Minju Ryle Cadiz's pov.

Masisiraan na ata ako ng bait! I still can't properly thank her tapos eto nanaman ako at gumawa nanaman ng kahihiyan! Sa dinami daming pwede kong matapunan bakit si Chaewon pa jusko. At sa bakit ba naman kasi hindi ako tumitingin sa dinadaanan ko? Sinong sana tamang pag iisip na mag po-phone habang naglalakad at may dala-dalang kape? Syempre ako, hays.

Napabuntong hininga nalang ako at dumukduk sa table. Kasalanan to ni Yuri, kung hindi niya ako pinagmadaling ipasa ang class list edi sana hind ko natapunan si Chaewon. Nakakahiya ka talaga Minju Ryleeee! Puro kahihiyan nalang binibigay ko kay Chae, pangit na impression kooo!

"Bakit ka nagmumukmuk jan?!" Yuri.

Tinaas ko ang ulo ko at tinignan siya ng masama.

"Kasalanan mo to!" sabi ko.

Tinaasan niya ako ng kilay bago ilapag ang mga inorder niyang pagkain.

"Aba, bakit naninisi sa sariling katangahan?!" sabi niya at naupo na sa harap ko.

"Ikaw kasi e, pinagmamadali kong ipasa yung class list di pa naman pala kailangan di ko tuloy natignan dinadaanan ko!" sabi ko at nakabusangot sa kaniya.

"Bakit ako?! Wag kana manisi sa katangahan mo!" Yuri said and rolls her eyes before starting to eat. "Sino ba natapunan mo?"

Umayos ako ng upo at hinarap siya. "Si Chaewon"

"Goodbye, sis!" Yuri said at sumubo na ng food niya.

I sigh and let my shoulder goes down. Wala talaga akong mapapala kay Yuri, bakit ko ba to kaibigan!

"Ano bang sabi?" Yuri suddenly said when I was about to munch my burger.

"I insist on buying her a new shirt..." I pause, remembering what she said.

"Tapos?"

"She said she can buy it on her own" I quietly said.

"Ayun lang?" Yuri said looking at me habang ngumunguya.

"Binawi niya nung papaalis na siya... I can buy her din daw"

"Oh... okay naman pala ah? Ni-spare naman niya life mo" tumigil muna siya para lunukin yung pagkain sa bibig niya, "so... bibilhan mo?"

"Y-yes? ...nakakahiya lang mukhang may pupuntahan kasi siya, tapos natapunan ko siya ng kape, edi ang lagkit lagkit nun tapos-"

"If you're that concern about her then meet her" Yuri casually said and drink some water.

Pinanlakihan ko siya ng mata. "Wow, parang andali dali lang ha!"

"You can ask her friends naman, girl! Hindi masyadong approachable si Chaewon pero si Yujin o kaya si Hyewon, intertain ka nung mga yon"

"Nakakahiya talagaaa! Puro kahihiyan nalang ginagawa ko" sabi ko at dumukduk ulit sa table.

Willing naman akong bilhan siya ng shirt, ang problema ko lang kung paano siya kokontakin at kung magugustuhan niya ba yung pipiliin ko. Hindi ko na alam ang gagawin ko. May atraso pa nga ako sa kanya kasi sapak siya ng dahil sa'akin tapos eto nanaman ako. Sobrang nakakakiya na talaga, hindi ko alam kung anong mukha pa ihaharap ko sakanya. 

I didn't touch my food and just stare at it. I'm biting my lower lip at nakikipag titigan lang sa burger na nasa harap ko, while thinking of something na pwede kong gawin para naman maka bawi ako kay Chaewon. I was looking at her lips kanina and andun parin yung bruise sa labi niya tapos eto nanaman a-

"HOY!" sigaw ni Yuri na nasa harap ko.

Naputol ang pag iisip ko at tumingin sa kaniya. She's waving her hand at me at nakataas ang isang kilay.

