JENNIE POV

"Is that your car?"

"No, irog. Kay Lolo 'yan."

Tumango ako at pinanood siyang tanggalin ang cover ng pulang pick-up truck. Nag takip siya ng ilong dahil sobrang dami ng alikabok, she even gave me a face mask para hindi ko masinghot 'yon. 

Nang malaman ko ang ibig sabihin ng tinta niya sa braso ay hindi na 'yon mawala sa isip ko. May kinalaman pala 'yon sa hiwalayan ng magulang niya, at napagtanto ko na hindi lang pala ako nag-iisa.

"Maaga pa naman. Okay lang ba na mamasyal muna tayo ng Elbi?" She asked and pouted her lips. "Mukhang matagal na ulit bago ako makauwi rito, e." Aniya.

"Okay."

"Marami rin kainan dito."

"Okay."

"Gusto mong pumunta sa UP?"

"Okay."

"Next time, 'pag marami tayong free time, puntahan natin lahat ng simbahan sa Laguna, irog."

"Okay."

"Wala ka bang ibang sasabihin kundi okay?"

"Basta ikaw ang kasama ko ay okay na ako roon."

"Masyado mo na naman akong pinakikilig, e."

"Ang sinabi ko lang naman ay okay, Jisoo."

"Baka kasi may gusto ka rin puntahan, irog."

"Wala naman. Just do the honor. It's your town."

"Talaga? Kahit ano ay pwede kong gawin?" She her lower lip at pinaningkitan ako. Pinisil ko ang kamay niya at isinandal siya sa pinto ng pick-up.

"Oo, kahit ano— at kahit saan." Her eyes widened.

"Nako!" She reacted. "Sumakay ka na, irog."

"Sa'yo?" Seryoso kong tanong kaya bigla siyang nasamid. Ngumisi ako at sumakay na ng shot gun seat at hinintay siyang sumakay dahil nag paalam muna siya kay Yeri bago kami umalis ng bahay.

Luma na ang modelo ng sasakyan na ito, hindi siya high tech kaya ang kanta na lumalabas mula sa radyo ay galing sa CD. Bukas ang mga bintana habang kami ay nasa byahe. Sinasabayan niya ang kanta habang nagmamaneho. Ngumiti ako sa aking nakikita at pinadausdos ang kamay sa labas ng bintana.

"This is how it feels to breathe a fresh air pala."

"Huwag na tayong bumalik ng Manila?"

"Sira! That's bawal."

"That's pwede."

"No, lagot ako sa parentals."

"Sabagay." Tumawa siya ng mahina at ipinarada ang sasakyan sa parking ng UPLB. Siguro, kung may music course dito, hindi siya sa Diliman nag-aaral.

"Gusto mong pumunta sa itaas?" She asked.

"Where, Jisoo?"

"Doon sa Japanese Shrine." Inginuso niya yung mataas na hagdan papunta sa lugar na tinutukoy niya. "Or 'wag na? Baka hapuin ka na naman." She said and patted my back.

"It's fine. Let's buy tubig na lang."

"Pag narating natin ang tuktok, may halik ka sa akin."

"Scammer." She's always like that. Lalo na kapag bumibisita ako sa apartment niya na nasa 5th floor pa.

"Tara na, irog." She held my hand and intertwined our fingers. Pinauuna niya 'kong humakbang bago siya sumunod. Naririnig ko ang mahina niyang pag tawa kaya napairap ako. "Hindi ka ba talaga interesadong mag work out? Ang tipid mo kumain tapos wala ka namang work out."

"Excuse me!" I rolled my eyes. "Palagi tayong magkasama kaya palagi rin akong busog." She laughs and shaked her head.

Inilabas niya ang kanyang telepono at itinapat ito sa akin. Mukhang kinukuhaan niya na naman ako ng video kaya nag takip ako ng mukha but she placed her arm on my shoulder at inilapit pa ang telepono sa mukha ko.

"Let's take a picture together." She whispered.

