IMMATURE KAI
EXO IN RANDOM SCENARIOS
[A/N] thank you so much po pala sa mga nagbabasa ng fics ko. Especially here, salamat po talaga!
At sa mga nagsubscribe, believing na magiging mganda ang kalalabasan ng one shots ko. Thank you po talaga ng marami!!!!
Hope you enjoy this "Immature Kai..."
Jiwon's POV.
Im here sa dating place namin ng lovidabs kong si Kai-shi.. Hehehe ang boypren kong sobrang childish. Di ko maitindihan eh. Noong hindi pa kami, siya yung tipo ng guy na habulin, ang hot niya, basta yung nickname niyang Kai, bagay na bagay talaga sa kanya dahil sa kaastigan niya.
Pero nung naging kami, hay naku! Ka stress man tong Kim Jongin na to! Hahaha Jongin ang real name niya. Sus.. Capable na capable dahil sobrang childish! Naglalambing ata! Laging nagpapa cute saken!? Wan ko ba! Pero mahal na mahal ko yan!
Ay wait andito na siya. Yung ako pa talaga yung naunang dumating sa dating place namin ah..
cr: to owner/s
"Beybs.. Sorry na-late ako.." Sabi niya in a cute way. Eh ano pa nga bang magagawa ko, mahal na mahal ko tong mokong na to eh! Kaya hindi ko rin siya matitiis...
"Ok lang beybs.."
At ayon nag date kami, ang cute cute niya talaga, at napaka sweet. Binilhan niya ko ng maliit na teddy bear. Heheheh
Nanood din kami ng sine, at pagkatapos ay umuwi rin agad.
"Beybs, ingat ka ha?" Sabi niya saken tapos kiniss niya ko sa noo.
"I love you Jiwon.." Omeygash! Kinikilig talaga ko! Langya tong mokong na to eh! >_<
"I love you more, Jongin ko.." Saka ko siya kiniss sa cheeks asheshe!
Kinabukasan ay may narinig akong ring ng phone-- nyaahh! Akin pala yun! Hahaha teka wait sasagutin ko..
I pressed the answer button pero di pa ko nagsalita, kakatamad kaya pag bagong gising! Try mo!
"Good morning beautiful... Gising ka na.. Nandito ako sa kusina.. I prepared your breakfast.. I love you.." Sheet!! Eh may tinatago pa palang hamog tong epal na to eh! Ke aga aga eh!! Pero in fairness kahit childish siya at least romantic pa rin. Hmmp! Makapag ayos na nga! Puro ice ball pa tong mata ko! Overload na teh! XD
"Good morning beybs.. Kain ka na.." Yaya niya saken. "Sige, sabay na tayo.." Sagot ko naman.
Habang kumakain kami ay naguusap rin kami syempre.
"May pupuntahan ka ba mamaya?" Tanong ko.
"Wala naman bakit?" Sagot niya saken.
"Wala naman.." Tumango na lang siya at nagpatuloy sa pagkain.
Pagkatapos namin kumain, syempre ako na ang naghugas, kasi nakakahiya naman sa kaniya dahil BISITA ko siya dito sa bahay.
Habang naghuhugas ako, bigla akong nakaramdam ng mainit na hangin sa batok ko. The after non, may mga braso na naka back hug na saken..
"Can I please stay like this for a while?" Naks humihinggrish, pero di yun ang naging tanong sa isip ko. Syempre hahayaan ko lang siya, pero bakit ganun? Iba ata yung pakiramdam ko. Hindi ko na lang sinabi sa kanya. "Of course babe.. Anytime.." Sabi ko sa kanya.
After a minute, nilagay niya yung ulo niya sa balikat ko. Then may narinig akong sigh, parang problemado talaga siya eh. Tinigil ko ang paghuhugas at pinunas ko yung kamay ko sa apron ko then humarap ako sa kanya.
"May problema ba babe? Tell me?" But he answered me, "Wala babe, I'm just happy that I'm with you.." Tas niyakap niya ko ng sobrang higpit. May problema nga. (-_-) Tinapos ko na lang ang paghuhugas tapos umupo kami sa sofa. I held his hand then asked him kung ano ba talaga ang problema.
