Chapter 13

Bawal Mahulog, Kaibigan Kita!
Please Subscribe to read the full chapter

A sleepy Jimin who had just woken up from her roommate's bed, rubs her eyes as she goes to look for her phone under the pillow.

 

She wonders what time it is. All she knows is that it is a Sunday, a supposed rest day for everyone else. But for her, this particular Sunday is a special one.

 

MJ ❤️ (8:24am): Good morning 🤗

 

She grins upon reading the message her roommate had left her a few hours ago, only to grin more widely from the following message.

 

MJ ❤️ (8:24am): Pauwi na ako sayo.

 

Looking at the time, realizing it'll hit noon in a few, immediately rushes out of Minjeong's bed and out of the room to head towards the kitchen. 

 

Pauwi na si Minjeong, isip nito. Paglulutuan ko siya ng tanghalian.

 

Jimin knows damn well that she can't cook. But when it comes to her roommate, she's willing to perfect anything. And today, she's willing to go through a little more something extreme—that is, if extreme meant cooking every easy-to-cook meal they had in their apartment: spicy na Century Tuna, Ligo na sardinas, Pure Foods corned beef, at isang packed na dinuguan mula Goldilocks na paborito nila pareho.

 

Jimin wanted her roommate to come home full. Alam nito na hindi kumakain si Minjeong habang nasa byahe at baka masuka lang.

 

As she confidently prepares her welcome home lunch surprise for the latter, her phone rings, interrupting her momentum with an incoming call from Eunbi. 

 

Kakunot na noo niya itong sinagot.

 

"Ate?" She greets the elder in a tone of worry.

 

"R-rina? Hello?" Medyo choppy ang audio niya. "Sorry pero urgent. Kailangan ka dito ngayon." Sabi nito.

 

Hindi na kailangan ni Jimin magtanong pa. Alam niya agad na tungkol ito sa komplikadong fundraising project na last minute nilang napagplanuhan kagabi. Para ito sa parating na foundation week na magsisimula na bukas ng lunes. 

 

Being the VP of the student body, she can't ignore this matter. Nakakalungkot man na hindi niya masasalubungan ang pagdating ng kaniyang roommate, pero ang mahalaga, mapaghandaan niya ito ng tanghalian para pagkauwi nito may makakain siya agad. An eight-hour drive is no joke. Gusto niya na pahinga at kain nalang ang iisipin nito paguwi. 

 

"Sige, ate." Pagpapaalam niya kay Eunbi. "Kilos na ako dito."

 

Ending the call, she quickly rushed to the living room to organize the bunch of food she had prepared for her roommate. Sinalin niya ang mga ulam sa mga tasa. At bago ito takpan, kumuha muna siya ng sticky note para iwanan ng sulat si Minjeong.

 

Pagtapos, nagbihis na ito at agad nang umalis. Wala nang time para maligo. Hindi na niya din naisipang mag-text kay Minjeong gawa ng kaniyang pagtataranta. Kita niya ang pag-tadtad ng text ni Eunbi tungkol sa mga kailangan gawin. Si Chaewon naman ay sunod-sunod na nagtetext din. Looks like she was also called in.

 

A busy day for the two besties. Kahit mapapagod sila, wala na silang kailangang alalahanin pa.

 

May susundo naman sa kanila.

 

-

 

1:28pm

 

Knowing Jimin, Minjeong expected her to still be in bed by the time she arrived. Hoping to surprise her, she carefully tiptoed her way into their apartment, but felt off by the strange silence that greeted her.

 

She immediately noticed how the place was less tidy than usual. It felt like someone rushed to leave. Her brows form a crease at the center seeing the way her roommate's bedroom door was shut close and her own was half open. Walking into Jimin's room first, hoping to find her there, found a tidy and empty room instead; and upon walking into her own room, she was surprised to see that her bed had not been made: blanket left unfolded, her pillows messily scattered, and her lakers hoodie lying carelessly at the foot of the bed.

 

Minjeong smiled at the sight.

 

Mukhang dito 'yun natulog ah? Haha...

 

She slowly approached her bed, sighing as she sat comfortably at the edge. She then gives her gray, thick blanket a soft caress where her roommate's scent still lingered. 

 

Seeing how worn out her hoodie looked like, Minjeong couldn't help but laugh. 

 

Jimin, ang dugyot mo! Tinuluan mo pa 'to ng laway!!!

