You are the only one I want to spend my whole life with

I know anywhere you are, that's where I will call home

So just take my hand and say that will never let it go

Two hearts always beating as one forever more...

 

 

 

 

 

การเป็นพ่อคน.. เป็นแม่คน.. จริงๆ แล้วมันเป็นยังไงกัน..?

 

 

 

 

 

 

 

ชเวจุนฮงไม่โสด...

 

ชเวจุนฮงแต่งงานแล้ว...

 

ชเวจุนฮงเป็นคุณภรรยา...

 

ชเวจุนฮงเป็นคุณแม่ลูกสาม...

 

 

แล้วทำไม.. ชเวจุนฮงคุณแม่ลูกสามซึ่งไม่โสด แต่งงานแล้ว เป็นภรรยาทั้งทางนิตินัยและพฤตินัยของบังยงกุกถึงได้ไปถ่ายพรีเซ็นเตอร์เครื่องดื่มมึนเมาอย่างโคตรเซ็กซี่ขยี้ตับระดับนั้นโดยที่บังยงกุไม่รู้ได้วะ!!? แถมไอ้ฉากหลังนั่นยังดูเหมือนผนังห้องครัวในบ้านของยงกุกกับจุนฮงอีกต่างหาก!! แล้วยังจะไอ้เสื้อตัวโคร่งนั่นอีก นั่นมันเสื้อของเขานี่!!

 

 

 

 

 

ในห้องทำงานของบังยงกุกในขณะนี้กำลังเต็มไปด้วยความเงียบและไอเย็น ในมือของยงกุกคือรูปโปสเตอร์โฆษณาผลิตภัณฑ์เครื่องดื่มมึนเมาตัวใหม่ในไลน์บริษัทลูกของยงกุก ซึ่งบริษัทนี้ผู้บริหารก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ญาติผู้น้องของยงกุอยากบังมินซู A.K.A. CAP นั่นแหละ คือผู้บริหาร แต่จากรูปการในตอนนี้คนที่บงการอยู่เบื้องหลังน่าจะเป็นโค้ชของผู้บริหารอย่างบังยงนัมพี่ชายฝาแฝดของยงกุกมากกว่า และทั้งสองคนที่กล่าวมา ก็กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ตรงข้ามกับโต๊ะทำงานตัวใหญ่ของยงกุกด้วย

 

ในมือของยงกุกคือโปสเตอร์โฆษณาเครื่องดื่มที่แตกไลน์ออกมาจากบริษัทไวน์ของยงกุก เครื่องดื่มตัวนี้เป็นเครื่องดื่ม Light Alcohol ซึ่งมีส่วนผสมของแอลกอฮอล์น้อยและดื่มง่าย และคนที่ยงกุกมอบหน้าที่ให้บริหารบวกดูแลบริษัทลูกที่เพิ่งจะแตกไลน์ออกมาก็คือบังมินซู ญาติผู้น้องของยงกุกที่เพิ่งจะกลับมาจากญี่ปุ่น

 

บังมินซูหรือแคป กลับมาจากญี่ปุ่นพร้อมกับไอเดีย Light Alcohol ที่ทำจากองุ่น หลังจากที่ทดลองปล่อยลงสู่ตลาดได้ 1 ไตรมาส ผลประกอบการก็พุ่งสูงและเติบโตอย่างน่าตกใจ เป็นผลให้มินซูคิดที่จะทำการปล่อยเครื่องดื่มเพิ่มจากรสองุ่นที่เป็นออริจินัล มาเป็น องุ่นบ๊วย องุ่นมะนาว องุ่นซากุระ ซึ่งจากที่ยงกุกได้ชิม เครื่องดื่มเหล่านี้รสชาติดีและนุ่มเป็นอย่างมาก ขั้นตอนต่อไปจึงเป็นการเปิดตัวอย่างเป็นทางการ ทั้งยงนัม ยงกุกและมินซูตกลงกันว่าจะะเปิดตัวที่สถานบันเทิงของยงนัมและยงกุกที่ตอนนี้ยงนัมเป็นคนดูแลทั้งหมด และได้ตกลงกันเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะจ้างสาวสวยมาเป็นพรีเซ็นเตอร์ถ่ายโปสเตอร์สินค้าเพื่อโปรโมท

 

'แต่ไหงพรีเซ็นเตอร์กลับเป็นเมียกูได้วะ!!?'

