Kapag pa gusto mo ang isang tao at gusto ka rin niya, hanggang dulo kayo na talagang dalawa? Hindi di ba?

Unless may super sticky extra clingy tape ka na sisiguraduhing hindi kailanman mawawala ang ties between the two of you, everything is uncertain. Sino ba kasing makakasigurado na kayo na talaga hanggang dulo?

Unless you have an awesome tie with God or cupid or whoever you believe in, love actually .

Winter Jolene knew that but she still chose to risk it.

She knew Yizhuo Jessica was worth it.

"I want to be your girlfriend, Winter."

"Then be my girlfriend. "

Napanguso si Yizhuo, "do you love me?"

Nakangiti naman siyang hinalikan ni Winter.

"I love you, Yizhuo Jessica. I'll love you as long as I am alive and breathing."

Was.

Until the sparks were gone. 

Until the warm feeling grew cold. 

Until suddenly, seeing each other felt more like coming inside someone else's house rather than actually coming home.

"Saan ka na? Kanina pa ako nandito," galit na ang tono ni Yizhuo dahil halos lamukin na siya kakahintay kay Winter.

Hindi makasagot si Winter dahil kakagaling niya lang sa iyak. Napagalitan na naman siya ng project manager nila. Inako niya kasi ang kasalanan ng isa sa mga hinahandle niyang mga kakahire pa lang. In her defense, kasalanan niya naman talaga dahil nagkulang siya sa pagsupervise sa mga ito.

"Ano? Hindi ka na naman dadating? Pagod na ako, Winter! Lagi na lang bang ganito?"

Hindi niya na napigilang sumabog nang marinig ang sinabi ng kasintahan.

"Pagod na rin ako, Yizhuo! Kung ayaw mong tumigil sa kakaputak, pwede bang ibaba mo na lang ang tawag? Ang problema sa'yo hindi ka makaintindi!"

Binalot sila ng mahabang katahimikan. Tahimik na nagpunas ng luha si Yizhuo sa kabilang linya. It's the third time this week na nasigawan siya nito. It's at least the 20th time this year considering na May pa lang na hindi siya nito nagawang siputin. Kahit sino naman siguro ay mapapagod. Kasalanan ba niyang mapagod? 

Winter knew she shouldn't have shouted. Kung anuman ang nangyari ngayon sa kanya sa trabaho, labas na ang girlfriend niya rito. Pero tao lang din siya, napapagod. Kailangan niya lang namang maintindihan ni Yizhuo na hindi na sila mga bata ngayon. Marami nang kailangang gawin. Marami na silang responsibilidad at kailangang patunayan. Hirap na nga siya sa trabaho, ngayon, hirap pa siya sa girlfriend na supposedly ay pahinga niya. Mahirap ba iyong maintindihan? 

Until they felt like they were imprisoned to stay.

Until staying felt more like a challenge to their almost wavering heart.

Until there was not