Ge: (Hinahabol si Rayver) Ray… Ray…

Ray: Oh, Ge. May kasalanan ka pa sa’kin.

Ge: Ano?

Ray: Ano? Alam kong kinuha mo number ni Kim sa cellphone ko.

Ge: (Kinamot ang ulo) Ganun na nga. Eh, alam ko naman kung hingin ko sa’yo di mo ibibigay eh.

Ray: Ang galing mo talaga dumiskarte. Pero kay Kim, parang “ta-me-me.” Hahaha.

Ge: Grabe, ang tigas ni Kim.

Ray: Sabi ko sa’yo eh. Kasalanan mo din naman kasi.

Ge: Ba’t ko naman naging kasalanan? Alam ko bang makikilala ko siya? Alam ko bang ayaw niya sa mayayabang? Alam ko bang…

Ray: Hoy! Isa-isa lang.

Ge: Kasi naman eh. Ano pa ba ang dapat kong gawin.

Ray: Alam mo ba ang motto “Patience is a virtue?”

Ge: Oo.

Ray: Motto niya yun, gawin mo na ring motto. Hahaha.

Ge: Tulungan mo naman ako. Ano ba ang pwede kong gawin para bigyan niya ako ng chance.

Ray: Bakit ba? May gusto ko ba sa pinsan ko?

Ge: (Natigilan) Wala. Gusto ko lang makipag-kaibigan.

Ray: Kaibigan lang naman pala eh. Bakit kung umasta ka diyan para kang manliligaw.

Ge: Alam mo hindi ka nakakatulong.

Ray: I just want to point out something here.

Ge: What do you mean?

The bell rings…

Kim’s side.

Tin2: Kimmy…

Kim: Hi.

Tin2: Bad mood ka yata.

Kim: Ah, wala ito. Meron lang nanggugulo sa text.

Tin2: Ah, ok. Tapos mo ba assignment natin?

Kim: Oo, natapos ko naman. Ikaw?

Tin2: Hindi eh. Ang hirap ng pang huli.

Kim: Ito, kopyahin mo na lang sa’kin.

Tin2: Sure ka?

Km: Oo, bilis na. Parating na si Ms. Gomez.

Tin2: Sige2.