You are the only one I want to spend my whole life with

I know anywhere you are, that's where I will call home

So just take my hand and say that will never let it go

Two hearts always beating as one forever more...

 

 

 

 

 

ชีวิตแต่งงานที่สมบูรณ์แบบคืออะไร..?

 

 

 

7 A.M.

 

//แกร๊ก//

 

บานประตูสีขาวของห้องน้ำถูกเปิดขึ้น เท้าเล็กๆ และท่อนขาเรียวบางค่อยๆ ก้าวเข้สไปในห้องนอนของตนกับคนรักอย่างเงียบกริบและเผ่าเบา ถ้าจะพูดให้ถูกจริงๆ ห้องที่คนน่ารักตาหยีกำลังกำลังเดินเข้าไปคือห้องหอของตนกับสามี

 

ใช่ มุนจงออบกับคิมฮิมชานแต่งงานกันมาได้เกือบ4 เดือนแล้ว

 

คิมฮิมชานนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงผู้เป็นที่จับตามอง เจ้าของธุรกิจเครือโรงแรมชั้นนำกว่า 20 สาขาทั่วเกาหลีและภูมิภาคเอเชีย และมุนจงออบนักเขียนตัวน้อยที่แสนน่ารัก นางฟ้าตาหยีแห่งวงการวรรณกรรมเยาวชน เจ้าของผลงานหนังสือนิทานเด็ก Best Seller

 

ทั้งสองเพิ่งแต่งงานกันมาได้ 4 เดือน ในสายตาคนภายนอกการแต่งงานของทั้งคู่นั้นเป็นเรื่องของความเหมาะสมและหน้าตาของตระกูล ซึ่งไม่ได้มีความรักเข้ามาเกี่ยวข้อง และนั่นก็คือสิ่งที่คนนอกเอาไปตีความกันเอง..

 

ไม่ได้รู้เลยว่าทั้งสองแอบรักกันมานานแค่ไหน...

 

ใช่ แอบรัก

 

ความจริงแล้วตระกูลคิมและตระกูลมุนมีความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นกันมานาน ด้วยเพราะนายหญิงของบ้านเป็นเพื่อนรักกันมาแต่วัยเด็กก่อนที่จะแต่งเข้าตระกูล เพราะฉะนั้นคิมฮิมชานที่อายุแก่กว่า 5 ปี จึงได้เจอและดูแลน้องน้อยตั้งแต่น้องน้อยเกิด รักและทะนุถนอมจนเกิดเป็นความผูกพันและความห่วยใย จนทักทอขึ้นเป็นความรักในที่สุด

 

แต่แม้จะรักกันมานาน แต่ด้วยนิสัยของน้องน้อยมุนจงออบที่เป็นคนขี้อายและคิมฮิมชานที่เป็นคนขี้หวง ทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งสองไม่ได้ถูกเปิดเผยให้คนนอกได้รู้มากนัก แต่คนใกล้ชิดของทั้งคู่ต่างก็รู้ดี และทั้งสองเองก็เห็นว่าความรักเป็นเรื่องของคนสองคน ไม่ใช่เรื่องที่ต้องนำมาประกาศก้องให้คนอื่นรู้บนสื่อสังคมหรือหน้าหนังสือพิมพ์

 

 

 

ตอนนี้เท้าเล็กๆ แสนน่ารักที่เดินออกจากห้องน้ำหลังจากที่ชำระร่างกายเสร็จและแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย ก็เดินกลับมาที่เตียงหลังใหญ่ ร่างของนักธุรกิจหนุ่มวัย 27 กำลังนอนหลับอยู่บนเตียง เสี้ยวหน้าที่โผล่พ้นขึ้นมาจากหมอนเพียงเล็กน้อยมีแววอ่อนล้าให้เห็น แต่ถึงจะอ่อนล้าขนาดไหน ก็ยังคงหล่อเหลาปานรูปสลักที่ไร้ที่ติ

 

