Ilang oras na nga ba akong nakaupo dito? Ah oo mag iisang oras na pero ito parin ako stuck parin sa same problem. Gusto ko ng maiyak kasi hindi ko na talaga maintindihan. Nakailang ulit nako pero hindi ko parin makuha, hindi ko parin makuha yung tamang sagot. Well I listened naman sa topic namin last meeting e pero I think there is something missing. Tinitigan ko ulit yung problem then nag try ulit ako, pero katulad nung mga unang try ko, mali parin lumabas na sagot. Napabuntong hininga nalang ako bago tuluyang sumuko na and I dropped my head to my table that cause a loud thud. I release a frustrated sighs bago ko ginulo yung buhok ko sa sobrang inis.

“Argh!” Then suddenly I heard someone laugh, sino ba pa, wala nang iba kundi ikaw.

Iniangat ko yung ulo ko at tinignan kita ng masama. Nagkibit balikat kalang and you give me that damn smirk of yours.

I rolled my eyes and clicked my tongue in annoyance. Wala ako sa mood ngayon kaya wag kang ano dyan.

Ibinalik ko na ulit yung ulo ko sa pagkakahilig dun sa table and I let out a loud groan.

Kainis, bakit ba kasi di ko makuha yung sagot e.

I have a picture naman nung lecture pero ayokong tignan yun hanggang hindi ko napapalabas yung tamang sagot.

Muntik nakong mahulog sa upuan ko nung biglang andito kana sa tabi ko na nakatayo.

I look at you at dun sa pwesto mo kanina. How come na hindi kita namalayang umalis dun?

Bumalik yung tingin ko sayo tapos ngumiti ka lang tapos umiling.

“Break break din kasi, don’t force yourself. Mas lalo mo lang hindi masasagutan ng tama yan.” Tinaasan lang kita ng kilay. I’m too tired too even say a word to you.

“Look, I may not know what’s that pero base from your no ending scratching of papers and sighing I bet that one is difficult.” Iniwas ko yung tingin ko sayo at bumaling ulit dun sa papel kung asan yung problem.

I sighs once again cause I’m kinda disappointed at myself.

Nung dinidiscuss to ni Sir nasusundan ko naman pero bakit ngayon bakit parang biglang humirap.

“DiffCal.” Kako nalang habang umiiling iling.

“What?”

“Differential Calculus.” I heard you gasp bago ka pa tumawa ng mahina.

Tumingin ako sayo ng may pagtataka.

Sira na ba ulo mo?

Anong nakakatawa sa sinabi ko?

“Ah yeh, of course math.” Sabi mo habang tinitignan yung problem na nakasulat dun sa mahiwagang papel at nag pakawala ka nanaman ng tawa mo.

You look at me and smile.

Is it just me or lumindol talaga nung ngumti ka.

, what was that?

“You know I liked math.” Sabi mo habang nag nakaw ka nanaman ng tingin dun sa kanina ko pang sinosolve na problem.

“But not until the numbers and letters combined, you know what I mean?” Sabi mo sakin habang yung noo mo nakakunot na.

I softly laugh kasi alam ko na yung ibig mong sabihin, tumango nalang ako sa sinabi mo.

“I mean bakit nila pag sasamahin yung mga letters and numbers right?” Well may point ka naman and so you continue.

“And besides, pag magbabayad ba tayo kailangan pa ba yung mga square root chuchu, right?” Sabi mo pa at umiling iling habang natatawa.

Yung mga kamay mo gumagawa ng random gestures.

I just stayed silent, I just listen to your rambling.

Well ang sarap lang sa feeling ng ganto, yung peaceful lang tayo.

Nakakapagod rin pala yung lagi nalang kitang inaasar and vice versa.

“Kaya I don’t get you Seulgi and the other engineering students, kung bakit nyo pa pinag aaralan yung mga ganyang kakomplikadong bagay.” I raised my eye brows to you, to what you’ve said.

Well may point ka naman dun, kahit ako hindi ko rin maintindihan kung bakit e.

Pero wala e asa curriculum namin yun so no choice kami.

Ano na ng aba ulit course mo?

Ah oo nga, naalala ko na.

Tumayo ako sa kinauupuan ko at bahagyang nag step back ka naman.

Tinignan muna kita saglit bago ngumiti ng nakakaloko.

“E bakit kayo?”

“Anong kami?” May pag tataka mong tanong sakin.

“Bakit nyo pinag aaralan yung mga hindi naman nakikita ng eye? Like bacteria, viruses and so on.” Nanlaki yung mga mata mo.

Which I found cute.

Wait ano ulit sabi ko?

Well nevermind.

Tahimik ka lang na tiningnan ako bago ka tumawa ng mahina.

“Well may point ka dyan, I don’t know the answer either.” Sabi mo at natawa nalang ako kasi habang sinasabi mo yan para kang biglang natauhan kung bakit nyo nga ba pinag aaralan yung mga bagay na hindi naman na nakikita.

Umiling nalang ako bago naglakad papunta sa sala to take a break.

I need a break because that damn problem drained me.

--

“Seulgi!” I almost died for godsake Joohyun!

Bakit ba bigla bigla ka nalang sumusulpot kung saan saan, para kang kabute.

Nilingon kita at tinignan ng masama. Tumawa kalang at nag peace sign sakin.

“Sorry.” Kamo.

I clicked my tongue in annoyance at tinaasan kita ng kilay.

I look at you, well nakabihis ka at mukhang may lakad but I disregarded the thought of it.

“Ano nanaman?!” Irita kong tanong sayo habang pinupunasan yung tumulong tubig sa gilid ng lips ko dahil sayo.

“Aalis ako.” Sabi mo na may halong excitement if I’m not mistaken.

Tumango lang ako, well sabi ko nga mukhang may lakad ka kaya hindi na ako nabigla kung aalis ka nga ngayon.

“Oh tapos?” Walang interest kong sagot sayo.

“Wala, sinasabi ko lang.” Kamo and you showed me your bright smile, too bright na akala ko nawalan nako ng paningin.

Mas lalo ka lang nagiging closed sa perfection when you smile, don’t you think it’s unfair.

Mapa mode ka man your face is still look so perfect, wala nga atang panget na angle sayo e.

Pero teka parang nakakarami ka na ng compliments sakin ah.

“Okay.” Kako nalang.

I really want to end this conversation, can’t you feel it?

I guess not.

“Punta kami moa.”

“Okay?”

“Baka gabi narin ako makauwi.”

“Why are you saying this to me? I don’t care if you’ll come back late or not.” Sabi ko sayo habang natatawa sa inaakto mo.

Kasi I don’t get you, alam mo ba yun?

Bigla bigla mo nalang akong tatawagin tapos ito lang pala sasabihin mo, nabilaukan pa tuloy ko.

Ang sakit kaya ng feeling na yung tubig lumabas sa ilong mo.

“Wala lang, baka kasi mamiss mo ko e.” Hindi ko nakain yung pringles na dapat isusubo ko na.

I stopped midway, cause I was too shocked to what you have said.

I look at you with my eyes wide and I saw you grin proudly while you’re looking at my still open mouth.

I closed it and cleared