Ang bitter ng smile niya. Pilit. Parang di niya kayang ngumiti ngayon. "Babe, I know there's something wrong." Meron talaga eh, di niya kayang sabihin. "You can't hide it, Jongin, I can see it in your eyes..." Tapos bigla siyang umiyak. Pero this time, hindi siya naging childish o nagpanggap na umiiyak.
"Jiwon, promise me, na ako lang ang mahal mo. Ako lang naman diba?" Nagtaka ako, syempre sasagutin ko ba siya kung hindi ko siya mahal? Eh hinabol habol ko pa nga yan nung college kami, dahil ultimate crush ko siya! Syempre siya lang ang mahal ko!
"You know how much I love you, sobra! Ayokong mawala ka saken." Sabi niya saken habang iyak pa rin siya ng iyak. Ah! May problema talaga eh! Hindi ko alam kung ano dahil ayaw niyang sabihin. "Jongin, tapatin mo nga ko, ano bang nangyayari?" Nainis na ko eh. "Not now, please understand me, mahal na mahal kita." Oo na! Hindi muna ngayon! Sige sige pagbibigyan kita, pero di mo maaalis ang pagaalala ko sayo!
Then he stopped crying, niyakap niya ako ulit. Huggable daw ako eh! Joke. We sat on the couch tapos holding hands. Yung nakayakap sa shoulder ko yung braso niya, tapos yung isang kamay nasa kamay ko rin, ganun ka sweet.. Haay Kai..
After awhile, inalis niya yung kamay na nakahawak sa kamay ko, yun pala he cupped my cheeks at sinabing, "I love you My Jiwon." Edi nag aylabyu tu rin ako! Hahaha baka magalit eh. Ahhh!!!! Malay ko bang hahalikan niya pala ko. Pero yung feeling, na omeygad.. Ang sweet ng lips niya, parang candy, and ang lambot pa. Owedi naggantihan kami ng halik sa isa't isa. I wrapped my arms around his neck and closed my eyes and continue kissing him, until he pull his body to mine at pinahiga niya ako sa sofa ng dahan dahan. I feel so light, pakiramdam ko akin lang talaga si Jongin, He's mine, at makakalaban ko ang mundo kapag nawala siya.
After ng aming making love! Chos! Di pa no! Kissing scene palang naman eh! Hahahaha! Nagpaalam na si Jongin saken, uuwi na daw siya kasi tinawagan siya ng Mama niya. Kaya ayun, sa labas ng pinto ko lang naman siya hinatid kasi may motor naman siya eh. "Bye beybs, ingat ka ha? Tawagan mo ko or kaya itext kapag nakauwi ka na arasseo?" Tapos ngumiti siya. "Opo Mam!" Then he kissed my cheeks bago tuluyang umalis.
Forward.
"Mom! Ayoko!" Kai said. "But Kai! Fixed na lahat! There's no way to back out!" Sabi ng Mom ni Kai.
"I don't want that arranged marriage! Hindi siya ang mahal ko Ma! I have Jiwon! Siya ang gusto kong pakasalan! Ma! Please don't sell me sa mga ganyan!!" But Jongin's Mom just teared down at nagsalita. "I'm sorry son, pero kahit ako walang magawa. You have to marry Nana, because it is a deal." Pero lalong nagalit si Kai, dahil di niya inakala na di siya kayang ipagtanggol na ina. "Ma! Pano mo nagawa to saken?!" Tapos siya naman ang umiyak. "Ma, please do anything! Ayokong magpakasal sa taong hindi ko naman mahal!!!" "You can't! Pero balang araw, matututunan mo rin siyang mahalin!" "Hindi nyo po pwedeng gawin to saken Ma!! I can't do this!! Mahal ko si Jiwon at hindi si Na--" naputol ang pagsasalita ni Kai dahil sa biglang sabat ng Mama niya. "You will! Dahil kapag hindi mo siya pinakasalan mamamatay ako!!"
Ikinagulat ni Kai ang narinig, bakit? Bakit mamamatay ang Mama niya?
"They will kill me my son! I have to agree with the deal dahil ikaw na lang ang kasama ko sa buhay! And ayokong maiwan kang magisa!!" Napa luhod si Kai sa narinig at doon umiyak ng sobrang lakas.
