A/N: I know it's been a month since my last update. Here's a short chap para naman makabawi ako. Anyways, today is election day... vote wisely Kimeralds. Happy reading!

**********************************************************************************************************************************************

The last couple of days has been like a hell of a roller coaster ride for me.

I didn't know who raised the white flag first pero pagkatapos ng bell tower moment ay marami pang moments na sumunod na sadyang nakakakurti ng utak ko. Di ko alam pero di man pinag-usapan ay parang nag-declare ulit kami ng truce for the rest of the trip.

For instance, nung nasa Vigan kami at umiikot sa mga ancestal houses ay napansin kong laging nakabuntot sa akin si kurimaw. Nung una ay ayaw ko namang bigyan ng malisya ang pagsunud-sunod n'ya sa akin dahil baka katulad ng dati ay napag-utusan lang s'ya ng mga parents namin... pero nalusaw ang theory kong iyon nang bigla s'yang lumapit sa akin and started to actually open a conversation.

"Kim napansin ko lang bakit parang lahat ata ng corners ng mga bahay dito ay kinuhanan mo ng pictures?" Ang malumanay na tanong nito.

Nakakagulantang man na di n'ya ako binungaran ng pang-aasar e mabilis naman akong nakasagot.

"Wala lang."

"Anong wala lang? Hindi nga?"

"Ang kulit mo ha." Sita ko dito.

"Bakit masama ba yung tanong ko?" Nakangiti nitong tanong muli.

Haay! Bakit ba ang gwapo-gwapo mo? Tanong ng utak ko. Hay naku Kimmy, sagutin mo na nga yang kurimaw na yan at nang matahimik na. Mukha namang genuine ang interest n'ya kaya s'ya nagtanong.

"I just like old stuff. Isipin mo na lang, decades ago meron talagang mga totoong pamilya na nakatira dito. At lahat ng mga detalye na andito sa bahay na ito tells you a lot about their personalities."

Pag napunta na ako sa aking nostalgic mode ay mahirap na akong makabalik sa dati. Unconsciously ay lumapit ako sa isang antique na lampara sa side table ng isang malaking narra bed at may halong pagkamangha na hinaplos ang lumang ilawan.

"Katulad nitong lamp na ito. Siguro yung may ari nitong room na ito ay mahilig magbasa o magsulat kasi noong unang panahon wala pang electricity di ba so essential talaga sa kanila yung mga gaserang ganito." Sabay lingon ko kay kurimaw na di ko napansin ay tahimik na nakasunod pala sa akin.

Para namang nadala na rin ito sa aking kakaibang mood at napaupo naman ito sa antigong rocking chair na may sapin na burdadong puting kumot.

"So ano namang masasabi mo tungkol dito sa rocking chair na ito?" Ang mapanghamong tanong nito.

Muli kong inilibot ang aking mga mata sa mga detalye ng silid bago ako muling humarap sa kanya na noon ay kuntentong nakaupo pa rin sa rocking chair.

"Hmmm... base sa aking observation, ito ang master's bedroom ng bahay. At ang mag-asawa na nag-occupy nitong room na ito ay super in love sa isa't isa."

Ano ba Kimmy?! San mo naman napulot yang conclusion na yan? Sitang muli ng aking sarcastic na utak.

"Paano mo namang nasabi na in love sila sa isa't isa?" Nakataas ang isang kilay na follow up question nito.

Ayan na nga... bakit ba kasi nabanggit mo pa ang salitang "love"?

"Ha?! A, e, kasi they respect each other's space. Etong left side ang side ni mister at yan namang right ang kay misis."

"Ha? So paano mo nga na-deduce na super in love sila?" Ang tila naguguluhang reaksyon ni kurimaw.

Bakit ba ako nag-aaksaya ng laway mag-explain dito? Kelan pa naging fan ng history itong mokong na ito?

Kahit na anong nega thoughts ang umiikot sa utak ko ay di naman kinaya ng heart ko na di magpaliwanag dito.

"Kasi po nung mga panahong iyon, super dominated ng lalaki ang society. As in they treat their wives as second class citizens. Alam mo yung pag babae ka ang silbi mo lang e manganak ng manganak at mag-alaga ng asawa at mga chikiting. Pero pag tiningnan mo dito sa kwarto na ito, you would see that the husband loved his wife kasi he treated her as an equal. Pansinin mo ha, both sides of the bed may side table na parehong may lamp at may books on top, meaning both of them share a common interest in reading. That rocking chair is a symbol that he really cares deeply for her. Kasi he understands that after a very long day of taking care of their family, the wife needs to sit down and rest. Who knows? Baka nga may times pa na kinakandong s'ya ni husband d'yan di ba?"

Kunsensya #1: Stop it Kimmy, don't let him see your overly romantic side!

Kunsensya #2: Bakit ba? Anong masama sa pagiging hopeless romantic?! Go Kimmy!

"Tapos they respected each other's space. Itong side ng guy merong office table. Sa side ng girl, may personal dresser. But what's really obvious and really romantic was that they didn't want to lose sight of each other kasi kahit magkatalikuran sila ay nagkakakitaan sila sa salamin on their respective tables..."

By the time na natapos ko ang aking mahabang speech about the couple who once resided in that room, napansin ko na lang na nakaupo na ako sa malaking chair ng office table samantalang si kurimaw ay kampante namang nakaupo sa may dresser. At parang nanandya ang pagkakataon dahil what I've just imagined earlier was happening to us.

I caught his reflection on the mirror... smiling at me.

**********************************************************************************************************************************************

That particular recollection of what transpired in the last 48 hours brought about another wave of kilig. At di lang yun, marami pang iba but my heart was trying to reel in as much of those moments as it can dahil alam ko na malapit nang matapos ang lahat.

We're now at the last leg of the trip. Destination: Baguio.