การปรับเข้าหากันนั้นเป็นองค์ประกอบสำคัญของความรักและการใช้ชีวิตคู่ร่วมกัน แม้ก่อนแต่งจะคบกันมานานขนาดไหน แต่เมื่อแต่งไปก็ต้องค่อยๆ ทำความเข้าใจซึ่งกันและกัน ปรับเข้าหากัน และประคับประคองกันไป

 

คู่ของมุนจงออบและคิมฮิมชานก็ไม่เว้น

 

ด้วยความที่ทำอาชีพอิสระอย่างนักเขียน บางครั้งคนตาหยีแสนน่ารักก็มีบ้างที่อาจกินนอนไม่เป็นเวลาและติดที่จะตื่นสาย(มาก) ส่วนเจ้าของเครือโรงแรมผู้หล่อเหลาก็ไม่แพ้กัน ด้วยเพราะต้องรับช่วงธุรกิจอย่างเต็มตัวตั้งแต่อายุยังน้อย บวกกับความกระหายที่จะพิสูจน์ตัว เจ้าของนัยน์ตาคมก็มีบ้างที่บ้างานอย่างไม่ลืมหูลืมตา ทำงานหามรุ่งหามค่ำถึงขนาดที่ดื่มกาแฟอย่างหนัก

 

แต่เมื่อแต่งงานกันแล้ว นักเขียนตาหยีก็หัดตื่นเช้ามาส่งคุณสามีไปทำงาน ห้องครัวที่ไม่เคยจะคิดเข้าไปเฉียดใกล้ หลังแต่งงานก็ได้ย่างเท้าเข้าไปช่วยหยิบจับอะไรให้คุณสามีที่มีฝีมือทำอาหารประหนึ่งเชฟชื่อดัง ยามที่คุณสามีอยากเข้าครัว

 

หน้าที่ของมุนจงออบในทุกๆ วันหลังจากลุกจากที่นอนคือ ชงกาแฟรสละมุนให้คุณสามีก่อนไปทำงาน รับประทานอาหารเช้าพร้อมกัน ก่อนจะเดินไปส่งที่หน้าประตูบ้านพร้อมจูบหวานๆ

 

และก่อนที่จะเริ่มภารกิจของวันนี้ คุณภรรยาก็ขอปลุกคุณสามีที่ยังหลับอุตุอยู่ก่อน...

 

"พี่ฮิมชานฮะ" เสียงเรียกหวานหูดังขึ้นพร้อมกับมือเรียวที่แตะเบาๆ ลงบนแขนแกร่งของคุณสามีตัวโต เมื่อเห็นว่าเจ้าของเรือนผมดำสนิทที่นอนอยู่บนเตียงเริ่มขยับตัวเปลี่ยนมานอนหงาย ร่างเล็กก็ยกตัวขึ้นไปนั่งบนเตียงใหญ่และเอนตัวซบลงบนอกกว้างอย่างอ้อนๆ

 

"อืมม จงออบ..." เสียงทุ้มต่ำของฮิมชานที่เพิ่งตื่นนอนดังขึ้นพร้อมเปิดตาขึ้นมอง

 

"ตื่นได้แล้วฮะคนขี้เซา"

 

"หืมม..." เสียงทุ้มที่แหบพร่าเพราะเพิ่งตื่นนอนดังขึ้นในลำคอของคุณสามี ปกติน้ำเสียงทุ้มของเจ้าของนัยน์ตาคมก็ชวนละลายอยู่แล้ว พอรวมกับความแหบพร่ายามตื่นนอน คุณภรรยาตัวเล็กก็อดจะเขินเล็กๆ ไม่ได้

 

พี่ฮิมชาน... เซ็กซี่จัง

 

"หนูเตรียมเสื้อผ้าไว้ให้แล้วนะฮะ แขวนอยู่หน้าตู้"

 

แม้จะคล้ายเอ่ยเร่งให้สามีตัวโตลุกไปอาบน้ำ แต่คุณภรรยาตัวเล็กกลับยังคงนอนเล่นอยู่บนอกของฮิมชาน มือหนาเองก็ยกขึ้นลูบหัวจงออบอย่างเอ็นดู

 

"ทำไมวันนี้หนูตื่นเช้าละ? ตื่นก่อนพี่ด้วย?"

