"Sure ka bang hindi ka sasali sa girl scouts?" Tanong sa akin ni Wendy habang nakahiga sa kama ko.

It was currently Saturday. Wendy is in my room, and I was playing on my computer at the time.We always find time to spend the weekend together. Whether it's us doing assignments or just hanging out together,

"Alam mo naman na kahit gusto ko hindi ako papayagan ni mama diba?" I told her. My fingers furiously smashing the keyboards as i try and defend Eren to make the Trost happen.

"Nandon naman ako tsaka sasali din ata sina president Jennie." Dagdag niya.

Sasali si president?

"Seryoso bang sasali si president?"

I can't imagine her joining girl scouts.

"Oo ata ayon ang sabi sa akin ni Yeri eh. Alam mo naman yung batang yon super accurate ng mga chismis so im guessing na sasali talaga siya" paliwanag niya habng patuloy sa paglilipat ng channel.

Tumango na lang ako at pinagpatuloy ang paglalaro ng Fenglee. 

"By the way Seul anyare nga pala sa inyo ni Joohyun last time? I notice her face kasi nung pauwi na siya. She seems bothered or something? Did something happen?" Tanong niya sa akin.

"I wish i was her instead, Seulgi"

I felt my face getting hotter. 

"Hoy, babaita ano nga nangyari sa inyo ni Joohyun?' 

As the memories started to flood in, I suddenly lost my focus, resulting in my character being eaten by the titan.

I didn't even notice that my character had died already.

"Wala, Wends. Malay ko din sa kanya" Sagot ko na lang at pinagpatuloy ang paghahanap ng server sa Asia para makasali.

Yan tuloy nawala ako sa server. Ang hirap kaya makahanap ng Trost na server.

Tsk.

"Sure ka ba? You're not lying? alam mo naman na you can tell me anything. We're friends, Seulgi May." Pag eexplain niya.

I just stared at her. 

Wendy has been my friend and my ride or die ever since. She was always there. We always got each other's back.

"I still haven't talked to Joohyun, Wends. I'll do it sa monday na lang" i told her.

She seems unconvinced,

"Make sure to do that. She was asking me din kasi, pero are you sure that's all? Why do i feel like na you want to share something else?"

Should i tell her?

I mean i could trust Wends naman.

-----------------------------------------

2011 (GRADE 1)

"Wala pa ba si tita? Nagugutom na ako,Seulgi" 

Lunch namin ngayon at halos lahat ng kaklase namin ay umuwi dahil malapit lang naman ang bahay nila sa school namin samantalang kami ni Wendy ay sa kabilang bayan pa.

Pati tuloy ako ay nag-aalala dahil hanggang ngayon ay wala pa din si mama.

"hindi ko pa alam eh."

"Seulgi nandito na mama mo" agad naman ako tumayo at sinalubong si mama, Humingi agad siya ng tawad dahil inasikaso niya din si ate dahil nakalimutan daw nito ang kaniyang baon.

"Si Seungwan ba?" Tanong sa akin ni mama. Tinuro ko na nasa loob pa din siya ng classroom binuhat niya naman ako papasok. Nung nakita kami ni Wendy ay isang bunging ngiti ang nabigay niya.

Niramihan talaga ni Mama ang dalang baon ko palagi para kay Wendy. Minsan kasi ay hindi nagdadala ng pang tanghalian na pagkain si Wendy.

Ngayon ay parehas na kami sinusubuan ni mama.

"Dapat lagi kayong magkasama. Wag kayo mag-aaway" paalala ni mama. Lagi niya sinasabi sa amin yan.

"Mama bakit mo lagi sinasabi yan?" 

"Kasi parang anak ko na din si Seungwan. Kaya dapat lagi kayo magkabati"

Mas kapatid pa ang turing ko kay Wendy kaysa sa ate ko.

Siguro dahil parehas kami ng edad.

"Syempre po, tita. " sabi ni Wendy pakatapos siya subuan ni mama.

"Don't speak while your mouth is full" agad na sabi ko.

Nag peace sign lang siya. Narinig ko ang mahinang pag tawa ni mama.

--------