Chapter SEVEN
Ang Bidang Kontrabida
“owww ang sweet, biruin mo niligtas ni Gerald si Kim. Ang cute talaga ng dalawang yan”
“Pero mukha naman bakla si Gerald dahil sinabihan niya si Enchong ng you’re my personal brand of heroine!”
“hindi siya bakla no!! sa gwapong niyang yun?! Tsaka bagay sila ni Ate Kim!”
“eh ano yung sinabi niya kay Kuya Enchong?”
"baka... errr... idol niya si Edward?"
"baka crush niya si Edward?"
"hindi! si Bella ang crush niya!"
"hindi kaya! si Kim kaya!"
Mga tsismosa on the loose =___=
Nilapitan kami ng nurse and ginamot yung mga sugat naming dalawa. Good thing hanggang galos lang ang natamo ko. Kung nagkataon siguro pinaglalamayan na ko sa bahay ngayon.
After niyang gamutin ang sugat namin, pinag pahinga niya muna kaming dalawa. Nahiga ako doon sa isang bed then si Gerald naman doon sa bed na katabi nung saakin.
“t-thanks” I whispered but loud enough para marinig ni Gerald.
“h-ha? bakit? D-dapat nga mag sorry ako sayo k-kasi nagalusan ko yun maganda mong balat”
Umiwas siya ng tingin saakin, ako naman napangiti ng malapad sa sinabi niya.
Uyyy maganda daw balat ko oh? Wahahahahahaha. Pero alam ko na dati pa na flawless ako!
“ikaw, straight ka ba talaga?” tanong ko sa kanya
“h-ha?”
“bakit mo naman sinabihan si Enchong ng you’re my personal brand of heroine?”
“eh k-kasi totoo naman eh. Para siyang drugs.”
Napabangon ako bigla “ha?! wait! Don’t tell me si Enchong talaga ang gusto mo hindi si Shaina! Hoy umamin ka! Balak mo ba kong agawan sa loves ko?!”
Napabangon din siya “h-hindi yun ang ibig kong sabihin! Kasi di ba ang drugs nakakasira ng buhay. Parang si Enchong nakakasira ng buhay pagibig” =___=
Natulala ako sa sinabi niya. Ampalaya, hindi ko alam ang irereact ko. Matatawa ba ko o maiinis? Mixed emotions eh.
Binato ko siya ng unan.
“oy Gerald, ano bang nangyayari sayo at gumagaling ka atang bumanat ngayon ha?” I asked him
He grinned “talaga? Pero bakit parang hindi naman natuwa si Shaina sa sinabi ko kanina?" T__T
"err baka anti-twilight siya? magisip ka kasi yung mas maganda! pero improvingka na kahit palpak"
He smiles "Kahit pala hindi effective yung ginawa ko I’m still happy kasi pinuri mo ko”
“h-ha?”
Nahiga ulit siya sa kama “wala. I-I think I should sleep for a while. Ikaw din Kim”
“Gerald?” hindi siya sumagot saakin. Siguro tulog na.
Nahiga narin ako sa kama.
Ok what was that?
Dismissal time..
Buong class period nasa clinic lang kami ni Gerald. Nakarating narin sa mga parents namin ang nangyari kaya naman agad din akong tinawagan ni papa at sinabing susunduin niya ko. Ganoon din si Gerald though nauna siyang umalis. Pinapasabay niya na nga ako sa kanya but I refuse kasi on the way narin si papa.
Habang hinihintay ko yung sundo ko, naupo muna ako sa sa bench sa may garden ng school.
I looked at the sky then pumikit ako. Ewan ko ba kung bakit pero bigla ko na lang naalala lahat ng nangyari 3 years ago, dito mismo sa bench na kinauupuan ko ngayon.
Kung saan ko siya unang nakilala.
[Flashback]
“oy girl sure ka bang ok lang na maghintay ka saakin?” tanong ni Maja
“oo nga” sabi ko sa kanya ng hindi inaalis yung mga mata ko sa book na binabasa ko.
“baka gabihin ako, talaga bang ayos lang?”
“uhuh”
Inagaw ni Maja yung book na hawak ko “hey give that back!!!” sigaw ko sa kanya
“eh hindi ka naman nakikinig ata saakin eh!” tinignan niya yung book na hawak ko “puro ka pagbabasa ng Harry Potter!”
Inagaw ko yung book “akin na yan! Pinapakinggan kita! Sabi mo dito lang ako, at saglit ka lang”
“see?! Hindi ka nga nakikinig. Sabi ko matataggalan ako”
“err yun ba sinabi mo?”
“oh gosh” napapalo siya sa noo “ano ok lang ba na hintayin mo ako?”
“oo na! oo na! hihintayin kita. Just leave me and my book alone!”
Binelatan lang ako ni Maja then umalis na siya
Sa wakas at nilubayan narin ako niMaja! Istorbo kasi talaga yung babaeng yun, maluha luha na ko dito dahil mamamatay na si Dobby tapos biglang aagawin sakin yung book?!
Pinagpatuloy ko na yung pagbabasa.
He did not know or care whether they were wizards or Muggles, friends or foes; all he cared about was that a dark stain was spreading across Dobby’s front, and that he had stretched out his tiny arms to Harry with a look of supplication. Harry caught him and laid him sideways on the cool grass.
“Dobby, no, don’t die, don’t die---“
The elf’s eyes found him, and his lips trembled with the effort to form words.
“Harry. . .Potter. . .”
And then with a little shudder the elf became quite still, and his eyes were nothing more than great glassy orbs, sprinkled with lights from the stars they could not see.