 

"ไม่รู้สิฮะ รู้สึกเหมือนหลับไม่ค่อยสนิทเลย"

 

"หนูจะไม่สบายหรือเปล่า? ปกติหนูหลับง่ายออกนะ"

 

"ไม่นะฮะ พี่ต่างหากที่ไม่สบายหรือเปล่า? งานหนักหรือฮะถึงได้เพลียจนหลับยาวขนาดนี้?" มือเล็กค่อยๆ เคลื่อนขึ้นไปแตะเบาๆ ที่ใบหน้าคมคาย ลูบไปมาบริเวณรอบดวงตา แสดงออกถึงความห่วงใย

 

ใช่แล้ว มุนจงออบเป็นคนตื่นสาย มักจะตื่นหลังคนรักเสมอ และนักเขียนตัวน้อยก็เป็นคนหลับง่าย ไม่มีหรอกที่จะตื่นกลางคืนหรือหลับไม่สนิท ส่วนคุณสามีก็เป็นคนตื่นเช้า ตั้งแต่แต่งกันมาก็ไม่มีเลยสักครั้งที่ต้องให้คุณภรรยามาปลุก

 

"ก็ไม่นะ งานช่วงนี้ไม่ค่อยมีอะไรมาก ทุกอย่างลงตัวหมดแล้ว"

 

"อย่าหักโหมมากนะฮะ"

 

"ครับที่รัก"

 

"เดี๋ยวหนูลงไปชงกาแฟก่อละกัน จะได้บอกให้แม่บ้านเตรียมมื้อเช้าด้วย พี่เข้าไปเตรียมตัวดีกว่า พี่แต่งตัวเสร็จ แม่บ้านก็น่าจะเตรียมมื้อเช้าเสร็จพอดี"

 

 

 

บ้านหลังใหญ่สไตล์โมเดิร์นที่แสนร่มรื่นคือเรือนหอของคู่ข้าวใหม่ปลามัน หน้าต่างบานใหญ่ที่อยู่ติดกับประตูเล็กๆ ของห้องครัวสามารถมองเห็นถึงสวนร่มรื่นที่อยู่ด้านนอกได้ ในวันที่อากาศดีคู่แต่งงานป้ายแดงก็มักจะออกมานั่งรับประทานอาหารและรับลมเล่นด้วยกันในสวนสวยร่มรื่นนี้

 

กาแฟรสโปรดของฮิมชานคือเอสเปรสโซ แต่จงออบกลับไม่ชอบให้คนรักดื่มเอสเปรสโซเพียวๆ คุณภรรยาตัวเล็กจึงเลือกที่จะเติมนมและคาราเมลหอมๆ ลงไปในแก้วด้วยเสมอ

 

ข้างๆ จงออบคือคุณแม่บ้านที่จะเข้ามาเตรียมอาหารเช้าให้ในวันจันทร์ถึงวันศุกร์ ทำความสะอาดและซักผ้าให้เดือนละครั้ง ส่วนเวลาที่ว่างจากงาน คุณแม่บ้านก็จะมีหน้าที่หนึ่งที่งอกเพิ่มขึ้นมา นั่นก็คือ คุณครูสอนทำอาหารให้คุณภรรยาป้ายแดง

 

อาหารของวันนี้คือข้าวต้มกุ้งกลิ่นหอมฉุย เมื่อแม่บ้านตั๊งโต๊ะอาหารเช้าเสร็จ เธอก็เดินหลบออกไปเพื่อให้เวลาส่วนตัวแก่คู่ข้าวใหม่ปลามัน ซึ่งเป็นขณะเดียวกันที่จงออบชงกาแฟเสร็จและฮิมชานเดินลงมาถึงโต๊ะอาหารพอดี

 

"พี่ฮะ วันนี้หนูขอออกไปกินข้าวกับพี่ยองแจ แล้วก็จูนงนะฮะ" เสียงน่ารักเอ่ยขึ้น

 

"มื้อเที่ยงเหรอ? แล้วหนูจะไปยังไงหืม?"

