JENNIE POV

"Maligayang isang buwan, irog ko."

Nagising ang aking diwa aking narinig. Tipid akong ngumiti at tinanggap ang bulaklak na inabot niya sa akin. Umatras ako at tumango para papasukin siya sa loob ng aking unit.

Marahan niyang hinaplos ang aking likuran at isinara ang pintuan. Tahimik lang kaming dalawa hanggang marating namin ang sala. Ipinatong niya roon ang kanyang gitara at muling tumingin sa'kin.

"I'm sorry."

"It's okay." 

"Let me explain."

"Huwag na..."

"Are you mad?"

"No..."

"Okay, but even though you're not, listen to me."

I nodded my head, dahan-dahan kong inamoy ang bulaklak at ipinatong 'yon sa couch. Humawak ako sa braso niya ko at niyaya siyang umupo roon. Kanina niya pa hawak yung take out mula sa Rodics kaya kinuha ko 'yon at inilagay na muna sa coffee table na nasa aming harapan.

"My midterm exams were moved yesterday na dapat ay next week pa." Panimula niya. "I didn't expect na kahapon na rin pala yung luwas nila Soojoo, akala ko makakapagpahinga na 'ko after a long day, pero 'yun nga, dumating na sila rito sa syudad." She explained, kita pa ang mga ugat sa noo.

"Right."

"I texted you last night." Aniya. "Pero nung nag kita tayo kahapon, halata ko rin ang pagod mo kaya i'm sure nag pahinga ka na lang." She pouted her lips.

"Actually—." She cutted me off.

"Sa gig ko sana ibibigay 'tong bulaklak, e." Parehas kaming napatingin sa kulay asul na bouquet. I was there last night pero hindi naman ako nag tagal. So the flowers was really meant for me. 

God damn it.

I took the bouquet and smells it.

"Happy monthsary..." I greeted and gave her a soft kiss on her cheek. She smell so good, parang nag pabango talaga siya ngayon.

"And one more thing." She whispers.

"What?"

"Nasaan na yung regalo mo?" Nanlaki ang mata ko. I was about to say something pero nag salita ulit siya.

"I don't want you to feel rejected, irog. It was my realization the whole night. I'm sorry if I acted that way. Hindi lang talaga ako sanay makatanggap ng mga mamahaling bagay."

I shaked my head. "Get used to it, Jisoo."

She pouted her lips. "So where is it?"

"Uh, it's still on my Corvette, e."

"Okay." She nodded her head.

"But for now, ito na lang muna..." Ngumisi ako at tiningnan siya sa mata bago marahang halikan sa labi. She gently held my waist and lifted my head to deepened the kiss. Again, our kiss turns into another hot passionate make out session. 

We stopped because I accidentally bit her piercing on her lip kaya hawak niya ngayon ang cold compress na nakadikit sa kanyang labi dahil nag dugo ito kanina, her brows furrowed kaya tumawa ako ng mahina. 

We decided to eat na lang yung dala niya kanina dahil parehas kaming nagutom after what happened. To my surprise, may nakasulat pa lang note sa loob ng styro.

"Tapsilog never fails, Jisoo."

"Alam kong 'yan ang bubuo ng araw mo..."

"Talaga?" I smiled.

"Syempre, bukod sa akin." Aniya at sumipol.

"Kapal, ha?"

"Bakit? Hindi ba totoo?"

"Minsan... kapag nakakabwisit ka." Sambit ko.

Tumawa siya at muling nag salita. "How was your day pala? Okay na ba thesis mo?" She softly asked.

"It's doing fine naman even though my professors are so strict. I'm glad my group mates aren't pabuhat pero kung tutuusin kaya ko naman siyang gawin mag-isa, it's just— may requirements lang talaga for that particular subject. I also have my orals pala next week, and kanina I fell asleep while doing my powerpoint presentation."

Nakikinig siya sa'kin at tumatango lang kapag may bagong impormasyon na naririnig. Para akong nabunutan ng tinik sa dibdib nang may mapagsabihan kung kumusta ba ang araw ko.

"That's why you so look so tired right now."

"Yeah."

"Pero maganda ka pa rin."

"I look like a potato na nga, e."

"Magandang patatas." She teased.

"Annoying ka..." Sambit ko at umirap.

"Let me help you with that kaya?"

"No, it's fine."

"Kahit yung powerpoint lang?"

"Kaya ko naman."

"Sabihin mo lang 'pag 'di mo na kaya, ah." Aniya. 

"Naman..." She was about to say something pero bigla siyang nag-alinlangan at humalukipkip.

"What is it?" I asked.

"Sure ka?"

"Of course, Jisoo."

"Have you talked to your mother?" She seriously asked.

"Uh, no." Tipid kong sagot.

