Hindi nawawala ang mga ngiti sa labi ko habang pinagmamasdan ko yung 2 ticket na binili ko para sa concert ng This band. 

I’m so excited na maki-jam sa mga songs nila pero maliban dyan mas excited ako na makasama si Seulgi. 

 

Hindi pa naman siya nareply sa’kin kung sasama siya knowing na strict ang parents niya for sure baka nagpapaalam pa siya. Sana payagan siya kasi gusto ko siyang masolo. I mean yung kaming dalawa lang talaga walang ibang kasamang kaibigan. Just me and her.

 

We’re both aware sa feelings namin sa isa’t isa. I love her at alam kong mahal din niya ako. Hindi ko rin alam kung kelan at paano ko siya minahal. Basta mahal ko sya. 

I love everything about her. 

Her smooth hair. Ang lambot-lambot lang everytime na kina-comb ko yun using my hands.

Her crescent smile. Gosh! Her smile, nakakainlove sobra. 

Her soft voice everytime na tinatawag niya pangalan ko or kahit na kinakausap niya lang ako. Especially pag kumakanta siya. 

Her laugh. Hindi ako mauumay na marinig yung tawa niyang yun.

I just love everything about her. No more question.

She’s my saviour. 

Niligtas niya ako sa kalungkutan at stress nung nagbreak kami ni Bogum at nung nalaman ko yung about sa dark secret ng family ko. 

And about kay Bogum, wala anaman akong hard feelings sa kanya. Nagpapasalamat parin naman ako sa kanya kasi naging isang mabuting boyfriend siya sakin noon at pinasaya rin naman niya ako. 

 

Maya-maya ay nakareceive na akong reply mula kay Seulgi at napangiti ako.

 

From:Seul bear 💛

Unnie, magpapaalam muna ako kina nanay at tatayo huh. Hehe

 

Bakit sa text ang cute niya parin.

Nagreply lang ako ng ok at good night. So wala pang kasiguraduhan na makakasama siya sa akin pag di siya pinayagan. Mas mabuti pa siguro kung ipagpaalam ko na lang siya sa magulang niya para naman masiguro nila na sage sakin ang anak nila. 

Tama. Pupuntahan ko na lang siya sa kanila bukas ng hapon para ipagpaalam siya sa mga magulang niya. At saka para makilala na rin nila ako. 

Sa ngayon kailangan ko nang matulog para naman di ako magmukang panda sa harap ng pamilyang Kang.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hindi ko sinabi kay Seulgi na pupuntahan ko siya sa bahay nila. Sure naman akong andoon parents niya kasi Sunday at wala naman sigurong school activities sina mama at papa Kang.

Sa totoo lang kinakabahan ako na mameet sila. Ang daming negative thoughts at “what if” ang pumapasok sa isipan.

 

“Ma’am andito na po tayo.” sabi ng driver namin. 

 

“Ay sige manong wait mo na lang muna ako diyan.” sagot ko naman. Bago at bumaba ng car ay huminga muna ako ng malalim. 

“Kaya mo yan Bae Irene” sabi ko sa sarili ko at tuluyan nang bumaba sa sasakyan.

 

Nakatira sila sa isang village kaya medyo tahimik ang palgid. Pang middle class ang bahay nina Seulgi at may mga tannim din silang mga halaman sa harapan ng bahay nila.

 

“Ok, you can do it” muli kong sabi sa sarili ko at pinindot ang doorbell. 

 

Habang hinihintay ko na lumabas siya o kahit sina magulang niya ay biglang may umimik mula sa likod ko.

 

 

“Anong ginagawa mo dito?” 

 

Napatingin ako sa likod ko at nakita ko ang kapatid ko na nakakunot ang noo sa akin.

Huh? Bat andito siya?

 

“Ano rin ang ginagawa mo dito?” tanong ko rin sa kanya.

 

Umismid naman siya sa akin.

 

“Don’t answer me with another question sis.” sarcastic niyang sabi. 

 

“Fine. I’m here for Seulgi.” parang nabigla siya sa sinabi ko pero nacompose naman niya agad ang sarili niya.

“Eh ikaw?” muli kong tanong sa kanya.

 

“I’m also here for Seulgi.” 

 

What? 

I mean anong kailangan niya kay Seulgi. Yes magkaklase sila pero di naman nababanggit sakin ni Seulgi na close sila ni Jisoo. 

Tiningnan ko ng mabuti ang kapatid ko. At nakatingin lang siya sa akin with blank expression.

What the hell Jisoo?

 

“Jisoo?” narinig ko ang boses ni Seulgi mula sa likod ko at humarap ako dito.

 

At kitang-kita ko ang panlalaki ng mga mata ni Seulgi nang humarap ako sa kanya.

 

“I-Irene unnie?” nauutal niyang sabi.

 

“Hi Seulgi” nakangiting bati ko sa kanya.

 

Nagpabalik-balik ang tingin niya sa aning dalawa ni Jisoo. Para siyang naguguluhan, nalilito at natatakot.

 

“Are you ok Seul?” Tanong ko sa kanya.

 

“Huh? Ahhmm err yeah” parang nay something kay Seulgi ngayon.

 

“Are you ready to go Seulgi?” Tanong ni Jisoo.

 

Huh? Anong ibig niyang sabihin. 

Tumingin ako kay Jisoo na nakatingin naman kay Seulgi. 

Tumingin naman ako kay Seulgi at kita na parang namumutla siya.

Anong nangyayari?

Bago pa ako makapagtanong eh may lumabas na isang babae sa kanilang bahay.

 

Oh siya siguro ang nanay ni Seulgi.

 

“Oh Seulgi anak, bat di mo pinapapasok ang mga bisita mo?”tanong nito sa anak niyang tulala.

 

“Hi po tita.” Bati ni Jisoo

 

Isang malaking WHAT????

 

“Oh Jisoo, andito ka ba para kaunin si Seulgi?” tanong naman ng nanay ni Seulgi kay Jisoo.

 

WTF? Magkakilala na sila? How? When? Where? 

 

“Opo tita.” 

 

. Di ko na alam ang gagawin ko.

 

“Oh at sino naman itong isang magandang binibini?” nakatingin na siya sa akin. 

 

Hindi ko alam ang sasabihin ko. Hindi ako makapaniwala na mas nauna pa si Jisoo na makilala ang mga magulang ni Seulgi kaysa sa akin. At ang malala pa ay mukang close na sila.

 

“Ahhh nanay, si I-Irene unnie po. Kaschoolmate ko po. SSG president po namin.” Pagpapakilala sakin ni Seulgi.

 

Nakakahiya ni hindi ko man lang naipakilala ng maayos sarili ko.

 

“Magandang hapon po Mrs. Kang.” 

 

Ngumiti siya sa akin.

 

“Tita na lang din ang itawag mo sa akin”

 

I suddenly blush sa sinabi niya.

Pinapasok niya muna kami sa loob kasi magbibihis pa raw si Seulgi. 

At doon ko lang nalaman na andito pala MAGHAPON SI JISOO kasi tinulangan nito si Seulgi sa mga school activities na sinasagutan niya. At inaya rin nito si Seulgi namanood ng concert pero ipinagpaalam na niya ito kina tita bago pa man niya sabihin kay Seulgi.