Hindi ko alam kung bakit ang aga kong nagising ngayon. There is something bothering me and I don’t know what it is. Halos mag iisang oras narin akong gising at nakahilata parin dito sa kama ko, halos mag iisang oras narin akong scroll down lang ng scroll down sa news feeds ko sa facebook ng biglang nag message sakin si Wendy wala pang ilang segundo si Byul naman, bubuksan ko palang sana pero biglang nag-ring yung phone ko and it was Lisa who’s calling me. Anong meron? Bakit ang aga rin nilang nagising? I brushed away the thoughts and answered the phone.

“Seulgi!” Nilayo ko sa tenga ko nung bigla ba naman isigaw ni mokong yung pangalan ko.

“Ano ba yan! Lalisa, aga aga e. Bakit ba?!” Inis kong tanong sakanya nung maibalik ko na sa tenga ko yung phone ko. Tumawa sya bago nag sorry.

“Nakita mo na?” Tanong nya sakin na may halong kaba at excitement.

Di ko alam kung ano ba ang dapat kong makita so I asked her.

“Ang alin?”

“Di mo pa nakikita.” I rolled my eyes at this.

“Mag tatanong ba ako kung nakita ko na, tsaka ano ba yun?”

“Viewing of grades ngayon diba.” Sabi nya na may pag aalinlangan, nanlaki yung mga mata ko at bigla akong napabangon sa kama ko.

, sabi na may nakalimutan ako e arrgh.

“Ngayon ba yon?!” May kabang tanong ko.

Well kabado ako baka kasi may bagsak ako, I’m not really that smart pero you can count on me naman.

“Oo naki—“

“Nakita mo na grades mo?” Tanong ko at ni loud speaker ko yung call at mabilisang kumuha ng damit sa cabinet ko.

“Ah—“

“Oh ano? Pasado?” Tanong ko habang sinusuot yung damit kong pamalit.

Di agad sya sumagot, kinabahan ako bigla.

No, not again. I’m sure kung hindi sya pasado, it means kami rin, since yung average scores naming mag kakaibigan is mag kakalapit lang.

Lord please no.

“Lisa?!” Tawag ko habang palabas ako ng kwarto ko.

Yung phone ko nakaipit sa balikat at tenga ko since sinasara ko pa yung zipper ng jeans ko.

Sakto namang papunta ka ng kitchen so nag kasalubong tayo pero wala akong time sayo ngayon since kinakabahan ako sa grades ko at mukha namang wala ka rin sa mood mang asar at nag patuloy ka lang papuntang kitchen.

Wala parin sagot mula sa kabilang linya and mas lalo akong kinakabahan.

Naramdaman kong nanlalambot na yung mga tuhod ko sa kaba.

“ naman Lisa, sagot naman dyan.”

“H-hindi pa e. Kinakabahan ako.”

“Sige sige, baba mo natongg call bababa din ako sira wifi dito e.” Sabi ko bago ko binulsa yung phone ko at mabilis na binuksan yung front door at dali daling sukamay sa elevator.

Yung kaba ko diko ma explain.

Pagkapasok na pagkapasok ko sa comp shop yung kanta nakakagago mga bes…

I did my best

But I guess my best

Wasn’t good enough

Napailing nalang ako bago ako naglaglag ng coins dun sa may computer, di ko naman kailangang mag tagal e so piso net nalang ako. I open my student portal account and my hands, shet para akong may Parkinson’s disease yung panginginig nya sobra. I took a deep breath bago ko kinilick yung submit button. I closed my eyes bago dahan dahang inopen ito ng sabay. Nag hahanap ako ng kakaiba na number pero wala akong nakita. Nanlaki yung mga mata ko at inulit ko ulit itong tignan isa isa. Wala nga talaga, di ako makasigaw since asa public place ako nakakahiya naman diba. Di ako makasigaw, kasi putek wala akong nakitang 0.5 sa final grades ko. Feeling ko mapupunit na yung labi ko sa sobrang laki ng ngiti ko. Ang sarap sa feeling ng ganto, yung walang bagsak. Umalis na ko sa comp shop bago ko tinawagan si Wendy at wala pang ilang ring e sinagot nya na agad.

