Hindi ko na matandaan kung bakit tayo nag end up dito sa place nato, it’s a party and wala akong idea kung kaninong party to. Basta e ang naaalala ko lang is nag aya si Byul then after that hindi ko ineexpect na kasama ka. Oo nga pala, kasi nga pala kaibigan mo yung girlfriend nitong kaibigan ko which is si Solar. You’re friends with Joy and Solar, since when? Since elementary days right? Same samin nila Byul and Wendy. Si Lisa? Well na meet namin sya after we entered college and she’s a good friend I might say, may sayad din sa utak. So yun nga since wala naman ako sa mood para makihalubilo sa mga tao sa loob ngayon lumabas ako and I saw you na nakasandal sa pader with your eyes closed. Naglakad ako palapit sayo and I stopped a few feet away from you and copied your posture, sumandal din ako sa wall and I crossed my arms over my chest. Pinagmasdan lang kita hanggang sa tingin ko naramdaman mo ng may nakatingin sayo and you turn to look at your side. Agad ko namang iniwas yung tingin ko sayo at nag focus nalang ako sa kalsada sa harap natin.

“Seulgi?” Hindi ako umimik at nag kunwari nalang na hindi kita narinig.

“Bakit ka andito? Baka hinahanap ka na nila Byul sa loob.” Kamo. Tumungin ako sayo saglit bago ako umiling.

“Nope. Nag paalam naman ako.”

“Ah ganon ba? Sige, pasok nako siguro sa loob baka kasi gusto mo mapag isa. Sige una na ako.” Umalis kana sa pagkakasandal mo sa pader at aktong paalis na but I stopped you.

Hindi ko rin alam kung bakit, para bang nag kusa nalang yung bibig ko magsalita.

“No.” Kako

“Ha?”

“Sabi ko wag…” I paused and look at you straight to the eyes.

“…masyadong…masyadong..” Hindi ko alam yung sasabihin ko, since kahit ako hindi ko alam kung bakit nga ba kita pinipigilang bumalik sa loob.

“Masyado ng maingay sa loob.” Kako at tinignan mo lang ako ng buong pag tataka.

I nervously gulp and turns to look away from you.

Ano ba tong ginagawa ko?

Ano ba tong sinasasbi ko?

Nakakatanga lang.

“Baka di ka na makomportable.” Pagdadahilan ko nalang.

Wala na akong ibang maisip na sabihin e. I know you’re really not a fun of parties, yung sobrang crowded na area.

Paano ko nalaman?

Well you’re just easy to read sometimes that’s why.

Hindi sa inoobserbahan kita, and no I’m not being defensive I’m just saying that yun nga na you’re just easy to read sometimes.

“Pero—“ Di na kita pinatapos at tinignan ulit kita sa mata.

“Dito ka lang...

Sa tabi ko…

You’re not going anywhere Joohyun…

Just stay here…

with me.”

What?!

Ano yung sinabi ko?

The F Kang Seulgi? Ano bang ginagawa mo?

“O-okay.” Nakahinga ako ng maluwag nung sumangayon ka nalang rin.

Kasi if ever na magtatanong ka or mangaasar I’m sure hindi ko rin alam ang irereact or sasabihin ko.

Ngumiti nalang ako sayo at tumango.

“Good.”

~~

Hindi na talaga kita maintindihan. Minsan sobrang okay tayo, minsan sobrang hindi. Hindi na talaga kita maintindihan, ang hirap lang kasi e. I feel like na pinaglalaruan mo ko. Hindi ko narin alam kung san ba talaga papunta to. Sobrang nalilito na ako, sa mga pinapakita mo, sa mga inaakto mo, sa mga sinasabi mo. Hindi ko na talaga alam, I feel like I’m slowly falling, falling for your trap. Tang ina naman Kang Seulgi, ano na ba talaga ha? Are you just really plainly playing around? Cause I’ll admit it, I’m starting to get confused on every little things you do.

“Hoy, Joohyun nakikinig kaba?” Nabalik ako sa ulirat ko nung tapikin mo ko sa balikat.

Napatingin ako sayo and you were looking at me with those worried eyes.

See? Yan yung sinasabi ko. You’re making me confused Seulgi.

“Ano ba yun?” Kako nalang and with that your worried face turns into an annoyed one.

You clicked your tongue before you leaned back at the couch.

Wait? Since when ka pa nasa tabi ko?

Argh whatever ayoko na munang mag isip ngayon.

“Tsk akala ko naman nakikinig ka.”

“Ano ba kasi yun?”

“Sabi ko kung gusto mo sumama sakin?” Kamo before you turned to look at me again.

Ayan parang ngayon, okay tayo mag usap.

Hindi ko alam kung ako lang ba nagpapahirap sa sarili ko sa kakaisip ng mga bagay bagay or I am reading the signs right.

You know what?

You and your confusing actions are messing with my mind, you know that?

I guess not.

“Saan?”

“Mag gogrocery, tapos kakain. Sa labas na lang tayo kumain, wala na tayong stocks e.”

“Kakain? Sa labas?”

“Oo—oy teka! Kain lang ha, baka isipin mo, I’m asking you out.” Agad agad mo namang sabi with matching wagaway of your hands pa.

Napangiti na lang tuloy ako sayo at natawa.

I look at you and I smirked playfully to you.

“Wala akong sinasabing ganyan.” Maloko kong sagot sayo