K

 

I was so sure of Minjeong…

 

I was sure about my feelings for her.

 

But then she came back…

 

Heejin.

 

She’s my bestfriend… my first love.

 

Akala ko I’m over her, hindi ko naman ieentertain si Min kung sa tingin ko hindi pa ako nakakamove on eh…

 

Pero nang makita ko siya, bumalik lahat… naalala ko lahat.

 

We were a perfect couple, hinahangaan ng iba kasi sabi nila 'healthy relationship' daw

 

We’re happy but bigla siyang nawala.

 

Nagulat na lang ako nang makatanggap ako ng text mula sa kaniya na nakikipag hiwalay na siya sa akin.

 

I didn’t see her after that.

 

She left me with so many questions.

 

Tapos babalik siya bigla, sinong hindi malilito right?

 

After ko siyang makita sa mall hindi na niya ako tinigilan, everyday na siyang nasa bahay but I avoided her because I needed time to think, humahanap na din ako ng maayos na time para sabihin kay Minjeong na kailangan ko ng space.

 

I know na nasasaktan ko na siya nitong mga nakaraang araw, I saw the fear in her eyes everytime na nagmemessage sa akin si Heejin, I tried na hindi ipahalata sa kaniya pero masyado na niya akong kilala.

 

Kailangan ko na mag desisyon agad kasi sa pagtagal nito, sa pagtagal din ng pananakit ko kay Minjeong... and I don’t want to hurt her.

 

…

 

(the day of the competition)

 

We’re here na sa dressing room, waiting na tawagin kami.

 

I’m so nervous, what if I mess up mamaya? Malimit pa naman na ako ang nasa gitna.

 

“Yej, ganito ‘yun diba?” I said while dancing yung pagitnang part.

 

Lumapit naman siya sa akin at hinawakan ang balikat ko.

 

“don’t worry Rina you’d do great mamaya. Don’t be nervous, just enjoy okay?” I nodded

 

Hindi parin mawala ang kaba ko kasi manonood ang parents ko, I don’t want to disappoint them.

 

I can't breathe na sa sobrang kaba.

 

“Karina may naghahanap sayo sa labas”

 

Minjeong?

 

Lumabas naman ako agad, then I saw her.

 

“Heejin”

 

“Rina, let’s talk after this?”

 

“I-I’m not sure”

 

“please, Rina. Let me explain”

 

“I’d talk to you when I’m ready, I hope you respect that”

 

“maghihintay ako” sagot niya

 

I don’t know why but I can't wait to  look at her

 

“I have to go” paalam ko sa kaniya, hindi ko na talaga siya kaya makasama nang kami lang dalawa, parang hindi na ako makahinga.

 

“goodluck Rina”

 

Hindi na ako sumagot at bumalik na sa dressing room.

 

“si Minjeong?” tanong sa akin ni Yeji.

 

“no” napatingin naman siya sa akin “si Heejin”

 

“hindi ko nagugustuhan ang nakikita ko sayo Rina… you’re confused”

 

“I am Ji… sobra”

 

“sana mapag isipan mo nang maayos ‘yan, pero hey ‘wag ngayon… yung sayaw muna isipin mo”

 

Pinilit kong alisin muna sa isip ko ‘to baka magkalat ako sa stage mamaya.

 

Kahit anong pilit kong ‘wag isipin ‘yun ay hindi ko magawa.

 

I’m afraid…

 

I’m afraid na masaktan ko si Minjeong.

 

 

…

 

After ng competition namin nagkaroon kami ng dinner with my parents.

 

Of course kay Minjeong ako sumabay.

 

Kanina niya pa tinitingnan itong hawak kong bouquet… galing kay Heejin, hindi ko alam kung dapat ko bang sabihin sa kaniya.

 

I decided not to.

 

“binili mo daw ako flowers? Where is it?” pagbasag ko sa katahimikan

 

“wala naman akong binili” she said without looking at me

 

“RJ said meron daw”

 

“nagbibiro lang ‘yun, at isa pa meron ka na naman ah?” tiningnan niya ako kaya nag iwas ako ng tingin.

 

Nagi-guilty ako.

 

“here” I looked at her, may iniaabot siya sa aking box.

 

“open ko na?” tumango naman siya

 

Napangiti naman ako agad “Oh my god!! Ang ganda, Min. thank you”

 

“wear it pag ready ka na” napawi ang ngiti ko.

 

I nodded at nilagay ang box sa pocket ko. I know she’s disappointed, kaya hindi ko siya matingnan.

 

…

 

Nakarating na kami sa resto, hindi siya nagsasalita. Hindi ko alam kung paano papagaanin ang loob niya kaya inakbayan ko na lang siya.

 

Pagkapasok namin sa resto, I was shocked kasi andito si Heejin.

 

Lumapit na kami sa parents ko, bumati ako sa kanila,

 

“upo ka na anak sa tabi ni Heejin”

 

tsk

 

Napatingin ako agad kay Minjeong.

 

Umupo na ako pero sinenyasan ko si Aeri, mabuti nagets niya agad.