 

"เอ่อ เฮีย.. ฮะ เฮีย คือว่า.." มินซูเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าโปสเตอร์ในมือของยงกุกเริ่มยับด้วยแรงจับที่มากขึ้นตามอารมณ์

 

"ยงนัม" เสียงทุ้มต่ำรอดไรฟันของยงกุกุเรียกชื่อพี่ชายฝาแฝดของตัวเองอย่างมีอารมณ์คุกกรุ่นเล็กน้อย

 

เมื่อได้ยินเสียงน้องชายเรียกชื่ออย่างมีน้ำโหเบาๆ ยงนัมก็ยกมือขวาขึ้นเบรกให้ยงกุกหยุดพูด ก่อนจะหันหน้าไปหาญาติผู้น้องที่นั่งทำตัวไม่ถูกอยู่ให้ออกไปรอด้านนอก

 

"มินซูออกไปรอพวกเฮียข้างนอก เฮียมีเรื่องจะคุยกันนิดหน่อย" เสียงเข้าฝมทุ้มต่ำที่แทบไม่ต่างจากยงกุกของยงนัมดังขึ้นบอกมินซู เมื่อเห็นช่องที่จะทำให้ตัวเองหลุดจากความอึมครึมมาคุระดับเข้มข้นสูงได้ น้องเล็กตระกูลบังก็กวาดของใส่อ้อมแขนและเผ่นออกนอกห้องไปทันที

 

เรื่องของครอบครัวชาวบ้านมินซูจะไม่ยุ่ง

 

เมื่อเห็นว่ามินซูเผ่นออกนอกห้องไปแล้ว ยงนัมที่เห็นว่ายงกุกกำลังจะเอ่ยปากขึ้นพูด ก็เอ่ยขัดขึ้นก่อนทันที

 

"ไม่ได้กลับ 'บ้าน' กี่คืนแล้วน้องชาย?" เสียงของยงนัมดังขึ้นอย่างจริงจรัง ตั้งแต่เข้ามานั่งในห้องทำงานห้องนี้จนมินซูน้องรักเริ่มพรีเซนต์งาน บังยงนัมที่ปกติขี้เล่นกลับเงียบมาตลอด ใบหน้าที่มักจะมีรอยยิ้มกว้างๆ อยู่เสมอกลับมีเพียงยิ้มมุมปาก และคำถามที่ออกจากปากด้วยน้ำเสียงจริงผิดจากปกติก็ทำให้ยงกุกที่ติดจะหงุดหงิดเล็กๆ แปลกใจ

 

แต่ไม่ว่าจะแปลกใจขนาดไหน ยงกุกที่มีคุณภรรยาไปแอบซนโดยมีคุณพี่สามีให้ท้ายก็ไม่ล้มความตั้งใจที่จะซักฟอกเรื่องจาก 'คุณพี่สามี' คนดี

 

"มันไม่ใช่เรื่องที่กูจะคุย ทำไมจุนฮงถึงได้ไปอยู่.."

 

"ตอบ" แต่ความตั้งใจขอคุณพ่อลูกสามก็ถูกขัดด้วยคุณพี่อีกครั้งด้วยน้ำที่เข้มขึ้นและออกจะกดดันยิ่งกว่าเดิม

 

"ยงนัม เรื่องนี้.." เสียงที่เข้มไม่แพ้กันของแฝดน้องตระกูลบังดังตอบ

 

"มึงตอบกูมา แล้วมึงจะได้รู้เรื่องที่มึงอยากรู้โดยไม่ต้องถามกูสักคำ"

 

"..."

 

"..."

