JENNIE POV

"Wala ka ng klase?"

"Free cut."

I nodded my head sa sagot ni Jisoo. Nakaupo kami ngayon sa bench ng Sunken Garden habang pinapanood ang mga tao at sasakyan na dumadaan. Dito ako dumaretso after my class just because I wanna see her face. Ilang araw rin kaming hindi nag kita because of our research. She's graduating also.

She's wearing a skater skirt, different from her usual fit. Hindi niya suot ang chucks ngayon kundi ankle boots ang gamit niya. As for her top, ganoon pa rin. A plain black shirt tucked inside her skirt. And of course, her flannel.

She look so hot. As usual. What a rockstar.

"Nood ka ng gig ko mamaya?"

"Uh, I don't think I can go. I have a family dinner later, e."

"Sige." Kinuha niya ang gitara sa guitar case at inaayos ang tono nito. "Anong gusto mong kanta? Any request, irog ko?" 

"Huh?" I looked at her. Hatdog? I rolled my eyes.

"Kung hindi ka makakapunta sa gig, yung gig na lang ang dadalhin ko sa'yo." She said and smiled at me.

"Anything." I answered and gave her a sweet smile.

Umakbay ako sa kanya at itinuon ang ulo sa balikat. Nag simula na siyang mag strum ng gitara. Hinaplos ko ang tattoo niya braso bago pumikit. At sa aking pag pikit ay naramdaman ko ang kanyang halik.

Sa pisngi.

"You look tired, Jennie."

"I'm fine. I'm resting now." I whispered. Narinig ko ang mahinang pag tawa niya at sinimulan na ang pag kanta.

Umaga na sa ating duyan

'Wag nang mawawala

Umaga na sa ating duyan

Magmamahal, oh, mahiwaga

I opened my eyes at nakita kong nakatingin siya sa akin habang kumakanta. She smiled at me kaya bumagsak ang braso ko sa bewang niya. Parang nanghina ako nang dahil doon, sa boses niya.

Matang magkakilala

Sa unang pagtagpo

Paano dahan-dahang

Sinuyo ang puso?

We're just smiling the whole time she's singing. I took my phone to take a photo of us. Ngumiti siya roon habang nakatuon ang ulo ko sa balikat niya. When the pre-chorus comes, I raised my phone and started to record us. I'm not familiar with the song, but everytime na kumakanta siya ay nadadagdagan ang kantang nalalaman ko mula sa kanya.

I like it.

Kay tagal ko nang nag-iisa

And'yan ka lang pala

She's looking at me na para bang ako lang ang nakikita niya at wala ng iba. I kissed her cheeks pero bigla siyang tumigil sa pag tugtog na ikinataka ng mukha ko.

"Why did you stop?" I asked.

"That was the first time you kissed my cheek."  Oh.

And I kissed her cheeks again a hundredth times.

Mahiwaga

Pipiliin ka sa araw-araw

Mahiwaga

Ang nadarama sa 'yo'y malinaw

Nang matapos siyang kumanta ay parehas na lang kaming ngumiti sa isa't isa. Itinago ko ang phone ko para muling tumingin sa oval at sa kalangitan. Madalas akong dumaan ng UP, pero ito ang unang beses na tumambay ako sa Sunken Garden with someone.

There's always a first time talaga, 'no?

"So, kailan mo 'ko ipa-followback?" I coughed kaya hinagod niya ang likod ko.

"Huh?"

"Sa instagram." She took her phone at ipinakita sa akin na hindi ko pa siya pina-follow sa ig. Naningkit ang mata ko nang maalala na naman yung huling litrato niyang naka-post doon. Sana ay nakalimutan niya na napusuan ko 'yon.

"Right." Umiwas ako ng tingin at umirap bago kunin ang phone sa bulsa. Nag punta ako ng ig app and followed her back immediately.

"Ayan! @jrjkim started following me na." She laughs.

"Happy?" I asked sarcastically.

"Happy na!" She said. "Grabe, inabot ng isang buwan, ah!"