"What?!" irita kong sabi.

"Nauubos na ba talaga braincells mo ha?! Kanina pa kami nag sasalita ni Hyewon dito di ka pala nakikinig!" 

Hyewon?! 

Agad akong napatingin sa gilid niya at andun nga si Hyewon. She wave her hand at me while smiling awkwardly. Napa-yuko nalang ulit ako sa table at panibagong kahihiyan nanaman ata ang nagawa ko. I sigh and close my eyes tightly, sinusumpa siguro ako ni Lino kaya sunod sunod na kamalasan ang nararanasan ko.

"Yuri said that you want to meet up with chae?" Hyewon said.

Agad kong ini-angat ang ulo ko at tinitigan siya ng mabuti. Ilang segundo and lumipas at nakatitig parin ako sa kanya dahil hindi ko alam ang sasabihin ko. I heard her clears , mukhang na-awkwardan na siguro siya sa tingin ko. Pasensya kana hindi ko talaga alam ang sasabihin ko.

"... I-uhm... I can set you up if you want t-"

"Yes!" agad kong sabi.

"Oh..." she pause, then she looks at Yuri who's just irritatedly looking at me. "O-okay"

"Pasensya kana jan ha, ganyan talaga yan pag nakakagawa ng kasalanan" Yuri said looking at Hyewon, giving her an apologetic smile.

"Hindi ko naman sinasadya" hirit ko.

"Strike two kana nga!" Yuri said and I pout at her.

Nabaling ang attensyon namin kay Hyewon when we heard her little laugh. 

"A-ah..." she pause, "I think chae will understand you naman" 

I look at her sincerly and mouthed thank you. Hindi ko pa alam kung pano ang set up ni Hyewon pero thanks parin kasi kahit papaano alam ko na ang sunod kong gagawin para naman makabawi ako kahit konti. Tinignan ko ulit yung burger na nasa harap ko at napag desisyunan nang kainin siya. Habang ngumunguya ako, napansin kong natahimik yung dalawa sa harapan ko kaya tinitigan ko silang dalawa.

I look at Hyewon first, the expression on her face is like she wants to tell something pero parang pinipigilan niya? ...or pinapakiramdama niya lang si Yuri na hindi makatingin sa kaniya at kung saan saan lang dumadapo ang mga mata nito maliban sa katabi niya.

"Bakit ka nga pala andito, Hyewon?" tanong ko na nagbasag ng katahimikan nilang dalawa.

"Ahhh... I was just about to pick her-"

"I asked her kung pwede ka ba niya matulungan kaya siya andito" mabilis na sabi ni Yuri.

Hindi na naituloy ni Hyewon yung sasabihin niya dahil sa pag singit ni Yuri kaya tumingin nalang siya sa katabi niya while nodding her head. I always feel na may something sa kanila pero walang umaamin. Ayoko naman manghimasok kasi wala naman na-kekwento si Yuri about Hyewon other than their friends. But I always feel that they're more than just friends. Hindi ko ma-pin kung sino ang nagtatago ng feelings sa kanilang dalawa dahil parehas lang naman sila kaya sobrang nakakalito, bawal mag assume.

"If you guys need to go somewhere... I just want to remind that the two of you are free to... go?"

"Y-yeah... yeah! Napadaan lang talaga ako dito" Hyewon said nodding her head and awkwardly standing up from her seat.

"Uuwi kana ba?" Yuri asked.

"Not yet, may kukunin pa ako sa library para sa report" sabi ko at sinubo ang last part ng burger ko.

"Then... can I go first?" 

I rolled my eyes internally and smile at her. "Yes, una na kayo"

"R-right... sabay na tayo?" sabi ni Hyewon biting her lower lip.

"O-okay" Yuri said and nod at Hyewon.

