"Nak, kapag nakalabas ka mamaya pakisuyo na lang itong mga gulay kina Dodong ha, kelangan ko na kasi pumunta ng palengke", bungad ni nanay na nagmula sa kusina at may dala-dang plastic na may lamang mga gulay.

"Opo nay, lagay niyo lang diyan at ako na ang bahala mamaya".

"Ay oo nga pala, kunin mo na rin yung karne ng baboy kina Onyok, kakatay sila mamaya. May order din ako dun".

"Opo, ilang kilo po ba?".

"Isa lang, hanggang bukas na natin na ulam yun", sabi niya habang nagpprepare ng mga dadalhin niya, "sige una na ako ha kayo nang bahala dito".

Nagpaalam ako kay nanay at umakyat sa taas upang bumalik sa pagkakahiga.

Hay ako na naman mag-isa!

Si Aeri ewan ko ba asan yun, andun siguro sa bahay nila Ning. Magbff yung dalawang yun e. 

Nagkakasundo kasi sa maraming bagay. Lalo na sa fashion. 

Malay ba namin ni Rj diyan.

Ang boring.

Pumunta ako sa likod ng bahay para katukin yung puno ni tarantado--ay este engkantado pala pero hindi naman ako pinapansin.

Pabebe ampoteks.

Bumalik ako sa loob ng bahay. Humilata, naglinis ng buong bahay, sa labas at loob, naligo at nagfreshen up na rin kasi ang init at pawisan na ako.

Ta mo nagagawa ng mga walang magawa.

Pagkatapos ay napagpasiyahan ko na lang na ihatid ang order ni kuya Dodong na gulay.

Mamaya ko pa kukunin yung parte ni nanay sa kinatay na baboy ni kuya Onyok, baka hindi pa sila tapos magkatay e.

Isinara ko ang linto sa unahan ng bahay at nilock maliban dun sa kusina kasi baka umuwi si Aeri. Alam naman niya yun.

Binuklat ko ang dala kong payong at naglakad na. 

Pag tumatawid kasi dapat always titingin sa magkabilang side mo kung may paparating na sasakyan para iwas disgrasya.

So, tingin sa kaliwa, check.

Tingin sa kanan, chec--parang pamilyar yung dalawang babaeng naglalakad papunta dito sa direksyon ko.

Mas matangkad yung isa sa kanila.

Teka, si Karina ba yun? at si...Lia?

Inaninag kong mabuti at nang mas makalapit pa sila ay nakumpirma ko nga.

Saan naman sila pupunta?

Naglakad ako papunta sa kanila para salubungin. 

"Uy! saan kayo papunta?", takang tanong ko.

"Hi, Mj. We're going sa store. Dun daw yun sabi ni ate Tinay", si Lia yung sumagot sabay turo don sa likod ko.

Halata yung yamot sa mukha niya.

Tumingin ako kay Karina at nginitian niya lang ako.

Always ba masaya 'to?

"Ah oo yun yung pinakamalapit dito, meron rin dun", turo ko naman sa likod nila, "pero mas malayo nga lang".

"Yeah pero malayo rin yung sinasabi mong near", kunot-noong sabi nito na nakanguso.

"Teka ano bang bibilhim niyo"?

"Eto kasing si Kars, nagpapasama bumili ng shampoo. Super init kaya".

Napansin ko ngang ni wala man lang silang dalang payong. 

"Hm, naubos na kasi yung stocks namin ng shampoo, kaya umalis si muna si mom para magroceries. We should buy na lang daw muna habang wala pa siya", sabi ni Karina.

Tumango-tango lang ako.

"Ganun ba? tara samahan ko na kayo, dun din yung daan ko e, idedeliver ko kasi 'to", sabi ko sabay taas ng dala kong plastic na may lamang gulay.

Mukhang nabuhayan naman yung pagmumukha ni Lia at ngumiti ng napakalawak.

"Yun, thank you, Mj. Ikaw nang bahala kay Kars ha? I'm going back home na. Bye", hindi na kami hinintay makasagot ni Lia at mabilis na naglakad na ito matapos kumaway sa amin ni Karina.

Takang tinignan ko lang siya habang papalayo.

Narinig kong tumawa ng marahan si Karina.

"That girl really", sabi niya habang umiiling-iling, "I'm sorry Mj. Naabala pa tuloy kita".

"Di okay lang uy, dun din naman ako dadaan. Ba't umalis pala yun?", tanong ko sabay nguso sa pinsan niya.

"Ayaw niya kasi akong samahan. Pinilit ko lang siya since si ginagawa pa si Yej".

Ah kaya pala mukhang pinagsakluban yun.

Tumalikod na kami at nagpatuloy na naglakad.

Nishare ko na rin yung payong ko kay Karina. Hindi ba 'to naiinitan?

Nagkwentuhan lang kami habang tinatahak ang walang kabahayang daan, nasa dulo pa. Puro palayan at puno ang nasa gilid ng kalsada. 

Kaya nga kami napagdiskitahan ni Aeri dito nung kung ano mang nilalang na 'yon dito. Kasi walang makakakita o makakarinig sa amin.

Nang makarating kami sa tindahan ay ako na yung nagpresintang bumili ng shampoo para kay Karina.

"Ate Belen, pabili pong shampoo. Yung rejoice po".

Wow haba ng hair yarn? 

Haba ng hair nagrejoice ka ba girl?

