--

Nawala kaagad yung inis ko sayo bigla. 

Di ko mapigilang mag-alala kasi di ko alam anong nangyari sayo.

Masama ba pakiramdam mo kaya bigla ka nalang umalis tapos di mo pa inubos yung pagkain mo kanina?

Sa totoo lang, kung hindi ako pinigilan ni Joy hinabol na kita. 

"Uhm.. Joohyun sorry. did I make you feel uncomfortable kanina?"

Naglalakad kami ngayon ni Sehun pabalik ng classroom. 
Dahil ilang rooms away lang naman daw yung pagitan namin nag insist siya na ihatid na raw niya ako. 

Si Seungwan at Joy? 
Nagmamadali akong iniwan kanina dahil 'may gagawin' pa daw sila. 

"Huh? Ah.. hindi naman. Ayos lang yun. Thank you pala ulit sa pangttreat ah?"

"Basta ikaw."

Nginitian ko nalang siya then we stayed silent hanggang sa makarating na kami sa room natin.

"Thank you sa paghatid."

"You're welcome."

Then he smiled back at me.
Sa totoo lang gwapo talaga si Sehun.
Saka oo mabait.

Kaso kaibigan lang talaga tingin ko sa kanya. 

"Hihintayin kita sa gate mamaya ah?"

Nagflashback nanaman sa utak ko kung pano ako binenta ng mga kaibigan ko kanina. 

~

"Seungwan, samahan mo ko mamaya sa comcom may bibilhin kasi ako eh."

Pero nakikita ko yung pagtaas taas ng kilay niya kay Seungwan.

"Ah sige. sorry Hyun ah? Di ka namin masasabayan pauwi mamaya."

"Sehun okay lang ba pahatid naman si Joohyun mamaya? delikado pa naman panahon ngayon tapos wala siyang kasama."

Kumunot naman yung noo ko dahil obvious na obvious yung balak gawin ng mga to. 

"Huh? hindi na okay lang naman ako. Wag nyo na abalahin si Sehun"

"Don't worry di naman ako busy eh. Hatid na kita."

"Di nga, okay lang. kaya ko naman umuwi mag-isa eh. Saka nakakahiya."

"Lalake naman ako Joohyun, kahit medyo malate na ko umuwi ayos lang. Hindi rin ako mapapakali pag hinayaan kitang umuwi mag-isa."

~

Sa huli, di narin ako nakatanggi dahil tatlo sila at mag-isa lang ako. 

"Ah sige."

"Sige, bye Joohyun."

Pagkapasok na pagkapasok ko sa room winelcome ako ng pang aasar ni Joy na sinundan ng iba pa nating classmate.

"Yun talaga yun eh. Joohyun kayo na?"

"Eh? hindi no."

"Ba't ka niya hinahatid."

"....hatid lang naman ah?"

"Weh?"

"Yieeeeeeee"

"Dalaga na si Joohyun!"

Buti nalang talaga at dumating na si ma'am kaya nakaligtas ako sa panttrip ng mga to. 

--

Hindi ko alam kung magandang idea pa tong pag iwas sayo kasi nahihirapan na ko eh. 

Lalo na ngayong katabi kita for this subject, the struggle is real para pigilian yung sarili kong kausapin ka at tanungin kung okay ka lang ba. 

Damang dama ko yung pag gglare ni Joy sakin mula sa upuan nya kasunod nung warning niya kanina na panindigan ko yung sinabi ko. 

Kaso di ko na talaga alam. 

Sa mga oras na ganito bigla ko nalang winiwish na sana naglesson nalang si ma'am para atleast may pagtutuunan ako ng pansin diba? 

Eh kaso nagpapabasa lang siya tapos nagpapasagot ng ilang questions kaya di tuloy ako lalo mapakali. 

Di ko alam ilang minuto pa akong tatagal ng nasa tabi mo nang di ka kinakausap or tinititigan man lang. 

Dapat nga daw sabi Joy meron akong yung parang sinusuot ng kabayo. 
Ano bang tawag dun? 
Basta yung para diretso lang yung tingin. 

Sabi ko sa kanya grabe siya pero ngayon kung iisipin ko sana nga meron talaga akong ganun. 

Okay lang sana kung interesting yung pinapabasa eh hindi rin. 

Kaya naisip ko para iwas tukso itutungo ko nalang yung ulo ko. 

--

"Okay, pass your papers to the front. Iayos nyo na yang pagpasa then you may go home."

Natulala nalang ako sa papel kong walang sagot. 

Shooting star nakatulog ako hindi ako nakagawa! 

Tapos saka nalang ako nagising kung kailan patapos na.

Pagtingin ko sayo nag-aayos ka na ng gamit and you're already preparing to go home. 

"Sabi ko kasi sayo kay Sehun nalang tayo