You are the only one I want to spend my whole life with

I know anywhere you are, that's where I will call home

So just take my hand and say that will never let it go

Two hearts always beating as one forever more...

 

 

 

 

 

ชีวิตแต่งงานที่สมบูรณ์แบบคืออะไร..?

 

 

 

โรงพยาบาล XXX

 

เมื่อมาถึงโรงพยาบาล จงออบและยองแจก็รีบเดินไปยังห้องที่แดฮยอนบอกไว้ทันที และเมื่อมาถึงที่หมายคุณภรรยาตัวเล็กก็ผลักประตูเข้าไปอย่างรีบร้อน

 

"ไอ้ยูจิน! ฉันไม่ได้เป็นอะไรว้อย! ไอ้ประสาทฉันจะกลับบ้าน"

 

"พี่! ผมเป็นหมอนะ ฟังผมหน่อยสิ!"

 

"ฉันแค่เพลียๆ เลยเป็นลมเท่านั้น จะเจาะน้ำเกลือทำบ้าอะไร"

 

"ก็เพราะพี่เพลียนั่นแหละ ผมเจาะน้ำเกลือเพราะจะให้วิตามินผ่านสายน้ำเกลือ แล้วพี่รู้เหรอว่าพี่เพลียเพราะอะไร?"

 

"คิม! ยู! จิน!"

 

"พี่ฮิมชานหยุดนะฮะ!"

 

ภาพที่มุนจงออบและยูยองแจเห็นหลังจากที่เปิดประตูเข้ามาในห้องก็คือ คิมฮิมชานในชุดคนไข้กำลังปะทะคารมกับคิยูจินอย่างดุเดือด โดยมีจองแดฮยอนที่ยืนหน้าเจื่อนอย่างไม่รู้จะห้ามยังไงเป็นวอลล์เปเปอร์อยู่ด้านหลัง

 

คุณหมอคิมยูจินหรือพี่หมอยูจิน คือหนึ่งในเพื่อนของจองแดฮยอน แถมยังเป็นรุ่นน้องที่ยงกุกไว้ใจถึงขนาดให้ดูแลจุนฮงและเจ้าตัวเล็กสมาชิกแก๊งลูกหมีทั้งที่เป็นแพทย์จบใหม่ ส่วนสาเหตุที่ทำให้ภรรยาตัวน้อยที่แสนน่ารักต้องตะเบ็งเสียงห้าม ก็เพราะเห็นว่าคุณสามีกำลังจะดึงสายน้ำเกลือออกจากหลังมือ

 

คิดว่าตัวเองเป็นพระเอกหนังหรือไงวะพี่ฮิมชาน! ถึงจะหล่อเหมทือนพระเอกก็เหอะ! นี่คือสีงที่ยูยองแจคิด..

 

"จงออบ.. " เสียงทุ้มต่ำของคุณสามีเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นภรรยาตัวเล็กของตน แต่ก่อนที่ฮิมชานจะได้พูดอะไรต่อ คุณหมอยูจินก็เอ่ยขัดขึ้นมาก่อน

 

"จงออบมาก็ดีละ พี่ให้น้ำเกลือพี่ฮิมชานไป แล้วก็ให้วิตามินไป้วย ร่างกายพี่ฮิมชานอ่อนเพลีย ตอนนี้พี่ส่งผลเลือดพี่ฮิมชานไปแล้ว กำลังรอผลจากLab"

 

"อ่าฮะ.. แล้วน้ำเกลือ..?"

 

"พี่ตั้งไว้ที่ 8 ชั่วโมงจะหมดถุง เพราะฉะนั้นรอฟังผลเลือดพรุ่งนี้แล้วค่อยออกจากโรงพยาบาลก็ได้"

 

"ต้องนอนหรือฮะ?"

 

"คิม ยู จิน! ดูปากกู กูไม่นอน!"

 

"พี่ฮิมชาน!"