"Anak, I'm sorry, I'm really really sorry! I know na masaya kayo ni Jiwon, pero..." Then Kai suddenly speak. "I understand Ma.. I--" then he whispered one name.. "Jiwon..."
Back in the house of Jiwon...
Jiwon's POV
Natutulog na ko eh! Tapos nagising na lang ako na parang may galit na kumakatok sa pinto namin! Bwisit!
"Gabing gabi na may nakatok pa! Sino ba yun!?" Then I fixed myself para pagbuksan yung taong nakatok. Then I was surprised na si Kai pala. Pero bigla niya kong hinalikan ng sobrang diin! Masakit! Hindi yun yung halik na sweet at mapagmahal! Pero nararamdaman ko talagang malungkot siya eh! Bwisit! Wala kong magawa dahil hindi ko alam ang pinagdadaanan niya!!
"Kai! Anong bang nangyayari sayo!??" Pero pumasok siya sa loob.. "Come on, matulog na tayo.." What!? Matulog! Wla kang bahay Chong!? Aissh!! Sasapakin na kita eh. Kahit anong gawin ko hindi ko siya mapaamin!
Natulog kami ng magkatabi. No choice, isa lang ang kwarto eh, ay mali may choice pa naman, kasi may sofa, pero ayaw niya. Kaya yun! Tabi kami! Ang gulo... This is first time that someone cuddled me while sleeping, eto talaga ang gusto ko sa lalaki, sweet parin kahit tulog.
5 months past, hindi ko pa rin maintidihan si Kai, minsan sobrang bait niya saken, minsan galit siya, pero bihira ko na lang makita ang pagiging isip-bata niya. As if naman na manhid na talaga ko para hindi ko pa malaman kung para saan tong mga ginagawa ni Kai saken. I know but Im not sure pero... A day will come na iiwan niya ko.. At yan ang ikinatatakot ko.
Naglalakad ako papunta sa super market kasi wala nakong groceries at ulam sa bahay. Then napadaan ako sa restaurant na malapit lang sa super market. Napatagil ako. I see familiar face na nasa loob ng resto, kitang kita ko kung sino siya dahil sa salamin lang ang tanging harang niya sakin. Biglang nagunahan bumagsak ang mga luha ko dahil sa nakita ko.
Si Kai....
I saw him....
Putting a ring on someone I don't know at never kong nakilala!!! Shet Kai! Yan ba ang ayaw mong sabihin saken?? Gago ka!!! Almost 3 years na tayo tapos sa iba ka magpapakasal!!!!??? ! Tumakbo ako palayo! And I don't know kung saan! Basta makalayo sa hayop na yun!! Manloloko siya!!!! I keep on running of nowhere. Then suddenly may mahabang beep na tumunog at di ko na alam ang sunod na nangyari....
Kai's POV
Nagtatakbuhan ang mga tao ng lumabas kami nitong si Nana sa restaurant, aarghh! She's so annoying! Masyadong dikit ng dikit saken! Then may hinarang akong lalaki at tinanong ko siya. "Manong ano pong nangyayari?" Tapos yung lalaki, biglang sumagot, nagmamadali siya makarating dun sa lugar na tinatakbo niya. "May nabangga daw! Babae!" Pagka rinig ko nung 'babae' bigla akong kinabahan! Ewan! Ang bilis ng tibok ng puso ko. Nilakad namin ni Nana yung location ng nabangga! Para akong hinihila ng mga paa ko papunta don! Nakarating na rin kami at naki usyoso but--
"Hala! Kawawa naman! Tumawag na kayo ng ambulansya bilis!!" Sigaw ng lalaki na nakahawak sa katawan ng babaeng nabangga..
Napatakip ako ng bibig at nanlaki ang mga mata ko ng makilala ko kung sino ang duguang babae.
Si Jiwon!!
Omo!! Anong nagawa ko!!??
"Jiwon!!!!!!" Sumigaw ako at binitawan si Nana sa maraming tao. Lumuhod ako sa tabi niya para buhatin ang ulo niya.