Tinignan ko ulit silang dalawa. Parang tanga pala lumandi tong kaibigan ko, jusko. Magpapanggap nalang ako na hindi ko alam na mag kasama sila mamaya. Tumayo na rin si Yuri at lumapit sa side ko para bumeso bago sila umalis. Hindi pa sila masyado nakakalayo at biglang bumalik si Hyewon sa table kung nasaan ako. Inilabas niya yung phone niya at hinarap sakin.

"Uhm... number mo sana" she pause, looks away before looking at me again "I'll text you kung kelan pwede si chae. I know I can get it from Yuri pero hindi kasi ako ganon, I want to personally asked it and also for your consent"

I smile at her, how nice of her. Hindi na talo si Yuri dito, wag na siyang choosy sino ba siya! Maganda, pogi, magalang, mabait, mabango, lahat lahat na ata na kay Hyewon, talo pa ba siya?!

Inabot ko ang phone niya at di-nial ang number ko para ma-save ko na rin yung kaniya. Nung binalik ko yung phone niya she smiled at me and gave me a reassuring look.

"Don't worry too much about Chaewon, I'll text you the details" She said before walking towards Yuri.

They wave at me for the last time before finally disappear. Mag isa nalang ako sa table at napaisip nanaman. Bakit lagi nilang sinasabi na wag masyadong isipin si Chaewon?! Weird. Nung nasapak siya ganun din sinabi ni Yujin then now si Hyewon naman. Is she a forgiving type of person? ...pero kahit na. Even if she is or she's a super independent person, hindi parin naman maiiwasang isipin ang isang tao lalo na kung may nangyare sa kaniya diba? I just felt something else.

Lets just say that she can take care of herself but, it would be nice if there's someone thinking of your well being. It feels great if someone's there to comfort you. Her friends seems like to think that she's always fine and good with everthing, hope that she feels the comfort she needs.

I sigh and start to gather my things. I really need to make something para makabawi ako sakanya, kakapalan ko na mukha ko kahihiyan ko naman to. Bigyan sana ako ng lakas nung galing sa taas. I took a deep breath at lumakad palabas ng caf sa dept namin. Sumakay ako sa elevator pababa ng building. Hanggang ngayon hindi mag sink in sa utak ko kung gaano kalaki ang SNU. Kung ako lang mag isa rito for sure na kanina pa ako naliligaw, luckily Yuri gave me a map of the univ. May ambag din kahit papaano.

Nung makarating ako sa ground agad na nawala ang sayang nararamdaman ko when I saw a familiar figure na naghihintay sa labas ng automatic door ng building na ito. I swallow the lump na namumuo sa lalamunan ko. May knees starting to become weak at parang ayaw na lumakad ng mga paa ko. Hindi ko alam ang susunod na gagawin ko, biglang nag blanko at utak ko nung makita ko si Lino sa labas ng building ng dept namin. Naisip kong bumalik nalang ulit sa caf at pumasok sa elevator pero bago ko pa maikilos ang mga paa ko, he's already looking at me, waving his hand happily at me.

Tangina sobrang minamalas na ba ako sa buhay? Wala na ba akong mapayapang araw sa mundong ito?!

"Ryle, bab-"

Hindi ko siya narinig ng buo dahil sumara na yung automatic door, pero alam ko ang buo niyang sinabi. Hindi ko man narinig ng buo pero nasusuka na ako. How can he do this to me? After all the years na magkasama kami. Sa loob ng dalawang taon na pinagkatiwalaan ko siya. Sa loob ng dalawang taon na akala ko siya ang magiging kasangga ko sa lahat. Na akala ko siya ang magiging karamay ko sa lahat ng dadanasin ko. Na siya na yung bubuo at kukumpleto sakin pero akala ko lang pala yun.