 

"..." ถ้าถามยูยองแจ วินาทีบอกได้เลยว่า คิมฮิมชานคือประธานเกียชัดๆ ประธานสมาพันธ์เกียมัว (กลัวเมีย) อะนะ

 

"นั่นละ สรุปนอนนะ พี่มีตรวจคนไข้ต่ออีกสองสามเคส เดี๋ยวคืนนี้ดึกๆ ถ้ายังไม่นอนกัน พี่จะเข้ามาคุยอีกที ไปละ"

 

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่า คืนนี้คุณสามีตัวโตนั้นนอนโรงพยาบาลอย่างแน่นอน

 

 

 

 

 

ตอนนี้ในห้องพักคนไข้แบบพิเศษมีเพียงคู่สามีภรรยาป้ายแดงเพียงสองคนเท่านั้น จองแดฮยอนพี่เขยเจ้าของสมาคมพ่อบ้านใจกล้าที่หลบฉากมาแอบอยู่ข้างหลังยองแจตั้งแต่วินาทีที่เขากับพี่ยองแจก้าวเข้ามาในห้อง ก็ได้เอ่ยปากชวนภรรยาของตัวเองลงไปซื้อขนมขบเคี้ยวมาตุนไว้ในห้องของพี่ฮิมชานทันทีที่เพื่อนหมอของตัวเองเดินออกจากห้องไป ทิ้งไว้เพียงคุณภรรยาตัวเล็กและคุณสามีตัวโต

 

แต่ก่อนที่พี่ๆ ทั้งสองคนจะก้าวออกไปซื้อเสบียง พี่ยองแจก็แอบดึงตัวนักเขียนตาหยีไปกระซิบกระซาบ

 

'นี่จงออบ ไหนๆ ก็มาโรงพยาบาลแล้วอะ..'

 

'ไม่เอาอ่า ถ้ามันไม่ใช่มันน่าอายอ่า..'

 

'ก็ใช้ไอ้ที่ซื้อมาก่อนไง ถ้าใช่ก็ปรึกษาพี่ยูจินไปเลย'

 

'อ่า...'

 

นักเขียนตาหยีผู้เปนภรรยาของคิมฮิมชานในตอนนี้กำลังนั่งเหม่อลอยอยู่บนเก้าอี้ข้างเตียงผู้ป่วย ในหัวของจงออบกำลังสระตะเรื่องที่พึ่งคุยกับพี่ตัวแสบ ดวงตาหยีแสนน่ารักจึงเหม่อลอยออกไปไกล แต่มือบางกลับยังคงลูบไปมาบนมือหนาของสามี

 

"จงออบ.."

 

"..."

 

"จงออบ.."

 

"!!!"

 

จงออบสะดุ้งตัวขึ้นทันทีที่คุณสามียกมือใหญ่ขึ้นมาลูบหัว

 

"จงออบ.. หนูเป็นอะไรหืม? พี่ไม่ได้เป็นอะไรหรอก เจ้าแดฮยอนมันตื่นตูมไปเอง ส่วนไอ้ยูจินก็บ้าบอ"

 

"ฮะ"

 

"หนูไม่ต้องกังวลไป"

 

แม้จะเข้าใจกันไปคนละเรื่อง แต่จงออบกลับรู้สึกอุ่นในขึ้นเมื่อได้ยินเสียงของคนรักเอ่ยปลอบประโลม ไหนจะมือใหญ่ที่ลูบศรีษะสวยนั่นอีก

 

จงออบค่อยๆ พาตัวเองขึ้นไปนั่งบนเตียง ก่อนจะซบตัวลงในอ้อมแขนของคุณสามีที่กำลังกึ่งนั่งกึ่งนอน

 

"อ้อนจังนะ มีอะไรหรือเปล่าคนดี?" เสียงทุ้มถามขึ้นเมื่อรู้สึกได้ถึงความประหลาดบางอย่าง

 

"..." ไม่มีเสียงตอบกลับใดใดจากคุณภรรยาตาหยี มีเพียงหัวกลมๆ ที่ส่ายดุ๊กดิ๊กไปมาบนอกแกร่งของคิมฮิมชาน

 

"น่ารักจังนะ.. ว่าแต่พรุ่งนี้จะครบรอบวันหมั้นของเราแล้วนี่ อยากไปไหนเป็นพิเศษหรือเปล่า?"