 

"4" หลังที่จ้องตาฟาดฟันกันอยู่ชั่วครู่ ยงกุกก็เอ่ยคำตอบออกมา

 

"เดือนนี้กินข้าวเย็นกับหลานกูถึง 10 ครั้งไหม?"

 

"ยงนัม.." เสียงทุ้มเรียกชื่อคนเป็นพี่อย่างกัดฟัน

 

"เดือนนี้ Bed Time Story กับหลานกี่วัน? วันนี้จะวันที่ 20 แต่มึงกินข้าวเย็นกับหลานกูไม่ถึง 10 ครั้ง มึงคิดอะไรอยู่ยงกุก? ไหนจะ Bed Time Story อีก"

 

"ยงนัมมึงก็รู้ว่ากู.."

 

"กูรู้แล้วยังไง จุนฮงรู้ไหม? ลูกมึงอีก? การที่จุนฮงไม่พูดอะไร มันไม่ได้หมายความว่าเขาโอเค น้องเป็นเมียมึง เป็นแม่ของลูกมึง ใช่ว่ามึงจะทำอะไรโดยที่ไม่ต้องบอกเขาก็ได้ ใช่ว่าเขาจะต้องก้มหน้าเข้าใจและเชื่อใจมึงโดยที่ไม่ตะขิดตะขวงอะไร" บังยงนัมที่เริ่มมีน้ำโหนิดๆ พูดตัดยงกุกโดยไม่สนใจเลยสักนิดว่าน้องชายตัวเองจะพูดอะไร "การทีน้องเป็นเมียมึงและเป็นแม่ของลูกมึง มันไม่ได้หมายความว่าเขาเป็นของตาย ถ้ามึงไม่ได้คิดอย่างที่กูพูด ก็อย่าทำให้เขารู้สึกแบบนั้น"

 

"..."

 

"ลูกๆ มึงอีก หลานไม่เข้าใจหรอกว่า ป๊ะป๋าพยายามปั่นงาน พยายามเคลียร์งานเพื่ออะไร เด็กๆ แค่รู้ว่าป๊ะป๋าไม่อยู่ แล้วตอนนี้เด็กๆ ก็เริ่มคิดแล้วด้วยว่าป๊ะป๋าไม่รัก"

 

"กูรักลูกกู!" แฝดน้องขึ้นเสียงอย่างมีน้ำโห แต่แฝดพี่เองก็ไม่แพ้กัน

 

"ก็อย่าทำให้เขาคิดสิวะว่าพ่อไม่รัก! มึงรู้ไหมว่าจุนฮงแอบร้องไห้อยู่บ่อยๆ ตอนที่ถามเด็กว่าไปกินไอติมหรือไปกินขนมกันไหม แล้วเจ้าสามตัวบอกว่าไม่ไป เพราะจะ 'รอ' ไปกับมึง"

 

"..."

 

"3 เดือนมานี้มึงทุ่มเคลียร์งานเป็นบ้าเป็นหลัง เพราะจะโอนงาน Pub ให้กูกับสอนงานให้มินซู แต่มึงไม่ต้องตะบี้ตะบันขนาดนี้ก็ได้ไหม?"

 

"..."

 

"กูรู้สาเหตุของสิ่งที่มึงทำอยู่ แต่จุนฮงกับเด็กๆ ไม่รู้อะไรเลย"

 

"กูก็กำลังจะบอก.."

 

"ไม่ใช่กูกำลังจะบอก มึงต้องบอกน้องสะใภ้กูและหลานกูภายในสักวันสองวันนี้ยงกุก ส่วนเรื่องสตูดิโอที่โซล กู เฮียสลิปกับไอ้ดินดินจัดการให้เรียบร้อยแล้ว เซ็นชื่อซะ" และก็เป็นอีกครั้งที่ยงกุกโดนขัด

 

"เดี๋ยว! เซ็นอะไร? หุ้นสตูฯหาผู้ร่วมหุ้นใหม่ที่โอเคได้แล้วเหรอ?"

 

"ได้แล้ว"

 

"ขายให้ใคร? เฮียลิปกับดินดินโอเค? แล้วเอกสาร?"