"May i ask why?" Maingat niyang tanong.

"Hindi pa rin kami nag-uusap hanggang ngayon, and si Dad, pauwi pa lang from another business trip, again. He told me na dito muna ako mag stay hangga't hindi pa sila nag-uusap ni mom, right? So i guess, busy pa rin sila sa trabaho nila."

"Right."

"Yeah."

"Halos mag-iisang buwan ka na rin dito, 'no?"

"Yes."

"Gusto mo bang sumama sa akin bukas?"

"Where?" I yawned.

"Mag practice kami ng gig para sa birthday ng kaibigan mo."

"I'm not asking what— i'm asking where?"

"Sungit naman..." She chuckled. "Sa unit ni Yeri."

"Alright." I said. "With your friends, i guess?"

"Yup." 

"Okay." Tumango siya sa akin at ngumiti. 

Iniligpit niya na ang mga pinagkainan namin bago bumalik sa couch. Ilang minuto na lang ay sisikat na ang araw. Hindi na bumalik ang antok ko kaya nag kwentuhan na lang kami sa veranda ng unit habang umiinom ng kape.

She told me about what happened last night at the gig, looks like she really enjoyed hanging out with her friends. Marami na naman siyang kwento sa akin kaya inumaga na kami pero nang maubusan siya ng kwento ay kinantahan niya na lang ako habang tumutugtog siya ng gitara niya kanina.

"I actually went there pero saglit lang."

"What? Bakit hindi mo sinabi sa'kin?"

"I just feel like it..." She caressed my hand.

"Sayang, hindi mo kami napanood."

"Krystal sent me a video of you singing..."

"Ang supportive talaga ng kaibigan mong 'yan."

"I know... and i listened to it until i fell asleep."

"Edi na-inlove ka lalo sa'kin niyan?" She asks.

"Whatever." I rolled my eyes and playfully slapped her arm.

Nang maramdaman namin ang antok ay niyaya ko na siya sa kwarto. Hindi ito ang unang beses na binisita ako ni Jisoo sa unit ko, kapag may pagkakataon na pumunta siya ay pupunta siya dito. Mayroon na siyang spare key ng unit pero hindi niya ginagamit at hinahayaan niya kong pag buksan ko siya ng pinto palagi. 

I didn't expect na madaling araw siya bibisita dahil madalas naman ay after ng klase niya kapag hindi kami nagkikita sa labas, kaya akala ko talaga ay hindi siya yung dumating kanina. I was really surprised, the little things she do for me.

The next day ay nagising ako na may mabigat sa'king tiyan. I slowly opened my eyes and saw my girlfriend sleeping peacefully in my arms. Inayos ko ang buhok na humaharang sa mukha niya at inilagay ito sa likod ng kanyang tenga. 

"I love you." I whispered at her ear.

Pinagmasdan ko lang ang kanyang mukha simula nang mag mulat. I really love her facial features, hindi nakakasawa ang ganda ng mukha niya. Hinaplos ko ang tattoo niya sa braso at muling pumikit dahil sa sinag ng araw. 

Kinapa ko ang aking telepono nang marinig ko ring tone nito. My father is calling. I let out a loud breath before answering his call.

"Jennie."

"Good morning, Dad."

"Morning? Tanghali na, anak." Inilayo ko ang phone sa aking tenga at sinilip ang oras doon. He's right. 

"I just woke up... Are you home now?"

"Yes." He answers. "Go home for dinner, Jen."

"And Mom?" I asked.

"She wants you to come home."

"Because?" My brows furrowed.

"We'll talk about the important matters."

"Alright, i'll be there."

"Take care, anak." Huminga ako ng malalim bago ibaba ang tawag. Naramdaman ko ang pag galaw ni Jisoo, gising na pala siya at nakatitig lang sa'kin.

"Hi..." She greeted while her eyes were closed.

"Hey."

"Was that your father?"

"Yes." I said. "What time is your practice? I need to be home before dinner."

"Wow." She whispers.

"Why?"

"You're coming home..." She chuckled.

"I know." Humalik siya sa'king pisngi bago bumangon. 

"Mamayang hapon pa." Aniya. "But i don't think you should come with me later. Anong oras na rin kasi, irog. Coming home means you get to talk with your parents. Relax yourself na lang muna for the rest of the day."

To be honest, i'm kinda scared on what will happen later. I don't think i can relax, bigla akong kinabahan dahil parang alam ko na kung ano ang mangyayari.

"But—."

"No buts, irog."

"I wanna see you practice..."

"I want you to talk with your parents."

"That's what i'm gonna do naman, e."

"You think so? It's already four in the afternoon."

"Whatever."

"Marami pa namang next time."

"Let me drop you na lang sa place mo."

"Sure." She smiles at me and pulled my arm. Kung hindi pa ako babangon ay baka makatulog na naman ako. 