 

While changing into something more comfortable, she looked around her room, her pair of eyes landing on her rubicks cube collection that's supposed to be displayed neatly on her desk. She sighed deeply.

 

Wala namang problema sa kaniya kung ginalaw ni Jimin ang mga ito. Yung 2 by 2 niya, wala pang dalawang segundo buo na. Yung 3 by 3, basic lang din sa kaniya, same with her 4 by 4 and 5 by 5 cubes. Sure, the 6 by 6 will take her about twelve minutes. Tapos yung 7 by 7 mga twenty. Pero makita ba naman ang 8 by 8 at 9 by 9 niya na parehong scrambled—yung 10 by 10 niya pa.

 

Jimin, na-bored ka ba talaga ng sobra? Huhuhu...

 

Hindi na niya muna inintindi ang mga rubicks cube na ginulo ni Jimin. Sa susunod niya nalang bubuuin ang mga ito. Humilatag nalang muna siya sa kama para pahingahin ang kaniyang likod at mag message na sa kaniya.

 

Minjeong: Ikaw ha

 

Minjeong: You've been sleeping here sa room ko

 

Nais niyang asarin ang kaibigan.

 

Minjeong: Anyway, karating na me ng bahay. Where ka po?

 

Pagka-send ng mga messages niya, agad siyang naka-tanggap ng notification na si Jimin raw ay naka-do not disturb.

 

Nasaan na kaya 'yun?

 

Napabangon din siya agad at lumabas ng kwarto, not liking the feeling of having no idea where Jimin is. Buti nalang, napatingin siya sa kanilang dining table, finally noticing the food cover at inangat ito. Bungad agad ang lunch surprise na hinanda para sa kaniya, kasama na rin dito ang iniwan na sulat ni Jimin:

 

Was called in at campus bigla para asikasuhin ang fundraiser. Gonna be a busy day :( Made you lunch tho! Eat mo then get some sleep. Idk what time ang uwi ko but will update you agad when i can. Can't wait to see you at ang ating jimny wahhh!!!!!!!!!! <3

 

Minjeong giggled and felt completely in awe with everything. 

 

Thank you, Jimin.

 

Kahit nakalimutan mo yung kanin.

 

Minjeong then decided to give Chaewon a message, alam niyang pinapunta rin ito para tumulong sa fundraiser.

 

MJ: Hi, kumain ka na ba?

 

She asked—innocently.

 

Gulat niyang sineen siya agad nito.

 

Chaewon: Gaguu si rina landiin mo

 

This left Minjeong confused.

 

MJ: Hah? 

 

Chaewon: Joke take two

 

Chaewon: Kumakain ako ngayon yessum hehehe

 

Chaewon: Pero yung bebe mo maya na daw

 

Chaewon: Pakainin mo kaya

 

Kumunot na ng tuluyan ang kaniyang noo. 

 

Pinagsasabi neto? Lakas ng amats kahit kelan.

 

Sineen niya nalang ito at naghanap pa ng mas matinong makakausap.

 

Huminga ito ng malalim bago mag-type.

 

MJ: Ate eunbi?

 

Pagtapos ng isang minuto, saka siya sineen nito.

 

Eunbi: Minjeong? 

 

Napangiti siya.

 

MJ: Hello, ate! Si jimin po?

 

Eunbi: Jimin agad? Di mo man lang ako kakamustahin? 🤨

 

Eunbi: Nakakatampo ka na ah grr long time

 

Minjeong chuckled, clearly aware that the latter's just fooling around with her.

 

MJ: Kamusta po? Hehe long time no talk.

 

Eunbi: Vvv busy! Dito kami mcdo kumakain. Late lunch..

 

Minjeong looked at the time. It's about to turn two in the afternoon.

 

Eunbi: Yung jimin mo naman ayun..nagpaiwan sa office para matulog. Sensya na, pinaakyat baba ko siya tas dami rin namin binitbit. Pagod tuloy..✌🏻

 

Minjeong frowned.

 

MJ: Ate, bbuy ko siya food. Paabot nalang po sa kanya if ever? Sa gate 3 po sana tayo magkita.

 

Eunbi: Sweet mo naman. Nililigawan mo na ba?

 

MJ: Hindi po.

 

Habang kausap ang president, hawak-hawak niya ang sulat ni Jimin para sa kaniya. Hindi niya pa makain ang mga hinandang ulam dahil walang kanin. Imbes na magsaing, naisipan niyang isabay nalang sa pagbili sa labas.