 

"เอกสารอยู่ตรงหน้ามึงนี่ไง ส่วนโอเคไหม สองคนนั้นเซ็นเอกสารมาเรียบร้อยแล้ว ส่วนคนที่ซื้อขึ้นก็คือกูกับไอ้มินซู เฮียลิปช้อนขึ้น20 ดินดินอีก15 กู5 ไอ้มินซู10 พอดีกับที่มึงต้องการ"

 

"..."

 

"ว่าไง?"

 

"ขอบคุณ" มือใหญ่เอื้อมหยิบเอกสารที่พี่ชายฝาแฝดโยนมาให้ขึ้นมาเซ็น

 

เอกสารตรงหน้าของยงกุกคือหนังสือสัญญาโอนขายหุ้นของ Vincit StidiO สตูดิโออัดเพลงของยงกุกที่ร่วมหุ้นกันทำกับ SleepY และ DinDin ทั้งสองคนเป็นรุ่นพี่และรุ่นน้องที่ยงกุกรู้จักดี เดิมสตูดิโอหลังนี้มีบังยงกุกเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ที่ 65% และเฮียสลิปปี้ถือหุ้นรองลงมาที่ 20% จุนฮงถือถือหุ้นที่ 10% และดินดินที่ 5% แต่หลังจากที่ยงกุกเซ็นหนังสือสัญญาเล่มนี้ไป ยงกุกจะเหลือลงมาถือถือหุ้นที่ 15% เท่านั้น SleepYจะกลายเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่และผู้บริหารสูงสุดโดยมีหุ้น 40% และดินดินที่เคยเป็นผู้ถือหุ้นเล็กสุดก็จะมาถือหุ้นรองลงมาในจำนวน 15% ส่วนหุ้นของจุนฮงที่ไม่ได้มีการซื้อขายอะไร ก็อยู่ที่เดิมคือ 10% ในส่วนที่เหลือก็จะเป็นผู้ถือหุ้นใหม่ ซึ่งก็คือบังมิซู ถือหุ้นที่ 10% และบังยงนัมเข้ามาถือหุ้นเล็กสุดที่ 5%

 

"ไม่ต้องซึ้ง กูทำเพื่อหลานกะน้องสะใภ้ได้อยู่ละ"

 

"ยังไงก็ต้องขอบคุณ" เสียงทุ้มของคุณพ่อลูกสามเอ่ยขอบคุณอีกครั้ง

 

"เออๆ ขอบคุณกูแล้วไปขอโทษเมียตัวเองกับลูกๆ ด้วย เดี๋ยวลูกติดอายงนัมมากกว่าป๊ะป๋าแล้วมึงจะน้ำตาเช็ดหัวเข่า" แฝดคนพี่อดไม่ได้ที่จะแขวะน้องของตน

 

"ลุงยงนัม ไม่ใช่อายงนัม" มุมปากของแฝดคนน้องกระตุกขึ้นนิดๆ ขณะที่พูดจี้จุดพี่ชายตัวเอง

 

"โว๊ะ! กูเป็นพี่มึงแค่แป๊ปเดียว ให้หลานเรียกกูพี่ยังได้ กูไม่ได้แก่แดดแก่ลมอมขี้ฟันแบบมึง เอาเอกสารไปให้จุนฮงเซ็นรับทราบและยินยอมด้วย พรุ่งนี้อย่าลืมไปดูลูกตัวเองแสดงที่โรงเรียน กูไปละ"

 

หลังจากพูดจบร่างหนาของบังยงนัมก็รวบเอกสารทั้งหมดและเดินออกจากห้องไปทันที เมื่อเห็นว่าพี่ชายออกไปแล้ว ยงกุกเองก็เก็บของบ้าง ตอนนี้เพิ่งจะเลยเวลาเลิกงานไปได้แค่พักเดียว ถ้ากลับตอนนี้อาจไม่ทันเวลาข้าวเย็นก็จริง แต่ก็มีสิทธิ์ที่จะกลับไปทัน Bed Time Story ของแก๊งลูกหมีตัวร้าย แต่สุดท้ายยงกุกก็ยังไม่รู้เรื่องที่จุนฮงมาถ่ายโปสเตอร์นี่ได้ยังไงอยู่ดี

