Hyewon's Pov

Nagising akong katabi si..

"Langya!" tinulak ko siya. "Anong ginawa mo sakin?!"

"Ikaw yung may ginawa sakin." tinulak ko siya nang mas malakas.

Tumayo ako at agad na nagbihis, kinuha ko yung cellphone ko at binuksan yun.

From: My Won 😻
Won nasaan ka na?!
: Akala ko ba hanggang alas diyes ka lang sa opisina mo?
: Manganganak na ako nasaan ka na?
: Won, sinasabi ko sayo kapag may nalaman akong kalokohan mo pati yung anak natin itatago ko sayo!

"SH!T!" hindi ko na binasa lahat ng text niya pati  narin nang mga kaibigan ko, basta lang makapunta ako sa hospital.

"Buti naman buhay ka pa." bungad sakin ni Sian.

"Pumasok ka na sa loob, ingat ka may tutuklaw sayo diyan."  si Yena.

"May balak ka pa palang magpakita." halata yung inis sa mukha niya.

"Kamusta si Won?" natawa siya sa tanong ko.

"Ayos naman, kaso yung anak niyo hindi eh. Saan ka ba galing?" napalunok ako.

"Sa opisina." nagulat ako nang sinuntok niya ako nang paulit ulit.

"Chaewon." awat sakaniya nang mga kaibigan namin.

"Siguraduhin mo lang, kundi ako papatay sayo." sinuntok niya pa ulit ako bago umalis.

"Girls labas nalang muna tayo." si Kkura, lumabas silang lahat at tanging kami nalang ni Wonyoung yung naiwan sa loob nang kwarto niya.

"Won?" napatingin ako sakaniya. "Nasaktan ka ba?" umiling ako.

"Kamusta na yung pakiramdam mo?" lumapit ako sakaniya.

"Maayos na ako, hindi ko lang alam kung yung anak natin ganun din." ngumiti ako.

"Paensya na, nagkaproblem-"

"Pasa ba 'yang nasa batok mo?" hinawakan niya yung batok ko.

"Aray!" nanghina ako sa sakit na naramdaman ko. "Sorry, hindi ko sinasadyang sigawan ka." saad ko, naalala ko kasi kung paano siya umiyak nung kailan nang masigawan ko siya.

"Pwede na daw bumisita sa bata." si Yujin.

"Sige na, pumunta ka na dun." nginitian niya ako.

"Babalik din ako kagad." hinalikan ko siya sa noo.

Sinamahan naman ako ni Kkura sa kinaroroonan nang anak namin ni Wonyoung, nasa NICU siya *Ibig sabihin may komplekasyon siya.* napabuntong hininga ako.

"Lalaban yung anak mo." tinapik niya ako sa balikat bago naglakad palayo.

"Hindi ko alam kung bakit Ahn yung nilagay ni Chaewon, pero huwag kang mag-alala anak mo siya." tumango lang ako. "Sa pagkakataong 'to hahayaan ko na si Wonyoung ang magdesisyon, anu man yung maging resulta kaibigan mo parin ako." napatingin ako kay Yujin.

"Salamat." tumango siya.

"Pumasok ka na, uuwi narin kami." nginitian ko lang siya at pumasok na sa NICU.

Dahan dahan akong lumapit sa anak namin ni Wonyoung.

"Mina-yah~" bulong ko, hinawakan ko yung kamay niya. "This is daddy." kahit na may tubo sa bibig niya kita ko parin yung pag-ngiti niya. "Don't worry you're not alone." hinawakan niya yung daliri ko. "Let's fight together." naluha nalang ako. *Whatever Wonyoung's decision, I will accept it.* "I'm sorry baby." may kung anong kirot akong naramdaman sa dibdib ko.

Nang matapos na yung oras ko sa pananatili sa loob ng NICU bumalik narin ako sa kwarto ni Wonyoung, tulog na siya. Bumili nalang muna ako nang makakain namin para pagka-gising niya, hindi ko na siya kailangan pang iwan. Kumuha narin ako nang extrang damit at shorts sa sasakyan ko, naglinis lang ako nang katawan ko bago ako umupo sa upuang nasa gilid nang kama niya. Hinawakan ko yung kamay niya at yumuko sa kama.

Nagising ako nang makaramdam ako nang haplos sa ulo ko, tumingin ako sakaniya.

"Hmm?" ngumiti siya.

"Sorry, nagising ba kita?" umiling ako.

"Nagugutom ka na ba?" ngumiti lang siya. "Aayusin ko lang yung pagkain mo." nilapag ko sa lamesa niya yung mga binili ko kanina bago yun itulak palapit sakaniya. "Susubuan nalang kita, anu bang gusto mo?" sinilip niya yung mga pagkain na binili ko.

"Sabaw, gusto ko ng sabaw." tumango ako, tahimik lang kami habang pinapakain ko siya.

"Alam na ba nila tita?" sambit ko, tumango siya.

"Baka bukas nalang sila dadalaw." susubuan ko pa sana siya nang umiling siya. "Sabaw nalang huwag na kanin." sinunod ko nalang siya.

"Langya talaga." napatin