Ge: Mang Fredo? Saan po kayo?

Mang Fredo: Nandito kami tagaytay ng Mommy at Daddy mo. Bakit?

Ge: Tagaytay? Ano ginagawa niyo diyan?

Mang Fredo: May ka meeting daw dito sila eh?

Ge: Ha? Bakit diyan? Ang layo.

Mang Fedo: Hindi ko alam, baka dito gusto ng ka meeting ng Daddy mo.

Ge: Paano kaya ito?

Mang Fredo: Bakit?

Ge: Magpapasundo sana ako sa inyo eh.

Mang Fredo: Si Ray, hindi ba kayo sabay?

Ge: Hindi eh. Sige, ako na lang hahanap ng paraan.

Kim: May problema ba, Ge?

Ge: Ah, wala Kim. Hello, Mang Fredo? Sige po bye.

Mang Fred: Kaya pala, mukhang tumalab yung siomai ah.

Ge: Oo nga po eh. Thank you po. Bye. Kim, ok lang ba sa’yo na mag commute?

Kim: Oo naman. MAs enjoy nga yuneh, kasi sa probinsiya naming hindi uso mga kotse dun. Naka sakay ka na ba ng tricycle?

Ge: Ha? Hindi pa. Hehehe.

Kim: Enjoy yun. Teka, wala ka bang sariling sasakyan?

Ge: Dati meron, kaya lang nung ma accidente ako, binawalan na ako ni Mommy. Pag nag college na daw niya ibabalik sasakyan ko.

Kim: Ah, ganun ba? Ang importante eh ok ka diba.

Ge: Oo. Hintay lang tayo dito, meron naman dumadaan dito.

Kim: Oh, sige. Habang naghihintay tayo, gusto mo kainin natin itong siomai na bigay mo.

Ge: Naku, hindi na. nakakahiya naman, binigay ko yan sa’yo tapos makikikain ako.

Kim: SSige, pag ayaw mong kumain aalis ako dito.

Ge: Oh, kain na tayo. Gutom na ako eh. Hehehe.

Kim: Yun, nadadala naman pala sa mabuting usupan. Hehehe. (kumuha ng isang buong siomai – kinain)

Ge: (napa-nganga)

Kim: Bakit?

Ge: Grabe ang takaw mo. Hehehe.

Kim: Hehehe. Favorite ko kasi talaga ang siomai. 25 pieces nga nauubos ko, isang kainan lang yun ha.

Ge: Talaga? Don’t worry, everyday bibigyan kita ng siomai. (naaaliw tignan si Kim habang kumakain)

Kim: Naku, hindi na. Nakakahiya naman yun. Bilis na kain na mauubos ko na ito eh.

Ge: Nawala gutom ko, makita lang kita kumakain busog na ako.

Kim: Bilis na. Ito oh. (sinubo ang isang siomai kay Gerald) Masarap diba?

Ge: (hindi makapagsalita – tumango na lang)

Kim: Sabi sa’yo eh.

Ge: Kakaiba ka talaga Kim. (kinurot ang magkabilang pisngi ni Kim) Ang cute-cute mo.

Kim: (nagulat sa ginawa ni Gerald) Ang tagal naman ng sasakyan.

Ge: Ay, sorry.

Kim: Malayo ba kung lalakarin natin?

Ge: Hindi naman masyado.

Kim: Tara, maglakad na lang tayo.

Ge: Sure ka? Sorry talaga Kim.

Kim: Ok lang. Ikaw na nga ang sumundo sa’kin eh.

Ge: Basta sure ka ha.

Kim: Oo.

Ge: Let’s go. Teka, akin na yang bag mo. Mukhang mabigat eh.

Kim: Hindi ok lang.

Ge: Akin na. (pilit kinukuha ang backpack ni Kim)

Kim: Sige na nga. Nakakahiya naman sa’yo. Hehehe.

Ge: Ang bigat ah, pero ok lang. Hehehe. Tara na.

Kim: Para kang bading. Hahaha. Pink na pink ang bag ah..

Ge: (nagbakla-baklaan) Bagay ba, sister?

Kim: Hahaha. Cute-cute mo. Tara na sissy! Hehehe.

Ge: Heh! Tinotoo mo naman.