Random moments ng SeulRene during these past several months of 2021.

"Almost 32 hours na kong mulat. Pero wala akong choice kundi mamasyente. May 8 hrs pang natitira para makumpleto ko 'to terribleng 40 hours straight duty na 'to. Ang hirap pag may COVID ang isa sa mga ka buddy kong residente. Very tolling yung pag cover ng shift nila. Ang hirap mag Clipping procedure ng walang tulog. Parang binibiyak yung ulo ko." Pag paliwanag ko kay Seulgi habang kausap ko sya sa phone.

"Patingin na tayo sa Optha. Feeling ko talaga di ka na 20/20 nyan,Hyun." Tugon nito sa'kin. Since nalaman ni Seulgi na far sighted pala sya last year. May times na magungulit 'tong mag pasalamin na rin ako. "Anyway, anong duty status mo ba today? Duty 2 di ba? So maluwag yung 1-3pm mo, right?" Pag confirm nito sa akin.

"Why? Wala ka bang pasok?" Tanong ko sa kanya.

"Meron. Night duty ako. But better be having late lunch with you. So, pwede?"

"Hmm, okay. Pero baka aantok-antok ako ah. Pasensya na." Alam kong mamayang hapon malaki yung chance na basag na basag na ko kung pupuntahan nya ako.

"Eh di matulog ka habang andyan ako. Anyway, we just have to be together this afternoon. But that doesn't mean you have to do anything for me."

Minsan nakaka-guilty yung ganitong coversation. Conscious kasi akong I can't present myself in a best foot forward manner kay Seul. At napapadalas na yung ganito. At one point nakakapag sabi sya sa akin na gusto nya pumunta sa ganitong lugar, gawin yung ganito at ganyang bagay. Pero kasi laging limited yung time at lugar na pwedeng galawan ko since laging duty at on-call kaming mga Residente.

"Sorry, Seulgi." Nahiya kong sagot sa kanya.

"W-why? So random naman Hyun. Anong nagawa mong mali sa'kin?"

"Hmm, wala lang. Kasi...I've made you confined for too long na. Ganito lang palagi. Kung di mo ko sasamahan mag aral. Kelangan aabangan mo yung oras na mababakante ako. I can't make it normal for you."  I sighed, totoo naman. Kahit ako boring na boring na sa takbo ng buhay ko. Everyday I get my hands full. It became a routine to the point na pangarap na sa akin yung mabigyan ako ng isang araw na bakante at walang dapat gawin.

"Hindi naman ako after sa mga bagay na ganun Hyun eh. There's nothing you have to be sorry for. More like, I'm after of the time we can spend together." Pag explain sa akin nitong si Oso. "So sa Wednesday, ikaw yung toka sa Teleconsult? Work from home yun di ba? Then 8am to 12nn lang?"

Tumango ako sa kanya.

"So we're together...Wednesday morning. Copy that." She said in confirmation. Naka ngiti sya like it's not the same boring routine that's been going on for years.

"Yes, Teleconsult on Wednesday Seulgi."

"...with me, Hyun."

"Di ka ba nabo-bored? Di ba may paalis kang tropa sa San Lazaro? Then may new friends kang nurses sabi mo?"

"Yes. Why?"

"Di ka ba nila inaaya lumabas?"

"Inaaya."

"Kasi...it's not that bad if you try going with them to near Manila places for a change."

"I will...eventually, Hyun. Pero kasi...your vacant times are very important for me. Mas nag ma-matter sa'kin if I spend an afternoon being with you while studying your cases."

I wanted to grin from ear-to-ear at that very moment. Tameme ako eh, stuck up sa narinig ko. Di ako makapag reason out na. So importanteng magkasama kami para sa kanya. "O-okay." Nahiyang tugon ko.

"I'm really curious of how you will look like if you will have your glasses na, Hyun. Mukha mag ma-mature ng konti. But still, maganda." Pag kabig nya ulit dun sa topic ng pagpapa-salamin. Gusto nya kasing mag salamin na ako since she's been wearing glasses for a year now.

"Gustong gusto mo talaga ko mag salamin noh? Di ko feel. Lakas maka tita vibes." Pag tanggi ko sa idea. Hassle kasi yunh may mabigat na naka sabit pa sa tenga at ilong mo especially now na pandemic. Di ko alam if after lang talaga to sa porma si Seulgi or ano na ba.

"Yes! Push ko yung pagkakaroon mo ng glasses. Kasi I'm wearing glasses."

"That's your point. That's your main reason?" I countered her.

"Wala lang. I've been with you since we were teens. Now late 20s na tayo. It's a really beautiful sight to see. Ang tagal na natin?" She moved next to me, eyeing me on her sideways. "Tsaka wala lang. Maganda ka lalo for sure. Pero mature na this time. Curious ako."

"Ah mainly because of porma Seul? Ganon? "

Natauhan yata sya because she suddenly sat straight. "Well...apparently you already have poor eye sight. Pinapagalitan ka na ng seniors mo kamo pag nanlalabo yan during ORs nyo di ba?"

"Oo, nasabi ko nga." Natigilan ako. Naalala nya yung kwento ko.

"So we'll get your glasses on your free day. Okay na?" More like dinesisyunan na ni Seul.

"Okay, okay on Wednesday...pag humupa na yung patients sa teleconsult.. Happy ka na?"

Like the usual times pag ang gusto nya ang natupad Seul would grin from ear-to-ear. Malaki na naman ang ngiti sabay yakap at halik sa noo ko. "Yehes ~ magpapasalamin na sya."

"Hala Seulgi, ano na namang problema mo?" Gets ko yung hug, ganun naman talaga sya tuwing nagagalak. Pero yung forehead kiss, saan na naman nang galing yun. Not knowing how to react properly with the sudden gesture medyo napauron