"Jiwon!! Jiwon ko!!! Gumising ka!!!" Tinapik tapik ko pa yung muka niya! Shet puro dugo! But I don't even care kahit magdumi ang damit ko! Jusko Jiwon!!!
"Please Jiwon!! Wake up!! I'm sorry!!!" Umiyak na ko! Napaka gago ko talaga!! Ako ang may kasalanan nito! Malamang nakita niya kami....
"Nana!! Tumawag ka na ng ambulansiya!!! Ano pa bang hinihintay mo!!?" Sinigawan ko na siya. Naiinis na ko dahil wala pang umaaksyon! Napakarami na ng dugo ang umaagos sa ulo niya! Kinakabahan ako dahil nasa ulo ang pinakamalalang tama ni Jiwon!! Jusko wag naman po sana....
Maya maya lang ay dumating na yung ambulansya.. Tapos ayun binuhat na nila si Jiwon paakyat dun sa kama tas saka inakyat sa loob ng ambulansya. Sumakay rin kami ni Nana.
Nakahawak ako sa kamay ni Jiwon at umiiyak ng sobrang lakas, pati yung muka ko puno na rin ng dugo, hindi ko tinitingnan si Nana focused lang ako kay Jiwon.
"Jiwon please, lumaban ka! I'm so sorry.."
---------
"Sir hanggang dito na lang po kayo..." Sabi ng nurse habang tumatakbo sila habang kaladkad ang kama na pinaghihigaan ni Jiwon.
3 oras na ang nakaraan, wala pang doktor na lumabas sa kwarto kung saan dinala si Jiwon. Naiinip na ako at the same time habang tumatagal mas lalo akong natatakot sa magiging resulta.
"Nana, umuwi ka na muna.. Magpahinga ka na, kanina mo pa ko sinasamahan dito eh.. Sige na.." Mahinahon ko na siyang pinauwi. Pero sa tingin ko naintindihan niya nman ako.
"Ok, tawagan mo ko kapag ok na ha?" Tumango na lang ako atska siya tuluyang umalis.
4 hours, hanggang sa gabi na wala pa rin yung doktor. Hindi ko naramdaman na magutom dahil sa paghihintay, hanggang sa makatulog na lang ako.
-------
"Sir, excuse me.. Excuse po sir." Ginising ako ng doktor mukang may sasabihin.
"Uhm.. Doc kumusta na po siya?"
"Kayo po ba ang relative niya?"
"She's my girlfriend.." Sagot ko.
Tumango yung doktor at nagsimulang magpaliwanag. "I'm sorry.. Pero ang girlfriend nyo, she's comatose, we still can't
identify kung kelan siya magigising. Nagkaroon ng internal bleeding sa utak niya na malalang nabangga noong aksidente.." Hindi pa tapos magsalita yung doktor pero umiiyak na ko dahil sa sinapit ni Jiwon.. Kasalanan kong lahat to. "Dahil sa malakas na pagka untog ng ulo niya, She might encounter a sudden loss of memory, or sad to say, there is a possibility of amnesia.."
What!? Nakanganga ako sa sinabi ng doktor, pano na? Oh my gosh! Jiwon!!
"Maiwan na kita iho.." Umalis na yung doktor tapos pinuntahan ko si Jiwon sa room niya. Nagunahan ang mga luha kong bumagsak sa mga mata ko ng makita ko ang kaawa awa niyang kalagayan. May benda sa ulo at may nakalagay na hose sa bibig niya.
End of POV
Lubos ang kalungkutan ni Kai sa sinapit ni Jiwon, kaawa awa ang kondisyon niya at hindi makilala sa dami ng sugat. Hindi mapigilan ni Kai na sisihin ang sarili niya sa nangyari sa minamahal. Halos iumpog niya ang ulo sa pader sa labis galit sa sarili niya.
Umupo siya sa tabi ng kama ni Jiwon at hinawakan ang kamay nito. "Jiwon, I love you so much, sana gumising ka na, babawi ako sayo, I promise..." At patuloy pa rin siya sa pagiyak.
Doon na natulog si Kai sa ospital at hindi na umuwi para magbihis. Kinabukasan dumating ang mama niya upang kamustahin sila.
