Kim: (pagkatapos mag bihis – bumaba papuntang kusina)

Ray: Insan, breakfast na tayo.

Kim: Wow! Siomai. Pag ganito araw-araw tataba ako nito.

Ray: Sisihin mo si Ge.

Kim: Ha?

Ray: Galing sa kanya yan eh.

Kim: Ano? Nandito siya? Saan siya?

Ray: Kagabi pa niya yan dinala dito?

Kim: Ha? Kagabi? Magkatext lang kami kagabi ah. Hindi niya sinabi sa’kin na pupunta siya dito.

Ray: Hindi ka nga daw nag reply eh, baka tulog ka na daw. Ayaw naman niyang gisingin pa kita.

Kim: Lord! Help. Oo nga pala, saan na ba yung cellphone ko. Nakatulog kasi ako kagabi eh. Hindi ko na din nabasa text niya.

Ray: Ilang % na ang best enemy ko?

Kim: Anong %?

Ray: % nung relationship niyo, Sige, rate mo na lang.

Kim: Heh! May girlfriend yung tao. Tsaka hanggang bestfriend lang kami nun.

Ray: So, bestfriend na pala kayo ngayon. Kailan lang?

Kim: Kahapon. Sarap naman nito. (subo ng subo ng siomai)

Ray: Naks. Baka mahulog ka ha.

Kim: (hindi nakasagot – natigil sa pagkain)

Ray: (merong na fi-feel na something fishy sa pinsan) Joke lang. Kain na.

Gerald’s side.

Mang Fredo: Mukhang maganda gising natin ah.

Ge: Hehehe. Wala lang po, parang ang gaan ng feeling ko ngayon.

Mang Fredo: Feeling? Baka iba na yan ah.

Ge: Naku, hindi po. Hehehe. Tara nap o?

Mang Fredo: Nakapag-paalam ka na sa mommy at daddy mo?

Ge: Oo. Sabi nga pala ni mom, pagkatapos mo akong ihatid dumaan ka daw muna sa flowershop.

Mang Fredo: Sige.

Ge: Tara na po. (habang nakikinig ng music sa ipod niya – tumunog ang kanyang cellphone)

Mang Fredo: Rj, may nagte-text sa’yo. Rj…

Ge: Po?

Mang Fredo: May text ka.

Ge: Oh. (binasa ang text – ngumiti ng makita ang sender)

Mang Fredo: Si Kim noh?

Ge: (tumango – binasa ng malakas ang text ni Kim) “Friends are like pieces of a puzzle. If you loose one it will never be complete again, I just want you to know that you are one of those pieces in my life I can’t afford to lose. Thanks sa siomai. Yum!”Narinig mo yun Mang Fredo? Hindi niya kayang mawala ako sa buhay niya.

Mang Fredo: (smiling – happy for Ge) Kaya payo ko lang sa’yo Rj, wag mong sayangin yan. Sasabihin ko sa’yo, minsan lang sa isang babae na ibigay ang trust niya sa isang lalaki. Kaya alagaan mo yan kung ano man ang meron kayo ni Kim.

Ge: Oo nga po, Mang Fredo eh. Feeling ko talaga, si Kim ang missing sa life ko, ngayon nandito na siya buong-buo na ako. Hindi po ako magpa-promise, pero gagawin ko po ang best ko na alagaan kung ano man ang meron kami ngayon ni Kim. Ang saya-saya ko talaga ngayon mang Fredo.

Mang Fredo: Kitang-kita ko naman kung gaano ka kasaya ngayon. Kahit kay Ara hindi ko nakita yang ganyan ka kasaya.

Ge: (natahimik)

Mang Fredo: Ok ka lang Rj?

Ge: Ok lang po, may inisip lang.

Mang Fredo: Nag reply ka nab a kay Kim?

Ge: Ay, hindi pa pala. “Welcome. Mabuti nagustuhan mo.”

Kim: “Sarap sobra. Thanks ulit. School ka na?”

Ge: “Papunta pa lang. Kayo?”

Kim: “Papunta na rin. Sabi ni insan kita daw kayo sa gate ng school niyo.”

Ge: “Ok. Ingat kayo.”

Kim: “Kayo din.”

Ge: “In a fight friends will stay behind you and back you up but best friends will be in front of you to catch the punches.”

Ray: (tinignan ang pinsan) Ganda ng ngiti natin ah. (smiling)

Kim: (hindi pinansin si Ray) “Tapang ah.”

Ge: “Oo naman. For you I will.”

Kim: “Bolero.”

Ge: “Totoo.”

Kim: “Thank you.”

Ge: “Baka ma inlove ka na sa’kin ha.”

Kim: “In your dreams.”

Ge: “Sige, makatulog nga.”

Kim: “Hahaha. Korni :p”

Ge: “Hehehe. Malapit na kami sa school. Kayo?”

Kim: “Malapit na rin, sa school ko.”

Ge: “Sige. See you mamayang hapon :).”

Kim: “Ano meron?”

Ge: “Susunduin ka namin ni Ray.”

Kim: “Oo nga pala. Sige, see you :)” Ano ka ba Kim. Expect ka naman.

Mang Fredo: (tinignan si Gerald)

Ge: (smiling)