Gerald's Mom: Naku asan na kaya ang batang iyon. Pag may masamang nangyari sa anak ko mapapatay ko ang babaeng iyon. Kahit saan pa siya magtago.

Gerald's Dad: Ma relaxed, kilala mo ang anak mo hindi gagawa ng ano man, hindi siya padalosdalos na mag desisyon. Nagpapalipas lang yon, he just need to be alone now and besides alam niyang hinihintay siya ng mga reporter.

Gerald's Mom: anong hindi nagpapadalos dalos kung nag isip siya ng mabuti sana hindi nagpropose sa babaeng iyon. Palagi kong sinasabi sa kanya na hindi sila bagay, na hindi siya ang babaeng karapatdapat sa kanya.(sabay tingin kay Kim)

Kim's Mom:Best easy ka lang tama si pare nagpapalipas lang iyon kasi alam niyang hinihintay siya ng mga reporter.

Melissa: Tita heto uminom muna kayo para marelax kayo. Hay naku I never thought that Nina can do this.

Jam: Sabi ko sa inyo eh wala talaga akong tiwala sa babaeng iyon.

Claire: Ako, hindi rin ako makapaniwala. I know na may pagkamaldita ang babaeng iyon pero ewan ko nakakainis talaga.

Kim: Wait sandali lang, hindi naman natin alam ang rason kung bakit nagawa niya iyon di ba.

Mel:Hay naku Kim whatever her reason is, still not enough para hindi mo siputin ang kasal mo at gawing katawa tawa si Gerald.

Gerald's Mom: I told Gerald before na hindi mapagkakatiwalaan ang Ninang iyan. Mula pa noong una hindi na ako pabor sa kanya.

Kim: Tita siguro it's better for them to talk about it.

Gerald's Mom: Para ano? para lokohin nanaman ang anak ko.

Kim:(walang maisip na isagot si Kim, sa totoo lang hindi niya alam kung matutuwa siya na hindi natuloy ang kasal ni Gerald o maaawa ba siya sa kababata) Siguro it's better for us to go home first and change and then we will be back later at that time siguro may balita na sina Fred at Enchong sa paghahanap nila.

Mel: Ya buti pa siguro.

Kim: Ma ano sama kayo or maiiwan pa kayo.

Kim's Mom: Dito muna siguro ako, I'll go home pagbumalik na kayo.

Kim: Sige po, Tita,Tito balik na lang po kami.Then the phone ring.

Gerald's Dad: Hello, oh Enchong anong balita? Wala siya sa condo niya. okey call us as soon as may balita kayo. No hindi pa siya tumatawag. Sige bye iho.

Gerald's Mom: Wala pa rin?

Kim: Hindi iyon uuwi doon sa condo niya kasi alam niyang may mga reporter na naghihintay doon. Sige po alis muna kami.

They went home to change then Kim remembered something. Ewan pero biglang pumasok sa isip niya ang favorite place nila ni Gerald noong bata pa sila.

Kim: Mel iyong lumang bahay nina Gerald, nakatayo pa rin ba doon?

Mel: Ya,their family see to it na mamaintain ang bahay. Hindi man sila nakatira doon but they see to it na malinis ang bahay.

Kim: Walang nakatira doon?

Mel:Minsan doon sila nagrereunion.Bakit?

Kim: Wala lang.

Mel: Ano balik na tayo doon.

Kim: Sige mauna na kayo susunod na lang ako. okey pa yong bike mo?

Mel: Okey pa bakit?

Kim: Pahiram may pupuntahan lang ako.

Mel: Okey sige sunod ka agad.

Pagkatapos umalis sina Mel, she went out as well going to the place na tumatak sa buhay niya. Noong buhay pa ang lola ni Gerald, they always spend their spare time ni Gerald sa bahay na iyon. They loved the garden, dito sila nagkukulitan at nag-aaway kaya mahalaga sa kanya ang lugar na iyon. Pag dating niya sa harapan ng bahay, she is hoping na bukas ang gate.
She tried to opened the gate and was glad na bukas iyon. Dumeretso siya sa may garden doon sa may fountain.

Kim: (sabay upo sa bench) Alam mo ba na nag alala na ang lahat saiyo lalong lalo na ang Mama.

Gerald:( nakayuko pa rin) Ba't ka nandito at paano mo nalaman na nandito ako.

Kim: Kasi this is your favorite place lalo na pagmagulo isip mo, wala lang I just remembered.

Gerald: Buti naalala mo pa akala ko nakalimutan mo na kasi umalis ka na hindi man lang nagpaalam noon di ba.

Kim: (suprised sa tono ni Gerald) Hoy mister hindi po ako ang nang iwan sa inyo sa altar bakit ka sa akin galit. I just came here as a friend baka lang kako kailangan mo ng kaibigan at the same time sabihin sa iyo na tawagan mo si tita kasi baka maatake na iyon. Eh kung ayaw mo akong makita dito di sige babye.(stand up and about to leave)

Gerald: (grab her wrist) I'm sorry, magulo lang ang utak ko.
Tell me masama ba akong tao lahat iniiwan ako. First ikaw,

Kim:Bakit ako?

Gerald: I thought you are my best friend tapos umalis ka ng walang paalam then hindi man lang tumawag or sulat or e mail. Then ito iniwan nanaman ako.

Kim: (hindi alam ang isasagot)

Gerald: Ano tatahimik ka na lang, hindi ganyan ang kilala kong Kim before.

Kim: Gerald people changed. Hindi na tayo mga bata and desisyon ng mga parents ko ang umalis dito.at saka may Nina ka naman na noon di ba?

Gerald: What?

Kim: Wala, bakit ako ang pinag-uusapan natin? It's not about me. Bakit hindi sumipot si Nina?

Gerald: Would you believe na sabi nila ako ang most eligible bachelor in town, mayaman may hitsura pero iniwan pa rin sa mismong araw ng kasal niya at alam mo kung bakit? kasi mas pinili niya ang career niya, may offer sa kanya international kaya hindi niya kayang palagpasin (then tumingin kay Kim,tahimik lang sila nagtititigan ) go home Kim, I don't need your pity. I just want to be alone and please don't tell to anyone kung nasaan ako even with my mom. Don't look at me like that don't worry I will call her.

Kim: Pero

Gerald: Hindi ka ba nakakaintindi I- WANT-TO-BE-ALONE.Your not my bestfriend anymore remember kinalimutan mo na ako di ba? I don't need you here bumalik ka na lang sa Cebu.

Kim: Alam mo I came here para damayan ka kasi concerned kami sa iyo pero kung ayaw mo hindi ko ipagpipilitan ang sarili ko. Now I know kung bakit ka iniwan ni Nina.
(sabay alis)

Gerald: (shouting)The hell you are at sino ka para bumalik dito at para pagsabihan ako.

Kim:(shouting as well)Sana nga hindi na lang ako bumalik ang laki kong tanga.(then whispered to herself) ang tanga tanga ko, kasi hanggang ngayon mahal pa rin kita then she run and run leaving her bike, all she wants is to get out from this place bago pumatak ang kanyang mga luha bago pa mapansin ni Gerald na umiiyak siya.

Gerald: (whispering)You just don't know how glad I am na makita ka pero I hate na kinaka- awaan ako. I don't need pity but I missed may bestfriend.