 

เอาเถอะ กลับบ้านไปถาม "แม่หมี" ของเขาเองก็ได้วะ

 

 

 

 

 

 

8 : 20 PM

 

บ้านไร่ชานเมืองคฤหาสน์ขนาดกลาาวสไตล์โมเดิร์นท่ามกลางธรรมชาติของตระกูลบัง

 

ด้วยเพราะจราจรที่ติดขัด แม้จะไม่ใช่วันศุกร์ แต่ด้วยเพราะสายฝนที่ตกลงมา ทำให้คุณพ่อแฝดสามถึงบ้านช้ากว่าที่คิดไว้ ในตอนนี้ Bed Time Story ของลูกหมีน่าจะเริ่มไปได้สักพักแล้ว เพราะอย่างนั้น เมื่อเข้าบ้านได้ คุณพ่อตัวโตก็สลัดรองเท้าและก้าวขาขึ้นไปบนห้องของเด็กๆ ทันที โดยที่ยังมีกระเป๋าเอกสารอยู่ในมือ

 

"ม๊ะจ๋ากอน.. กอนอยากเจอป๊ะป๋า" ประตูห้องที่แง้มอยู่ทำให้เสียงจากด้านในห้องนอนของลูกชายทั้งสามดังลอดออกมาด้านนอก และเสียงนี้เองก็ทำให้ยงกุกเลือกที่จะฟังอยู่ด้านนอก

 

"เดี๋ยวป๊ะป๋าก็มา ฟังนิทานจบแล้วนอนได้แล้วนะคนดี" เสียงหวานใสที่ติดจะเหนื่อยของภรรยาคนสวยที่ยงกุกแสนคิดถึงดังตอบ

 

"กึนไม่นอนได้ไหมม๊ะจ๋า ถ้าเดี๋ยวป๊ะป๋าจะมา กึนจะรอป๊ะป๋า" คราวนี้เป็นแฝดคนกลางบ้างที่เอ่ยเสียงเจื่อยแจ้ว

 

"อย่ารอเลยคนดี ถ้าไม่รีบนอน เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่มีแรงไปเต้นระบำนะลูกหมี"

 

"แต่ม๊ะจ๋า กึนอยากรอป๊ะป๋า กอนก็อยากเจอป๊ะป๋า"

 

"นะนะ ม๊ะจ๋า กุนด้วย กุนอยากเจอป๊ะป๋า กุนจะชวนป๊ะป๋าไปดูกุนกึนกอนแสดง นะม๊ะจ๋า" คราวนี้เป็นเจ้าพี่ใหญ่ที่อ้อนขอ

 

"แต่ม๊ะไม่รู้ว่าป๊ะป๋าจะกลับมากี่โมง ลูกหมีนอนไปก่อนนะ"

 

"ฮึก ม๊ะจ๋า ม๊ะ ฮึก"

 

"ยงกอนไม่ร้องลูก! ร้องทำไมคนดี"

 

"กอน.. กอน ฮึก อยากเจอ.. ป๊ะป๋า ฮึก ป๊ะป๋าไม่รักกอน ฮึก แล้วเหรอ..? ฮึก ม๊ะจ๋า"

 

"ม๊ะจ๋า.. ฮึก"

 

"ฮึก ม๊ะจ๋า"

 

และเมื่อได้ยินว่าลูกชายจอมซนทั้งสามคนเริ่มร้องไห้งองแง ยงกุกก็ผลักประตูเข้าไปทันที เสียงร้องไห้ของลูกหมีทั้งสามตัวทำให้หัวใจของคนเป็นพ่ออย่างยงกุกกระตุกอย่างแรง

 

"เด็กที่ไหนร้องไห้งองแงเนี่ยหืม? ลูกป๋าเหรอ!?"

 

"ป๊ะป๋า!"

 

"ป๊ะป๋ามา!"