"Ilang sachet, Mj?", sabi ni ate na kumuha ng gunting at ready na sa paggupit ng nakasabit niyang paninda.

Tinignan ko si Karina at parang walang clue ito at tinignan lang rin ako.

"Tatlo po ate", ako na lang rin yung nagdesisyon. 

Nang maiabot ni ate Belen yung binili ko ay iniabot ko rin ito kay Karina. At gaya kanina, tinignan niya lang rin ito na nakakunot ang noo.

"Don't they sell shampoos in bottles here?", tanong niya sa akin.

"Wala yata, sandali tanungin ko", lumapit ako ulit kay ate Belen, "te, meron po ba kayong binebenta na shampoo in bottle daw po?" 

"Wala, Mj e. Sachets lang", sabi niya at tumingin sa kasama ko, "sino yan?".

"Ah apo po ni lola Rosa".

Tumango si ate Belen bago magsalita.

"Ay talaga ba? Ang gandang bata naman niyan, impossible talaga paniwalaan maging 'ganun' yung pamilya ni tiya Rosa ano?", sabi niya na medyo hininaan yung boses para hindi marinig ni Karina.

Tinignan ko si Karina at nakita ko namang nililibot niya lang ng tingin ang paligid habang naghihintay sa akin.

"Oo nga te, ewan ko din ba sa mga tao dito, kung anu-anong chismis pinapakalat", bulong ko pabalik.

"Hay nako na lang talaga, mabuti na lamang at mababait yung matandang mag-asawa at hindi pinabaranggay yung nga marites dito".

Napatawa kaming dalawa sa sinabi ni ate. Totoo naman, kung tutuusin pwedeng-pwede at kaya silang lahat ipabaranggay nila lola Rosa pero hinayaan na lang nila.

Tumingin sa akin si Karina na parang nagtatanong kung aalis na ba kami o hindi.

Nagpaalam na ako kay ate Belen at lumapit kay Karina.

"Sorry, wala raw silang bottled shampoo. Maganda rin namang gamitin to", tinaas ko yung rejoice, "mabango pa".

Sabay kanta nung katulad sa advertisement at may pahawi-hawi pa ng buhok ko kahit wala namang masiyadong nahahawi since maikli nga.

Hinampas niya ako sa balikat na tumatawa.

"Oh my gosh, you're so annoying".

"Annoying daw e tawang-tawa naman siya".

"Whatever".

"WhAtEvEr, miss sungit!", medyo nilakasan ko yung boses pagkasabi ko nun dahilan para ambahan niya ako ng kurot sa tagiliran.

"Aray ko! Rina naman e".

Napangiwi na lang ako sa sakit tapos iniwas yung gilid ko sa kaniya at tumakbo kaya naman hinabol niya ako.

Yung payong na hawak ko nakabuklat pa kaya naman parang nililipad ako. 

Tiniklop ko nga muna.

Mga teh...

Kung si Zack Tabudlo may pasayaw sa gitna ng ulan.

Kami naman ni Karina ay may pahabulan sa gitna ng daan.

___

Nakarating kami sa bahay ni kuya Dodong na hinihingal at pawisan. 'To kasing babaeng kasama ko ayaw paawat amp. 

Parang batang napagbigyan maglaro ng magulang sa labas.

"Oy, parekoy", bati sa akin ni kuya Dodong, sabay taas ng kamao para makipag fist bump.

Ginaya ko ang ginawa niya at bumati na rin pabalik.

Ganyan ang bonding namin ni kuya Dodong. Ems.

Parekoy tawag sakin niyan at kay Rj, pati nung ibang mga bugoy dito kasi nung bata kami ay sisiga-siga daw kaming gumalaw. Una asar-asar lang pero nadala na hanggang sa paglaki namin. 

Ay lumaki ba kami? Chz.

Wala naman na sa amin yun. Sinakyan na lang namin.

"Eto po pala yung order niyong gulay 'ya. Bayad na daw po yan sabi ni nanay".

Inabot ko sa kaniya yung plastic.

"Ay oo, nabayaran ko na nung nakaraan, nakisuyo na lang kasi ako sa kaniya, salamat parekoy a?".

"Walang anuman 'ya, sige po alis na kami", magalang kong paalam kay kuya Dodong at inaya na si Karina.

Kakatalikod pa lang namin nang may pahabol si kuya.

"Iba talaga 'tong pare ko, matinik pa rin sa chix", pabiro niyang sabi.

Nahiya naman ako kay Karina. Pagtingin ko sa kaniya ay medyo namumula siya.

Dahil ba sa init?

"Ikaw talaga kuya, kung anu-anong sinasabi mo, magkaibigan lang po kami", medyo may halong nerbyos kong sabi na tumatawa.

Nilingon ko si Karina.

"Pasensiya ka na kay kuya a? Ganun lang talaga yun, mapagbiro", pag-aassure ko kay Karina.

Tumingin din siya sa akin na nakataas ang mga kilay at may nakakalokong ngiti sa labi.

"Matinik ka pala sa chix ha".

Tinignan niya ako mula ulo hanggang paa. Grabe yun mga mars, feeling ko tuloy nakahubad ako.

"Hm, hindi halata", sabay angat niya ng tingin sa akin, inirapan ako at nauna nang maglakad.

Aba't napaka--

Hoy kahit ganito lang ako may nagkacrush ri