It's the weekend. I should probably go home and talk to my parents. Well, finally. Isang buwan na rin pala lumipas, i hope mapag-usapan na talaga namin kung ano ang dapat.

After we had our late lunch na si Jisoo ang nag luto, we took a bath and get ready for our errands today. We're walking at the hallway at sumakay ng elevator. I placed my arm on her shoulder, inilabas niya ang kanyang telepono at itinapat 'yon sa salamin para makuhanan kaming dalawa ng litrato mula doon.

Palagi kaming may picture sa elevator. I looked at her from head to toe. I really love her usual look. She was wearing a white shirt tucked inside her ripped jeans and paired it with her plaid. Hindi kumpleto ang look niya kung wala siyang dalang tote bag. Samantalang ako ay casual lang para sa dinner mamaya.

Inayos ko ang gitara niya sa kanyang balikat dahil parang nabibigatan siya roon at ngumiti na lang sa camera. Pag dating namin ng Corvette ay binuksan ko ang pinto para sa kanya at ipinatong ang kamay ko sa ibabaw ng kanyang ulo para hindi siya mauntog.

Napagtanto ko na ginagawa ko na rin ang mga maliit na bagay na ginagawa niya sa'kin. She's usually like that at parang nakuha ko sa kanya ang manner na 'yon.

"Thanks, irog."

Bago ako sumakay ay huminga ako ng malalim. I started the engine, kinakabahan na naman ako at iniisip kung ano nga ba ang pwedeng mangyari mamaya. I put my hand on the gear but Jisoo stopped it from moving.

"Relax..."

"I am."

"You got this, irog."  I smiled and intertwined our fingers.

"You think so?"

"Take your time... drive whenever you're ready."

Tumango ako at panandaliang pumikit. Nang ako'y kumalma ay nag mulat ako ng mata. Naalala ko ang regalo ko para sa kanya, she wore her seatbelt kaya pag harap niya sa akin ay ipinakita ko ang paper bag.

"Is this your gift?"

"Yes." Nagdadalawang isip pa siya itong kunin pero kinuha niya naman at humalik sa'king pisngi bago magpasalamat. I really hope na magustuhan niya.

"Open it."

"Dito talaga?"

"I wanna see your reaction, e."

Nag simula na 'kong mag maneho patungo sa apartment niya, pansin kong sinusuri niya ang regalo at isa-isa itong tinanggal mula sa paper bag.

"Damn." She whispers. "This vinyl... is just... wow."

"That is for you." I smirked. I looked at her, kita ko kung gaano siya kamangha sa hawak niya ngayon. Base sa kanyang reaksyon ay nagustuhan niya naman siguro ang regalo ko para sa kanya.

"I mean— how?" Tanong niya.

"Whenever we go to your favorite store, palagi kong napapansin na tinitingnan mo 'yan. Even before pa, so i decided to buy it nung napadaan ako roon..."

The cashier told me na may nag pa-reserve na raw ng vinyl na 'yan. I don't know anything about it pero ang alam ko ay limited edition  'yon. She also told me that someone reserved it na for almost a year— pero hindi na ito binalikan.

"Grabe... i have no words." Niyakap niya 'yon bago yakapin ang braso ko. "Thank you so much for this. Alam mo bang iniyakan ko 'to nung bagong release."

"Why?" I asked.

"Wala akong pambili, e." Seryoso niyang sambit.

"Don't worry. It's all yours now."

"Pati ikaw?" She playfully asked.

"Hindi pa ba?" I gave her a peck and stopped the car.

Mabilis kaming nakarating ng apartment niya, muli siyang yumakap sa'kin at tumagal 'yon ng ilang minuto. Grabe, I can do this all day. Ang sarap sarap nang may kayakap.

"Alam mo ba, I really want to buy this before para iregalo kay Lolo, hindi ako makapaniwala na you bought it for me as a gift. I'm sure matutuwa siya."

My heart dropped when i heard what she said, it shows how much she loves her grandfather. She really knows how to value her relationship with the people in her life. Somehow, i'm amazed by that.

My girl is a keeper.

"You deserve to have it then."

"Thank you." She whispers. 

"Open mo na rin yung another one."

She nodded her head and broke the hug, kinuha niya ang kahon ng latest model ng iPhone. Kumunot ang kanyang noo at binuksan 'yon. Tinapik-tapik ko ang manibela at kinagat ang aking labi. She shaked her head and whistled.

"Tangina." She cursed silently.

"What?"

"Ang solid mo naman mag regalo, irog."

"You're welcome." I smiled at her. "I know you need a new one." Mas magiging maganda na ang quality ng recordings at video na ina-upload niya sa internet. Kung may alam lang ako tungkol sa mga gamit kung paano gumawa ng tugtog ay 'yun na lang ang binili ko pero knowing her... 'wag na muna.