Kasi yung taong inakala kong hindi ako sasaktan o wawasakin muli, siya pa yung taong dinurog ako ng sobra sobra. Pinaniwala niya ako sa mabubulaklak niyang mga salita, na ako lang at walang iba. Na ako lang ang mahal niya at hindi na siya mag hahanap pa ng iba, pero puro kasinungalingan lang pala. I was ing ready to live my whole life with him, pero sinira niya lahat. Found out that he's cheating on me for a year, at hindi lang isa kundi ibat ibang babae sa loob ng isang taon. Habang sinasalubong niya ako ng bulaklak sa araw araw may kinikita rin pala siya sa gabi.

Matatanggap ko pa sana if it's just one person. Baka may mali lang sa'akin or meron kaming hindi pag kakaintindihan or may naging pag kukulang ako sa kaniya at some point then I can still forgive him or give him some chance pero yung ibat ibang babae gabi gabi... yun ang hindi ko matatanggap. Pinag mukha niya akong tanga sa loob ng isang taon. Isang taon na inakala ko na ako lang at walang iba pero tinatarantado lang pala ako. Isang taon... one ing year!

I was disgusted with him and also with myself. How many people touched him tapos uuwi siya sa'akin na parang wala lang? Putangina nasusuka ako. Kung nalaman ko lang sana ng mas maaga pa... ing idiot!

Huminga akong malalim at pinikit ng madiin ang mga mata ko. I will not ing cry again for this bastard! Took one last breath at naglakad na ako palabas ng building. When I geot out he step forward at umakmang yayakapin ako but I step back. I look at him fiercely.

"What do you want?!" I said looking at his eyes directly.

His eyes soften. "I just want to talk to you, my Ryle" he said, malambing ang boses niya.

Like the old times kung paano niya ako kunin, pero hindi na yon gagana ngayon dahil sukang suka ako sa pag-katao niya.

"We're talking already" I said and look away. hindi ko kayang titigan siya ng matagal dahil nasusuka talaga ako sa kaniya.

"Not here. Let me take somewhere quiet para naman-"

"You're not taking me anywhere!" madiin kong sabi.

"Please naman, Ryle! Lets talk somewhere quiet para mapag usapan natin to ng maayos" sabi niya at umakmang aabutin ang kamay ko pero agad ko itong iniwas.

"Wala na tayong dapat pag usapan, Lino! Sinira mo diba lahat? Sukang suka na ako sayo!" matapang kong sabi.

Hindi ko alam kung saan nanggagaling yung lakas ng loob ko para sabihin yon sa kaniya ng harap harapan. Pero kapag naiisip ko yung ginawa niya kay Chaewon, lalong kumukulo ang dugo ko sakanya. Simula nung naghiwalay kami, tiniis ko nalang lahat at iniwan siya. Hindi ko alam ang sasabihin ko sa kaniya dahil diring diri ako sa kaniya at hindi ko kayang makita ang pag mumukha niya. Lahat ng sama ng loob ko kinimkim ko dahil sa ayoko siyang harapin. But now, I want to say it all on his face. Gusto ko nang matapos ang lahat to!

"You're just saying that kasi galit ka" he pause, at humakbang ulit papalapit sa'akin. "how bout you calm down and we go somewhere quiet para naman maayos natin to! Please, Ryle. I miss you so much!"

I close my eyes tightly at sinamantala niya yun para makuha ang kamay ko. "Ryle, I'm begging you! Can't we just fix this? Yung tayo, kung ano tay odati-"

"Wala na ngang maayos, Lino! Hindi na natin to maayos dahil sinira mo na!" pag tataas ko ng boses na kumuha sa attention ng mga naglalakad.

"That's why I'm trying to fix things, Ryle! Pinipilit ko ngang ayusin. Hindi mo man lang ba naappreciate tong effort ko? Na gusto ko pang maging tayo, na gusto pa kita" he said holding my hands tightly. "Can you just please ...give me a second chance? Give us a second chance"

"Naisip mo na sana yan nung ibat ibang babae yung kinakama mo!" madiin kong pagkakasabi. "Hi