 

"พี่ยองแจมารับฮะ" คุณภรรยาเอ่ยตอบพร้อมตักอาหารเช้าเข้าปาก

 

"แล้วจะไปไหนต่ออีกหรือเปล่าครับคนดี?" เมื่อได้คำตอบจากคุณภรรยาแล้ว คุณสามีก็ถามต่อและยกช้อนตักข้าวต้มกุ้งเข้าปากบ้าง

 

"อืมม หนูว่าหนูอยากไปเดินเล่นต่อนิดหน่อยนะ แต่อาจไม่นานจูนงคงต้องกลับไปดูแก๊งลูกหมี อืมม..ส่วนพี่ยองแจ ถ้าจะต้องเข้าร้านก็คงไม่นานหรอกฮะ"

 

"ถ้าหนูจะกลับแล้วหรือยังไงก็บอกพี่ด้วยละกัน"

 

"โอเคฮะ"

 

 

วันนี้คุณภรรยามีนัดทานข้าวกับเพื่อนสนิท หลังจากที่เรียนจบต่างคนก็ต่างแต่งงานกันไป ถึงแม้พวกคุณสามีจะสนิทกัน แต่ด้วยภาระหน้าที่และการงานที่เพิ่มขึ้น พวกเขาจึงไม่ได้ไปเที่ยวเล่นหรือไปมาหาสู่กันเหมือนแต่ก่อน

 

พี่ยองแจ หรือยูยองแจ นักออกแบบเครื่องประดับสุดแซ่บ พี่ชายตัวแสบที่แก่กว่าจงออบเพียงปีเดียว ฉลาดเป็นกรดและเป็นไม้เบื้อไม้เมากับคิมฮิมชานตั้งแต่ยังเด็ก เรียกได้ว่าเป็นคู่กัด ปัจจุบันยองแจเองก็แต่งงานแล้ว สามีของยองแจก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ญาติผู้พี่ของจงออบ เจ้าของท่าเรือสินค้าขนาดใหญ่แห่งปูซาน จองแดฮยอน แม้คู่นี้จะแต่งงานก่อนใคร แต่แดฮยอนและยองแจกลับยังไม่มีเจ้าตัวเล็ก เพราะด้วยธุรกิจร้านเครื่องประดับของยองแจที่สาขาหลักอยูที่โซล ทำให้ยองแจต้องเดินทางไปกลับโซล-ปูซานอยู่บ่อยๆ ทั้งสองเลยตัดสินใจที่จะยังไม่มีเจ้าตัวเล็กในตอนนี้

 

ต่างกับจูนง หรือชเวจุนฮง น้องเล็กสูงยาวเข่าดีที่แค่อาทิตย์เดียวหลังสอบปลายภาคเทอมสุดท้ายเสร็จก็แต่งงานเลยทันที สามีของจุนฮงก็ไม่ใช่คนไกล พี่ใหญ่เจ้าของธุรกิจไร่ไวน์และสถานบันเทิงครบวงจรหลายแห่งในกรุงโซล บังยงกุก คุณสามีของจูนงภายนอกอาจดูเงียบขรึมและพูดน้อนย แต่จริงๆ แล้วกลับใจร้อน ตัวคุณสามีเองก็มีความใฝ่ฝันในการเป็นหัวหน้าแก๊งลูกหมี เมื่อแต่งงานแล้วก็เดินเครื่องผลิตทายาททันที ทำให้จูนงกลายเป็นบัณฑิตที่เฟี้ยวฟ้าวอย่าบอกใคร ด้วยที่ว่าแต่งงานก่อนรับปริญญาและท้อง 5 เดือนเข้ารับปริญญา และด้วยความที่สามีน้ำยาดี ทุกวันนี้จูนงจึงกลายเป็นคุณแม่บ้านที่มีลูกชายแฝดสามแสนน่าหยิกอย่างเต็มตัว