 

"ป๊ะป๋า! กอนคิดถึง!"

 

เมื่อเห็นว่าคุณป๊ะป๋าที่ไม่ได้เห็นหน้ามาหลายวัน เจ้าลูกหมีทั้งวามก็สะบัดผ้าห่ม วิ่งโถมตัวใส่คุณพ่อกันทันที จนยงกุกต้องลงไปนั่งกับพื้น

 

"ป๊ะป๋าเปียก? ถอดเสื้อก่อน เดี๋ยวต้องไปหาอาหมอนะ!"

 

"ป๊ะป๋าถอด! เปียกเดี๋ยวไม่สบาย!"

 

"เปียกอะ! ป๋าเปียก อาหมอฉีดยาแน่!"

 

ยงกุกตัดสินใจถอดเสื้อสูทตัวนอกที่เปียกฝนจากการที่เจ้าวิ่งฝ่าฝนจากโรงรถเข้าบ้านออก เมื่อเห็นว่าป๊ะป๋าที่รักถอดเสื้อเปียกๆ ออกเรียบร้อย เจ้าตัวจ้อยทั้งสามที่ล้อมหน้าล้อมหลังพ่อของตัวเองอยู่ก็เอ่ยเสียงเจื้อยแจ้วต่อทันที

 

"ป๋า พรุ่งนี้มีแสดง ป๊ะป๋าไปดูนะ"

 

"ใช่ๆ กึนด้วย กอนด้วย" เมื่อเห็นว่าพี่ใหญ่บอกคนเป็นพ่อถึงการแสดงในวันพรุ่งนี้ เจ้าคนกลางก็เอ่ยเสริมทันที แถมท้ายด้วยเจ้าคนเล็กตัวกลมที่พยักหน้าหงึกหงึกและกระโดดดึ๋งดึ๋งไปมาด้วยความตื่นเต้น

 

"ไปสิ! เต้าลูกตัวร้ายของป๋าแสดงทั้งทีนะ ป๋าต้องไปอยู่แล้ว"

 

"เย้! ป๋าไปละ!"

 

"ม๊ะจ๋า! ป๋าไปละ!" เจ้าคนเล็กที่ดีใจจนออกนอกหน้าวิ่งไปหาคุณม๊ะคนสวยเพื่อนบอกข่าวดี และนั่นก็ทำให้ยงกุกได้หันไปมองจุนฮงที่กำลังเก็บเสื้อสูทและกระเป๋าเอกสารขึ้นอย่างเต็มตา ชเวจุนฮงเมียคยเซี๊ยะของจงกุกดูเหนื่อยและอ่อนเพลียอยู่ไม่น้อย

 

โธ่ หนูของป๋า..

 

"ดีใจไหมละหืม แต่ตอนนี้ลูกหมีของม๊ะต้องนอนแล้วนะ ถ้าพรุ่งนี้ไม่มีแรงเต้นให้ป๊ะป๋าดู ม๊ะจ๋าไม่รู้ด้วยนะ" เสียงของจุนฮงดังขึ้นหลังจากที่เงียบอยู่ตั้งแต่ยงกุกเข้าห้องของเด็กๆ มา

 

"ใช่ ต้องนอนแล้วนะเจ้าหมีทั้งสาม มาเร็ว! มาให้ป๋าจุ๊บเหม่งก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้แสดงเสร็จป๋าจะพาไปกินไอติม" สิ้นเสียงของยงกุก เจ้าลูกหมีตัวร้ายทั้งสามก็พากันกระโดดโหยงเหยงเปิดเหม่งเรียงแถวมาให้จุ๊บเหม่งอย่างน่าหยิกทันที

 

 

 

