Lunch break.

Ge: Ray… ano na?

Ray: Ha? Anong ano na?

Ge: Tulungan mo na ako kay Kim.

Ray: Manligaw?

Ge: (Nagdadalawang isip – iniisip ang girlfriend.) Hindi. Kung paano ko mababago ang first impression niya sa’kin.

Ray: Bawas-bawasan mo kasi ang pagiging mayabang mo.

Ge: Oo. Ano pa?

Ray: Gusto mo talaga pinsan ko no?

Ge: Oo… bilang kaibigan. Sa totoo lang, gusto ko siyang maging bestfriend. Ewan ko ba, una ko siyang nakita parang gusto ko na siyang alagaan, protektahan…

Ray: Hoy… sinasapian ka ba? Kung ano-ano na pinagsasabi mo.

Ge: Ito naman, minsan lang nga ako mag seryoso eh.

Ray: Sige… kailangan pakalmahin mo muna siya.

Ge: Paano nga?

Ray: Di ko alam.

Ge: Badtrip.

Ray: Sige, text mo si Kim. Pag nag reply, ibig sabihin hindi na mainit ulo niya.

Ge: Eh, hindi nga yun nagrereply.

Ray: Ayaw mo? Akala ko ba gusto mo ng tulong ko?

Ge: (Kinuha ang cellphone.) Ano sasabihin ko?

Ray: Pati ba naman yun? Hindi na ba gumagana ang charm mo sa mga babae?

Ge: Si Tin2 na lang kaya itext ko?

Ray: Ibang usapan na yan. Sabihin mo, “Hi, Kimmy. Lunch ka na?”

Ge: Cheesy mo bro!

Ray: Bahala ka nga diyan sa buhay mo. (Walkout)

Ge: Message send! Hoy, hintayin mo ako.

Kim’s side.

Kim: (Tumunog ang cellphone – hindi pinansin.)

Tin2: Hoy, Kimmy. Yung phone mo.

Kim: Si Ge… ay, ang mayabang na mokong lang naman yan eh.

Tin2: Alam na alam ah. Paano kung hindi siya? Assuming…

Kim: Tse! (Kinuha ang cellphone) Sabi sa’yo eh.

Tin2: Oh, ano sabi?

Kim: Kung nag lunch na daw ba ako.

Tin2: Uyy, ang sweet naman ng mayabang na mokong mo na yan.

Kim: Mo? Gusto mo sa’yo na lang? Bigay ko no. mo sa kanya.

Tin2: Sorry, may iba na akong gusto.

Kim: Sino? Kilala ko ba?

Tin2: Secret! Hindi.

Kim: Sure ka?

Tin2: Oo.

Kim: Ok, sabi mo eh. Baka lang naman kasi kilala ko. Baka lang, baka. Hehehe.

Tin2: Pwede ba ang mayabang na mokong na yan ang atupagin mo. Reply na.

Kim: Ayoko ko nga.