 

 

 

 

 

ร้านอาหารบรรยากาศสบายๆ แห่งหนึ่งในย่านใจกลางเมือง

 

ด้วยบรรยากาศสบายๆ เป็นกันเองของร้านและโลเคชั่นที่อยู่ใจกลางย่านการค้า ซ้ำยังการบริการและรสชาติอาหารที่เป็นเลิศ ก็อดที่จะทำให้มีลูกค้าแวะเวียนมาอุดหนุนอย่างไม่ขาดสาย ไม่เว้นแม้แต่มุนจงออบ ชเวจุนฮงและยูยองแจ

 

"พี่ยองแจนัดออกมาแบบนี้มีอะไรหรือเปล่าฮะ?" เสียงของคุณแม่ลูกสามของกลุ่มดังขึ้นหลังจากที่ทักทายกันไปพอหอมปากหอมคอ

 

"ก็ไม่มีอะไรมากหรอก ก็ตั้งแต่จูคลอดพวกเราก็แทบไม่ได้ออกมาแบบนี้เลยนี่" เมื่อได้ยินน้องถาม ยองแจคนแซ่บก็ละสายตาออกจาเมนูอาหารเพื่อคุยกับน้องรัก

 

"ว่าแต่จุนฮงออกมาแบบนี้แก๊งลูกหมาอยู่กับใครละ?" จงออบถามขึ้นบ้าง

 

"ก็อยู่กับหัวหน้าแก๊งนะแหละฮะ วันนี้พี่ยงกุกอยู่บ้าน พี่ชารุกับพี่นาช่าจะมาเยี่ยม เดดี๋ยวเย็นๆ พี่ยงนัมก็จะตามมาด้วย จูเลยปล่อยให้คุณพ่อเขาโชว์ฝีมือเลี้ยงลูกเอง อยากเป็นหัวหน้าแก๊งลูกหมีดีนัก"

 

"ฮ่าๆ นึกภาพออกเลย ว่าแต่ยองกอนโตทันพี่หรือยัง?"

 

"น้ำหนักไล่มาแล้วละ ยงกอนกินเก่งกว่ายงกุนกับยงกึนเยอะเลย"

 

"ก็นะ ตอนอยู่ในท้องโดนแย่ง ออกมาก็ต้ิงทำน้ำหนักให้ทันพี่ๆ เขาละ"

 

บังยงกุน บังยงกึนและบังยงกอนคือลูกชายแฝดสามสุดแสนน่าหยิกของชเวจุนฮงและบังยงกุก ทั้งสามคนเป็น Identical triplelts ที่น่าตาเหมือนหัวหน้าแก๊งลูกหมีเปี๊ยบ บังยงกุนเจ้าคนโตนอนเก่งเป็นที่หนึ่ง บังยงกึนเจ้าคนรองก็เป็นเด็กอารมณ์ดีที่ยิ้มเก่งอย่าบอกใคร ส่วนบังยงกอนเจ้าคนเล็กที่ตอนเกิดน้ำหนักน้อยกว่าเพื่อนก็กินเก่งที่สุดในบรรดาสามคน

 

จำได้ว่าตอนที่หมอบอกว่าเป็นแฝดสาม ตัวจุนฮงก็ตกใจจนแทบจะเป็นลมลงไปตรงนั้น ส่วนพี่ยงกุกก็โทรไปอวดชาวบ้านทั้งบางว่ากำลังจะเป็นคุณพ่อลูกสาม ก็นะ พี่ยงกุกเป็นคนรักเด็กมาก แถมยังมีความฝันที่จะเป็นหัวหน้าแก๊งลูกหมีที่มีลูกสมุนหมีน้อยเยอะๆอีก ก็สมใจคุณพ่อเขาละ ยิ่งไปกว่านั้น ทุกวันนี้คุณพ่อยังคงตื้อให้คุณแม่ผลิตลูกสมุนหมีน้อยลูกสาวให้อีกด้วย คุณพ่อเขาอยากได้แฝดหญิงละ ตั้งชื่อรอไว้แล้วด้วยว่าบังยงจีกับบังยงจู

 

แค่ลูกหมี 3 ตัวนี่ก็ป่วนจะแย่! คนอื่นเขามีกันทีละคน นี่แฝดสาม!! จูนงจะบ้าตาย!

