Di bilik kesihatan sekolah... Hye Soo bermimpi sesuatu yang amat menyeramkan. Dalam mimpi itu, dia ternampak N teruk berlumuran darah, tetapi tidak nampak sebarang kesan sakit. "N Oppa ? gwenchana ?" tanya Hye Soo. Muka N yang agak sedih itu memandang Hye Soo. "Oppa... darah tu bukan darah oppa kan ?" tanya Hye Soo lagi. N menggelengkan kepalanya. "Habis tu ? Darah siapa tu ? Oppa... please jangan takutkan chagi." kata Hye Soo yang mula seram sejuk. Hye Soo berlari ke arah N. N berpaling ke arah Hye Soo, sewaktu Hye Soo hampir sampai ke N... lehernya kembali sakit. Kali ni teruk sangat, tidak tahu kenapa. N berlari untuk dapatkan Hye Soo tetapi Hye Soo pengsan. "N oppa !!!" Jerit Hye Soo yang terus terjaga dari tidurnya. Dia kelihatan takut. Dia cemas kerana tidak tahu berada di mana. Dia berpeluh teruk. "N oppa ? N oppa ? N oppa ?" kata Hye Soo cemas. Xiumin yang ada berdekatan terus menenangkan Hye Soo. Dia memegang tangan Hye Soo. "Hye Soo, gwenchana." Hye Soo terlalu takut, dia melawan Xiumin. "Lee Hye Soo.... please calm down." suara Xiumin tinggi ibarat dia memarahi Hye Soo. Hye Soo terkejut, terus dia terdiam. Xiumin memeluk Hye Soo. "Please calm down, okay ? Kenapa ni ?" Tanpa berfikir panjang, Hye Soo terus membalas pelukkan Xiumin. Dia menggigil ketakutan. Xiumin terkejut. "Hye Soo, gwenchana ?" kali ni suara Xiumin penuh kerisauan. Hye Soo hanya mampu mengelengkan kepalanya. Xiumin melepaskan pelukan dengan perlahan. "Hye Soo, what happen ? Tell me juseyo." Hye Soo masih menggigil ketakutan. "N oppa...." hanya ayat itu yang mampu keluar dari mulut Hye Soo. "Wae ? Waeyo ?" tanya Xiumin lagi. Dia dibelengu kerisauan apabila ternampak Hye Soo dalam keadaan begini. Suasana menjadi sunyi seketika. "Xiumin... saya... nak balik." kata Hye Soo dengan suara lemah kerana masih dalam ketakutan. "Awak tak boleh balik dengan keadaan macam ni. Saya tak benarkan." "Please... Xiumin. Saya nak balik." "Awak bagitahu saya dahulu, kenapa awak menggigil ketakutan. Awak mimpi sesuatu yang menakutkan ke ?" Hye Soo terdiam memikirkan jawapan. Dalam fikiran Hye Soo... "Kalau aku berterus terang, nanti dah tentu dia lebih risaukan aku." "Tak adalah. Serius. Saya cuma mimpi dikejar anjing sahaja." Hye Soo cuba untuk pulihkan keadaan. "From your eyes & heart, I know that you're lying, Hye Soo. Just tell me the truth. Kalau betul awak mimpi dikejar anjing... kenapa awak menjerit nama N ?" "Sebab... sebab... Haa... sebab dalam mimpi tu N oppa selamatkan saya dari anjing tu, tetapi anjing tu pula menyerang N oppa. Jadi sebab itulah saya menjerit nama dia. Agar dia berhati - hati." jelas Hye Soo sambil menunjukkan senyuman manisnya itu. Xiumin tahu yang Hye Soo masih menipunya. Tetapi dia sengaja melepaskan Hye Soo. Xiumin menghembuskan nafas berat. "Baiklah, saya percayakan awak. Sekarang jom balik. Saya hantar awak dulu." kata Xiumin. "Yeah !!! Saranghae, Xiumin." jerit Hye Soo sebelum mencium pipi Xiumin. Muka Xiumin menjadi merah padam. Dia memang sebenarnya mahukan itu dari Hye Soo dan dia juga mahu Hy