Huwaaaaaaaaaaa Dobby why do you have to die?! Huwaaaaaaaaaaaaay?! T____T
Suminghot singhot ako. Tofu naman eh, bakit kailangan si Dobby pa ang namatay? Bakit?! Una si Hedwig, ngayon naman si Dobby?! J.K Rowling, bring Dobby back! T___T
“miss panyo oh”
Napaangat ang ulo and may nakita akong gwapong nilalang sa harapan ko habang inaabutan ako ng panyo
“ha? para saan yung panyo?”
“mukha kasing nato-touch ka sa binabasa mo”
Doon ko lang napagtanto na may luha na pala sa pisngi ko. Si Dobby may kasalanan nito. Siya sisihin niyo. Pinaiyak ako. T___T
Kinuha ko yung panyo nahawak niya then pinunasan ko yung luha sa pisngi ko “t-thanks”
Naupo siya sa tabi ko “bakit ka pala umiiyak?”
“kasi namatay yung favorite character ko dito, si Dobby”
“you know what? Dapat hindi mo iniiyakan si Dobby because he didn’t die in vain. He saved his friends lives. That gave justice to his character”
"pero ikaw, kung ikaw ang nasa kalagayan niya, gagawin mo ba yun?" tanong ko sa kanya
"hmmm hindi ko alam. Wala na sigurong taong nabubuhay ang katulad niya na grabe magpahalaga sa kaibigan. Pero kung ang babaeng mahal ko ang ililigtas ko, kahit buhay ko kapalit gagawin ko" tumingin siya saakin ng nakakaloko "do you want me to save you?"
"h-ha? a-ano.. ehh"
Ay ampalaya! Bakit ganito nararamdaman ko? para kong natatae na ewan. Ano to? ano itooo?
"hahahaha I'm just kidding" he stood up then he smile at me "una na ko. See you around" tinalikuran na niya ko at nag start maglakad palayo.
“ah w-wait!” lumingon siya sakin “can I know your name?”
“I’m Enchong” he winked then tuluyan na siyang umalis.
Enchong.
The very first guy who made my heart beats fast.
[End of flashback]
I sigh.
Nangyari yun first year highschool pa lang ako, 14 years old, at hanggang puppy love at crush pa lang.
Pero masaya ako kasi wala pang Shaina na panggulo sa buhay namin noon. At nakukuntento ako sa mga pasulyap sulyap at pangiti-ngiti namin ni Enchong.
Pero ngayon? Instant kontrabida ang role ko.
“miss panyo oh”
Napadilat ako bigla at nakita ko si Enchong sa harapan ko habang nakangiti saakin at inaabutan ako ng panyo.
“Enchong..”
He smiled at me then naupo sa tabi ko “ayan yung unang salitang sinabi ko sayo nung nakita kitang umiiyak dito dahil namatay si Dobby”
Medyo natawa ako sa sinabi niya “naalala mo pa pala yun”
“oo naman! makakalimutan ko ba yun eh crush kita nung mga panahon na yun!” he laughed
Crush.
Sayang, hanggang crush lang ang naramdaman niya saakin samantalang ako, nahulog,at walang sumalo.
I fake a smile “hehe naku baka marinig ka ni Shaina, mag selos yun” at feeling ko magseselos talaga kasi mas di hamak na lamang ang beauty ko kesa sa kanya no!
“alam naman niya ang tungkol doon. Tsaka di naman siya selosa. Alam niyang normal lang sa isang tao ang magka crush”
Sige na siya na ang understanding!!! >__<
Kung landiin ko kaya si Enchong maging normal pa sa panigin niya?!
“anyway you scared me a while ago” he told me
“huh?”
“I saw what happened. Good thing nandoon si Gerald para i-save ka. Kahit pala mukhang ewan siya, may nagagawa rin matino sa buhay” tumingin si Gerald saakin “oh I’m sorry Kim! Boyfriend mo nga pala siya. I’m sorry”
“hindi ko siya boyfriend” =_____=
Walangyang Fred the chismosong photojournalist staffer ng school, mapapatay ko siya eh! Hanggang ngayon kalat na kalat parin ang issue!!! >___<
“naku wag ka na mag deny! Ok naman si Gerald eh!”
“bakit nga pala di mo kasama si Shaina?” biglang pagbabago ko ng topic.
Ayoko pagusapan yung nerd na yun. Kahit utang ko sa kanya ang buhay ko hindi ko parin matanggap na naiissue ako sa kanya! Ayoko!! T___T
“uhmmm may meeting kasi siya ngayon eh. Hinihintay ko.”
“meeting? For what?”
“doon sa school play na gagawin. Mag o-audition kasi siya. Actually kasama ako doon sa play… pati rin si Gerald, hindi ba niya nasabi sayo?”
“kasali siya?! Ano naman role nun? Bahay? Bato? Bushes? Manggo tree?”
“hahaha ikaw talaga! Sa gwapo ng boyfriend mo ganyan lang ang role! Actually he got the lead guy role, so do I. Ang hinahanap na lang namin is yung dalawang lead role na babae. Actually Shaina is auditioning for the role. Kung suswertehin, sana siya ang maging kapartner ko.”
“Wait Gerald and you got the lead guy roles then Shaina is auditioning for the lead girl role? And may kulang pang isa?”
“yep! Why, are you interested?”
I grinned “yes. Saan pwede kumuha ng application form?”
“oh I have one” inabot saakin ni Enchong yung application form.
Napangiti ulit ako.
I have a plan.
A very evil one >:)
Comments