dyan kayo magaling, ang mang trip.

Buset. Wala akong kakampi ngayon ah. Mukhang ako ata alay ngayong araw.

“Pakyu ka Lalisa Manoban.”

“Ay weh?”

“Talaga ba?”

“Di nga?”

“Cactus kayo. Don’t bring this topic out again.” And that completely shut them up.

Finally, because seriously I don’t want to talk about it anymore.

I don’t to talk about her anymore.

No, not now at least.

Give me some more time.

~~

“Teh, baka matunaw teh.”

“Oh panyo, punasan mo laway mo.”

“Bakit sila andito?” Tanong ko sa dalawa kong kaibigan.

Papunta na kami sa building namin for our next subject when I saw you here in our campus.

Tumigil ako sa paglalakad at pinagmasdan ka lang.

“Mukha bang alam namin?”

“Baka dito class nila.”

“Dito sa ground?” Tanong ko ulit at ibinaling ko young tingin ko dito sa dalawa kong kaibigan.

“Ay wow.” Sabi nitong si Joy na ni hindi man lang sinagot yung tanong ko.

Her eyes is looking at my back and I was a little bit confused.

What’s so fascinating happening at my back anyway?

“Seryoso mode on sya oh. Hawt.” Sabat naman nitong si Solar.

I followed their gazed and It was you pala na tinitignan nila.

Diko alam kung ano yung ginagawa mo pero may inaayos ka na something.

“May Moonbyul ka na.” Sagot ko kay Solar.

“Sino yun?” Nagulat ako sa sagot nitong si Solar. Aber, deny ba naman ang jowa.

“..Charot lang.” Dagdag nya at nakahinga naman ako ng ayos at bumalik na ulit sa pag masid sayo.

“Teh oh tubig, baka kailangan mo” Sabi ni Joy sabay abot sakin ng bottled water diko alam pero kinuha ko yun dahilan para tumawa silang dalawa nitong si Solar.

“Seriously gurl, kung natutunaw lang yung tao malamang sa malamang kanina pa tunaw si bebe Seulgi.” Nagpantig yung tenga ko sa sinabi nitong si Solar.

May jowa ka teh! Wag kang ano! Kukutusan na kita, isa pa.

“Ano kamo?!”

“Sabi ko baka kanina pa tunaw si—“

“Hindi! Yung tawag mo sakanya.”

“Beb—“ Tinaas ko yung kamay ko sa harap ng mukha nya bago ako tumikhim.

“Wag mo na ituloy. Baka di lang kita matansya.”

“What’s the real score na ba kasi sainyo?”

“Wala. Bakit nyo natanong?”

“Wala curious lang. Gusto mo no?” Tanong naman nitong ni chicken Joy with her matching teasing smile pa. May pagtusok tusok pa yan sya sa tagiliran ko.

“Asa!”

“Ay weh? Di nga?”

“Gaga, wala nga. Asaness naman.”

“K sabi mo e.”

~~

Papunta kaming next class namin ng biglang nag ring yung phone ko. Tumigil muna ako sa paglalakad bago ko sinabi kila Wendy na mauna na sila bago ko tinignan kung sino yung tumatawag and I saw your name blinking on my phone screen. Tinignan ko yung oras and it’s already 7 o’clock in the evening. Well, never naman tayong nag text or nag call sa isa’t isa we just have each others number lang naman para in case, so I’m wondering why are you calling me now. I press the answer button before I put it in my ear.

“Seulgi?” Bungad mo

“Oh? Bakit?” Gumilid ako kasi baka nakaharang ako sa hallway e, wala na masyadong estudyante ngayon since konti nalang naman yung may mga pang gabi na class e.

“Pwede bang pasundo ako?” Nagsalubong yung kilay ko.

Bakit ka naman magpapasundo, as far as I remember never ka nagpasundo ah.

“What? I can’t Joohyun, my class ends at 9 at bakit naman kita susunduin? Asan kaba?”

“Andito sa Cavite.”

Cavite?! What the are you doing there at this hour?!

“What?! Cavite?! Then you’re asking me if I can pick you up. Wow Joohyun two hours ang byahe for godsake!”

“Tinapos kasi naming yung ipapasa naming—“

“I don’t care. I can’t pick you up.” I cut you off bago ko tinignan yung oras sa watch ko.

Tsk 5 minutes late na ako, dahil sayo alam mo ba yun?

“Please Seulgi it’s raining here…really hard and..” Tumigil ka bigla sa pagsasalita so I ask you.

“And what?”

“Nakauwi narin kasi yung mga kasama ko.” Medyo mahina mong sabi, siguro nag-aalinlangan ka kung sasabihin mo ba sakin yung dahilan o hindi.

Napakapit nalang ako dun sa railings since I felt na medyo nagca-catch up na yung pagod ko tapos ngayon sasabay ka pa.

“Ano?! E bakit di ka pa sumabay sakanila? Ano ba naman yan Joohyun.” Medyo irita ko ng sagot sayo, since pagod na nga ako, tapos iniisp ko palang yung byahe dyan mas lalo lang akong napapagod.

Narinig kong tumikhim ka sa kabilang linya, nagpipigil ka narin siguro ng inis mo like me.

“Wala naman kasi sakanilang uuwi dyan sa manila.” I sigh before I closed my eyes to think for any solution to this problem of yours.

“Mag grab ka nalang. I’ll be the one to pay the bill.”

“What?! Seulgi, are you insane? Gabi na ipapag-grab mo’ko? Don’t you know how risky is that to me?” Medyo tumaas na yung boses mo. I took a deep breath to calm myself at least.

“And don’t you know how risky it is to me to drive there and back, sabi mo nga umuulan ng malakas dyan.”

“Seulgi please, I have no one here.” May pagmamakaawa mong sabi sakin.

Paano naman ako Joohyun diba?

Pagod din ako, marami pa kaming gagawin.

Can you at least consider me at least now?

Can you?

“9 pa ang uwi ko, may pupuntahan pa akong importante after my class ends so kung ako sayo—“

“Please Seulgi I’ll wait you here.”

“Joo—“

“I’ll wait for you Seulgi.”

Toot. Toot. Toot.

Tinignan ko yung phone ko and you just freaking ended t