 

"เอ๋.. ครบรอบ..หรือฮะ?"

 

"ฮะฮ่า ลืมละสิ พรุ่งนี้ครบรอบ 5 ปีวันหมั้นของเราไง"

 

"อ่า"

 

ใช่แล้ว แม้จะเป็นคู่สามีภรรยาข้าวใหม่ปลามันที่เพิ่งจะแต่งงานกันมาแค่ 4 เดิือนนิดๆ แต่ความจริงแล้วคู่นี้หมั้นกันก่อนใครเพื่อน ทันทีที่นางฟ้าตาหยีเรียนจบม.ปลาย คิมฮิมชานก็ขอหมั้นมุนจงออบทันที ถืเป็นการตัดไฟแต่ต้นลมกันหนุ่มๆ ที่จะเข้ามาจีบคนน่ารักตอนเข้าเรียนมหาวิทยาลัย และก็เป็นที่ฮือฮาทันทีที่จงออบเข้ามหาวิทยาลัยไปด้วยสถานะมีเจ้าของ แถมยังหมั้นแล้วอีกต่างหาก (โดยการกระพือข่าวของจองแดฮยอน ยูยองแจ ชเวจุนฮงที่อิ่มหมีพีมันด้วยสปอนเซอร์อาหารของคิมฮิมชาน)

 

วันสำคัญของคนทั้งคู่ คิมฮิมชานจำได้เสมอ ไม่ว่าจะวันเกิด วันที่สารภาพรัก วันที่ขอเป็นแฟน วันที่จูบกันครั้งแรก วันที่ไปเที่ยวด้วยกันสองคนครั้งแรก วันที่ได้หมั้นกัน วันที่แต่งงานกัน ฮิมชานจำได้หมดทั้งนั้น

 

สายตาของภรรยาตัวเล็กหันไปมองที่นิ้วนางข้างซ้ายของตน

 

...ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าหมั้นกับพี่ฮิมชานมา 5 ปีแล้ว...

 

"เวลาผ่านไปเร็วจัง"

 

"5 ปีแล้ว... มีของขวัญอะไรจะให้พี่ไหมคนดี?"

 

"อ่า.."

 

"พี่ล้อเล่นครับ ไม่เอาสิ หนูอย่าทำหน้ายุ่งแบบนั้น"

 

ปลายนิ้วของฮิมชานยกขึ้นมานวดหว่างคิ้วของคนตัวเล็กทันทีเมื่อเห็นว่าใบหน้าน่ารักกำลังหน้านิ่วคิ้วขมวด แต่จงออบกลีบไม่ตอบสนอง แววจาของคุณภรรยาเหมือนกับกำลังไตร่ตรองอะไรบางอย่าง แถมใบหน้าสวยก็ยังขมวดยุ่งเข้าไปอีก

 

"จงออบ.."

 

"หนูขอเข้าห้องน้ำแปปนึงนะ"

 

ถึงจะรู้สึกว่าภรรยาตัวเล็กจะมีท่าทีแปลกไปจากปกติ แต่ฮิมชานกลับไม่ได้รู้สึกอะไรมากนัก เพราะคิดว่าคนตัวเล็กอาจมีเรื่องอะไรต้องคิดเกี่ยวกับงานก็เป็นได้ เพราะบ่อยครั้งที่นักเขียนตัวน้อยภรรยาของเขาจะคิดไอเดียอะไรได้และมีท่าทีแบบนี้ ใบหน้าคมจึงหันกลับไปมองที่จอโทรทัศน์ต่อแม้จะตะหงิดใจเล็กๆ ก็ตาม

 

 

 

'ปัง'

 

'กริ๊ก'

 

"เฮ้อ"

 