 

 

หลังจากที่ทานอาหารกันไปบ้างแล้ว ตอนนี้ทั้งสามจึงอับเดทเรื่องราวซึ่งกันและกัน รวมไปถึงนินทาคุณสามีของตนด้วย

 

"จริงสิ กลางปีหน้าพี่จะเริ่มย้ายร้านสาขาใหญ่ไปอยู่ปูซานนะ"

 

"เอาจริงหรือฮะพี่ยองแจ?" ภรรยาป้ายแดงของกลุ่มเอ่ยขึ้น

 

"อืม แต่อย่าเพิ่งบอกแดฮยอนนะ พี่เห็นจุนฮงมีเจ้าลูกหมีตั้งสามแล้ว พี่ก็อยากมีบ้างนะ คงสนุกน่าดู แต่ถ้าพี่ยังไปมาอย่างงี้ โซล-ปูซาน ปูซาน-โซล พี่ว่าไม่ไหวแน่"

 

"เอาสิพี่ยองแจ จูเชียร์นะ ลูกจูจะได้มีเพื่อนด้วย เด็กๆเยอะสนุกดี ถึงจูจะไม่อยากให้พี่ไปอยู่ถึงปูซานก็เถอะ ว่าแต่.. พี่จงออบ"

 

"หืมม อะไรเหรอ?" พี่คนกลางตาหยีสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อถูกน้องเล็กของกลุ่มเรียกด้วยน้ำเสียงติดจะซุกซนนิดๆ

 

"เมื่อคืนพี่ฮิมชานจัดหนักหรือฮะ?"

 

"นั่นสิ พี่ว่าจะถามอยู่ เราดูเหนื่อยๆ เพลียๆ นะ"

 

"หะ..หา!! จัดหนัก..อะไร?" จบคำถามของยองแจ ใบหน้าน่ารักของจองออบก็แดงขึ้นมาทันที

 

"แน่... พี่ฮิมชานกะผลิตทายาทแข่งกับพี่ยงกุกแนเลนจุนฮง"

 

"มะ.. ไม่ใช่นะฮะ" และเมื่อโดนแซวจากพี่คนสวยอีกครั้ง คุณภรรยาป้ายแดงก็เริ่มที่จะติดอ่างด้วยเพราะเขินอาย

 

"ติดอ่างทำไมอ่าพี่จงออบ? มีพิรุธนะเนี่ย"

 

"อ่า.. จริงๆ แล้วเรานอนไม่หลับมาพักหนึ่งแล้วละจู แล้วพอนอนได้ก็จะหลับไม่สนิทด้วยละพี่ยองแจ หลับๆ ตื่นๆ ตลอดเลย"

 

"เอ๋!?"

 

"?"

 

"เพลียง่ายด้วยพักนี้ คงเพราะนอนไม่ค่อยได้ด้วยนะปหละ แต่พี่ฮิมชานกลับหลับได้หลับดีเลย พักนี้กลายเป็นผมตื่นก่อนตลอดเลย แถมต้องมาปลุกพี่ฮิมชานด้วยอ่า"

 

"อืมม จะว่าไปวันนี้พี่จงออบ.. กินหวานทั้งนั้นเลยนะฮะ แล้วนี่ยังจะสั่งขนมมาทานอีก ติดพี่ฮิมชานมาแน่ๆ เลย ฮะฮ่า ฮ่าๆ" คุณแม่ลูกสามผู้เป็นน้องเล็กของกลุ่มตั้งสังเกต

 

"แต่ว่า.. พี่ว่ามันแปลกนะ เดี๋ยวก่อนกลับยังไงเราก็ต้องนั่นอยู่แล้วนี่นะ ปะ จ่ายตังค์กัน มื้อนี้พี่เลี้ยงเอง"