Nang makarating kami sa itaas ay nag selfie kami nang magkasama. She gave me a peck dahil nakarating daw kami ng tuktok. Umirap na lang ako at humawak sa laylayan ng plaid niya. Kinuhanan niya ako ng litrato mag-isa at ginawa niya pa akong model ng hagdan. 

"Dito na muna tayo." She sat on the stairs at dahan dahan hinigit ang braso ko para umupo sa tabi niya. Yumakap ako sa kanyang braso at ipinikit ang mata.

She started to hum a not so familiar song. "Alam ko na hindi mo pa 'to alam pero kung alam mo na, edi mabuti."

"What is it?"

"Yung kantang Bawat Daan, it was filmed here. Sir Ebe was singing with his guitar while walking around the campus. I was really amazed by that."

"Oh." Hindi ko alam.

"Alam mo ba yung lyrics no'n? It says, kung puso ko ay imamapa, ikaw ang dulo, gitna't simula." Pag awit niya kaya ako'y napamangha.

"Your voice is very beautiful, 'no? And the lyrics."

"Thanks, irog... And hindi naman sa hindi ako sigurado, pero sa tingin mo ba, tayo na hanggang dulo?" Seryoso niyang tanong kaya nag mulat ako ng mata. Nakita kong nakatingin na pala siya sa akin at naghihintay ng sagot.

"Hindi lang dulo, Jisoo. Pati na rin gitna at simula." Humawak ako sa kanyang batok at hinalikan ang labi niya, I felt her smile against our kiss. I know she looks hot on her piercing there pero it's starting to irritate me. Nakakasagabal kasi 'yon sa pag halik ko sa kanya dahil madalas ay nakakagat ko 'yon.

"I really like your choice of words.. and your kisses."

"Really?"

"Yeah, irog."

"But I like you more. Paano 'yon?" I asked.

"Umabot pa ng Laguna landian natin. Bumaba na nga tayo." Aniya at tumawa ng mahina. Uminom muna kami ng tubig at itinapon niya 'yon sa basurahan bago bumaba. Sariwa ang hangin at maaliwalas ang paligid. May iilang tao rito na mukhang estudyante at sa dorm nananatili.

"Kain tayo?"

"Well, that's the highlight of our day, right?"

"Exactly."

"Anong gusto mo?"

"Ikaw."

"Pati ba naman ikaw ay ganyan ang isasagot?"

"Alangan naman kasing isagot ko ay iba?"

"Ano kakong gusto mong kainan, irog?"

"Yan! Ayusin mo ang tanong mo sa susunod."

"Ikaw, ikaw! Ayusin mo sagot mo sa susunod."

"Whatever, Jisoo."

She always know a good place, now it's samgyup.

"Baka nagsasawa ka na sa tapsi, e."

"Hindi naman." Hindi naman talaga.

"Maiba naman, baka maging baka na tayo, e."

"Bakit? May beef din naman sila sa menu, ah?"

"Ah, oo nga, 'no?" Aniya at nag kamot ng kilay. 

"Is there a ramen here?"

"You want noodles?"

"No, I want sabaw." I said sarcastically.

"Seoul Kitchen." Sagot niya. 

"Doon na lang." I said, mabilis kaming nakarating sa sinabi niya. Pinagmasdan ko ang paligid, marami ngang kainan dito at maraming inuman. Magkatabi pa ang mga tindahan para sa photocopy o xerox

"I've heard from my friend na inuman daw ang Elbi Square."

"Ah, oo. Elbi Square, Tresto— marami pa d'yan."

"Saan yung sinasabi ni Yeri? Entablado ba 'yon?"

"Oo." Tipid niyang sagot.

"And your friends are there?"

"May gig daw, e."

"Ayaw mo talaga silang puntahan?"

"Next time na lang." Tipid siyang ngumiti at niyaya na 'kong pumasok sa loob ng restaurant. We ordered a lot because i'm craving for Korean food, at sa sobrang dami kong inorder ay hindi ko maubos-ubos.