หลังจากที่เข้ามาในห้องน้ำและล็อคประตูเรียบร้อยแล้ว มือเล็กก็ค่อยๆ หยิบของที่ซื้อมาออกมาจากกล่องก่อนที่จะถอหายใจหนึ่งครั้ง อย่างที่พี่ตัวแสบของจงออบบอก กล่องหนึ่งมี 3 ชิ้น มอลองภรรยาป้ายแดงค่อยๆ คลี่คู่มือที่มากับกล่องออกมาอ่านก่อนที่จะทำตามที่คู่มือบอก และไหนๆ จะใช้แล้วก็ใช้มันหมดเลยทั้ง 3 ชิ้นเลยละกัน

 

เมื่อจัดการทุกอย่างเสร็จ คุณภรรยาตัวเล็กก็ล้างมือและออกมาจากห้องน้ำ ก็เป็นเวลาเดียวกันที่พี่แดฮยอนและพี่ยองแจหอบของกินพะรุงพะรังขึ้นมาพอดี จงออบจึงลืมสิ่งที่ตนทิ้งไว้ในห้องน้ำตามที่คู่มือบอกให้รอ 5-10 นาทีไป และเข้าไปช่วยจัดของกินใส่จานให้คุณสามีและคุณพี่ทั้งสองแทน

 

เมื่อเห็นว่าภรรยาตัวเล็กกำลังจัดอาหารใส่จาน คุณสามีจึงค่อยๆ ลงจากเตียงและลากสายน้ำเกลือไปเพื่อเข้าห้องน้ำและล้างมือ...

 

 

 

จงออบกับยองแจกำลังง่วนอยู่กับการจัดการในโซนห้องครัวเล็กๆ ของห้องพักผู้ป่วย ด้วยเพราะสามีกระเพาะหลุมดำของยูยองแจจะรับประทานอาหารมื้อนี้ด้วย ปริมาณอาหารจึงค่อนข้างเยอะกว่าปกติ มือสวยของจงออบก็กำลังอุ่นน้ำแกงเข้มข้นที่อยู่ในหม้อ ส่วนยองแจที่แอบไปเข้าคอร์สแม่บ้านก็กำลังปอกผลไม้อยู่และมีแดฮยอนนั่งกินผลไม้ที่คุณภรรยาปอกรองท้องอยู่ข้างๆ

 

มือเรียวสวยข้างหนึ่งกำลังคนน้ำแกง ส่วนอีกข้างก็กำลังเอื้อมไปปิดเตาแก๊ส ในหม้อคือน้ำแกงสีสดรสชาติเข้มข้นของโปรดของฮิมชาน จู่ๆ มืิอหนาของคุณสามีก็มาโอบกอดจากด้านหนัง ใบหน้าหล่อก้มซุกอยู่กับไหล่บาง

 

บ่าแกร่งทั้งสองข้างและลำแขนที่เต็มไปด้วยกล้ามแนื้อของคิมฮิมชานกำลังสั่นเทาโดยมีมุนจงออบอยู่ในอ้อมแขน

 

"พี่ฮิมชาน.." เสียงเล็กๆ ของนางฟ้าตาหยีผู้เป็นภรรยาเอ่ยเรียกคุณสามีอย่างแผ่วเบาๆ อย่างไม่แน่ใจว่าอีกคนเป็นอะไร ส่วนสิ่งมีชีวิตที่เหลืออีกสองคนก็ทำตัวไม่ถูกและพากันออกปากแซวด้วยเพราะอยากจะทำลายบรรยากาศแปลกๆ ที่เกิดขึ้น

 

"หูยยย คู่ข้าวใหม่ปลามันนน"

 

"แค่เป็นลมต้องอ้อนเมียขนาดนี้เลยเหรอพี่ชายยยยย"

 

ร่างกายของฮิมชานยังคงสั่นเทา โดยเฉพาะที่มือคู่ใหญ่ ดวงตาหยีแสนน่ารักของจงออบจึงสังเกตุเห็นอะไรบางอย่างที่อยู่ในมือของคุณสามี และหมุนตัวกลับมาหาคนรักในทันที

 