As much as I want to ask her kung sino yung kasama niya, nag kibit balikat na lang ako. Baka it's too personal for her. Lalo na't hindi pa naman kami.

"Kain tayo." Pag-aaya niya.

"Where?"

"Sa Area 2. Maraming kainan doon." Aniya.

"Area 2?" My brows furrowed.

"Yeah, tara. Walking distance lang 'yon."

"No." I said seriously kaya napatingin siya sa'kin.

"What no?" Kumunot ang noo niya.

"The last time na sinabi mong walking distance lang, ang layo ng nilakad natin. Now, let's use my car."

"Pero I swear, malapit lang 'yon from here, Jennie."

"No." I said. "At tsaka may ibibigay pala ako sa'yo."

"Ano 'yon?" She asked curiously at inayos ang gitara.

"Nasa sasakyan. You can't say no na. At ayokong mag lakad, Jisoo. I'm pagod." Tumayo ako at hinigit ang palapulsuhan niya para umalis na roon.

"Wait lang." She put her guitar on the case of it at isinabit 'yon sa balikat niya then she placed her right arm on my shoulder bago ako yayain mag lakad.

May nakasalubong pa kaming grupo ng kabataan or should I say freshie na bumati sa kanya. I raised a brow nang marining kong "Master" ang tawag nila kay Jisoo. 

Huh, master?

"Practice makes perfect! Galingan niyo! Lapit lang kayo kapag kailangan niyo ng tulong." Sabi niya pa sa mga 'yon at sumaludo sa kanilang lahat.

Pag sakay namin ng sasakyan ay inilagay niya agad ang gitara sa likod. Hindi niya siguro napansin ang ibibigay ko dahil nandoon lang naman sa likod 'yon.

She removed her specs at nag kusot ng mata, agad kong kinuha ang bouquet of red roses. Nanlaki ang mata niya pag mulat at muling sinuot ang salamin.

"Ano 'yan?" Taka niyang tanong.

"Duh? Hindi ba obvious? E, 'di, bulaklak?"

"I mean, alam kong bulaklak. Pero anong mayroon?"

"Bawal?" Pagsusungit ko.

This is actually the first time na magbibigay ako ng bulaklak sa tao bukod sa pamilya ko. Usually kasi, ako ang binibigyan kaya bigla akong kinabahan. Isang buwan na rin pala kaming nagde-date ni Jisoo kaya naisipan ko siyang bigyan ng bulaklak. Ngumisi siya at kinuha 'yon, lumapit siya sa'kin at humalik sa pisngi ko.

"Salamat, irog." Inamoy niya 'yon at nag thumbs up.

"What?" My brows furrowed and took it.

"Para parehas tayong mayroon." Sambit niya. Muli na naman siyang humalik sa pisngi ko. Quota na siya ngayong araw pero okay lang.

"Well, thanks?" I giggled and started the engine.

"Let's take a picture muna." Sabi niya at inilabas ang phone. Napansin ko na naman ang basag na screen doon at napa-iling.

"Do you want a new phone?" I asked.

"Huh?"

"I'll buy you one." I said seriously.

"Luh! 'Wag na, uy! Nagagamit ko pa naman yung akin." She said. "Tsaka nandito lahat ng recordings ko, e. Kaya ang hassle kung magpapalit pa ako." 

"D'yan ka lang nagre-record sa phone mo?"

"Yeah, I have this app here then dito ko nililinis yung timpla ng tunog ng mga instrument at boses ko bago mag upload sa youtube. Yung iba cover, yung iba original like my own composition. Pero yung mga kino-consider kong masterpiece, nirerekta ko siya sa casette or mixtape." She explained. I'm really amazed. Sigurado naman ako na lahat 'yon ay masterpiece dahil siya ang gumawa.

"You have a youtube?"

"Yeah."

"And you have your own composition?"

"Of course, Jennie." She carresed my arms.

"Then sa phone mo lang 'yon inaayos lahat?"

Parang ang hirap naman ata ng ginagawa niya pero the way she make paraan to continue pursuing music is just amazing. 'Pag nga naman gusto mo ang isang bagay, gagawan mo lahat ng paraan to make it work kahit gaano pa ito kahirap.