But thanks to Jisoo, kapag nangyayari talaga yung ganito ay siya ang umuubos ng order namin. Actually, siya talaga yung taga-ubos ng pagkain kapag ayoko na para hindi raw masayang.

Sanay na rin siya at hindi na nakikipagtalo pa kapag sinasabi kong ako na ang magbabayad nang kinain namin. Niyaya niya pa 'kong pumunta sa bundok ng Maria Makiling pero dahil bumaba na ang araw ay napagpasyahan na lang namin bumalik ng bahay.

"Magpapaalam lang ako kay Lolo, irog."

"I'll go with you."

"Sige." Ibinalik niya ang cover ng pulang pick-up truck at niyaya na 'kong umakyat sa itaas. I smell something different at nakita si Yeri sa kusina habang may suot na apron. Kumaway siya sa'kin habang hawak pa ang pang halo ng niluluto niya. Tumango ako at ngumiti na lang bago sumunod kay Jisoo papunta sa kwarto ng Lolo niya.

Her grandfather is sleeping peacefully, ipinatong ni Jisoo ang gamot at isang basong tubig sa katabi nitong coffee table. Hindi na kami nag abalang gisingin ang Lolo niya dahil baka hindi pa raw kami pauuwin, bago kami umalis ay may ibinigay pa sa'kin si Yeri. Ang sabi niya, kakanin raw 'to na gawa niya. Mabilis ang byahe dahil linggo at walang traffic, we just arrived in front of her apartment.

"Thank you for today, irog."

"As long as you're happy, Jisoo."

"It's getting late. Umuwi ka na."

"Do you think i should go to Irene?"

"Why? What's with your friend?"

"Never mind." I shrugged it off and kissed her cheek. Nag kwentuhan muna kami dahil ayaw niya pa 'kong umalis, at ayoko rin namang iwan siya kaya umikot muna kami ng Sunken Garden habang nag-uusap sa sasakyan. 

Nang makunteto kami ay napagpasyahan niya nang umuwi at naalala kong kakausapin pa nga pala ako ni Mommy after this weekend. Biglang bumigat ang pakiramdam ko, she will probably talk about the divorce and the rest house in Tagaytay.

"Okay ka lang ba?" Tanong niya.

"Of course i'm okay."

"Mukhang namimiss mo agad ako, ah."

"Sira!" She chuckled.

"Irog, aakyat na 'ko."

"Okay." I answered and patted her shoulder.

"Text me when you get home."

"Yeah, sure." I gave her a peck and removed her seat belt. She took her things on the back seat and waved her hand at me before getting off the car. "Thanks..."

Bumusina ako bago umalis at tinanaw siya sa side mirror hanggang mawala na siya sa aking paningin. Tumunog ang telepono ko at inakalang si Jisoo 'yon but i'm wrong. 

Soojoo Hong sent you a friend request. My brows furrowed. 

Is this Jisoo's best friend? I suddenly remember na hindi nga pala siya naipakilala sa akin ni Jisoo kahit naroon siya sa bahay nila kanina. I mean why would that person add me on facebook? I'm not even active on that platform. Kahit nga si Jisoo ay hindi ko friend sa facebook because we barely interact on social medias dahil nga palagi kaming magkasama.

Hindi na 'ko nag abalang tingnan ang friend request na 'yon at nag patuloy na sa pagmamaneho. Mabilis akong nakauwi ng bahay at ang sumalubong sa akin ay ang mga kasambahay. Kinuha nila ang mga bitbit kong gamit at mabilis akong inasikaso. "Where's Mom?"

"Nasa dining po ang Senator, Madam."

"Alright, thanks." I my lower lip and fixed myself. Napatingin ako sa suot kong plaid at panigurado ako na mapapansin niya na naman ito.

"So Jennie— how was your weekend?" She asked without looking at me because she's busy at her papers. It's been a week at ngayon ko na lang ulit siya nakita. I wonder kung nasaan si Dad. My mother looked at me at tumaas ang kilay nang mapansin ang suot ko.