หลังจากที่ส่งลูกๆ เข้านอนเรียบร้อย คุณพ่อและคุณแม่ก็เดินออกจากห้องนอนลูกๆ ไปยังห้องนอนตัวเอง คุณแม่ยังสาวคนสวยหุ่นเซี่ยะแน่นเดินนำโดยมีกระเป๋าเอกสารใบโตและเสื้อสูทเนท้อหนาของคุณพ่ออยู่ในมือ อาการของคุณเมียเด็กของยงกุกนั้นยังคงมึนตึง แต่มีเหรอที่บังยงกุกจะดูไม่ออก ชเวจุนฮงอาจงอนและเคืองที่สามีทำงานจนไม่มีเวลาอยู่กับลูก และทิ้งให้จุนฮงต้องจัดการกับแก๊งลูกหมีลำพังโดยไม่บอกอะไร แต่ที่หน้านิ่งขรึมท่าทางอึมครึมมึนตึงว่าโกรธเนี่ย ก็เพราะตีเนียนหนีความผิดที่ไปแอบถ่ายแบบโดยไม่บอกเพื่อดัดหลังเอาคืนเขามากกว่า แต่เอาเถอะ บทง้อเมียเนี่ยบังยงกุกก็ชอบอยู่ไม่น้อย

 

"พี่ตากฝนมา เข้าไปอาบน้ำก่อนเลย เดี๋ยวสูทจูเอาไปจัดการให้ ส่วนกระ.. อื้อ"

 

ในตอนที่มือบางแตะลงบนลูกปิดประตูเพื่อเปิดเข้าห้องนอนและหันมาหาพูดกับคุณสามีนั้น คุณสามีก็ตัดสินใจกดริมฝีปากลงบนกลีบปากสวยของคุณภรรยา

 

'ตุบ'

 

ทันทีที่ริมฝีปากอุ่นร้อนของยงกุกกดลงบนปากบางของจุนฮงอย่างดูดดื่ม มือเรียวสวยของคุณแม่ก็ไร้เรี่ยวแรง ปล่อยให้เสื้อสูทและกระเป๋าเอกสารใบสวยตกลงพื้น มือหนาทั้งสองข้างโอบรัดเอวคอดของคุณภรรยาเข้าหาตัว ดึงให้ร่างเพรียวแนบชิด ร่างขาวเนียนของจุนฮงสั่นเล็กน้อยยามที่ปากของคุณสามีขบเม้มและดูดงับกลับปากของตน และยามปลายลิ้นหนาแทรกตัวเข้ามาในโพรงปากบาง ตะหวัดเกี่ยวชวนให้เกลียวลิ้นพัวพันอย่างดุเดือดเร้าอารมณ์ เสียงคราวแผ่วเบาก็ดังออกมาจากลำคอระหง ตามมาด้วยเสียวครางทุ้มต่ำที่มาจากร่างแกร่ง

 

"อื้อ... อือ..."

 

"อืม..."

 

"แฮก.."

 

"แฮก.."

 

"แฮก.."

 

"คิดถึง.." คุณพ่อตัวโตกดจมูกลงบนขมับสวยของคุณแม่คนฮอตที่กำลังซบหัวอยู่บนบ่ากว้าง หลังจากที่ทั้งคู่โอบกอดถ่ายทอดความคิดถึงกันอยู่สักพัก มือหนาก็ก้มลงหยิบสูทขึ้นพาดบ่าและหยิบกระเป๋าเอกสารที่อยู่บนพื้นขึ้นมาถือ ส่วนมืออีกข้างก็ตะหวัดโอบสะโพกอิ่มเนื้อของคุณภรรยาเข้าหาตัว และพากันเดินเข้าห้องนอนรังรักของคนทั้งคู่ไป

 

 

 

เมื่อเข้ามาในห้อง คุณสามีตัวหนาก็จัดแจงวางกระเป๋าและเสื้อสูทราคาแพงลงบนโซฟาหน้าเตียงหลังใหญ่ และเริ่มปลดกระดุมเสื้อออก

 

"ป๊ะป๋าไปอาบน้ำเลย สระผมด้วย ตากฝนมา เดี๋ยวจูเอากระเป๋าไปไว้ที่ห้องทำงานให้" เสียงหวานดังขึ้นอีกครั้งโดยที่เจ้าของเสียงพูดก้มหน้าไม่สบตา แต่แก้มอิ่มที่แดงซ่านของภรรยาร่างโปร่งตรงหน้าเป็นหลักฐานชิ้นดีว่าชเวจุนฮงในตอนนี้ไม่ได้มึนตึงแล้ว

 

"ไม่ต้องหนู ป๋ามีเรื่องจะ 'คุย' กับหนูหน่อย กระเป๋าเอาไว้นี่แหละ" ยงกุกที่ปลดกระดุมเม็ดสุดท้ายออกและเดินไปถอดเครื่องประดับที่หน้าตู้เสื้อผ้าหลังใหญ่ส่งเสียงตอบ

 

"แต่กระ.."