"Yup! Minsan nga sa cr pa 'ko nagrerecord para kulong yung lugar at hindi maingay, e." Sagot niya at tumawa. "Tapos nagpapatulong ako kay Seulgi minsan for extra sounds."

"You never been in a studio?" I asked.

Because as a daughter of a man who has his own entertainment company, palagi akong naroon at alam ko ang itsura ng bawat opisina ng gusaling 'yon.

"A studio? Like..." What a conyo girl. "Those company where you can record your own songs? Uh, not yet. I've never been there. But to see myself inside that holy place doing the things that I love? Well, that's literally a dream. You know what i'm saying?"

"Yeah, yeah. I totally get you, Jisoo."

"But when I was in highschool, me and my band mates used to rent a studio somewhere in our province." Kwento niya.

Interesting.

"Studio as in like may mga instruments doon but you have to pay for the place per hour. I know it's different from the studios out there but it's enough for us because that's just it."

"Oh, wow." I reacted. "You have a band?" I asked.

"Before." Tipid niyang sagot. "Nung highschool. Ako lang kasi napahiwalay sa kanila, e. You know, UP. A dream come true. I had to leave everything for it."

"Looks like marami kang iniwan sa Laguna, ah."

"It wasn't like that." She chuckled. "That's life. Hindi habang buhay ay nasa isang lugar lang tayo, minsan kailangan talaga natin malayo sa mga taong malapit sa atin para humigpit ang kapit natin sa pangarap."

"Right!" I pouted and wore my shades para hindi niya mahalata na titig na titig ako sa kanya. “Bukod sa gitara, ano pa bang kaya mong tugtugin, Jisoo?"

"Interview ba 'to?" She laughs. "Or audition?"

"You can say that." I might refer her to Mino if she wants.

"Uh." She her lower lip at nag-isip. "All kinds of guitar like bass? You know that? Electric too, and oh, I also know how to play piano and a little bit of drums. Pati nga drum pad to make a beat pinatos ko na." All I can say is wow. She's really talented, huh.

"You're really good at your thing, 'no?" I said.

"Well, if you really love what you do then it won't be that hard to learn everything about it." I nodded my head and looked away until I felt her arms on my waist.

"Hey." She whispered. "It's fine. As for you, don't rush things, okay? Balang araw, you'll find your own path and directions. Always trust the process, Jennie."

"No, i'm actually amazed and inspired because of you. You're so vocal about your dreams and it made me realized some things. What if I try singing?" I asked her and wrapped my arms around her neck.

"Are you sure?"

"Wala namang masama sumubok, 'di ba?"

"It's up to you, Jennie. But if you really want to try it then we'll make it happen. You can make it happen. I can guide you pero sabihin mo muna master." She laughs.

I rolled my eyes and patted her back. "Let's see."

"Hindi na tayo nakapag-picture!"

"Right!" 

My arms are still wrapped on her neck habang kapit niya yung bouquet. Parehas kaming nakangiti sa camera, after that naningkit ang mata ko nang makita na ia-upload niya sa ig story yung picture. She wrote something, and I think that's "Mahiwaga." then she tagged me on that one before hiding her phone.

"Tara na." Kumalas siya sa yakap and wore her seatbelt. 

Nag maneho na ako nang maisuot niya 'yon. She's right. Malapit nga lang itong Area 2 mula sa lugar namin kanina at parang near her apartment lang. But she's a scammer kaya mas ginusto kong gumamit ng sasakyan. Pag baba namin ng Corvette ay agad niyang hinapit ang bewang ko dahil maraming estudyante ang dumaan sa harap namin.

"Sorry, crowded. Friday, e." She whispered.

"Okay lang."

"Anong gusto mong kainin?"

"Ikaw?"

"Ako?" Nanlaki ang mata niya.

"I mean, ikaw? Anong gusto mong kainin?" I asked.

"Hmm." She her lowep lip.

"Wait, sabi mo last time, you want those food na after iluto, sawsaw agad and eat it, right? What's that?"

"Street foods ang ibig sabihin ko doon, Jennie."