 

Eunbi: Mj, don't tell me we got rid of vicky for nothing 😑 

 

MJ: Uy di naman po

 

It's a weird feeling for Minjeong, having Vicky's name brought up after a long time.

 

Eunbi: So kelan ka gagalaw?

 

MJ: Gumagalaw naman na haha

 

Eunbi: HOY?!

 

Minjeong chuckled, her heart warming up to what she's about to share to the latter. 

 

MJ: Ate, nakakausap ko na siya around campus.

 

Tamang seen agad si Eunbi sa message niya ngunit hindi ito nag-type agad. Kaya naisipan ni Minjeong na tumadtad pa.

 

MJ: Gusto ko lang pong sabihin na sobrang saya ko.

 

Nag-type na si Eunbi.

 

Eunbi: Siya din, kung alam mo lang.

 

Minjeong was glad to hear that.

 

After letting a brief silence in their convo pass by, Minjeong added again.

 

MJ: Ate, natatakot ako.

 

Eunbi: Saan?

 

MJ: What if i mess up?

 

Mga dalawang minuto nag-ttype si Eunbi.

 

Eunbi: Minjeong, messing up is the best part.

 

Eunbi: You'll learn and grow. Huwag kang matakot, okay? 

 

Minjeong nodded to herself, but was still scared.

 

Eunbi: Anyway, sabihan mo nalang ako pag nasa gate 3 ka na ha? Ubusin ko lang kinakain ko.

 

MJ: Okay po, see you! Kilos na po ako agad.

 

Bago niya mabitawan ang selpon, nakatanggap pa ulit ito ng message.

 

Eunbi: Btw, she asked about vicky the other day. It felt random and she looked bothered.

 

Minjeong froze in her spot. Pero hindi siya kinakabahan, at hindi rin siya natatakot. She just feels wired and unprepared.

 

Yung feeling na nabigla ka tapos may isang bagay na hindi mo alam kung paano mo ieexplain pero handa ka naman nang i-explain. 

 

Parang sitwasyon lang din nila ni Jimin kung bakit ayaw pa nilang sabihin sa mga kaibigan nila na matagal na silang nagsasama at magkakilala sa labas.

 

It's a long story...

 

MJ: Ano po sinabi niyo?

 

Eunbi: Tried to shrug it off. Sabi ko sensitive matter tas di na siya nangulit. Pero ang weird. Hindi niya ba talaga nakilala si vicky? 

 

MJ: Hindi po sila magka-block eh. Pero ewan. Basta, i'll take care of it. Ako na magkkwento. 😊

 

She typed some more.

 

MJ: Sige na po, kikilos na ako final na haha kain po kayo mabuti and thanks sa payo!

 

Eunbi: No prob. Magtanong ka lang sa akin pls 🥹 🙏🏻 And we should really catch up sometime. Sa office sana but rina might question us kaya labas nalang tayo kung kelan ka free.

 

Eunbi: And balita ko may kotse ka na? Rina won't shut up about it.

 

Nag-type pa ulit si Eunbi. 

 

Eunbi: Kung ako sayo, come pick up your girl. She tired af!

 

MJ (typing): Huwag mo kasing pinapa

Please Subscribe to read the full chapter
Like this story? Give it an Upvote!
Thank you!

Comments

You must be logged in to comment
TYTFshipper
269 streak 0 points #1
Chapter 25: churchmate pala ang labanan dito 🤧 hahaha haynako ang cuties lang 🥹🥰
asdfghjklmaeee
154 streak #2
Chapter 25: Awww cuties na noon pa 😣
shoheii #3
Chapter 20: mahal?! papatayin nyo po ba ako sa kilig 😣
shoheii #4
Chapter 17: napa kagat ako sa cp ko pls ang gandaaa
bigboy123
144 streak #5
reread~ 🤭
xiaosythe #6
kilig😞
wnddmks_ 671 streak #7
Sisimulan ko na talaga to after finals😭
karwinjeongz
#8
Chapter 25: HOY ANG KILIG KO 😭😭😭 ANG CUTE CUTE NILAAAA hAyy EVERY CHAP NAMAN HUHUHU "ang mahabang panahon kasama siya" WHAT IF MAGDABOG AKO DITO?? High school palang nagtatampuhan na sila, probably unaware of their feelings yet which is rly nice to see 🥹 neeways, thank you sa ud tor!!! looking forward sa next (
6789gu8 #9
Chapter 15: 😭😭😭 dami nangyari jfjfkdkdjf
karwinjeongz
#10
shet may update