"Right... may airpods at charger pa." Pinanood ko lang siya na ilabas 'yon isa-isa. "Naalala ko tuloy nung naapakan ko yung airpods mo, tapos ngayon magkasintahan na tayo." 

To be honest, i don't know what to say pero ang dami kong gustong sabihin sa kanya. Feels like ako ang niregaluhan at hindi siya, pero sapat na siya sa'kin bilang regalo. Muli niya akong pinaulanan ng halik sa mukha at pinanggigilan pa ang pisngi.

"Stop!" I rolled my eyes pero hindi siya tumigil.

"Sandali, paano ba 'to?" She asks.

"Just follow the options, Jisoo."

"Let's take a picture together." Sambit niya.

Nang mabuksan niya ang telepono, agad niyang ipinunta 'yon sa camera. She was leaning on my chest at hawak ng dalawang kamay niya ang teloponong nakaharap sa amin. I wrapped my arms on her neck and smiled at the camera. Natawa ako nang mahina dahil video pala ang napindot niya.

"Bakit ka tumatawa?" Irita niyang tanong.

"You're recording us."

"What?"

"Yeah, look." I took her phone at ipinakita sa kanya ang number na gumagalaw. Humigpit ang yakap ko sa kanya at mas idinikit siya sa'kin. Nang makita niya 'yon ay tumango siya at pinaulanan na naman ng halik ang aking mukha.

"Picture tayo... tas gawin mo na rin wallpaper."

"You're so highschool, Jisoo." I teased.

"Kaysa naman sarili kong mukha ilagay ko, 'di ba?"

"Whatever." Sarkastiko kong sambit. Sa tingin ko ay hindi lang isa o dalawa ang kuha namin roon, hindi ko na ito binilang sa sobrang dami pero ang pinili kong wallpaper ay yung pisil ng kanang kamay niya ang magkabila kong pisngi, at siya naman ay kagat 'yon. 

Nakatuon pa rin siya sa'kin habang inaayos niya ang contacts at settings roon. "Irog ko." 'Yan ang ipinangalan niya sa'kin. I'm glad i made her happy today. Hinaplos ko ang tinta niya sa braso at inamoy ang malambot niyang buhok. Napatigil ako nang marinig ang mahina niyang pag tawa kaya sinilip ko kung ano ang ginagawa niya.

She's still looking at our pictures. 

"Look at your cheeks, irog!" Pang-aasar na naman niya.

"Annoying ka na naman."

"No..." She said with her tiny voice. "You're so cute."

"I know." Nang sabihin ko 'yon ay muli niyang pinisil ang pisngi ko. I looked at my phone, and i received a message from my father. It's almost six na rin pala. 

"I have to go, Jisoo."

"Ah, right!" Aniya. "Anyway, i'll make bawi but for now i want to say thank you, sugar mom—."

"Bwisit." Kinurot ko ang tagiliran niya, she laughs out loud and shaked her head. 

"Kidding aside. I appreciate it so much, but next time, you don't have to buy me an expensive one, okay?"

Well, I can't blame her. We're very different.

"I'm not sure about that." I smirked. "And you don't have to make bawi. Kung ganyan ba naman kasaya ang magiging reaksyon mo, sa tingin mo ba, mapipigilan mo pa 'kong mag regalo sa'yo?" I asked.

"Syempre, galing sa'yo, e." 

"I'm thinking na nga kung anong next."

Tinaasan niya 'ko ng kilay. "Why do i feel like you love giving gifts?" She asks.

"Not really."

"Really?"

"Yeah, unless i love the person." I sincerely said. She looks at me and gave me a soft smile. Yumakap siya at hinalikan ang aking pisngi bago mag paalam. I'm gonna miss her.

Inayos niya na ang kanyang gamit. I saw Yeri in front of my car, kumaway siya sa amin kaya bumusina ako. "Good luck on your practice."

"Thanks. irog. Dahan-dahan sa pagmamaneho, ah? Text mo 'ko 'pag naka-uwi ka na..." She said pero biglang binawi.

"Ah, hindi. Talk to your parents muna. And whatever happens, call me lang, ah?"

"Okay." She softly pinched my cheeks before getting off the car. Sumalubong sa kanila si Joy, binasa ko ang mensahe ni Dad at tuluyan nang umalis sa harap ng apartment ni Jisoo.

 It's gonna be a long night.

From: Jisoo

We'll practice na. Ingat ka, ah?

Salamat muli, irog kong mahal.

I didn't bother to reply. Natawa ako dahil imessage na ang gamit niya. Nag send pa siya ng iba't ibang emoji mula. I sent a thumbs up and continued driving until I arrived at home.