"Isn't it dirty? It's from the streets, right? That's why it's called street food?" I said and crossed my arms.

"You've got to be kidding me." Napasapo siya sa noo.

"Why?" I pouted.

"Nevermind." She let out a loud breath.

"Let's go eat those." Inosente kong sambit.

"You wanna eat street foods, Jennie?" She asked.

"It would be my first time. The only street foods that I know is like Mcdo." Naningkit ang mata niya. "But like parang I want neon balls, e." 

Tumawa siya ng malakas sa sinabi ko dahilan para mabitawan ang bewang ko. "Why?" I asked. Kinuha ko ang kamay niya at ibinalik ‘yon sa bewang ko dahil ang daming tao rito at ayokong madikit sa kanila.

"Parang I want neon balls, e." She mocked me kaya napairap ako. Kukurutin ko sana ang tagiliran niya but she held my hand to prevent me from doing it.

"Tara na! We'll eat neon balls and other street foods." Pang-aasar niya pa.

Dinala niya 'ko sa stall kung saan siya bibili ng mga kakainin namin. I gave her money dahil 'yun ang usapan namin, na I will make bayad everytime we go out. Napatingin ako sa kabilang stall kung saan maraming nakapila, may usok doon kaya nag takip ako ng ilong at nag paypay gamit ang kamay.

Pag dating ni Jisoo sa table namin ay agad siyang nag labas ng abaniko, alcohol, at panyo mula sa mahiwagang tote bag niya. Inilapag niya yung binili niya at agad pinunasan ang pawis ko sa noo. I took the abaniko at ipinaypay 'yun sa aming dalawa. She even gave me a face mask dahil may usok nga.

"Ito na po ang neon balls mo, senyorita." She laughs at inusod sa harap ko yung kulay orange na bilog. "Tapos ito, fish ball 'yan, kikiam, squid balls at calamares." I nodded my head. Ang dami naman. Ang hirap tandaan ng names nila. Street foods na nga lang.

"Jisoo."

"Jennie?"

"There's so much usok here. Can we eat these sa ibang lugar?"

"Balik na lang tayo ng Sunken?" She asked.

"Pwede." I answered. Inilagay niya sa plastic ang mga pagkain but she told me to wait inside the car.

"Why? Anong gagawin mo?"

"Magpapaluto lang ako saglit ng inihaw kay Mang Larry." Turo niya sa stall na umuusok at pinipilahan.

"Ihaw?" So that's why the place is looking like that.

"Isaw at dugo, Jennie."

"Isaw and a blood?" What the hell was that?

"Yeah! Masarap 'yon. Bituka at dugo ng baboy—."

"A what?" My brows furrowed. Is that even possible?

"Of course, hindi ka pa nakakatikim no'n! Pero masarap 'yon, promise! Lalo na't sawsawan mo'y suka." Napailing na lang ako sa mga sinabi niya.

"Wait mo na lang ako sa car. Anong gusto mong inumin?" She asked at isinabit sa kamay ko ang plastic na may lamang pagkain.

"Parang I want milktea."

"Milktea? Sige."

"But Jisoo..."

"Yes?"

"If you see silken tofu with brown sugar sauce and pearls, buy one for me, please?" Sambit ko.

"Ano?" Naguguluhan niyang tanong.

"Basta silken tofu with brown sugar sauce and pearls."

"Taho?" Tanong niya. I slowly nodded my head.

"Ibang klase." She whispered.

Huminga siya ng malalim na para bang hindi siya makapaniwala sa sinabi ko. Sumenyas siya na bumalik na 'ko ng sasakyan kaya umalis na ako. I don't know why i'm craving sweets. Malapit na siguro ang period ko. Nakita ko ang mga tinginan ng tao sa'kin kaya napairap na lang ako kahit may suot akong shades bago sumakay ng Corvette.

I checked my phone, binuksan ko yung naka-tag sa'kin na ig story ni Jisoo. I uploaded it na lang on my story at wala pang ilang minuto ay nag reply na agad ang mga kaibigan ko. Like sobrang updated nila.