 

“upo ka na dito Minjeong” sabi niya, mukhang ayaw pa ni Min kaya I held her hand… na agad niya din tinanggal.

 

 

I don’t know kung paano ako gagalaw, Minjeong’s avoiding me and I know the reason why pero wala akong magawa.

 

Pasimple kong nilalapit ang mga plates kay Minjeong, hindi kasi siya masyado kumakain.

 

Bigla niyang nilagyan ang plate ni Ning…

 

Nagbubulungan pa sila.

 

Nakakainis.

 

“Ning si Minjeong ba ang girlfriend mo?” tanong ni Mom

 

Nakatingin lang ako sa kanilang dalawa habang itinatanggi ni Ning.

 

“kayo ba Rina, seven years na kayo ni Heejin diba?” nagkasamid samid na ako dito.

 

Anong seven years? Nasabi ko na sa kanila dati na hiwalay na kami.

 

Tiningnan ko si Heejin pero hindi siya makatingin sa akin. I know na may nasabi siya sa parents ko.

 

Naghihintay kami na dumating ang inorder naming dessert.

 

Nag cr si Min at Aeri kaya nakahanap ako ng time para kausapin si Heejin.

 

“excuse us po” sabi ko at hinila si Heejin palabas

 

Nang makalabas kami.

 

“Heejin, sinabi mo ba sa parents ko na tayo parin?”

She nodded

 

“why did you do that?”

 

“because for me hindi naman tayo naghiwalay” what the heck? Eh siya naman ang nakipag hiwalay sa akin.

 

“sa ilang taon na ‘yun ang alam nila mom na tayo parin? ginawa mo silang tanga Heejin”

 

“you told me that you’ll wait for me diba? Tapos ngayon may bago ka na?” ayun ang nireply ko sa kaniya when she messaged me nung nakikipag hiwalay na siya.

 

“ang sabi ko maghihintay ako hangga’t kaya ko… hangga’t kaya ko.”

 

She didn’t answer.

 

“I’d give you time para sabihin ang totoo sa parents ko, kung hindi mo kaya ako ang magsasabi sa kanila” sabi ko at tinalikuran na siya.

 

“Rina… I need you, ikaw na lang ang meron ako” rinig kong sabi niya pero hindi ko na siya nilingon at nagpatuloy na sa paglalakad papasok, baka bumalik na si Minjeong.

 

…

 

Natapos na ang dinner namin, naglalakad na kami papunta sa sasakyan niya.

 

Tahimik lang siya, I know na nasaktan siya sa mga narinig niya kanina.

 

“I’m sorry h-hindi ko pa nasasabi kina mom na wala na kami ni Heejin” pagsisinungaling ko “baka kasi maging awkward kung sa dinner natin ko sasabihin sa kanila”

 

Tumango lang siya.

 

“are you mad?” tanong ko, I looked at her at kahit hindi siya nakatingin sa akin, kita ko kung gaano kalungkot ang mga mata niya.

 

 

“no, pero nung tinanong kita kung sino siya, you said she’s no one tapos malalaman ko na ex mo pala”

 

“hindi naman kasi big deal ‘yun” my god ano ba pinagsasasabi ko?

 

She looked at me na parang natatawa pero I can see the pain in her eyes.

 

“paanong hindi big deal ‘yun? Bestfriend mo siya pamula pagkabata niyo at ex mo din, kung akala ng parents mo na seven years na kayo ngayon kahit pa nag break na kayo two or three years ago ang tagal niyo parin”

 

Hindi ko alam ang sasabihin ko

 

“pwede bang ‘wag na natin pag awayan ‘to?” hindi ko na siya kayang makitang ganito, parang anytime mag bbreak down na siya.

 

“I’m tired Minjeong… maybe you’re tired too., sasabay na lang ako kina mom umuwi”

 

Hindi ko na talaga alam ang mga pinagsasasabi ko, sobrang gulo ang utak ko ngayon.

 

…

 

Ang tagal ko nang hindi nakakausap si Minjeong, last ko ata siyang nakausap ay nung dinner pa namin, I’m avoiding her at parang ganun din naman siya sa akin.

 

Hapon ang exam ko ngayon, lumabas na ako ng kwarto ko nang makita ko si Heejin na kausap sina mom sa sala.

“anak kanina pa naghihintay si Heejin, ihahatid ka daw niya” sabi ni dad.

 

Andito na naman siya…

 

Wala na akong nagawa kung hindi sumama sa kaniya, but I didn’t talk to her buong ride papunta sa univ.

 

“thanks” sabi ko at bumaba na.

 

Nagulat ako na nasa likod ko na siya.

 

“bawal outsiders dito” sabi ko sa kaniya

 

“pupunta akong office, dito din ako mag eenroll next sem”

 

Hindi na ako sumagot at nagpatuloy na sa paglalakad.

 

Sana hindi kami makita ni Minjeong.

 

…

 

Pagkatapos ng exams namin tumambay muna kami nina Aeri sa sb. I need coffee, ilang araw din akong puyat sa pagrereview.

 

Nagsscroll lang ako sa twitter when I saw Somi’s post.

 

“this is Injeong ah?”