"พี่ฮิมชาน.." เสียงเล็กๆ เรียกชื่อคุณสามีอีกครั้ง ก่อนที่จะไล่สายตาขึ้นไปมองดวงตาคู่คมที่ตอนนี้กำลังมีน้ำตาคลอ

 

เมื่อคุณสามีพยักหน้าหล่อคมให้ คนตัวเล็กก็กระโดดกอดคุณสามีทันที ก่อนที่จะร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ

 

"ฮึก จริงนะฮะ? ฮึก"

 

"ใช่ครับ.. ไม่เชื่อพี่เหรอหืมม" ปลายนิ้วของคุณสามีตัวโตค่อยๆ เกลี่ยน้ำตาบนแก้มเนียนอย่างแสนรัก

 

"ดีใจ ฮึก..ดีใจที่สุดเลย ขอหนู..ฮึก ดูหน่อยนะฮะ"

 

"ได้สิคนดี ขึ้น 2 ขีดทั้ง 3 อันเลยนะ"

 

เมื่อรู้สึกว่าการแซวของตนเข้าไปไม่ถึงคู่รักซึ่งทำเหมือตนเป็นส่วนเกิน จองแดฮยอนก็อดที่จะโวยวายขึ้นมาไม่ได้

 

"อะไรอะ คนอุตส่าห์หิ้วมาส่งโรงพยาบาล แถมลงไปซื้อข้าวให้ ทำไมทำเหมือนเราเป็นส่วนเกินอะ!?"

 

"ไอ้อ่อน อยากรู้ก็เดินมาดิวะ"

 

"อะไรใครอ่อน ผมยัง.. เฮ้ย!!"

 

"จงออบ!! ใช่ใช่ไหม? ที่เราไปซื้อกันวันนี้ใช่ไหม?"

 

และก่อนที่จองแดฮยอนจะเถียงพี่ชายจบประโยคพร้อมกับเดินไปหาตามคำเรียก ภรรยาสุดแสบของตัวเองก็พุ่งเข้าหาจงออบและถามอย่างตื้นเต้นทันที

 

"เมียครับ ช่วยอธิบายให้เข้าใจหน่อยได้ไหมครับ" หนุ่มปูซานผู้ตกใจในท่าทีหุนหันพลันแล่นของภรรยาตัวเองก็ได้แต่ยืนเกาหัวและเอ่ยถามภรรยาเสียงอ่อย แต่ถ้าทางภรรยาสุดแสบจะไม่สนใจเจ้าตัวเลยแม้แต่น้อย เพราะเอาแต่กอดกับน้องชายตาหยี

 

"ไอ้อ่อน แกทั้งอ่อนและบื้อเลยจริงๆ เอานี่! ดูซะ! แก กำ ลัง จะ ได้ หลาน เพิ่ม เฟ้ย" สามีป้ายแดงที่พึ่งได้สถานะว่าที่คุณพ่อเอ่อยกับน้องชายอย่างอวดๆ พร้อมกับยกที่ตรวจครรภ์ทั้ง 3 อันที่ขึ้น 2 ขีดชัดแจ๋วขึ้นโชว์

 

"เหยยยยยยยยยย!"

 

ใช่! ที่ตรวจครรภ์!

 

และที่ใช่ยิ่งกว่าคือ คิมฮิมชานกำลังจะได้เป็นคุณพ่อในอีกกี่เดือน

 

สิ่งที่ยูยองแจพาจงออบไปเลือกที่ร้านขายยาวันนี้ก็คือที่ตรวจครรภ์ เพราะอาการที่แปลกไปอย่างนอนไม่ค่อยหลับ หลับๆ ตื่นๆ แล้วก็เพลียง่ายเนี่ย มันอาการหนึ่งของคนห้องๆ ไหนจะอยากกินหวานทั้ง ๆ ที่ตัวไม่ค่อยกินอีก เอาจริงๆ นะดูจากลักษณะภายนอกของจงออบก็พอรู้ ดูเหนื่อยๆ เพลียๆ แต่อวบอิ่มแปลกๆ แล้วพนันได้เลยว่าไอ้อาการเวียนหัวเป็นลมล้มตึงของพี่ฮิมชานเนี่ย แพ้ท้องแทนเมียแน่ๆ ยองแจฟันธง!

