Hindi ko alam kung ano ang mas nakakainis, yung matigas na karne ng adobo na hindi ko mahati-hati o yung dalawang tao sa harapan ko lalo na yung kadugo ko.

Paano ba naman, parang walang mga kamay si Seulgi kung ituring ni Jisoo. Nilalagyan ng karne sa plato, inaabutan ni tissue, kinukuha ng tubig, at kung ano-ano pa.

Samantalang si Seulgi, ngingiti lamang at mamumula sa mga ginagawa ni Jisoo. Ni hindi man lang magawang tumingin sakin ni Seulgi kahit na katapat niya ako.

My God! Don't tell me affected siya sa mga ginagawa ni Jisoo sa kanya.

! Umayos ka dyan Kang Seulgi!

Pagkatapos mong sabihin na gusto mo ko then all of the sudden ay magbablush ka sa mga ginagawa ni Jisso sa harapan ko pa talaga.

Isang maling galaw mo lang talagang oso ka, patay ka sakin. Hindi pa nga official na tayo e pinagseselos mo na agad ako at talagang sa kapatid ko pa.

Ito namang si Jisoo, simula noong sabihin niya sa akin na hindi siya papayag na maagaw ko Seulgi eh halos 24/7 na siyang nakabuntot kay Seulgi. Kaya naman sa tuwing inaaya ko si Seulgi na sumabay sakin sa pagkain ng lunch o sa pag-uwi ay kasama parin si Jisoo.

Hindi ko naman siya mapigilan kasi para siyang bingi na hindi ako pinapakinggan. Si Seulgi naman hindi makaimik na lalong kinakainis ko.

"U-unnie, baka mabasag yung pinggan mo." hindi ko napansin na napapadiin na pala ang paghiwa ko sa karne gamit ang kutsara at tinidor. Kung di pa ako tinawag ni Seulgi malamang nakabasag na ako ng pinggan

Tumingin ako sa kanya at nakatingin siya sakin with a worried face.

Wow! After 30 minutes tumingin ka rin sa akin akala ko limot mo na ako.

"I-ito unnie, mukang matigas yang karne na napapunta sa'yo. Iyo na lang ito." Inilagay niya ang mga karneng nasa pinggan niya sa pinggan ko. Tumingin ako kay Jisoo at napansin ako ang pag-ismid niya.

Napangiti naman ako.

Irene - 1 point

Jisoo - 0

Maaga akong umuwi ngayon kasi nagtext si mommy na may family dinner daw kami. Tradition na namin iyon na magkaroon ng family dinner once a month to catch up sa isa't isa since busy sila sa business. Normally sa restuarant kami magdidinner pero ngayon sa bahay lang kami sabi ni mommy at gusto niyang siya ang magluluto.

Pumunta ako sa kitchen at nakita ko doon si mommy, solo at busy sa pagluluto.

"Mom." tawag ko sa kanya.

"Oh, Irene, kanina ka pa?" lumapit ako sa kanya at nagkiss sa pisngi niya.

"Nope, kadarating lang."

"oh, that;s good, matatapos na ako sa niluluto ko." ngumiti siya sa akin bago muling bumalik sa ginagawa niya.

"Where's dad?" umupo muna ako sa kitchen bar namin.

"Upstair talking to his secretary. Anyway, where's Jisoo?" tanong naman niya sa akin.

"Don't know, di naman kami sabay umuwi nun." tumingin siya sa akin ng saglit.

"Irene, I thought..."

"Mom, she's old enough to take care of herself. I mean di ko naman siya puwedeng kaladkarin pauwi, right?" napabuntong hininga na lng siya.

We're already here at dining area pero di pa kami nakain kasi we're still waiting kay Jisoo. Saang lupalop ng Pilipinas kaya pumunta iyon?

"Hyunbin, did you inform her about our family dinner?" tanong ni mommy kay daddy.

"Yes. I did and she said na pupunta siya. Baka natraffic lang." sabi ni dad while looking at her phone.

"But it's already 8 pm." sagot naman ni mom na medyo nagpapanic na.

"Ok, relax Yejin. Let me call her a..."

"No need, I'm already here na." napatingin kaming lahat sa may entrace and yup she's here with someone.

"So, iha classmate kayo ni Jisoo?" tanong ni mom kay Seulgi.

Yes, andito ngayon si Seulgi kasi at kasabay naming kumakain. paano siya napunta dito? Well, partner sila ni Jisoo sa reporting sa psychology and dito sila sa bahay gagawa. I don't know kung sinasadya ba ito ni Jisoo o sadyang umaayon lang sa kanya ang tadhana? Pero one thing for sure, naiinis ako sa nangyayari. 

Ang mas nakakainis pa ay ni hindi man lang tumitingin sa akin si Seulgi although katapat ko siya.

"Ah, opo ma'am." maikli niyang sagot.

"oh dear, please don't call me ma'am. Just call us Tita Yejin and Tito Hyunbin." sabi naman ni mom while pointing at dad. ngumiti