"It was fine, Mom." I almost whispered.

"Ano nga ulit ang pangalan ng girlfriend mo?"

I don't know why I got anxious. "Jisoo. Jisoo Kim."

"Jisoo." Pag ulit niya at tiningnan ako sa mata, may inabot siyang papel sa akin na ikinataka ng mukha ko. "Look at these papers in my hand right now, ija."

"Mom, what's with those papers?" I crossed my arms.

"Just look at it, Jennie." I don't understand a single thing but it's a list of students from UP, most of them are marked as an activitist at yung laging nasa rally, my eyes widened when I saw Jisoo's name in it.

"Mom."

"See?" She smirked.

"You did a background check on my girlfriend? How could you do that? Hindi mo ba naisip kung anong mararamdaman ko? That was invasion of privacy."

"Your girlfriend was always executed when there's a rally outside Senate, sometimes in Malacañang but mostly— inside the campus of UP. That means she's a dangerous person and causes trouble a lot. Hindi ko alam kung ano ang pinaglalaban ng batang 'yan at ng mga kasamahan niya but as a mother, alam kong hindi siya makakabuti sa'yo..."

"Just because she protests every damn time a politician makes a selfish decision for the sake of their own needs and desire— bigla na lang siyang hindi makakabuti para sa akin? Seriously, Mom? What kind of mindset is that?"

"You don't understand a thing, Jennie. Wala kang alam."

"No, Mom! I mean why would politician be afraid of these kind of people na gusto lang naman ipaglaban ang karapatan nila, lalong lalo na ang tama kung wala silang ginagawang masama?" I asked seriously.

"I'm not afraid of her. She's just an ordinary kid."

"Oh, Mom. I am not pertaining to you but if the shoe fits, go on. I'm actually talking about these useless politician na walang ibang ginawa kundi unahin ang sarili nila. In fact, they have all the powers but why are they so threatened by a college student?" I added.

"Watch your words, Jennie. I didn't raised you like that."

"Yeah, but you raised me to be like this!" I raised my voice dahilan para magulat ang mga kasambahay. "You raised me to be true and stand up for myself and others, and if I need to do it against you then I will do it."

"Jennie!"

"But now, I don't know anymore, Mom. Maybe you didn't raised me at all." Sambit ko at tumayo na ng inuupuan but she held my wrist and looked at me.

"We're not yet done talking." 

"I barely see you at home and then all of a sudden this will happened? Oh, god. Ang akin lang, huwag mo nang idamay ang relasyon namin ni Jisoo sa mga bagay na wala kaming kinalaman. I'm happy with her... Pinapasaya niya 'ko more than those luxurious things na ibinibigay niyo sa akin kapag alam niyong masama ang loob ko sa inyo." Sambit ko kahit halos hindi na ako mapakali sa kinatatayuan ko. "If she wants to protests and fight for her rights, i won't stop her from doing that. Hindi ko kontrolado ang buhay niya at hinding hindi ko gugustuhin na kontrolin ang buhay ng ibang tao katulad nang ginagawa niyo sa akin!"

"Jennie!" Sigaw niya para mag echo ito sa buong bahay.

This is actually the first time I told her those words, at ito rin ang unang beses na napagtaasan ko siya ng boses. Somehow, gumaan ang pakiramdam ko kahit malaki ang posibilidad na magalit siya sa'kin. Hindi ko maiwasan na hindi mag salita ng kung anong nararamdaman ko. I was frusrated when I got home because i'm expecting her to talk about the divorce pero mali ako nang inaakala. Mali ako.

"That woman will be your downfall, Jennie."

"Really, Mom? Or should I say your downfall?"

"Jennie." She said through gritted teeth, humigpit pa ang hawak niya sa aking palapulsuhan, at nang mag reklamo na akong masakit ito, she let go of my hand, mabilis akong umalis sa harapan niya at lumabas ng bahay.

" parents."