 

 

 

 

 

ตอนนี้ในห้องคนไข้พิเศษของคิมฮิมชาน มีการตรวจอาการคนท้องเบื้องต้นขึ้น เมื่อคุณหมอคิมยูจินรู้ว่าตัวเองกำลังจะมีหลานเพิ่ม ก็วิ่งป่าราบมาที่ห้องพักผู้ป่วยของคิมฮิมชานทันที ก่อนที่จะเรียกให้ขนอุปกรณ์เครื่องมือแพทย์กับเครื่องอัลตร้าซาวน์รุ่นใหม่มาและลงมือตรวจทันที

 

"เท่าที่ตรวจดูเบื้องต้นก็สมบูรณ์แข็งแรงดีนะ อายุครรภ์ก็น่าจะประมาณ 3 สัปดาห์ แต่ถ้าจะเอารายละเอียดแบบเป๊ะๆ พวกวันปฏิสนธิหรืออะไรงี้ก็รอผลเลือดพร้อมพี่ฮิมชานพรุ่งนี้นะ พี่จะกำชับให้เขาตรวจละเเอียดเลย"

 

"อ่า ฮะ" มือบางยกขึ้นลูบหน้าท้องของตัวเองอย่างแผ่วเบาขณะที่เอ่ยรับคำของคุณหมอยูจิน

 

"ส่วนพี่ ผมมั่นใจแล้ว พี่แพ้ท้องแทนเมีย พรุ่งนี้อาจมีตื่นมาโอ้กอ้ากเบาๆ.."

 

"ว่าแล้ว!" ในขณะที่คุณหมอสุดหล่อกำลังพูดอยู่ ยองแจก็โพล่งออกมาทันทีจนสามีอย่างแดฮยอนอดจะถามออกมาไม่ได้"

 

"ว่าแล้วอะไรครับเมีย?"

 

"ก็แจวาแล้วว่าพี่ฮิมชานต้องแพ้ท้องแทนจงออบแน่เลย คิกคิก"

 

"อะนะ เดี๋ยวผมทำเรื่องฝากครรภ์ให้เลยละกัน แล้วพรุ่งนี้จะเข้ามาอ่านผลเลือดให้ ยินดีด้วยนะพี่" คุณหมอสุดหล่อเอ่ยแสดงความดีใจกับพี่ชาย ก่อนที่จะเบนหน้ามาหาว่าที่คุณแม่ "ยินดีด้วยนะจงออบ พี่ไปก่อนนะ พักผ่อนเยอะๆ ละ" พูดจบคุณหมอสุดหล่อก็บอกลาและเดินออกจากห้องไป ตามมาด้วยคู่รักตัวแสบ

 

"พวกผมไปบ้างดีกว่า พวกพี่คงอยากจะสวีทกันแย่ละ"

 

"เออ รู้ตัวก็ดี"

 

"พี่ฮิมชาน!"

 

เมื่อเห็นว่าคุณหมอหนุ่มขอลาไปแล้ว หนุ่มปูซานก็เอ่ยลาและเตรียมตัวพาภรรยากลับบ้านด้วยกัน

 

"ยินดีด้วยนะพี่ฮิมชาน ยินดีด้วยนะออบบี้"

 

"ขอบคุณนะฮะพี่ยองแจ"

 

"พวกพี่ไปก่อนนะ"

 

'ปัง'

 

หลังจากที่ประตูปิดลงก็เป็นเวลาส่วนตัวของคุณพ่อคุณแม่ป้ายแดง คุณพ่อตัวโตค่อยๆ โอบกอดคุณแม่ตาหยีด้วยแขนแกร่งอย่างทนุถนอม ก่อนที่จะดึงคนตัวเล็กให้พิงอกอุ่นและวางคางของตนลงบนไหล่เรียว

 