@irenebae: marami ka ng utang na kwento sa'kin.

@jungkrystal: wow may pabulaklak si mayor hmm

@realmino: so, are you dating someone right now?

@hichaheebye: girl what are you doing in upd? 

There are some people na nag reply pa but I didn't bother to check it. I also received a message from the secretary of my parents. They're just reminding me about the dinner. I wonder kung anong mayroon mamaya. Hindi naman sila basta basta magse-set ng dinner for nothing.

Pag balik ni Jisoo ng sasakyan ay agad na kaming bumalik ng Sunken Garden. "Sorry, ang baho ko."

"Yeah, you smell usok." I giggled.

"Because I bought inihaw and silken tofu with brown sugar sauce and pearls." Natawa na lang ako sa panggagaya niya sa'kin. May hawak din siyang milk tea at mango shake. Parang mas natakam ako roon.

Pag balik namin ng Sunken ay agad niyang inayos ang pagkain sa bench. Ang dami, ang dami niyang binili. Everytime na magkasama kami ni Jisoo, palagi kaming kumakain. Hindi na 'ko magtataka kung parehas kaming tumaba.

Nakita ko kung paano niya inilagay yung sauce sa mga disposable cup na may lamang street foods. Inabot niya sa'kin yung may neon balls at stick, dahan dahan akong tumikhim doon at ngumuya. 

It tastes like pritong harina and itlog ng pugo pero masarap. Pinunasan niya ang labi ko gamit ang kamay niya kaya umawang ang bibig ko. "Ang ganda gandang babae tapos ang amos kumain." Sabi niya at tumawa ng mahina.

Tumikhim rin ako doon sa iba niyang binili pero hindi ko naman 'yon mauubos lahat kaya pagkakuha ko ng ilan ay siya na rin ang umuubos. Inabot niya ang milk tea pero nagtataka ang mukha niya sa inaakto ko.

"Ano?"

"Parang want ko na pala ng mango shake."

"This?" Turo niya sa drinks na ininuman niya.

"Yeah."

"Nainuman ko na, e. I'm sure laway conscious ka."

"It's fine. That's you naman." Sabi ko at inabot ang milk tea sa kanya para makipagpalit pero umiling siya. Ngumuso ako at kinunutan siya ng kilay. She rolled her eyes at ibinigay na sa'kin ang mango shake. Her face screams defeat. I laughed out loud.

Agad akong uminom roon. Damn, this mango shake is so refreshing. Tumikhim na rin ako doon sa taho raw ang tawag. Ibinigay ko na sa kanya lahat dahil busog na 'ko at ayokong masobrahan sa matamis, baka sumakit ang lalamunan ko.

“Sarap?” She asked.

“Yeah.”

“Yung laway ko?” Her voice is now filled with humor.

“Ew! Kadiri ka!” She laughs.

"Joke lang!”

She bit her lip at itinapon na yung mga plastic na walang laman sa basurahan. Nag liwanag ang mukha niya nang ilabas niya sa styro ang kulay orange na hindi ko alam at ito'y nakalagay sa stick.

"What is that?" I asked.

"Isaw. Gusto mo?" She asked sarcastically. 

I made face because that's so weird but somehow i'm curious kung ano ba ang lasa. Kaso, malinis ba 'yan? Wala naman sigurong mawawala kung titikman ko, 'di ba? As long as nakikita kong kinakain ni Jisoo, i'm sure na safe yung food. I opened my mouth na ikinalaki ng mata niya. Napa-atras pa siya sa ginawa ko kasi niyapos ko ang braso niya.

"Sigurado ka ba?"

"Yeah, one lang." 

Pero yung isang subo na dapat titikman ko lang ay naging isang order. It feels weird nung una dahil chewy siya at may mapait na lasa but all in all, "Jisoo, I want more."

"No, enough. Baka sumakit pa ang tiyan mo kapag nasobrahan ka ng kain no'n." Seryoso niyang sabi. I shrugged it off at uminom na lang ng mango shake.

Tinapon niya na ang pinagkainan namin at inabutan ako ng bottled wa