"Kai anak!" Tumakbo ito para yakapin ang binata.
"Ma!" Saka umiyak ng lubusan at tumakbo sa ina. "I'm so sorry son! Hindi ko kayo naprotektahan! Im really sorry.."
"Wala kang kasalanan ma, it's all my fault.. If only.."
"Don't blame yourself anak, walang may gusto nito.." Umiiyak ang magina habang nakatingin sa kinaroroonan ni Jiwon.
Wala ng mga magulang si Jiwon, pumanaw ang kanyang ina at nagasawa naman ulit ang kanyang ama at di na siya nito binalikan pa. Nag iisang anak si Jiwon kaya naman nagsikap siya para buhayin ang sarili, hanggang sa nakilala niya si Kai.
"Kasama ko si Nana. At nagdala kami ng pagkain mo at damit."
"Thanks Ma."
"Maiwan ko muna kayo para makapag usap."
Umalis ang ina ni Kai, kasabay nito ang pagpasok ni Nana sa kwarto bitbit ang bag na may damit at pagkain. Iniabot niya ito kay Kai.
"Thank you Nana.."
"No problem oppa. Magbihis ka na muna at kumain, alam kong hindi ka pa nagpapahinga ng maayos kaya ako muna ang magbabantay sa kanya.."
"Thank you so much Nana... Kung alam mo lang kung gaano mo pinagaan ang loob ko.."
"I'm your friend oppa, i'll do anything to make you happy.. Kaya sige na.."
Umalis si Kai at naiwan sina Jiwon at Nana sa loob ng kwarto.
Nana's POV
Lumapit ako kay Jiwon, at tiningnan siya. Sa totoo lang awang awa ako sa kanya ngayon.
No. Hindi lang pala ngayon, ever since na iniwan siya ni Kai I felt sorry for her. I know na mahal nila ang isa't isa. I feel guilty because i think it's all my fault. Kasalanan ko kung bakit humantong sa ganito ang lahat. Nakapag decide na rin ako na siguro this is the time to give up Kai on her. Wala akong karapatan na humadlang sa pagmamahalan nila... And besides, I realize that Kai is not for me. Though mahal ko siya, true lover is never a selfish, kaya I'll set him free.. I'll make you all two free..
"Your so lucky Jiwon, dahil may lalaking tunay na nagmamahal sayo. Nanjan si Kai. So gumising ka na, I know na mapapatawad mo siya sa nagawa niya. Though wala siyang kasalanan. But he felt so guilty dahil sa nangyari.."
"Unnie... Wake up na please... Pupunta pa ko sa kasal niyo..." Then I smiled to her, letting one tear to fall until Kai finally entered the room again.
"Ok ka lang ba?" He asked.
"Yes I'm fine.. Uhm.. Oppa, I need to go na pala."
"Aalis ka na agad? Ihatid na kita sa labas."
"No. No need.. Thank you.. I can go alone.."
"Are you sure?" And I nodded. Nanahimik ako sandali para humugot ng lakas para sabihin ang last words ko.
"Thank you for everything Kai oppa.. Thank you for making me realized that the real world of mine is not only for you. I learned not to be selfish. And I learned how to be a good woman soon. And now, I will just wait for the right man na magmamahal saken ng totoo, not that stupid arranged marriage." Then I beamed a smile on him.
"Do you remember the day when you told stories about her? Dun ko napagtanto na wala pa ko sa narating niya. That day, I started to realize that she was the one who can make you smile, cry, make you strong and weak, until you reached this situation..." and then suddenly, I pulled out the ring that he gave me on the day of the accident.
I held his hand and bring the ring, and closed it.
"Oppa, marry her.. Promise me that you will love Jiwon for me. Ako ng bahala kay dad. Ako na rin ang magsasabi na hindi na matutuloy ang kasal. Ipakilala mo ko sa kanya kapag nagising na siya ha? hihi.. And invite me to your wedding." Then I laughed.
Kai was crying. Siguro because of so much happiness. Ganun na ba ko ka-drama? But still, masaya ako sa decision ko, as long as I made someone happy, especially someone I love.