"พี่ดีใจที่สุดเลยรู้ไหม" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นข้างริมหูสวยก่อนที่จะจุมพิตลงบนท้ายทอยของภรรยาอย่างแสนรัก

 

จงออบรู้มาตลอดว่าพี่ฮิมชานชอบเด็กๆ ถึงจะไม่ถึงขนาดพี่ยงกุกก็เถอะ แต่ทุกครั้งที่พี่ฮิมชานพาคนตัวเล็กไปเยี่ยมเจ้าลูกหมี สายตาของพี่ฮิมชานก็เต็มไปด้วยความสุขทุกครั้ง เพราะอย่างนั้นคนตาหยีจึงกังวลว่าถ้าหากซื้อที่ตรวจครรภ์มาแล้วหรือเล่าให้คุณสามีฟัง แล้วสุดท้ายกลับไม่มีเจ้าตัวเล็กจริงๆ พี่ฮิมชานต้องเสียใจและผิดหวังแน่ๆ

 

"หนูก็ดีใจ พี่ว่าจะเป็นยัยหนูหรือตาหนูฮะ?"จงออบถามขึ้นบ้างพร้อมกับยกมือขึ้นลูบหน้าท้องที่ยังแบนราบอยู่ของตัวเองอีกครั้ง

 

"จะเป็นยัยหนูหรือตาหนูก็ได้ ขอให้เขาแข็ง พี่ก็โอเคแล้วละ" เสียงทุ้มทรงเสน่ห์เอ่ยตอบคุณภรรยาก่อนที่จะทาบมือใหญ่ลงบนมือเล็กและลูบหน้าท้องแบนราบของจงออบไปพร้อมๆ กัน

 

"หนูตื่นเต้นจัง ดีใจมากด้วย พี่จะได้เป็นป๊ะป๋าแล้วนะฮะ"

 

"ครับ ขอบคุณนะครับคนดี พี่รักหนูมากนะ" ริมฝีปากอุ่นของฮิมชานกดลงบนขมับบาง ถ่ายทอดความสุขและความรักให้กับภรรยาในอ้อมแขน "หนูคือความสุขที่สุดของพี่ แล้วหนูกำลังจะให้ความสุขที่มากกว่ากับพี่ ขอบคุณมากนะคนดี"

 

"หนูก็รักพี่ ขอบคุณนะฮะที่ทำให้เรามีวันนี้"

 

'จุ๊บ' พูดจบว่าที่คุณแม่ตัวเล็กก็ยืดตัวขึ้นจุ๊บที่แก้มสากของว่าที่คุณพ่อตัวโต และทั้ง 'สาม' ความรักความอบอุ่นให้แก่กัน

 

 

 

สำหรับคู่รัก การได้แต่งงานก็เหมือนฝันที่สมบูรณ์ แต่สำหรับคู่แต่งงานอย่างคิมฮิมชานและมุนจงออบ การได้มีเบบี้ตัวน้อยๆ เข้ามาในชีวิตต่างหากคือชีวิตแต่งงานที่สมบูรณ์

 

 

 

 

...WE ARE MARRIED...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แถม

 

 

วันรุ่งขึ้น

 

'ว่างายยย ไอ้พ่อป้ายแดงงง!'

 

บนหน้าจอโทรศัพท์เครื่องหรูของฮิมชานตอนนี้กำลังปรากฏภาพของหัวหน้าแก๊งลูกหมีในสภาพเพิ่งตื่นนอนที่ผมเผ้ารุงรังผ่านโปรแกรมFacetime ในอ้อมแขนทั้งสองของยงกุกมีลูกหมีอ้วนตุ้ยน่าหยิกสองตัวกำลังดูดจุกนมของเด็กอยู่อย่างน่ารักน่าชัง ข้างกันก็มีลูกหมีตัวกลมอีกตัวที่กำลังกินนมอย่างดุเดือดอยู่ในอ้อมแขนของจุนฮง เดาได้ไม่ยากว่าในอ้อมแขนของยงกุกก็คือพี่ใหญ่พี่ใหญ่ยงกุนและพี่รองยงกึน ส่วนที่อยู่กับจุนฮงก็คือน้องเล็กยงกอน

