"Sino ba naman kasing tanga ang nakaisip na magbunutan kung sino ang magiging class officer? Tangina talaga. "

Para akong baliw na imik nang imik habang naglalakad papuntang Students Council office para isubmit yung parang biodata namin. Ewan ko kung saan nila gagamitin yun. 
So back to my rant. Bakit nga ba ako ang magdadala nito sa SC? Simple lang, nagbunutan ang mga buyok kong kaklase kung sino ang magiging officers since hindi pa naman daw namin kilala ang isa't isa magiging useless lang ang botohan. At hindi ko alam kung anong kamalasan ang sumapi sa akin nung araw na yun at ako ang nakabunot ng President. Anak ng teteng talaga oh. 

Ano pa ba ang magagawa ko, wala! I cannot complain naman kasi sabi nga nila, "Ano ka ba ikaw ang itinkada ng Panginoon lara maging president namin, "at walang papayag na makipagpalit sakin. Hayyy! Life is so unfair. 

Nasa dulo ng 2nd floor ang SC office at sarado ang pinto. Teka, anong oras na ba? Tiningnan ko ang relo, 1:30pm. Bukas na to dapat ah. May tao kaya sa loob? Iba't iba naman ang schedule ng mga estudyante kaya hindi pwedeng mawalan ng tao dito. Baka naman tinatamad pa ang mga officers na magserbisyo sa mga estudyante? Tsk. Tsk. Tsk. Nasabing officers hindi naman gagawin ang trabaho. Para saan pa at tumakbo sila? 

Kumatok ako sa pinto pero walang nasagot 
Hinawakan ko ang doorknob at hindi nakalock ang pinto. Huh? Ang careless ng mga officers na ito. Bakit hindi nila ilock ang pinto, paano pag may magnakaw sa mga documents nila? Ano ba naman yan. 

Dahan-dahan kong binuksan ang pinto, balak kong iwan na lang to sa table ng president at mag-iwan ng note. Nappansin kong wala ngang tao ang tahi.... 

"Bakit" 

Narinig kong boses ng isang babae na parang naiiyak. Oh? May tao pala.

"I'm sorry Rene, pero hindi ko na kayang magpanggap na may nararamdaman pa ako sayo. I am sorry. "

Oh? Boses lalake? Dahan-dahan akong pumasok sa loob at nakita kong may dalawang taong nakatayo sa harap ng table ng president. Nakatalikod ang ang babae sakin kaya di ko makita ang mukha santalang nakaharap sa puwesto ko yung lalake. Nagtago ako sa likod ng malaking drawer para hindi nila makita. Hindi naman sa chismosa ako, curious lang ako. 

"Masaya naman tayo noon diba? Baka naguluhan ka lang kasi almost 2 months tayong hindi nagkita. Let's try na magsama ulit, baka bumalik ang feelings mo sakin. Please, Bogum, give me another chance! I'll do everything, ok? Please lang wag mo akong iwan. "

Desperada ka teh? Maawa ka sa sarili mo. Ayaw na nga nung tao oh! Magtira ka sa sarili mo. Jusko. 
 
"Noon yun, hindi na ngayon. At kahit magsama pa tayo, hindi na babalik yung feelings ko sa’yo. Sorry.”

 Naglakad na paalis yung lalake samantalang naiwang umiiyak yung babae. Hindi ko alam kung maaawa ba ako o masusura kay Ate. Kasi naman, bakit pa siya nagmamakaawa eh, ayaw na nga. Sabi nga ng nanay ko,  "huwag na huwag kang magmamakawa sa isang lalake na manatili sa iyo. Dahil kahit umiyak ka pa ng dugo hindi na yan babalik sayo."

 Nanatililang akong nakatayo sa pinagtataguan ko habang pinapakinggan siyang umiyak. Hindi ko magawang umalis sa kinatatayuan ko. Parang may nagsasabi sa akin huwag kang umalis. 

Lumipas ang ilang minuto at tumigil n