Naupo ako at tahimik na pinagmasdan ang nasa harapan ko, si Allison. Busy s’ya magbasa ng readings n’ya at nakakailang cup na rin ng kape, kakatimpla ko nga lang ulit nung iniinom n’ya ngayon.

Medyo nakakunot pa ang noo n’ya at magkasalubong ang kilay habang tuloy lang sa pagbabasa sa hawak n’yang iPad. Hindi ko sure kung ito ba ‘yung case digest na ginawa n’ya or mismong kaso pa lang ‘tong binabasa n’ya. Pero ang cute n’yang panoorin, gusto ko bigla makisilip sa binabasa n’ya kung ganun ba ka-interesting ‘yun para mag-iba ang expression n’ya within the span of seconds.

“You’re staring.”

“Cute mo po.” Tugon ko lang at inilabas ang phone ko. Mag-scroll na lang pala ako muna kesa ma-tempt akong abalahin s’ya.

Sunod-sunod ang dating bigla ng notifications sa phone ko at napalingon ako kay Allison na nakatitig na rin sa’kin at nakakunot ang noo. Hindi na ako nagsalita at ibinigay na lang sa kan’ya ang phone ko para s’ya ang tumingin.

Alam ko na agad ang meaning ng mga ganung titig n’ya, lalo na kapag biglang-bigla ang mga naga-approach sa’kin or nagme-message.

“Workmates mo?” Tumango lang ako sa tanong n’ya.

“Friends mo?” Itinapat n’ya sa’kin ang phone ko at tumango lang ulit ako.

“Ito, babae mo?” Ako naman ang napakunot ang noo.

“Bakit ako mambababae?”

“I don’t know…? Maybe you want someone new?” Grabe naman pala mag-joke ang mahal ko na ‘to.

“Why would I?”

“Ewan, maybe because you really entertained those girls back then?” Napangiti lang ako sa sinabi n’ya.

“Ah ‘yun ba? Nagtanong lang sila about sa course ko that time, Love. Alam nila ‘yung about sa’yo. I told them about you.” I replied. Kalmado lang at dapat hindi nagpapanic.

“Okay, if you say so.”

Tumango na lang ako at nginitian s’ya.

Alam ko naman na hindi nawala ang mga duda n’ya, pero kahit anong mangyari pipiliin ko pa rin na i-assure s’ya sa lahat ng ‘yun. She promised to listen, and I promised to clear any misconceptions sa mga bagay na nakikita n’ya.

Sabi nga nila, there’s always more than what meets the eye, and naniniwala ako d’on. Kaya na rin siguro kahit anong panggo-ghost ang gawin n’ya dati, tinatanggap ko pa rin at pinapakinggan ang sasabihin n’ya, minsan kahit walang explanation. Kasi at that point, sure ako na palaging merong rason behind it.

“Nag-break pa nga tayo n’un.” Natatawa kong banggit at sumimangot na s’ya.

“And why are you so happy about it?!”

“Hindi ah, sinasabi ko lang. Ang cute-cute mo mag-lash out. Pero masakit ‘yun ah. Feeling ko gumuho bigla ‘yung mundo ko nung sinabi mo ‘yun.” Hindi s’ya isang bagay na proud akong nangyari pero I’m glad that we got through it.

“You have a lot of girls ba naman kasi!”

“Hindi ko sila mga babae. Ikaw lang naman, simula noon pa kahit ghoster ka.” S’ya naman ‘yung biglang natahimik.

“Pero okay lang ‘yun, gets ko naman sitwasyon mo that time. Ayaw ko lang ‘yung nagdesisyon ka without asking for my input. Hindi mo man lang ako pinag-explain.” Dagdag ko pa.

“Pa’no you had tha