 

ส่วนอีกด้านหนึงของจอ ที่นั่งอยู่ใกล้กับฮิมชานและจงออบในตอนนี้ คือคู่สามีภรรยาตัวแสบอย่างแดฮยอนและยองแจที่พากันมาเยี่ยมแต่เช้าพรอมกับของกินอีกเช่นเคย

 

"ดูไม่จืดเลยนะหัวหน้าแก๊งลูกหมี"

 

'อีกไม่นานแกจะตามฉันมาไอ้ป้ายแดง ว่าแต่พ่อหนุ่มปูซานของเราเนี่ย ว่างายยย' เมื่อทักทายฮิมชานเสร็จ ยงกุกก็หันมาทักทายน้องชายอีกคนต่อ

 

"ว่าไงอะไรพี่?"

 

'ไม่ต้องมาทำไขสือไอ้น้อง เมื่อไหร่จะทำประตูตามพี่มาวะ'

 

นี่ถามอะไรกันอะ ไม่ถามความร้อนที่หน้ายองแจเลย ฮืออ

 

แต่ก่อนที่ยองแจที่หน้าแดงจากการแซวของยงกุกจะได้เถียงอะไรออกไป คุณสามีจากปูซานก็เอ่ยขึ้นก่อน "หูยยย พี่"

 

"หูยไรวะแดฮยอน เหลือแกคนเดียวแล้วนะไอ้อ่อน"

 

พี่ฮิมชานนี่ก็อีกคน ได้เป็นว่าที่คุณพ่อแล้วก็บิ้วให้ชาวบ้านมีลูกใหญ่เลยนะ ถามยองแจยัง?

 

"เฮ้ยไรวะ ผมไม่อ่อนนะเว้ยย" หนุ่มปูซานโวยวายขึ้นบ้างเมื่อโดนพี่ชายทั้งสองสบประมาท "เช็คหน้าเมียผมไหมพี่ แดงจนจะระเบิดอยู่แล้วนะ"

 

'ฮะฮ่า ยินดีด้วยนะไอ้เหยิน เย็นนี้ออกจากโรงพยาบาลแล้วมาต่อบ้านฉันไหม มาทดลองเลี้ยงเด็กดูหน่อย ยองแจกับแดฮยอนก็มาด้วยสิ นี่พี่ชารุกับพี่นาช่ายังไม่กลับเลย ไอ้นัมก็อยู่ หมักเนื้อไว้อีกเพียบ'

 

'มานะฮะพี่จงออบ พี่ฮิมชาน พี่แดฮยอนกับพี่ยองแจด้วย มีเรื่องดีๆ แบบนี้ต้องฉลองกันหน่อย' จุนฮงที่ตอนนี้ป้อนนมเจ้าคนเล็กเสร็จแล้ว และกำลังกล่อมให้นอนรอบสายอยู่เอ่ยขึ้นบ้างหลังจากที่ปล่อยให้สามีตัวเองพูดอยู่นาน

 

"ได้ๆ พี่ เดี๋ยวพวกผมเข้าไป มีเนื้ออยู่ คิดเหรอว่าผมจะไม่ไป"

 

'ไอ้นี่..'

 

"ฮะฮ่าๆ ฮ่าฮ่าๆ"

 

'พี่จงออบกับพี่ฮิมชานมานะฮะ ผมจะคัดพวกหนังสือไว้ให้ นะฮะ'

 

"ไปสิ พี่ไปอยู่แล้วละจู"

 

'โอเค Deal! เย็นนี้เจอกัน บายไอ้พ่อป้ายแดง ไอ้อ่อน ตู๊ด ตู๊ด'

 

 

.

 

.

 

.

 

.

 

.

 

.

 

.

 

.

 

.

 

.

 

#FicWeR

THE STORY NEVER END

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เชิงอรรถ

 

 

# รูปประกอบเป็นรูปที่เราถ่ายเองและ edit เองค่ะ