--

Crush lang kasi dapat Seulgi crush lang!

Pure inspiration lang!

Hanggang dun lang. (ouch)

Ba’t mo kasi hinayaan mahulog ka ng ganito eh wala naman palang sasalo sayo.

Eto ako at nag-iiner monologue nanaman dahil sa sinabi mo kanina.

Oo kanina.3 am na at kanina pa tayo nag-goodnight sa isa’t-isa pero eto ako, gising na gising pa.

Di naman ako ngumawa pero di rin naman ibig sabihin nun na hindi masakit.

Naisip ko in the first place, ako lang din naman kasi yung lowkey (lowkey ba talaga?) umasang pwedeng magkaroon ng tayo.

Eh pano ba naman kasi ang lakas mo rin makapag-paasa.

At ako naman asang asa rin talaga.

Sino ba naman kasing hindi eh sabi nga nila Seungwan parang tayo na talaga kulang nalang ng label.

Ganun nga rin iniisip ko eh.

Kaso sayo pala crush lang.

Pure inspiration mo lang ako.

Pero siguro okay na rin to no? Atleast may parte ako sa buhay mo.

Inspiration mo.

Pwede na siguro yun.

Kaso naisip ko niloloko ko lang sarili ko.

Kasi oo inspiration kita. Pero di lang dahil sa crush kita pero dahil mahal kita.

Mahal na talaga kita. (oo na ako na malanding highschool)

Nagtalukbong nalang ako ng kumot at pinilit ko matulog pero kahit anong gawin ko ayaw talaga.

Bayaan na nga.

Sanay naman akong pumasok ng walang tulog.

--

Kinabukasan?

Pumasok akong sabog. (pero di ako nagda-drugs no wala lang akong tulog)

Para akong ewan kasi panigurado ako lang naman yung affected dahil as usual sayo, parang wala lang namang nangyari.

Pero nga naman kasi siguro wala naman talaga sayo yun.

Kasi di naman kasing intense ng nararamdaman mo para sakin yung feelings ko para sayo.

Gaya ng sinabi ko dati, di ko naman kayang magalit sayo.

Siguro tampo, pero galit? Malabo.

Magsesettle nalang rin muna siguro ako sa ganito.

Pwede na yung crush at inspiration mo kaysa naman sa wala diba?

Nasa journ room ako ngayon at kahit wala ako sa mood eh kailangan kong magsulat kasi kailangan kong magpasa ng article.

Pero dahil distracted parin ako wala akong maisulat at pinapaikot ikot ko lang yung ballpen ko sa kamay ko.

“Hulaan mo kung sino to.”

Isang mabigat na haay lang ang sinagot ko.

Wala kasi ako sa mood makipaglaro sa kung sino man to.

“Ate Seulgi okay ka lang?”

Si Jisoo pala.

Umupo siya sa harap ko at pinisil ang pisngi ko.

“Para kang malungkot na teddy bear smile na dali.”

At kahit wala ako sa mood dahil isa akong uto-uto ngumiti rin naman ako.

Di nga lang abot sa mata.

“Ay ano ba yan broken hearted ka ba?”

Galing manghula ni Jisoo ah?

“Uh-hm.”

“Bakit anong ginawa ni Irene sayo?”

Nga pala wag