 

 

หลังจากชอปปิ้งเปย์ของเล่นและเสื้อผ้าให้คุณหลานไปถุงใหญ่ จงออบกับยองแจก็ชวนกันไปเลือกเน็คไทเส้นสวยให้คุณสามี ส่วนจุนฮงก็เดินแยกไปที่มุมเสื้อเชิ้ตของร้าน

 

"ซื้อเสื้อใหม่หรอจู?" จงออบที่กำลังรอพนักงานไปจัดการเรื่องจ่ายเงินก็เดินมาหาจุนฮงที่กำลังเลือกเสื้ออยู่

 

"ใช่ฮะ จูว่าจูจะซื้อใหม่ ของทั้งจูทั้งพี่ยงกุกเลย เจ้าพวกลูกหมีทำเลอะซักไม่ออกไปหลายตัวเลย จริงๆ อยากจะซื้อสีอ่อน แต่ก็กลัวเปื้อนอีก อืมม"

 

หลังจากที่จุนฮงเลือกซื้อเสื้อให้ตัวเองกับคุณพ่อหัวหน้าแก๊งค์ลูกหมีคนละ 4 ตัว ยองแจได้นาฬิกาข้อมือเรือนสวยให้ตัวเองกับน้ำหอมให้คุณสามี จงออบเองก็ได้เมล็ดกาแฟคั่วบดพันธุ์ดีและอาฟเตอร์เชฟไปให้ฮิมชาน จากนั้นทั้งหมดก็พากันเดินไปร้านขายยาต่อ เพราะจุนฮงอยากจะซื้อครีมแก้ผื่นให้เจ้าตัวเล็กทั้งสาม ส่วนยองแจก็ลากจงออบไปที่อีกมุมของร้าน

 

"เอ่อ.. พี่ยองแจ.. มัน.."

 

"เอาน่า เอาไปเหอะ มีติดไว้บ้างก็ไม่เสียหายนี่นา"

 

"อ่า ฮะ"

 

"ไม่ต้องเขินน่า ทำเหมือนสาวน้อยวัยแรกแย้มไปได้ ลืมตัวเหรอว่าแต่งงานแล้วอะ ฮะฮ่าๆ"

 

"อ่า พี่ก็.."

 

"เอาไปสามยี่ห้อละกัน กล่องหนึ่งจะมี 2-3 ชิ้นแล้วแต่ยี่ห้อ"

 

"ไม่เยอะไปเหรอฮะ"

 

"ไม่นะ พี่กับจูนงก็มีติดบ้านตลอดแหละ เดี๋ยงซื้อเป็นเพื่อนกล่องหนึ่งก็ได้ไม่ต้องอายหรอก"

 

 

ระหว่างที่ทั้งสามกำลังจ่ายเงินและรับถุงใส่ของ โทรศัพท์ขิงยองแจก็ดังขึ้น

 

"ว่าไงแดฮยอน"

 

//.....//

 

"ห๊ะ!! ว่าไงนะ!?"

 

//.....//

 

"ไม่ต้องตกใจบ้าอะไร!? อยู่โรงพยาบาลใช่ไหม เดี๋ยงฉันพาน้องไปเอง"

 

//.....//

 

"รู้แล้วๆ จะขับรถไปอย่าใจเย็นและปลอดภัยสัญญา"

 

"มีอะไรหรือฮะพี่ยองแจ? ใครเป็นอะไรอยู่โรงพยาบาลเหรอ?" ด้วยเพราะยืนอยู่ข้างกัน จงออบจึงได้ยินสิ่งที่แดฮยอกเอ่ยตอบยองแจไป และเมื่อยองแจวางสายจากแดฮยอน คนตาหยีก็เอ่ยถามทันที

 

"จงออบ.."