 

"ไม่มีแต่ครับ มาหาพี่เร็ว เข้าไปอาบน้ำกัน" คุณภรรยาตัวขาวยังไม่พูดจบประโยค ก็โดนน้ำเสียงนุ่มที่ทุ้มต่ำของคุณสามีขัดขึ้นก่อน

 

"อะ อาบทำไม? มะ..ไม่เอานะ จูอาบแล้ว" เท้าเรียวสวยของคนตัวขาวถอยหนีเมื่อเห็นว่าคุณสามีที่ตอนนี้เปลือยท่อนบนและสวมเพียงกางเกงขายาวสีดำที่กลัดกระดุมอย่างหมิ่นเหม่เดินเข้ามาใกล้ กล้ามท้องเรียงตัวสวยของคุณพ่อที่แม้จะลูกสามแล้วยังคงแน่นเฟิร์มเหมือนสมัยวัยรุ่น แล้วไหนจะผิวสีแทนกับลวดลายของรอยสักบนร่างกายที่ขับเน้นความดิบให้ออกมาอบอวลอยู่ในบรรยากาศนั่นอีก

 

'ป๊ะป๋า So Hot คุกคามใจมากไปแล้ว ไหนพี่ยงนัมบอกว่าจะจัดการให้ไง ทำไมชเวจุนฮงถึงโดนต้อนได้ละ'

 

ชเวจุนฮงยังคงถอยเท้าหนี แต่คุณสามีก็ยังคงสาวเท้าเข้าหาโดยไม่พูดอะไร มีเพียงรอยยิ้มมุมปากแสนเจ้าเล่ห์ที่พาให้ใจกระตุกเท่านั้น

 

คุณภรรยาคนสวยไม่รู้ตัวเลยว่าได้ถอยหลังจนมาถึงเตียงใหญ่ เมื่อท่อนขาเรียวชนกับเตียงหรูหลังใหญ่ เจ้าตัวก็สะดุ้งตกใจและหันไปมอง ในตอนนั้นเอง ก็เป็นจังหวะให้คุณพ่อเสียงทุ้มคว้าตัวคุณแม่ตัวขาวขึ้นพาดบ่า และพาเข้าห้องน้ำไปด้วยกันทันทีโดยไม่สนใจอาการประท้วงใดใดทั้งสิ้น

 

"คุณม๊ะจ๋าแช่น้ำร้อนกับป๊ะป๋าเถอะ ผ่อนคลายกล้ามเนื้อ ป๊ะป๋าคิดถึงหนูจะแย่ อาบน้ำกันดีกว่า"

 

.

 

.

 

.

 

.

 

.

 

.

 

.

 

.

 

.

 

To be continued

#FicWeR

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เชิงอรรถ

 

 

# ชื่อสตูดิโอที่ปรากฏอยู่ในตอนนี้ Vincit StudiO ไม่มีอยู่จริงค่ะ เป็นชื่อสถานที่เราตั้งขึ้นเอง # คำว่า Vincit จากชื่อ Vincit StudiO ของคุณป๊ะป๋ายงกุกในเรื่อง เป็นภาษาละติน Latin มีความหมายว่า "Win" หรือ "Conquer" ค่ะ

 

# เพลงในตอนต้นของเรื่องเป็นท่อนหนึ่งในเพลง Make Love ของ BIGBANG ค่ะ

 

# รูปประกอบเป็นรูปที่เราถ่ายเองและ edit เองค่ะ