End of POV
Kai's POV
I ran to her and give her a tight hug. Sobrang nagpapasalamat ako sa babaeng to. Sa kabila ng mga maling nagawa ko sa kanya, eto pa ang iginanti niya samen ni Jiwon.
"Maraming salamat Nana.. Salamat talaga.."
"Dont cry Kai-shi! Your such a kid! Nahahawa ako sayo.." Nanginginig yung boses niya dahil naiiyak na siya.
"Im so sorry for all the bad things I did to you. Sa mga araw na nasisigawan kita at napapagalitan. Patawarin mo ko!"
"No need, I know na hindi mo rin ginusto yun. Hindi natin yun ginusto. I forgive you."
Lalo pang lumakas ang iyak ko. Pakiramdam ko dumami ang karamay ko sa pagharap sa problema.
"Bye Kai..." She said
"Magiingat ka Nana... Tatawagan mo si oppa kapag may problema ka ok?"
"Yes po! Pero hindi mo pa rin ako matatalo sa pagiging isip bata mo! Hheehe!!"
"Ikaw talaga!"
"Sige oppa, I'll go now.. Bye.." Then she brought a smile, not a bitter smile, but a smile of satisfaction. Naramdaman ko yun..
Until she walked out of the door. Nawalan ako ng ulirat at nakatulala lang sa pinto. Until something gave a snap on my consciousness... The engagement ring that Nana brought back to mine...
I walked on Jiwon's side...
Until now tulog pa rin siya...
"Jiwon beybs... This is it. Matagal ko na rin sana gustong mag propose eh, kaya lang wala akong pambili ng fancy engagement ring. Gusto ko kasi yung mamahalin para sayo. Ganun ka kahalaga saken." I sat beside her bed...
"Will you marry me?" I put the ring on her finger, and kissed it. And mouthed 'Yes' for her.
Hindi niya naman ako siguro tatanggihan..
"Beybs... Gumising ka na... Hindi ka pa naliligo o, hindi ka pa nagtu-toothbrush. Ang haba haba na ng tulog mo. Baka hindi ka na makatulog niyan mamayang gabi." That joke made me cry more loudly...
3 weeks until 1 month na ang nakalipas.. Walang sign na magigising na si Jiwon..
But I was sleeping while holding her hand until I felt something moved. Nagulat ako at biglang napaangat ng ulo. Hanggang sa makita ko si Jiwon, nangungunoot ang noo at gumagalaw ang mga daliri niya. Magigising na siya!! "Oh thank God!!"
Bigla akong tumayo at tinulungan siyang magising...
"Beybs! Beybs!! Salamat sa Diyos nagkakamalay ka na!!" Unti unti niyang dinilat ang mga mata niya at...
"Umm...... Aw.." Bigla siyang napa aray. "Babes san masakit?"
"Jiwon... Jiwon! Babes!" Sobrang saya ko! Para akong nabunutan ng tinik ng tuluyan ng gising si Jiwon.
"S-sino ka?" she uttered.
I was so shocked! Hindi ako maalala ni Jiwon! Then I cried. And tell her- "it's me, K-Kai.."
"Kai?-- aw! Ang ulo ko..!"
Nag-alala na ko nung sumakit ulit yung ulo niya. I pressed the button above her bed and call for a nurse. At hinintay ko silang dumating.
"Hindi mo ba ko natatandaan? A-Ako to.." Tumutulo ang luha ko habang pilit kong pinaalala sa kanya kung sino ako.
"Hindi kita kilala, pasensya na.. Nasaan ang mama at papa ko?" Totoo yung sinabi ng doktor na may posibilidad na mawalan siya ng alala.. She doesn't even remember na wala na siyang magulang...
I can't handle this! Mas lalong masakit! The moment na nagising siya, mas lalong sakit ang binigay saken! She can't recognize me! Im so sorry babes.. It's all my fault! Kasalanan ko itong lahat!! Kung pwede ko lang ibalik ang lahat ng nangyari, hinding hindi na kita papabayaan! Hinding hindi kita isusuko.. Ipaglalaban kita Jiwon, hanggang sa huli! Hanggang sa gumaling ka.
Hanggang sa makasama ulit kita...
"I'm sorry..."
Comments