 

"ฮะ?" คนตัวเล็กรู้สึกกังวัลขึ้นมานิดๆ เมื่อเห็นถึงสายที่พี่ยองแจมองมา

 

"พี่ฮิมชานเป็นลมนะ แดฮยอนพาไปโรงพยาบาลแล้ว กำลังตรวจอยู่"

 

"หา! พะพี่ฮิมชาน! แล้ว.."

 

"พี่จงออบ! ใจเย็นๆนะฮะ!" เมื่อทราบข่าวว่าคุณสามีเป็มลมจนถึงต้องส่งโรงพยาบาล ภรรยาตัวเล็กก็อดที่จะหน้ามืดเบาๆ ไม่ได้ จนคุณแม่ลูกสามอย่างจุนฮงต้องเข้ามาช่วยประคอง

 

"จงออบ ใจเย็นๆ พี่ฮิมชานแค่เป็นลมเอง พี่ว่าแดฮยอนอาจตื่นตูมไปเอง"

 

"จริงฮะ พี่แดฮยอนตื่มตูมจะตาย"

 

เมื่อได้ยินคำปลอบ และคิดถึงนิสัยตื่นตูมของพี่แโฮยอน จงออบก็ค่อยสงบๆ ลง

 

"ผะ ผมจะไปหาพี่ฮิมชาน" เสียงหวานดังขึ้นอย่างแผ่วๆ

 

"เดี๋ยวพี่ขับรถให้ ปะ"

 

"จูไปด้วย!"

 

"ไม่ได้ ลูกจูยังเล็กนะ ไปโรงพยาบาล เดี๋ยวเอาเชื้อโรคไปติดลูกนะ" เสียงของยองแจห้ามขึ้นทันทีที่ได้ยินว่าคุณแม่ลูกอ่อนจะไปด้วย

 

"จริงด้วยจู เดี๋ยวพี่ไปกับพี่ยองแจเอง จูกลับไปดูลูกหมีเถอพวกพี่ยงนัมกับพี่นาช่าจะมาเยี่ยมไม่ใช่เหรอ?"

 

"แต่.."

 

"ไม่เป็นไรหรอกจู พี่ฮิมชานแค่เป็นลม เดี่ยวพี่ส่งข่าวเรื่อยๆ กลับไปช่วยพี่ยงกุกดูพวกลูกหมีเถอะ"

 

"อ่า.. ก็ได้ฮะ" เมื่อได้ยินเสียงคัดค้านและเหตุผลของพี่ๆ คุณแม่ลูกสามจึงตัดสินใจกลับบ้าน และทั้งหมดก็แยกย้ายกันทันที

 

 

 

 

 

โรงพยาบาล XXX

 

เมื่อมาถึงโรงพยาบาล จงออบและยองแจก็รีบเดินไปยังห้องที่แดฮยอนบอกไว้ทันที และเมื่อมาถึงที่หมายคุณภรรยาตัวเล็กก็ผลักประตูเข้าไปอย่างรีบร้อน

 

"ไอ้ยูจิน! ฉันไม่ได้เป็นอะไรว้อย! ไอ้ประสาทฉันจะกลับบ้าน"

 

"พี่! ผมเป็นหมอนะ ฟังผมหน่อยสิ!"

 

"ฉันแค่เพลียๆ เลยเป็นลมเท่านั้น จะเจาะน้ำเกลือทำบ้าอะไร"

 

"ก็เพระาพี่เพลียนั่นแหละ ผมเจาะน้ำเกลือเพราะจะให้วิตามินผ่านสายน้ำเกลือ แล้วพี่รู้เหรอว่าพี่เพลียเพราะอะไร?"

 

"คิม! ยู! จิน!"

 

"พี่ฮิมชานหยุดนะฮะ!"

 

 

.

 

.

 

.

 

.

 

.

 

.

 

.

 

.

 

.

 

To be continued

#FicWeR

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เชิงอรรถ

 

 

# เพลงในตอนต้นของเรื่องเป็นท่อนหนึ่งในเพลง Make Love ของ BIGBANG ค่ะ

 

# รูปประกอบจากเป็นรูปที่เราถ่ายเองและ edit เองค่ะ