Paakyat na ang dalawa matapos ihatid sa labas ang mag-nobya. Binilinan nila ito na wag nang lumabas at may naiwan pa namang pagkain sa kusina kung maabutan man sila ng tanghalian sa bayan. Umalis din ang mga ito kaagad kaya naman pumasok na ang magkaibigan sa bahay. Sa kwarto ni Winter sila tumambay.

Umupo si Giselle sa kama habang binuksan naman ni Winter ang pintuan sa veranda para makapasok ang sariwang hangin.

“How’s your sleep last night?”

Sumalampak din si Winter sa kama at sumandal sa pader. “Malamig,”

“Gaga,” Binato ni Giselle si Winter ng unan. “What I mean is did you dream about Jimin again? What happened?”

“Ah..” Tumingala si Winter. Ayaw niya sanang ikuwento.

“What? Why?”

“Ano lang.. hmm, ganun pa rin,”

“Anong ganun pa rin?”

“We talked.. tapos di rin naman nasagot ulit yung mga tanong ko,”

“Bakit kasi hindi ka nagtatanong?”

“I do ask! Ano ba, hindi lang siya sumasagot ng diretso,”

Giselle rolled her eyes. Ramdam niyang puro panic na naman ang ginawa ni Winter sa panaginip, kaya nahihiya na naman itong magkwento. Pansin niya ito simula pa lang.

Winter is easy to fluster with affectionate gestures. Siguro ay dahil sa personality nito?

“O sige, tell me anything na lang na you want to tell me.”

“Alam mo puro ako nagkukuwento. Paano naman ikaw?” Kinuha ni Winter ang binatong unan ni Giselle saka humiga, nakaharap pa rin sa kaibigan.

“My life is boringg,”

“Psh, mas boring akin.”

Binalot ng katahimikan ang kwarto.

“‘Nga pala, I asked Lolo na,”

Bumalikwas naman ng upo si Winter. “O ano sabi?”

“He got mad,”

“Huh?”

“Andami ko raw tanong, and masama daw maging tsismosa,”

Napayuko naman si Winter. Tama naman ang lolo ni Giselle.

“Sorry, napagalitan ka pa tuloy,”

Umiling naman si Giselle. “No, silly. Sobrang naiintriga na tuloy ako. Ang defensive ni Lolo. He’s not like that,”

“Wag mo na pilitin kung ayaw.. baka magalit lalo,”

Tiningnan naman ni Giselle si Winter. “Did you find something out?”

Winter heaved a sigh. “Well.. sabi niya kaibigan ko siya noon, and close kami?”

“Sabi mo you don’t have friends before?”

“Oo, homeschooled ako before highschool. Nung nag-normal classes ako, well hindi na rin ako sanay makipag-socialize,”

“How come she became your friend then?”

“Siya raw unang nakipag-usap sa akin.”

“Do you remember her?”

“‘Yun na nga eh! I can’t,”

Kumunot ang noo ni Giselle. “Then she’s lying? Unless may memory loss ka,”

“Hindi naman siya mukhang sinungaling..”

“Edi may memory loss ka nga?”

Pinalo ni Winter si Giselle sa hita. “Ewan ko sayo. Basta.. parang hindi naman siya nagsisinungaling,”

“What else did you find out?”

“Kilala niya ako, not just by my name,” Tiningnan ni Winter si Giselle. “She knows me fully,”

Walang ginawa ang magkaibigan kung hindi manood ng TV at maglaro ng kung ano-anong board games na nakita nila sa bahay buong araw. Mga bandang hapon ay dumating ang mag-nobya. Sinundo si Giselle ng Lolo niya bago pa magdilim. Agad din namang nagpahinga sila Irene at Seulgi matapos kumain, napagod daw sila sa pakikipag-negosasyon sa bayan.

Kaya maaga pa lang ang gabi ay nakahiga na si Winter sa kama. Nagmumuni-muni.

Pinapakiramdaman niya ang sarili. Kagabi ay ang gaan gaan ng loob niya habang nagkukuwento kay Jimin. Hindi niya nga inakala na kaya niya pala magsalita ng ganon kahaba.

Nararamdaman niya pa rin sa dulo ng mga daliri ang malambot na kamay ni Jimin. Hinahawakan nito ang kamay niya kapag napapansin nitong nanginginig siya dahil sa malamig na simoy ng hangin. Everytime the older girl holds her hands, she can feel her body instantly warming up.

Parang may boltahe ng kuryente ang dumadaloy sa mga kamay ni Jimin papunta sa kanya. The girl never let go when she noticed that Winter stopped shivering while holding her hands.

Nagpatuloy ang kwentuhan nila ng ganun lang kagabi. Winter’s talking about a presentation she had once in class when she woke up suddenly, at umaga na.

Jimin.. she’s something else.

Alam niyang may mali, pero she can’t help but ignore the warning signs blaring in her head.

Masaya siya. For the first time in a long run, naging masaya siya.

Don’t get her wrong. Hindi naman nagkulang ang mga kumupkop sa kanya. Her mom, she is the sweetest person. Her dad, he never failed to show his love every time he had the chance. Kung hindi pa nga sinabi ng mga ito ang pagiging ampon niya, hindi niya malalaman. Kaya rin siguro she took the whole adopted part lightly. They are the best parents she ever had. Wala siyang naramdaman na kahit anong pagkukulang sa pagmamahal ng mga ito.

When she found out she was adopted, she was sad. But that’s it. She learned to accept it.

All is well until that one eventful day. She was alone, sa bahay. She’s rummaging the drawers for something she needed for a project when her eyes landed into an envelope. Inside it is a letter.

Ever since that, things started going down. Thoughts started to cloud her mind. She started doubting the love she’s been receiving all her life. She chose to avert her eyes and not see reason. All she could feel is doubt and betrayal.

Do they love her truly? Kinupkop ba nila siya just because nautusan sila and a huge sum of money comes along with her?

Wala bang totoong nagmamahal sa kanya?

Nang dumating siya sa probinsya, she expected the worst. She doesn't want to keep her hopes up.

She liked Seulgi before. Noong hindi niya pa alam ang totoo. She enjoyed her company.

She was doubtful noong nasa terminal siya. Sigurado siyang sinabi ng Mama niya na alam na niya ang tungkol sa sulat.

But Seulgi.. she didn’t treat her differently.

Sa ilang araw niya sa probinsya, she reflected on her actions. She suddenly feels remorseful sa mga inakto niya towards her mom.

She’s probably having a hard time, dumagdag pa siya.

Her family didn’t treat her differently. They gave her everything. Siya lang itong reklamador. Siya lang itong nag-inarte.

Her family gave her all the love and support they could muster. Siya pa nga ang dapat magpasalamat, because despite of being sick and useless, pinili siyang alagaan at kupkupin ng mga ito.

Ano ba ang inaarte niya?

A lone tear fell from her eye.

Hindi niya alam kung ano ang nangyayari sa kanya. Halo-halo ang nararamdaman niya. Gusto niy