"Where do you think you're going, Jennie?" I was about to get inside my car but I heard my mother. She followed me here and softly held my arms pero agad kong tinanggal 'yon.

"Away from all of this mess!"

"You are not going anywhere. You're grounded."

"Whatever, Mom! Wala na akong pakialam!"

"What the hell is your problem?!" Ito na ata ang pinakamalakas niyang boses ngayong gabi. Napa-atras ako at pinagdikit ang kamay dahil sa takot.

"You wanna know my problem, Mom?" I asked seriously.

Halos tinutusok niya 'ko ng tingin kaya hindi ko ito masuklian. Ramdam ko ang galit niya kahit hindi ko siya tingnan. Nanginginit na ang gilid ng aking mga mata at hindi na pinigilang bumagsak ang mga luha.

"Blame it on your freaking divorce with Dad. At sabi mo, no matter what happened— you won't sell the rest house but you just broke a promise!" Hindi siya nakapagsalita at para bang natulala sa sinabi ko.

I really hate it when someone broke their promises. Kung sino pa ang unang nangako sa'kin ay siya pang hindi ko inaasahang gagawin ang kabaliktaran nito. It's my mother.

I know i'm grounded pero tuluyan akong umalis ng bahay, i feel so lost tonight. I decided to go at Jisoo's apartment dahil siya ang unang pumasok sa isip ko.

Nang maiparada ko ang sasakyan ay nag dalawang isip pa ako. It's very late, alam kong pagod siya sa byahe kanina at mukhang nagpapahinga na. Ayoko namang istorbohin pa siya, she needs time for herself— kasama niya na ako ng dalawang araw.

I turned off my phone nang makita na marami akong missed call from my parents and Mino. I really don't know where to go. Gusto ko man tawagan si Krystal pero ayoko nang buksan ang telepono ko dahil baka malaman ni Mom nung nasaan ako, at ayoko rin na maabala si Irene. Everyone has their own problems.

And I shouldn't depend on them. I was about to leave nang bigla kong makita ang pamilyar na mukha na lumabas mula sa gate ng apartment.

Kung hindi ako nagkakamali, mga kasamahan ito ni Yeri sa banda, isa-isa silang lumabas ng gate at may bitbit pang mga gitara and Jisoo is also there. Nang umalis ang mga bata ay lumipat ang tingin niya rito.

I closed my eyes when she knocked on the window. Tinted ang salamin ng aking sasakyan kaya hindi niya 'ko kita sa loob. Sumilip pa siya at inilabas ang telepono. Kumunot ang noo ko nang itapat niya 'yon sa harap ng pinto. I read what's written on her note.

"If you're there— go outside."

Hindi na 'ko nag dalawang isip pa at huminga muna ng malalim bago bumaba ng sasakyan. Her eyes were crossed but she immediately wrapped her arms on my waist. "What happened, Jennie?" She asked.

"My mother and I fought."

"Oh." Tanging sagot niya at hinaplos ang likuran ko.

"Can I stay here for a while?"

"Of course." She held my hand and slowly pulled my hand. "But you have to take the stairs, irog." Sambit niya at tumawa ng mahina pero nang mapansin niya na wala akong reaksyon ay umakbay na lang siya sa akin at humalik sa pisngi ko.

She the lights when we arrived at her place. Looks like Seulgi isn't here dahil walang maingay na sumalubong sa amin, pinaupo niya ako sa sofa kung saan may pangalan niya, natanaw ko tuloy ang sofa sa harap na may pangalan naman ni Seulgi.

"Irog, uminom ka muna ng tubig." She gave me a glass of water, kaunti lang ang ininom ko roon pero pinilit niyang ubusin ko 'yon.

"Thank you."

"Kumain ka na ba?"

"No, I lose my appetite."

"You should eat, Jennie."

"Can we just rest for tonight, Jisoo?"

"Rodics?" She tried to make our conversation lighter but it doesn't help at all. My mind is full of thoughts.

"I'm really not in