“Pasado!” Bungad nya sakin, natawa nalang ako dito sa kaibigan kong to.

“Seul! Pasado ako lahat, ang sarap sa feeling.” Sabi nya pa.

Ramdam kong sobrang saya nya so I just stayed silent while I’m making my way pabalik sa unit.

“Ikaw ba?” Tanong nya ng may halong pag aalala.

At dahil sa masaya ako ngayon nag pasya akong mag loko muna.

I release a heavy sigh bago pa umiling iling na para bang makikita nya.

Hindi ako sumagot and I think alam nya na.

“O-okay lang yan.” Sabi nya na full of concern and sympathy. Gusto ko ng tumawa pero nag salita ulit sya.

“May next sem pa naman, help ka nalang naming.” Sabi nya pa na seryosong seryoso.

Di ko na kaya, so tumawa nako.

“Tangina mo Seulgi! Gago!” Sigaw nya sa kabilang linya habang ako ito parang tangang tumatawa sa daan.

“Pasado din ako sa lahat, lol to.”

“Kingna mo talaga pinakaba mo ko.”

“Chill Wen, si Byul ba?” Tanong ko habang hinihintay yung elevator.

“Pasado din.” Tumango ako then the elevator came.

“Wen, maya na lang. Bye.” Sabi ko before I hang up and enters the elevator with a wide smile plastered on my face. Hay, ang sarap sa feeling.

~~

Ano nga ulit yung dahilan bakit ako natigilan sa ginagawa ko? Ah oo, dahil sayo. Oo dahil sayo. Walang jo ka Seulgi, alam mo ba kung gaano kabilis yung heart b-b-beat ko sa ginagawa mo ngayon? Para ka ring ewan e no, bigla bigla ka nalang papasok tapos mangyayakap, for godsake! Back hug teh wag kang ano! kinikilig ako sa back hug nyemas kang oso ka. At dahil para parin akong istatwa na nabugahan ng yelo ni Elsa sa frozen eto parin ako di makagalaw habang ikaw tuloy ka parin sa pag yakap. I kennat na, I kennat take this feeling anymore. So I pried your arms away that are wrapped around me and face you. Well parang gusto kong ibalik ulit, kasi namiss ko yung warmth mo. Charot landi, so eto na nga face-to-face na tayo. Nakangiti ka ng pag kalawak lawak at tinignan lang kita ng may pag tataka.

“Pasado ako, Joohyun!” Sabi mo ng buong tuwa at niyakap mo nanaman ako.

Walang jo, kung kaninang back hug nga e hindi na ko magalaw at diko na maintindihan nararamdaman ko ngayon pa kayang yakap mo ko ng harapan.

Nyeta ka Seulgi, pag ako na cardiac arrest nako talaga.

I inhaled to calm myself and guess wrong move, naamoy kita, yung natural scent mo na nag mix dun sa amoy nung fabric conditioner.

Shet lang, I kennat na talaga.

Bakit ang bango mo, kahit wala ka pang ligo.

Ang unfair naman ata.

“C-congrats.” Kako nalang. Hala teh, nautal ako.

What the heck is happening to me?

At dahil hindi ko na nga maintindihan ang nararamdaman ko ngayon at ang mabilis na pagtibok ni heart I pulled away from the hug and clears my throat.

“Pa-burger ka naman.” Pabiro kong sabi sayo habang ngiting ngiti ka parin na para bang wala ng bukas.

Ang sarap mong ibulsa alam mo ba yun?

I was expecting you to give me a ridiculous answer like ‘asa’ or ‘no way’ or kahit na anong sagot na pang reject pero I guess I’m wrong.

“Tara, libre kita.” And that caught me off guard.

Ikaw ba talaga tong kausap ko or douple ganger mo?

Tapos nakangiti kapa sakin ng ganyan.

Nababakla na ata ako sayo.

My eyes widen at the thought.

What?!

“Ligo lang ako, then alis na tayo. San mo ba gusto?” Tanong mo pa sakin.